maartnummer van AdRem - Remonstrantse Broederschap

het gezicht van...
Cees de Monchy
Hij zit niet te wachten op schijnwerpers, maar begrijpt
dat een presentatie erbij hoort. Daarom nu
in het licht van een zaklamp: mr. C.W. de Monchy
(1950), bijna een jaar nu voorzitter van het bestuur
(de Commissie tot de Zaken, CoZa) van de Remonstrantse
broederschap.
Hij maakte carrière aan de Zuidas in Amsterdam als
advocaat en notaris bij Nauta Dutilh en De Brauw Blackstone
Westbroek. Thans werkt hij parttime als counsel
bij AKD. Ook was hij commissaris bij Van Lanschot Bankiers.
Hij heeft 57 jaar in Rotterdam gewoond, waar hij
bestuursfuncties vervulde in de kunst- en cultuursector
(Boymans van Beuningen, Anjerfonds, De Doelen, kamermuziekvereniging,
een hospice) en in de kerkenraad
in Rotterdam. Nu neergestreken in Oosterbeek. Hij is
getrouwd en heeft vier kinderen en twee kleinkinderen.
Remonstrant ‘Mijn vader was pianist, mijn moeder
was violiste, maar dat talent hebben ze niet op mij overgedragen.
Wel de belangstelling overigens. Zij waren
doopsgezind, maar mijn geloofsopvoeding beperkte
zich tot de catechisatie. De bijbelverhalen op de lagere
school vond ik prachtig. Marianne, mijn levensmaatje,
was van huis uit Lutherse en we zijn in de Lutherse kerk
getrouwd. Maar de vonk sloeg over in Rotterdam bij vele
jaren van boeiende gesprekskringen met Eric Cossee, die
we in onze buurt waren tegengekomen. Nog steeds gaan
we wel eens zijn inspirerende preken beluisteren in Oude
Wetering. Ik geloof in dingen die langskomen, die raap
je op of je ziet ze niet. En ik kan slecht nee zeggen tegen
zaken die echt van belang zijn. Dus toen ik gevraagd werd
als voorzitter heb ik die handschoen opgenomen.’
Vrij christendom ‘Voor mij is juist de vrijheid in het
Remonstrantse gedachtegoed essentieel voor het beleven
van religie en is religie onlosmakelijk verbonden met
vrijheid van denken; er moet ruimte zijn voor twijfel.
Religie als leerstellig systeem gebaseerd op de ideeën van
anderen en macht is dodelijk voor je eigenheid. Ik kan
mij eerlijk gezegd ook niet voorstellen dat zoiets in deze
tijd dat nog past maar ik schijn mij daarin te vergissen.
Wellicht geeft een vast denkpatroon ook wel de veiligheid
en vastigheid waarnaar in deze tijd kennelijk ook gezocht
wordt. ‘
Inspiratie ‘Voor mij is inspiratie een begrip dat vóór
de woorden ligt. Inspiratie kan ik niet goed in woorden
uitdrukken. Ik denk daarbij aan Lao Tze die eens gezegd
schijnt te hebben: ‘Hij die weet, spreekt niet en hij die
20 adrem remonstrants maandblad
spreekt, weet niet’. Een van mijn drijfveren ligt in mijn
omgeving, in de dingen die mij raken. Dat kan groot
zijn zoals de ontzagwekkende natuur waarin zoveel
onbegrijpelijks zo zuiver op elkaar is afgestemd. Ik kreeg
dat gevoel heel sterk toen ik vorige maand in het Great
Barrier Reef met eigen ogen het wuivende koraal zag,
de duizenden visjes die precies gelijktijdig op en neer
zwenkten en ik mijzelf in de metershoge golven van de
Pacific op en neer voelde deinen. Dan is je eigen kwetsbaarheid
groot en het geloof in een sturende kracht onafwendbaar.
Maar ook de ontmoeting met een ander kan
mij ineens een motivatie opleveren die onverwacht maar
wel bepalend is voor de volgende stappen in mijn leven.
Ook dat is voor mij die sturende kracht die je inspiratie
kan noemen of met religieuze verbeelding – ik aarzel
het te zeggen omdat ik het erg groot vind – ‘de hand van
God’ kan noemen.’
toekomst ‘Juist vanwege de grote vrijheid die de
maatschappij voorstaat vertrouw ik erop dat het vrijzinnige
gedachtegoed zal overleven. We zullen dit gedachtegoed
wel anders moeten brengen. Dat is ook onze grote
uitdaging; uitvinden wat onze maatschappij van de kerk
vraagt, wat de mensen nodig hebben, op welke wijze de
kerk de mensen kan aanspreken en weer naar zich toe
kan brengen. Kortom op welke wijze de kerk de mensen
kan inspireren en dienen. Naar het antwoord op die vraag
zullen we op zoek moeten gaan. Dat is van levensbelang
niet alleen voor de kerk maar naar mijn gevoel in zeker
opzicht ook voor onze maatschappij wil onze vrijheid niet
in vrijblijvendheid verkeren, wil de kerk kunnen helpen
bij het proces van vrij worden en vrij zijn.’ •
Michel Peters
Coördinator communicatie bij de remonstranten