Seksuele delinquenten

mannelijke slachtoffers daarentegen zijn op een na allemaal minderjarig. De enige uitzondering is 20 jaar
oud.
Uit de dossiers komen verschillende gevolgen voor de slachtoffers naar voren. Op korte termijn wordt
waargenomen: bedplassen en verstoorde ontwikkeling (bij kinderen), lichamelijke gevolgen,
concentratieproblemen (en ten gevolge daarvan problemen met school of werk), angst, depressiviteit,
agressiviteit en slaapstoornissen. In 9 procent is het slachtoffer eenmalig of vaker door een arts behandeld
voor fysiek letsel ten gevolge van het delict. Op langere termijn is naast de genoemde gevolgen ook
sprake van moeite met relaties, intimiteit en aanraking, zelfmoordpogingen en zelfs één uiteindelijk
geslaagde suïcide. In feite worden in de hier geanalyseerde zaken alle mogelijke gevolgen aangetroffen
die onder andere zijn genoemd bij Draijer (1990) en Frenken (2002). Deze gevolgen kunnen jaren na het
delict alsnog naar boven komen en ook jaren- of zelfs levenslang voortduren. Uit genoemde onderzoeken
blijkt ook dat de gevolgen voor het slachtoffer zwaarder zijn als de dader een bekende is en naarmate de
delicten over een langere periode gepleegd zijn.
KENMERKEN EN CONTEXT VAN DE DELICTEN
Tabel 5 toont de relatie tussen verdachte en slachtoffer. Als in een zaak meer dan één slachtoffer gemaakt
is, wordt de meest voorkomende relatie vermeld. In praktijk blijkt dat de relaties van de slachtoffers met
de verdachte in zulke zaken vaak in dezelfde categorie vallen. Als verdachte en slachtoffer onbekenden
van elkaar zijn, zijn de slachtoffers relatief vaak volwassen. Bij slechts 11 procent van de kindmisbruikers
zijn verdachte en slachtoffer(s) onbekenden van elkaar. Bij bijna driekwart (73 procent) van de
kindmisbruikers is de verdachte een gezinslid, familielid of huisvriend van het slachtoffer.
Tabel 5: relatie tussen verdachte en slachtoffer
Relatie verdachte/slachtoffer % van de zaken
Gezinslid 21%
Familielid/huisvriend 24%
Vriend/partner 8%
Collega enz. 12%
Onderwijzer enz. 4%
Buurtgenoot 9%
Onbekende 23%
Totaal 100%
Bij deze cijfers is een kanttekening op zijn plaats. Twee vertroebelende factoren hebben een tegengesteld
effect. Uit onderzoek is bekend dat slechts een beperkt deel van de seksuele delicten bij de politie wordt
aangegeven, zoals besproken in de paragraaf ‘methode’. Met name seksuele delicten waar de dader een
bekende van het slachtoffer is, worden nauwelijks aangegeven. Seksuele delicten waar de dader een
onbekende van het slachtoffer is, worden veel vaker aangegeven doordat sommige beweegredenen voor
het achterwege laten van aangifte daar veel minder een rol spelen. Daar staat tegenover dat het in dit
artikel gaat om geregistreerde delicten waarvan de verdachte bekend is bij de politie. In het geval dat
slachtoffer en verdachte elkaar kennen, weet de politie na de aangifte automatisch wie de verdachte is. In
zaken waar slachtoffer en verdachte elkaar niet kennen, zal de politie vaak actief naar een dader moeten
gaan speuren. Hazelwood en Schippers (1995) stelden dat in Nederland ongeveer 80 procent van alle
aangegeven verkrachtingen met een onbekende dader onopgelost bleven. Hoe de verhouding tussen voor
het slachtoffer bekende en onbekende verdachten in werkelijkheid ligt, is daardoor niet uit deze gegevens
af te leiden. Alleen slachtofferenquêtes zouden daar in de toekomst wellicht meer licht op kunnen werpen,
hoewel ook daar vertekeningen in te verwachten zijn. Gezien deze tegengesteld werkende factoren lijkt de
conclusie verantwoord dat in een grote meerderheid van de gevallen de verdachte een bekende is van het