NB! 34 september 08 - De Noorderbrug

Na mijn ongeluk ben ik een
leuker mens geworden
Aldus Werner Koch (65), die nog druk aan het mailen is als ik zijn appartement in Sneek binnenkom.
Hij neemt de tijd om zijn mail af te maken. Ik ben zo vrij om wat om mij heen te kijken. Want er valt
veel te zien: schilderijen, foto’s, beeldhouwwerken, dikke puzzelboeken, atlassen, sportafbeeldingen.
Het roer om
‘Een foto van de Oldehove in Leeuwarden, de omgeving waar
ik ben opgegroeid in een gezin waar carrière maken voorop
stond. Zelf was ik bezig met een Notariële opleiding. Rationeel
bezig zijn, geld verdienen. Totdat ik in 1982 platgereden ben. Ik
raakte alles kwijt: mijn geheugen, mijn mobiliteit, vrouw, kinderen,
werk. Na een uiterst moeilijke periode van verlies en eenzaamheid
was ik gedwongen het roer om te gooien want blijven
mokken heeft geen nut.
Pyjama gevoel
Ik moest mijn agressie kwijt en er ging een wereld voor mij
open op het gebied van sport en creativiteit. Niet iets voor een
carrièremannetje zoals Werner.
Vandaar dat ik mijzelf ook graag Nen noem. Werner hoort bij
mijn oude leven. Nen hoort nu bij mij, de persoon die leuker
is geworden na het ongeluk.
Dat betekent heus nog wel dat ik een ‘pyjama’ gevoel kan
hebben, een gevoel van ‘laat de boel maar waaien.’
Maar weet je, je moet in beweging blijven want stilstand is
achteruitgang.
Actief
Het was daarom belangrijk dat ik op een gegeven moment in
contact kwam met De Noorderbrug. Onder de mensen komen,
mij leren te uiten, vooral in die tijd toen ik nog niet goed kon
praten. Op de houtwerkplaats van het activiteitencentrum ging
ik beeldhouwen en schilderen. Ik kwam in contact met John
Kingma, medewerker Werkondersteuning Friesland. Dat contact
was belangrijk voor me. Hij verbaliseerde wat ik niet kon. Hij
loste niets op maar hield belangrijke zaken bespreekbaar en
prettig.
Ook tijdens het werken op een basisschool in Reduzum was
die rol af en toe nodig.
Werkondersteuning
Accepteren wie ik ben, mij serieus nemen en mij ondersteunen
in mijn ontwikkelingen. Dat is wat ik heb ervaren van de
ondersteuning van John Kingma maar ook van de directeur
van de school waar ik werkzaam was.
Ja was, want ik ben nu 65 jaar geworden en wil wel eens
ervaren om met pensioen te gaan. Zeven jaar heb ik kleuters
en leerlingen ondersteund tijdens creatieve activiteiten. Prachtig
om te doen! Ik vertelde niet wat ze moesten doen maar hielp
hen om hun creativiteit te gebruiken om iets moois te creëren.
Er waren natuurlijk altijd wel leerlingen bij die wat aan zaten te
‘klooien’ en ongemotiveerd leken maar over het algemeen
werd de individuele aandacht en begeleiding we gewaardeerd.’
65 jaar
Die waardering bleek onder andere uit het feest dat de leerlingen
en docenten voor zijn 65 e jaar hadden georganiseerd op
school.
‘Ik werd door alle leerlingen enthousiast in de gang van de
school ontvangen. Boekjes, tekeningen en andere creaties heb
ik gekregen. Toch een leuke afsluiting van een jarenlange
samenwerking.
Levensinstelling
En ach, uiteindelijk moet je zelf het leven interessant maken.
Door vooral niet je best te doen maar doen wat je leuk vindt
en schik te hebben in jezelf en je omgeving.’ ●
Astrid van Asten | Begeleider Werkondersteuning Friesland
NB! SEPTEMBER 2008
13