Bekijk hier de complete publicatie - Anneke Hakkenberg

Wiskunde en creativiteit
worden opgebouwd. Wanneer aantallen een belangrijk deel van het probleem
uitmaken, zijn deze te verkrijgen door de meetbare kenmerken te gebruiken.
De getallen krijgen dan op een natuurlijke wijze een plaats in het probleem en
kunnen op een voor iedereen begrijpelijke wijze worden verwerkt.
Ter verduidelijking vindt u hierna een voorbeeld van zo’n relatiematrix (p.10).
De formulering van de relaties is een creatief proces. Ook hier is het niet
nodig om met het bovenste hokje van de matrix te beginnen en de matrix in
keurige volgorde af te werken. Dat kan, maar hoeft niet. Iemand kan starten met
de relatie die hij het meest relevant vindt, vervolgen met een andere en in eigen
volgorde de matrix vullen. Van belang is dat er een plaats is voor alle relaties.
Het probleem wordt op deze wijze als het ware uit elkaar getrokken. Per
relatie kan een onderzoeker, of een team van onderzoekers, beoordelen wat die
relatie voor het onderzoek betekent. De omvang wordt ook duidelijker. Het is
vrijwel onmogelijk alle vragen te beantwoorden die opgeroepen worden bij de
beschouwing van een ingevulde matrix. Het resultaat is in de regel dan ook dat
een onderzoeker voor het vervolg van zijn onderzoek een keuze maakt uit de
objecten en uit de relaties. Dat kan een enkele relatie zijn, maar ook een aantal.
De keuze kan dan op basis van argumenten geschieden.
Bij mijn persoonlijke inspanning om voor planologiestudenten zinvol
onderwijs in de wiskunde te maken, waren vooral de relaties met studenten en
onderwijskundigen van belang.
De studenten waren en zijn een voortdurende bron van inspiratie voor me.
Zij willen de grenzen van hun kennis verleggen en hebben daarbij behoefte aan
steun op het gebied van de logica. Deze behoeften reiken verder dan te weten
of en hoe je een correct gebruik maakt van de wiskunde. Ik vond het zelf ook
bevredigender als ik ze verder kon helpen met hun scriptie dan als ik ze moest
vertellen dat een aangetroffen toepassing correct noch zinvol was.
Om mijn onderwijs te kunnen aanpassen aan de behoeften van
planologiestudenten heb ik contact gezocht met onderwijskundigen. Van hen
heb ik geleerd hoe je onderzoek kunt maken van je onderwijs door de vragen
en reacties van studenten te verwerken tot instructies. Dit bleek een vruchtbare
methode te zijn. Dit heeft mij gestimuleerd tot het maken van instructies die laten
zien wat je aan de basisbegrippen van de logica hebt als je een keuze moet maken.
9