LASpost Nooit Final.pdf - Atlas

NOG NOOIT
Rik de Graaf
Birma? Ligt dat niet heel ver weg, ergens bij Indonesië?
Heet het niet eigenlijk Myanmar? En is het daar niet heel
gevaarlijk? Door de recente ontwikkelingen in Myanmar
– wat inderdaad ver weg, maar niet bij Indonesië ligt –
weet iedereen van het bestaan van dit land. Slechts weinigen
weten echter wat er precies gaande is. Het roept bij
veel mensen nog dingen op die in de categorie ‘gevaar,
ellende en armoede’ vallen. Na vier weken te hebben rond
gereisd door dit land, zijn dat wel de laatste termen die
in mij op zouden komen. Ik heb me nog nooit zo veilig
gevoeld, nog nooit zoveel (tandenloze) glimlachen gezien
en ben nog nooit over zoveel gouden stoepa’s en pagodes
gestruikeld. Birma, zoals ik het liever noem, is net zoals
alle andere landen in Zuidoost-Azië, maar dan helemaal
anders. Birma is uniek. Ik ben - en dit keer meen ik het
echt, nee ècht - nog nooit in zo’n leuk land geweest als
Birma. Nog nooit. “Wat is er dan zo gaaf en uniek aan
Birma?” hoor ik de welbereisde LASsers denken. De rijstvelden,
palmbomen en bamboehutjes zijn net zo goed
vertegenwoordigd in andere Aziatische landen. Evenals
de schaaltjes met curry en kippenpootjes zonder vlees
(maar daarentegen wel veel vet en bot) en de goedlachse
mensen die maar ja blijven knikken terwijl ze je toch niet
begrijpen. Maar toch is Birma anders.
Nog nooit heb ik voorafgaand aan een reis al mijn
geld in cash moeten meenemen, lees: duizend dollar in
verschillende biljetten, zonder enige vouw of kreukel.
Buitenlandse pinpassen en creditcards werken hier nog
niet en bij het wisselen wordt nauwkeurig onderzocht of
het nog maagdelijk nieuwe dollarbiljetten zijn die je meeneemt.
Iedere toerist, van backpackers met Chang-bier
hempjes en dreadlocks tot aan hun enkels, tot dikke, lelijke,
oude Duitsers die bus-in-bus-uit reizen; iedereen heeft
13
een shitload aan cash op zak. En iedere Birmees weet dit.
In elk ander land zou dit crime’s playground zijn, maar
hier niet. Na een week loop je flappen te tellen op een
druk kruispunt in de stad, of laat je per ongeluk een paar
honderd dollar liggen in het restaurant waar je net wéér
rijst hebt gegeten, waarna de ober naar je toe rent met je
geld in z’n hand. In dit land lijkt criminaliteit en agressiviteit
niet te bestaan, in ieder geval niet naar toeristen. Nog
nooit heb ik zo onbezorgd rondgereisd (en nog nooit heb
ik me zo als Dagobert Duck gevoeld).
Nooit eerder ben ik in zo’n traditioneel en authentiek
land geweest. Deze termen komen je na een paar dagen
al de keel uit, maar er zijn geen andere woorden om te
beschrijven hoe iedereen nog in traditionele kledij en met
middeleeuwse werktuigen bezig is met de waan van de
dag. Één keer van de grote weg afslaan en je bent meteen
in een land waar ossenkarren nog de main way of transport
zijn, niemand meer de landelijke, maar alleen nog de
lokale taal spreekt en er ’s nachts in de verste verte geen
teken van elektriciteit te vinden is.
Nog nooit sliep ik in een Boeddhistisch klooster,
om rond vijven gewekt te worden door het gezang van
de monniken. Nog nooit had ik een million dollar view
op de top van een duizend jaar oude tempel, zonder ook
maar één andere toerist. En nog nooit was de weg vragen
zo frustrerend; net als China heeft Birma een tonale taal,
waarbij twee woorden zo veel op elkaar lijken dat wij het
verschil niet horen, maar de betekenissen zo ver uit elkaar
kunnen liggen als tentamen en technofeestje.
Birma is een land voor eerste keren, een plek om dingen
mee te maken die je nog nooit in je stoutste dromen
voorbij zag komen. Ga snel, voor het ontdekt is door de
massa’s. Het zal je nooit tegenvallen.