Seksuele delinquenten

Kenmerkend voor zaken met seksuele delicten is dat één zaak uit een groot aantal feiten kan bestaan. Dit
is vooral te zien bij misbruik waarbij slachtoffer en dader bekenden van elkaar zijn en het vaak jaren
duurt voordat het slachtoffer (of een ouder) aangifte doet. Een andere reden kan zijn dat de verdachte
soms pas gepakt wordt of dat de politie pas actie onderneemt als er een aantal aangiftes binnenkomt.
Soms blijkt ook pas na de arrestatie en het verhoor dat er meer dan één slachtoffer is. Tabel 3 toont het
aantal delicten dat in het proces-verbaal vermeld staat. Opvallend is de veelvoorkomende categorie
‘meermalen gepleegd, niet te schatten’. Dit zijn vaak zaken waarin een of meer slachtoffer gedurende een
langere periode veelvuldig is/zijn misbruikt, waardoor het exacte aantal strafbare feiten niet meer te
achterhalen is. Dit doet zich met name voor bij kindmisbruikers.
Tabel 3: aantal delicten in proces verbaal
Aantal delicten in proces verbaal %
1 24%
2 15%
3-5 14%
6-10 6%
> 10 7%
Meermalen gepleegd, niet te schatten 34%
Totaal 100 %
Tot slot een opmerking over de eerder genoemde typologieën uit de literatuur. Uit de dossiers valt soms
iets te concluderen over het type verkrachter of kindmisbruiker, met name als een psychologisch of
psychiatrisch rapport is toegevoegd, maar lang niet altijd. Het meest duidelijk komen de verschillende
types kindmisbruikers naar voren. In sommige ontuchtzaken is duidelijk sprake van een pedofiele
voorkeur, bij volwassen mannen met een duurzame seksuele gerichtheid op prepuberale jongens of
meisjes. Verreweg de meeste zaken lijken echter situationele daders te betreffen, daders met een seksuele
en sociale preferentie voor volwassen mannen of vrouwen, die tijdelijk seksuele contacten aangaan met
(eigen) kinderen of afhankelijke jongeren. Daarnaast is er een aanzienlijk aantal daders dat niet voldoet
aan alle kenmerken van een van de drie in de literatuur geschetste typen ontuchtplegers en waarbij op
basis van de beperkt beschikbare informatie geen goed oordeel te vellen is, of en op welke manier ze in
de typologie zijn in te passen.
Twee ontuchtplegers kunnen als voorbeeld van verschillende types dienen. Een pedofiele ontuchtpleger:
‘De dader is een 43-jarige alleenstaande man, opgegroeid in tehuizen vanwege het alcoholisme
van zijn ouders. De man heeft in een periode van ongeveer 8 jaar met 8 kinderen ontuchtige
handelingen gepleegd. De kinderen waren ten tijde van de delicten tussen de 6 en 11 jaar oud. De
handelingen bestonden uit (laten) betasten, (laten) aftrekken, (laten) pijpen, samen douchen,
samen bijna naakt in bed liggen en klaarkomen in het bijzijn van het slachtoffer. Sommige
slachtoffertjes verklaren dat de dader gedreigd heeft met geweld of enkele klappen heeft gegeven.
Anderen werd voorgespiegeld dat alles heel gewoon was. In ieder geval is alle slachtoffertjes door
de dader verboden er met iemand over te praten. De slachtoffertjes kwamen aanvankelijk graag bij
de dader thuis, omdat hij heel vriendelijk was en de kinderen verwende met cola en chips. Na zijn
aanhouding ontkent de dader alles, later erkent hij ten aanzien van de meeste slachtoffertjes de
ontuchtige handelingen. In alle gevallen ontkent hij geweld te hebben gebruikt of daarmee te
hebben gedreigd. Volgens de dader kreeg hij seksuele prikkelingen van de kinderen en gebeurden
de handelingen gewoon.’