maartnummer van AdRem - Remonstrantse Broederschap

More documents

Recommendations

Info

thema De Stad Vlak voor Kerst verscheen De torrie van Mattie. Het evangelie van Matteüs in straattaal. De verschijning van De torrie werd een media-hype. Maar, wie is de auteur achter de straattaal bijbel, en waarom schreef hij het? We spreken met Daniel de Wolf (38) in Rotterdam, de stad waar hij woont en werkt. De torrie van Mattie EN HEt KoNINKRIJK ‘Ik ben opgegroeid in bevindelijk-gereformeerde kring in Capelle. Na de Pabo kon ik de militaire dienst ontlopen door een theologische studie op HBO-niveau aan te vatten in Leuven. Tijdens die studie verdiepte mijn geloof zich en had ik een soort Godservaring, een sterk besef dat God mij zag en accepteerde. Na afronding van de studie werkte ik part-time in de sfeer van voorlichting aan jongeren over alcohol en drugs. Daarnaast werd ik laagdrempelig hulpverlener bij een gebruikersruimte in Arnhem (vergelijkbaar met de Pauluskerk van Hans Visser, waar ik stage had gelopen). Het was de tijd van het gedoogbeleid. De bedoelingen waren goed, maar het was nogal chaotisch georganiseerd en er was geen duidelijk resocialisatietraject. Plekken van hoop kon je het niet noemen. Maar ik had wel affiniteit met deze jongeren aan de rand van de samenleving, in achterstandssituaties. Met alle gevaar van afglijden. Op een gegeven moment deed zich de kans voor om samen met nog iemand, Setkin Sies, in Rotterdam aan de slag te gaan in een pioniersfunctie 12 adrem remonstrants maandblad bij Youth for Christ (YfC). YfC wilde opnieuw in contact komen met lager opgeleide jongeren in de grote steden.’ Jezus in de Millinx Zo ontstond een pioniersproject in de beruchte Millinxbuurt in Charlois. Daniel de Wolf schreef er een inspirerend boek over, Jezus in de Millinx. ‘Het project begon vrij moeizaam, bijvoorbeeld met het zoeken naar ondersteuning vanuit de kerken. Uiteindelijk kreeg het project de naam The Mall, en ondersteuning vanuit de deelgemeente. Als YfC dan zonodig iets voor en met jongeren wilde doen, dan waren er wat oude pandjes beschikbaar in de moeilijkste buurt, de Millinx. Maar geen zending! Zo begon het project en het werd snel een groot succes. Dat is te verklaren uit het feit dat jongeren echt werden bereikt en medeverantwoordelijk gemaakt.
MIJN GELoof LEERt ME oM ELK MENS ALS EEN SCHEPSEl VAN GODSWEGE tE ZIEN, UNIEK. Er werd ook goed werk geleverd door veel enthousiaste vrijwilligers. Uiteindelijk kwamen er meer dan dertig Malls, drie in Rotterdam, maar ook in veel andere grote steden. Probleem was alleen dat de afhankelijkheid van overheidssubsidie steeds groter werd (70 tot 80%). En dus is in tijden van crisis en bezuiniging het werk van The Malls heel kwetsbaar gebleken. In veel gemeenten is het werk helaas weer beëindigd. In Rotterdam draait alleen The Mall in de Millinx nog, maar op veel bescheidener basis. Bovendien, de Millinx is veranderd. Er is gesloopt, nieuwbouw gepleegd, veel van onze mensen zijn als een soort stadsnomaden uit zicht geraakt.’ thugz Church De Wolf pakt aan wat hij tegenkomt, ook als het gaat om geloofsvragen. ‘Bijna alle jongeren in de Millinx hebben een Antilliaanse achtergrond en zijn van huis uit katholiek. Ik zei op een gegeven moment: als jullie een bandje regelen, dan lees ik een stukje uit de bijbel, ga voor in gebed en daarna eten we samen. Zo startte Thugz Church, boeven- of tuigkerk. Eerst waren er tussen de twintig en dertig jongeren, later werden het er zestig. Tienermoeders namen hun kinderen mee, jongeren ook hun ouders. Het werd een familiekerk die los is komen te staan van YfC. Inmiddels noemen we deze kerk Church 4 All. Tuigkerk riep toch wel veel negatieve associaties op, zeker toen Wilders begon met z’n tuigdorpen. Maar de intenties zijn hetzelfde gebleven, een open en gastvrije gemeenschap te zijn. Ook hier is het trouwens niet alleen goed nieuws. Ik word wel eens moe van de fondsenwerving. Zowel de doelgroep als de activiteiten zijn kwetsbaar. Er is veel verloop, en