VLAAMS VERBOND VAN HET KATHOLIEK SECUNDAIR ...

elangrijke rol bij het verstaan van wat de andere zegt. De situaties die omschreven worden
onder 5.1.1.2 (Leerinhouden) geven aanleiding tot transactionele gesprekken.
Dergelijke gesprekken moeten doeltreffend verlopen:
• de leerlingen begrijpen hun gesprekspartners;
• wanneer ze zelf spreken is hun taalgebruik (aanwenden van woordenschat en structuren,
uitspraak en intonatie) van die aard dat de spreekintenties probleemloos overkomen bij
toehoorders met Frans als moedertaal of met een vlotte beheersing van het Frans.
Het spreektempo mag het geduld van de toehoorders niet storend op de proef stellen.
- De leerlingen voeren interactionele gesprekken (U)
Dit zijn open gesprekken, die inhoudelijk zowel als qua verloop minder voorspelbaar zijn
(bijvoorbeeld onderhandelingsgesprekken, gesprekken in de sociale sfeer, tafelgesprekken...).
Vaak kunnen eenvoudige gesprekken in interactionele situaties nochtans herleid worden tot
voorspelbare patronen.
5.1.1.1.2 Zelfstandig, op gepaste wijze taaluitingen aanwenden die tijdens gesprekken
veelvuldig voorkomen, rekening houdend met de elementaire omgangsregels.
Dit betekent dat de leerlingen:
- op de hoogte zijn van mogelijke verschillen inzake sociale en culturele conventies (bv. telefoonen
tafelconventies, beleefdheidsmarkeringen, manieren om zijn instemming te betuigen, enz.),
zodat ze de ander correct begrijpen en zelf geen aanleiding geven tot ongewenste interpretaties;
- tactvol optreden overeenkomstig de sociale en culturele achtergrond van de zakenrelatie of van
de persoon die om een dienst verzoekt;
- het taalregister aanpassen aan de gesprekspartner; formele en informele taaluitingen onderscheiden;
- de vereiste taalfuncties beheersen;
- vertrouwd zijn met de Franse uitspraak, spreekritme en intonatie;
- vertrouwd zijn met de vormelijke kenmerken van de Franse spreektaal; (zie Bijlage 1,
Kenmerken van de Franse spreektaal)
- ingrijpen op de inhoud en het verloop van het gesprek:
• de aandacht trekken, een gesprek beginnen en beëindigen;
• binnen een gesprek, een onderwerp afsluiten en een nieuw onderwerp inleiden, beleefd
onderbreken;
• hoofd- en bijzaken onderscheiden; iets onderstrepen door middel van intonatie, herhaling,
bepaalde uitdrukkingen, enz;
• feiten en meningen onderscheiden;
• argumenteren: iets weerleggen, een feit of een mening naar voren brengen.
AV Frans 10 Secretariaat-talen
TV Handelscorrespondentie Frans 3de graad TSO