Klik hier om deze publicatie te downloaden (pdf-document).

ottle
gigantisch. Wanneer die tentoonstelling na
vijf maanden was afgelopen, hebben we de
beesten zonder pardon in stukken gezaagd
en vermalen tot plastic korrels. Die grondstof
gebruiken we nu nog altijd om nieuwe
kunstwerken mee te maken.” En inderdaad,
het lijkt de kunstenaar niet te deren als we
in een filmpje op zijn website toekijken hoe
‘zijn’ krokodillen met een kettingzaag te lijf
gegaan worden.
De groten der aarde
Foto: Pinguïns in Groenenberg - Luk De Boeck
Een dergelijke politieke boodschap brengt
het collectief onvermijdelijk in contact met
de groten der aarde. William Sweetlove
mag dan ook invloedrijke mensen als klimaatgoeroe
Al Gore en de steenrijke medeoprichter
van microsoft Paul Allen tot zijn
fanbase rekenen. Maar hij zoekt de politiek
ook zelf op, omdat hij via zijn kunst op een
of andere manier hoopt te wegen op het milieubeleid.
“Voor de recente G8-top die oor-
spronkelijk in Syracuse zou plaatsvinden
(door Berlusconi verplaatst naar L’aquila na
de aardbeving, nvdr), hadden we een groep
zeeschildpadden in de thermen geplaatst
en rond de palazzo waar vergaderd zou
worden. Het idee: de dieren zijn bedreigd
door het verontreinigde zeewater. Dus ze
moesten zich eerst gaan wassen in de Romeinse
baden voor ze hun zaak konden bepleiten
bij de wereldleiders. Je ziet: in plaats
van met stenen te gooien gaan wij met onze
kunst een andere dialoog aan. Wij hebben
de politieke top op onze manier gevraagd
of ze wat willen doen voor het leefmilieu.”
Moderne Noach
Toch lijkt het enigszins tegenstrijdig dat
het kunstenaarscollectief, uitgerekend om
de milieuproblematiek onder de aandacht
te brengen, zijn toevlucht zoekt tot nietafbreekbare
materialen als polyester en
poly-urethaan. Om die stoffen te produceren
heb je immers aardolie nodig, en bij het
raffinageproces komen ook nog eens schadelijke
stoffen vrij. William Sweetlove reageert:
“Aardolie is een natuurlijk materiaal
en voor de productie van synthetische stoffen
heb je sowieso maar een tiende nodig
van de hoeveelheid die gebruikt wordt om
andere derivaten zoals petroleum en benzine
te produceren. Bovendien heeft een van
onze kunstenaars samen met zijn broers
een plasticfabriekje opgericht waar we onze
kunstwerken kunnen recycleren. We gieten
de korrels met wat pigment in een mal die
een oven ingaat. Omdat de oven nooit warmer
dan 200°C wordt, komen geen schadelijke
verbrandingsstoffen vrij, zoals dioxine.
Deze methode levert ons dus drie (nadrukkelijk)
milieuvriendelijke krokodillen van
zes meter lang op per dag.”
Sweetlove ontwikkelt op een speelse, erg
ironische manier een geheel eigen logica
rond gewichtige thema’s als het voortbestaan
van onze planeet. Zijn discours mag
dan misschien wetenschappelijke leemtes
vertonen, door zijn tomeloze humor en gedrevenheid
kan je niet anders dan meestappen
in zijn verhaal. En dat verhaal, dat is
niet meer of minder dan dat hij als een
moderne Noach de natuur wil beschermen.
Met massaproductie als het moet.
Natuurtalent
29