het gevaar bestaat dat het niet lukt om het leiderschap en de verantwoordelijkheid te delen met een grotere groep. Maar toch is het prachtig dat het gelukt is in de Millinx een nieuwe vorm van gemeenschap te stichten. Ik heb mijn idealen dan ook nog steeds hoog zitten, maar weet nu wel beter dan vroeger dat ik goed de grenzen moet bewaken. Er wordt ook wel misbruik van me gemaakt. Maar mijn geloof leert me om elk mens als een schepsel van Godswege te zien, uniek, en elk mens ook zonder vooroordelen aan te zien en onvoorwaardelijk lief te hebben. En het blijft bijzonder te ervaren dat juist deze mensen echt hun hoop op God hebben gevestigd. Bij veel anderen zie je, als ze in de problemen komen, dat ze zich afvragen ‘waarom doet God mij dit aan’. Maar voor deze mensen is God in hun lijden vaak de enige die ze nog hebben. Hun Godsgeloof geeft hen kracht. Ik geloof heilig in de komst van Gods koninkrijk. Dat heeft niet alleen met het hiernamaals van doen, maar ook met ons werk in deze wereld. Christus gebruikt ons, maar zijn wederkomst blijft dringend gewenst. Je moet oppassen dat je niet te veel gaat geloven dat het koninkrijk maakbaar is door onze handen.’ fotografie: Albert Jan ten Napel De torrie van Mattie Na dit alles verbaast het niet dat De Wolf inging op de suggestie die iemand hem deed die in Engeland de hele bijbel in moderne spreektaal gelezen had, The Word on the Street. ‘Zoiets moest er volgens hem ook in Nederland komen. De hele bijbel in moderne spreektaal, gericht op de jongerencultuur. Maar de bijbel is heel dik. Dus ik wilde wel meedoen, maar dan beginnen met één bijbelboek, Matteüs. Dat is het eerste evangelie, behandelt heel Jezus’ leven en geeft de koninkrijksprediking een centrale plaats. (In het boek is het begin van Jezus’ prediking als volgt vertaald: ‘Maak een U-turn! Begin een nieuw leven. Het koninkrijk van God, de revolutie komt eraan!’). En ook de jongerencultuur is heel divers, dus wilde ik me richten op de doelgroep die ik zelf het beste ken, de straatjeugd. En juist daarom zag ik het belang van zo’n nieuwe bijbel in. Want als ik in onze kerk een stukje uit de bijbel voorlas, dan gingen onze jongeren gelijk glazig kijken. Het raakte ze niet omdat ze het niet begrepen. Als je ze zegt, ga de bijbel zelf eens lezen, dan haken ze ook na twee hoofdstukken af. Te dik, te moeilijk. Vergeet niet dat deze jongeren nooit een boek lezen en bovendien helemaal in een beeldcultuur zijn opgegroeid. Ik heb ongeveer negen maanden aan De torrie gewerkt. Een dag per week, ondersteund door YfC, Nederlands Bijbelgenootschap, Ark Media en een dertigtal jongeren van heel diverse pluimage die hebben meegelezen en becommentarieerd. Inmiddels zijn er vele duizenden exemplaren verkocht. Dat het zo’n succes zou worden had ik nooit verwacht. Het moet te maken hebben met het vernieuwende en controversiële ervan. Het is per slot de eerste bijbel in straattaal. Of staatjongeren het boek echt zelf gaan kopen moet nog blijken. Er worden ook veel exemplaren uitgedeeld, bijvoorbeeld in gevangenissen. Maar ik krijg ook enthousiaste reacties van goedchristelijke ouders die zeggen: eindelijk leest mijn kind een keer zelf in de bijbel. Of de hele bijbel uiteindelijk vertaald wordt, dat is nog onzeker. Voorlopig gaan we zeker door, nu eerst met een deel uit het oude testament. Welk? Dat blijft nog even geheim.’ • Koen Holtzapffel Remonstrants predikant in de gemeente Rotterdam jaargang 23 nr. 3 maart 2012 13
Page 1 and 2: emonstrants maandblad jaargang 23 n
Page 3 and 4: agenda 17 maart 2012 Open Studiedag
Page 5 and 6: hof en hemel renlang een consistent
Page 7 and 8: miniatuur Vanuatu Ooit gehoord van
Page 9 and 10: ze eten strikt vegetarisch en houde
Page 11: Links: Een gat in de met graffitti
Page 15 and 16: thema De Stad Guerilla Gardening Gu
Page 17 and 18: REGELMAtIG tE HUUR PRACHtIG GElEGEN
Page 19 and 20: op dit stemgeluid haar top tot aan

maartnummer van AdRem - Remonstrantse Broederschap

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?