A M P I E N - Acehbooks.org

3
Den verbaler werd een stoel gegeven en na een glas
ajer-batoe (jjswater) te hebben gedronken, ging hy
voort :
„Toen ik kruipend over de open terreinstrook, die de
benting omringt, in de rimboe (struikgewas, wildernis)
was gekomen zonder door iemand opgemerkt te zijn,
liep ik op goed geluk recht voor my uit. Mijn geweer
hing ik aan den riem over den schouder, maar de
bajonet hield ik in de hand, om klaar te zu'n bij een
onverhoedschen aanval.
„Het weer was niet helder, zoodat ik moeite had om
het voetpad door de wildernis te volgen ; nu en dan viel
er een regenbui. Met beide ooren luisterend en zooveel
mogelijk rondom mij heen ziende, zal ik zoo naar mijn
berekening een uur hebben voortgeloopen, toen ik tot
mijn schrik bemerkte, dat ik in verkeerde richting ging.
Want eensklaps hoorde ik het getik tegen de bamboekokers
en patjols (schoppen) (') van een onzer posten
dicht bjj mij, en op den top van een heuveltje gekomen,
dat ik bezig was te beklimmen, zag ik de bekende petroleumlantaarns,
vóór de draadversperring van een benting.
Dat moet Djêrir zijn geweest. Terwijl ik een oogenblik
in gedachten stond, hoe mijn marsch te hervatten,
vlamde het licht uit een geweerloop en sloeg een kogel
vlak voor mijn voeten in den grond. Een der schildwachten
had mjj, boven op die hoogte staande, gezien.
Er volgden meer schoten, maar ik had mn' reeds plat
(1) Opdat de wachtcommandanten zich van de waakzaamheid der schildwachten
konden overtuigen zonder ieder oogenblik rondes te maken, waren
er bij de verschillendo posten ijzeren voorwerpen, zooals schoppon, enz. en ook
wel bamboekokers opgehangen, waartegen de schildwachten ieder kwartier
moesten slaan.