3 X NOORD - GRONINGEN - Provincie Groningen

3.3 WEGBEPLANTINGEN
Eenduidigheid
De kracht van de oude wegbeplantingen is dat zij een
verbindingslijn van het begin tot het eind van een eenduidige
beplanting voorzien. Eenduidig in de zin van 1 soort, 1 leeftijd,
1 habitus. Dit verschaft deze beplantingen een ijzersterke
ritmiek, vergelijkbaar met de zuilen van een kloostergalerij, en
een welhaast ongekende monumentaliteit.
Wie nu door het landschap van Noord Groningen gaat, wordt
vooral geconfronteerd met een verbrokkelde groenstructuur. Als
gevolg van ouderdom en ziekten zijn grote gaten in de
wegbeplantingen geslagen. Van het sterke gebit van weleer
resten nu nog slechts enkele tanden. Door Provincie, gemeenten
en wegbeheerders wordt wel geïnvesteerd in wegbeplantingen,
getuigen de vele nieuwe aanplantingen, maar het lijkt of men
angst heeft voor de grote lijnen. Het is alsof men in plaats van
het ‘gebit’ juist de ‘tanden’, als eindfase van een proces van
verval, als referentie verkiest. In plaats van de gehele lijn, van
begin tot eind, van een eenduidige beplanting te voorzien
worden verspreid korte rijen, vaak afgewisseld met struweelbeplanting,
aangeplant, als morse-tekens in het landschap.
Insteek van het beplantingsplan is dat men bij wegbeplantingen
durft te kiezen. Helemaal of helemaal niet beplanten.
Inzetten op een krachtig groen raamwerk
Het zijn vooral de wegbeplantingen en in mindere mate de
beplantingen langs waterlopen (zie 3.8) die een krachtig groen
raamwerk vormen. Binnen dit raamwerk hebben de overige
beplantingsthema’s een meer eigenstandige plek.
Onbeplante wegen
Om het onderscheid in landschapstypen te versterken worden
niet in alle landschapstypen de wegen beplant. Hierdoor
ontstaat weer verschil tussen ‘weidse landschappen’ en meer
besloten landschappen. In de volgende landschapstypen zijn de
wegen bij voorkeur niet beplant
< De aandijkingen en inpolderingen van de Waddenkust
< De Woldstreek binnen het Wierdenlandschap
< Het Reitdiepdal, de Fivelboezem en het land van Aagt