Boerenkaas - TNO

More documents

Recommendations

Info

tussen kleine en grote boerenkaasmakers, zijn de controle en certificeringkosten per kg veelal hoger voor kleine producenten dan voor grote producenten. Een uitzondering is de jaarlijkse hygiëne- en voedselveiligheidscontrole in het kader van de Warenwet. Kleine boerenkaasmakers die uitsluitend direct verkopen aan de consument hoeven de jaarlijkse heffing van € 300 niet te betalen. Voor de boerenkaasmakerij bedragen de totale kosten van certificering en controle in het kader van de Warenwet, Kwaliteitsregeling Kaas 2006, en het KB label ongeveer 2-5 Eurocent per kg boerenkaas. Deze kosten kunnen hoger oplopen wanneer additionele controles nodig zijn in verband met problemen. De kosten van certificering en controle op het niveau van de kaasgroothandel en de kaasdetailhandel zijn samen minder dan 1 cent per kg. Men kan dan ook stellen dat de kosten van de boven genoemde kwaliteitsborgingsinstrumenten vooral bij de boerenkaasmakers terecht komen. Over of dit een faire verdeling van de lasten is valt moeilijk wat te zeggen. Het beleid van de overheid is om de daadwerkelijke kosten in rekening te brengen en om indirecte subsidies te vermijden. Niettemin, heeft het COKZ de controlefrequentie van kleine boerenkaasmakers (in het kader van de Kwaliteitsregeling Kaas 2006) aangepast van zes naar twee controles per jaar om de lastendruk voor kleine producenten niet buitensporig te laten oplopen. Een belangrijk instrument om de kwaliteit van boerenkaas in de nabije toekomst verder te verbeteren is de nieuwe hygiënecode voor de boerderijzuivelsector die ingaat in januari 2007. De code voorziet in één bedrijfsbezoek per jaar door het COKZ maar vereist veel intensievere controles en onderzoeken door de boerderijzuivelbereiders zelf. De hygiënecode is toegespitst op de sector en is goedgekeurd door het Ministerie van VWS. De hygiënecode legt vooral de verantwoordelijkheid van de boerderijzuivelbereiders op een hoger niveau. Adequaat toezicht op en ondersteuning van boerderijzuivelbereiders lijkt met name in de introductiefase van groot belang. Kwaliteitslabels (zoals het Rijkskeurmerk, GTS, KB en EKO) kunnen alleen toegevoegde waarde opleveren wanneer consumenten weten waar het voor staat, waardering hebben voor de specifieke karakteristieken van het product, en bereid zijn daarvoor een reële prijs te betalen. Echter, de effectiviteit van deze labels hangt sterk af van de bereidheid van de verschillende deelnemers in de boerenkaasketen om te investeren in de promotie van deze labels. De ervaring met het KB label laat zien dat gebrek aan samenwerking een belangrijk struikelblok is om een kwaliteitslabel tot een succes te maken. Tenslotte, in termen van plattelandsontwikkeling, de bescherming van de echtheid van boerenkaas is cruciaal voor de boerenkaasmakerij. Zonder een dergelijke bescherming wordt het een stuk moeilijker (zo niet onmogelijk) om de hogere productiekosten van boerenkaas door te berekenen aan de consument. Dit betekent niet alleen het einde van een mogelijkheid voor boeren om extra inkomen te genereren, maar ook van een belangrijke Nederlandse traditie. Daarnaast kunnen kwaliteitsborgingssystemen bijdragen aan een verbetering van de kwaliteit van boerenkaas. Dit is belangrijk om de concurrentie van een groeiend aantal premium fabriekskazen aan te kunnen. 12
Geraadpleegde bronnen Publicaties Bijman, J., B. Pronk, and R. de Graaff. Wie voedt Nederland? Consumenten en aanbieders van voedingsmiddelen 2003. Den Haag: LEI, May 2003. Bont, C.J.A.M. de, J. Bolhuis, F.H.J. Bunte, and M.G.A. van Leeuwen. Prijzenswaardig: Prijzen en prijsopbouw in de agrokolom. Den Haag: LEI, 2000. Brouwers, T, R. Wildenbeest, and A. Booij. “Het Dossier <strong>Boerenkaas</strong>.” Zuivelzicht Jaargang xx, No. xx (18 mei 2005) Brouwers, T. “Het Dossier Bio.” Zuivelzicht Jaargang xx, No. xx (15 maart 2006). Hoofdbedrijfschap Detailhandel (HBD). Branches in Detail: Kaashandel. Den Haag: HBD, 2005. Hoofdbedrijfschap Detailhandel (HBD). Branches in Detail: Natuurvoedingswinkels en Reformzaken. Den Haag: HBD, 2006. Janssen, J., and T. Brouwers. “Het Dossier Kaas.” Zuivelzicht Jaargang xx, No. xx (14 mei 2003). Koeman, S.J.J. Acceptatie van een Kwaliteitshandboek door de Leden van de Bond voor Boerderijzuivelbereiders. Wageningen: Wageningen Universiteit, April 2003. LEI & CBS. Land- en Tuinbouwcijfers 2006. Den Haag: LEI, 2006. Mout, L. Geographical Indicated Products in The Netherlands. Wageningen: Wageningen University and Research Centre, September 2004. Nederlandse Zuivel Organisatie (NZO). Jaarverslag 2005. Zoetermeer: NZO, 2006. Productschap Zuivel. Statistisch Jaaroverzicht 2005. Zoetermeer: Productschap Zuivel, 2005. Roest, J. van der. Aanpassing en uitbreiding kwaliteitssysteem Kwaliteitszorg Boerderijzuivelproducten (KB). Wageningen: RIKILT, februari 2004. Voedsel en Waren Autoriteit (VWA). Biologische landbouw in Nederland: Ketenstructuur en voedselveiligheid van dierlijke producten. Den Haag: VWA, augustus 2004. Voedsel en Waren Autoriteit (VWA). Huisverkoop van vlees en biologische zuivel. Den Haag: VWA, januari 2005. 13
Page 1 and 2: Kwaliteit als toekomst? Een verkenn
Page 3 and 4: De boerenkaas productieketen Boeren
Page 5 and 6: geheel geen boerenkaas. Bij kaasspe
Page 7 and 8: De gemiddelde prijs voor een kg boe
Page 9 and 10: Kwaliteitsborging boerenkaas Drie s
Page 11: Echter, nu deze regels wettelijk ve
Page 15 and 16: www.cvah.nl: Centrale Vereniging vo

Boerenkaas - TNO

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?