het interview met Arno Timmermans - Mednet

8 interview mednet 03i2012
curriculum vitae
arno timmermans (1954) begint in
1973 met zijn studie geneeskunde
aan de universiteit van amsterdam
en specialiseert zich in 1984 tot
huisarts. Hij vestigt zich in almere, regio werden ingebracht.”
waar hij momenteel nog één dag in Sinds eind jaren negentig is Timmermans
de week in een huisartsenpraktijk bestuursvoorzitter van het NHG. Hij wil
werkt. in 1991 begint hij als huis- weten hoe de zorg lokaal, regionaal en lanarts-staflid
op de afdeling Deskundelijk georganiseerd wordt en welke plek
digheidsbevordering van het de huisartsenzorg heeft in die totale zorg.
Nederlands Huisartsen Genoot- “Ik wil die kennis uitdragen.” In 2004
schap (NHG). Daarna wordt hij werd Arno Timmermans voorzitter van de
hoofd van die afdeling. in 1998 raad van bestuur van het NHG, waar hij
komt hij in de directie van het NHG zich niet alleen puur wetenschappelijk ori-
als adjunct-directeur en in 2000 als enteert. “Ons werk raakt ook aan rand-
medisch directeur. sinds 2004 is hij voorwaardelijke zaken, omdat de kwaliteit
bestuursvoorzitter van de NHG. van de huisartsgeneeskunde onlosmakelijk
verbonden is met de randvoorwaarden
voor goede huisartsgeneeskundige zorg. Je kunt het zo zien:
het NHG is er voor de huisartsgeneeskunde en de LHV is
er voor de huisarts. Maar zonder het één kan het ander niet
bestaan.”
boos
Timmermans was tijdens de landelijke actiedag op 6 oktober
een van de sprekers in de RAI. Op die dag stroomden
duizenden boze huisartsen naar de RAI om te protesteren
tegen het beleid van de minister. Het was volgens Timmermans
nodig dat ook het NHG zijn stem liet horen, omdat
het in zijn woorden ‘absurd’ is wat VWS doet. “De huisarts
moet steeds meer zaken overnemen uit de tweede lijn en
wordt daar vervolgens op afgerekend. Voorlopig is dat probleem
nog niet opgelost, want ook voor 2012 hebben de
verzekeraars een groter budget huisartsenzorg ingecalculeerd
dan de minister toestaat. Verzekeraars gaan dus een
groter deel huisartsenzorg inkopen dan in het budgettair
kader staat, met als gevolg een overschrijding. Als daar weer
op wordt bezuinigd, gaan we steeds meer doen voor minder
geld. Wij gaan als NHG niet over het geld, maar ik weet
wel dat de bezuinigingen consequenties hebben voor de
kwaliteit en de betaalbaarheid van de zorg. Stel dat huisartsen
geen zaken meer uit de tweede lijn willen overnemen?
‘ Verzekeraars hebben alweer een groter
budget huisartsenzorg ingecalculeerd
dan de minister toestaat’
Dan nemen de kosten aan de andere kant alleen maar toe.
De zorg wordt dan veel duurder en bovendien ontstaat een
capaciteitsprobleem. Huisartsen handelen zo’n 95 procent
van de klachten zelf af. Als een huisarts 1 procent meer
klachten gaat verwijzen, krijgt het ziekenhuis 20 procent
meer verwijzingen. Eén huisartsenpraktijk staat voor ongeveer
1 miljoen omzet in een ziekenhuis. Om maar even aan
te geven wat voor opdrijvend effect dat minder investeren
in de huisartsenzorg heeft.”
Arno Timmermans is naast bestuursvoorzitter van het
NHG nog altijd een dag in de week huisarts in een huisartsenpraktijk
in Almere. “Altijd op dinsdag. Dat is weinig,
maar meer dan helemaal niets. Ik heb er veel profijt van.
Het patiëntencontact helpt me om mijn rol als NHG-voorzitter
goed te kunnen vervullen. Maar ook het contact met
collega’s is waardevol. Zo hoor ik wat er in de dagelijkse
praktijk speelt. Dat is beter dan wanneer ik als voorzitter
ver weg van de praktijk zou zitten. Het maakt dat ik in
mijn functie beter een brug kan slaan tussen wetenschap,
praktijk en politiek.”
vertrouweN
Timmermans studeerde geneeskunde omdat het voelde als
‘iets’ voor hem. “Zoiets wordt natuurlijk ook bepaald door
het beeld dat je hebt van zorg en dokters, zoals het beeld
dat ik als kind had van onze huisarts. Als hij langskwam,
kon ik zaken als begrip, vertrouwen en continuïteit bij wijze
van spreken voelen. Het liet me al op jonge leeftijd inzien
welke belangrijke plek de huisarts inneemt in het leven van
patiënten. Integrale zorg, persoonlijke zorg en continue
zorg, dat is de kern van de huisartsgeneeskunde. Het maakt
ook dat de huisarts een positie heeft die ik omschrijf als
‘relatieve terughoudendheid’. Als de huisarts twijfelt of een
behandeling wel bijdraagt aan betere gezondheid in vergelijking
met natuurlijk beloop, dan wacht hij liever even af.
Huisartsen geven liever vertrouwde, veilige behandelingen
dan nieuwe onbekende waarvan de werkzaamheid en veiligheid
onvoldoende zijn bewezen.”
De student Timmermans beschikte ook over organisatorische
kwaliteiten. “Met een vriend maakte ik een analyse van
het ambulancevervoer in de regio en in mijn tweede jaar
van de huisartsenopleiding zat ik al in een onderwijswerkgroep
van studenten. Dat was nog in de tijd van de democratisering.
Wij bespraken met opleiders wat voor onderwijs
ze moesten geven. Dat is tegenwoordig ondenkbaar,
maar ze wekten de indruk dat ze naar ons luisterden. Dat
had natuurlijk te maken met de tijdgeest van de jaren ’70.”
Na zijn opleiding kon hij niet meteen makkelijk aan het
werk. Er was een overschot aan huisartsen. Timmermans:
“Als je solliciteerde, vond je zo’n 120 andere sollicitanten
op je pad. We hadden dus niet zomaar een plek als huisarts.
Nu is dat wel anders.”
staNDaarDeN
Het NHG is vooral bekend om zijn NHG-Standaarden.
Daar gaat het volgens Timmermans goed mee. “Dit jaar
verschijnt onze honderdste NHG-Standaard”, zegt hij. Al