A M P I E N - Acehbooks.org

33
de soldaten, „doodsbloemen" werden genaamd, waarom
weet ik niet. Zij zijn zuiver kegelvormig, een vinger lang
en worden door de vrouwen aan een lang steeltje gedragen.
„Er lagen eenige half- en geheel afgewerkte bloemen
op tafel. Toen ik er een van wilde opnemen om ze van
nabij te beschouwen, merkte ik een stuk gebreid goed
op, dat gedeeltelp was uitgetrokken en waarvan de
draad op een houtje was gerold. Eensklaps valt mijn
oog op A 978896, en daar herken ik waarlijk een
van mijn gestolen kousen, die tot Atjehsche dames-handwerken
werd verwerkt.
„Ik mocht mij niet lang ophouden met eene bespiegeling
over zulk een vreemde lotsverwisseling van een paar
soldaten-sokken, maar moest mijn inspectie voortzetten.
„Trouwens in deze kamer was zij afgeloopen, nadat
ik nog een groote, goed gesloten kist van Djatti-hout
onder de tafel had opgemerkt. Het tweede vertrek,
dat ik betrad, was blijkbaar dat van het hoofd. Op
dezelfde wijze nagenoeg ingericht, als hetgeen ik zoo
even in hoofdtrekken beschreef, was het in de hoeken
en op planken opgestapeld met allerlei barang (goederen)
in zakken, in kisten of oningepakt.
„Een scheepsklok met één wijzer, Europeesche stoelen,
tafel en kast, vooral een vélocipède trokken mn'n aandacht
onder allerlei Indische voorwerpen. De wanden
waren beplakt met etiquetten van flesschen en blikjes,
met een proclamatie van den generaal Van S wieten
en met allerlei prenten en prentjes uit Hollandsche en
Hngelsche illustraties. Een paar donderbussen, klewangs
en messen waren met een hoop vischnettten aan den
wand gehangen, en, raad eens, luitenant !... met mijn
De Deserteur. *