Het Ondernemersbelang Waterland nummer 3-2010

Tijdens de Beemster feestweek
maakt burgemeester Brinkman
graag wat tijd vrij om te praten
over zijn gemeente, het jubileum en over
de status van Werelderfgoed. Ook de
feestweek heeft zijn oorsprong in de droogmaking
van de polder. “Dit jaar houden we
voor de 64ste keer een feestweek, maar het
is 396 jaar geleden begonnen als biddag
bij het ontstaan van de polder. Nog altijd
starten we de feestweek met een
oecumenische kerkdienst.”
Werelderfgoedstatus als
unique selling point
Kwaliteitslabel
Het begrip ‘erfgoed’ zegt iets over kwaliteit,
zegt Brinkman. “De hele wereld associeert
het met iets bijzonders, iets moois.”
De UNESCO, de organisatie die zich binnen
de Verenigde Naties onder andere bezighoudt
met onderwijs, wetenschap, cultuur
en communicatie, bepaalt of een gebied,
bouwwerk of stad op de Werelderfgoedlijst
komt. Criteria zijn onder andere dat een
Werelderfgoed kenmerkend moet zijn
voor een belangrijke periode in de
menselijke geschiedenis en een meesterwerk
moet zijn van menselijke creativiteit.
Ook moet het onvervangbaar en uniek zijn.
“Als je kunt overbrengen dat je bedrijf in
zo’n omgeving actief is, dan krijg je bijna
automatisch een kwaliteitslabel mee.
Ondernemers kunnen daar veel meer
gebruik van maken dan ze nu doen.”
Een goed voorbeeld is de manier waarop
CONO zijn Beemsterkaasproducten op
de markt zet, gebruikmakend van het
Werelderfgoedlabel. “De kwaliteit van
de polder vertalen naar de kwaliteit van
de onderneming. In de export kun je
meeliften op het imago van de polder
als Werelderfgoed.”Een USP heet dat in
marketingtermen: een unique selling point.
“Ook in Nederland is de Beemster een
bekend begrip. Die naamsbekendheid
geeft je product een streepje voor.”
Om de ondernemers te stimuleren mee te
denken en mee te werken is in de aanloop
naar het jubileum in mei een ondernemersbeurs
gehouden. “Het doel van zo’n
ondernemersbeurs is overigens niet alleen
de medewerking van bedrijven aan het
jubileum te bevorderen, maar ook om
bedrijven zich aan elkaar te laten presenteren,
onder het motto ‘als je iets nodig hebt, kan
je buurman het misschien wel maken’.”
Creatief denken
Voordat de Beemster in 1999 Werelderfgoed
werd, leefde het idee dat deze status
beperkingen in de bedrijfsvoering zou
betekenen. “Dat is niet zo. Het betekent wel
dat je extra voorzichtig moet zijn, maar dat
waren we al. Je moet de structuur in stand
houden. De polder op zich biedt veel
voordelen. Zo is de grond erg vruchtbaar
en er is altijd water. Het Hoogheemraadschap
heeft ook ons gevraagd de mogelijkheden
te onderzoeken voor waterberging.
We wilden dat op een kwalitatief goede
manier doen en dat is gelukt. We laten
geen gebied onder water lopen, maar
hebben het grondwaterpeil wat laten
zakken. Zo is zelfs nog meer ruimte
ontstaan voor waterberging.”
Het vergt een creatieve manier van
denken, zegt Brinkman. “Je moet op zoek
naar bijzondere oplossingen en dat
betekent veel samenwerking tussen
bedrijfsleven en gemeente.”
Meeliften op het imago
en de naamsbekendheid
van de Beemster
Dat overleg beperkt zich niet tot partijen
binnen de Beemster. Brinkman is
voorzitter van het platform van de negen
Werelderfgoederen in Nederland.
Lucratieve investering
Het bedrijfsleven had een belangrijke inbreng bij
het ontstaan van de Beemster. Het werk is privaat
gefinancierd, met de VOC als voorname geldschieter.
De Beemster heeft zijn ontstaan te danken aan de
rijke handelslui uit Amsterdam. “Amsterdam groeide
en had niet voldoende voedsel voor de bevolking.
Bovendien vormden de grote meren ten noorden
van de stad een bedreiging.” De Staten van Holland,
onder Johan van Oldenbarnevelt, namen in 1607
de beslissing tot droogmaking van het Bamestrameer.
In 1612 al was de Beemster klaar. “Na de droogmaking
trokken de handelslieden in de zomer naar hun
landgoederen in de Beemster.”
De polder is in 1999 gekozen dankzij ‘de unieke
verkaveling’. Het is een ‘uitzonderlijk voorbeeld van
een door de mens geschapen architectonisch
ensemble en landschap’. “Het concept van de
structuur is helemaal van tevoren bedacht.
Alle vakken zijn vierkant, met een lengte en breedte
van een zeemijl. Die vakken en het overige gebied
zijn verdeeld volgens het ‘gulden snede’-principe:
een verdeling van een lijnstuk in twee delen volgens
een speciale verhouding. Bij de gulden snede verhoudt
het grootste van de twee delen van de lijn zich tot de
kleinste zoals het hele lijnstuk zich verhoudt tot het
grootste. Een meetkundige verhouding die in de
natuur vaker voorkomt en waarschijnlijk kort tevoren
was ontdekt. De rechte lijnen moesten in de winter
worden getrokken. Met touwen en piketpaaltjes
werden met behulp van vuren aan weerszijden van
het meer rechte lijnen over het ijs getrokken.”
De rechte wegen en de vierkanten zijn nog helemaal
herkenbaar. “Het concept werkt nog steeds goed.”
Onder de bijna 900 Werelderfgoederen
bevinden zich circa 250 Werelderfgoedsteden.
Zij hebben zich verenigd in
de Vereniging van Werelderfgoedsteden,
waarvan Brinkman president is.
“De steden nemen een bijzondere
positie in, bijvoorbeeld als het gaat om
financiering en subsidiëring. Anders
dan bij de andere erfgoederen ontwikkelen
de steden zich. Er wonen immers mensen
in, die moeten werken en leven en zich
moeten voortbewegen. De status van
Werelderfgoed vraagt soms duurdere
oplossingen, maar als stad kun je geen
entreegeld heffen om die te bekostigen,
wat andere erfgoederen vaak wel kunnen.
Omdat de steden voor dezelfde uitdagingen
staan, hebben we ons verenigd.”
Vanuit zijn positie kan burgemeester
Brinkman zich een goed beeld vormen
van de mogelijkheden. Vandaar zijn
aanbeveling: “Maak gebruik van het
kwaliteitslabel ‘Werelderfgoed’!”
www.beemster.net
www.400jaarbeemster.nl
www.ovpm.org
www.werelderfgoed.nl
het ONDERNEMERS BELANG 21