Liever PDF? - Zilt Magazine

Foto Ferdinand ter Heide – Tekst Peter Wijngaard
Afgelopen zomer stak de Anne-Louisa, een Hutting 45, de Atlantische
Oceaan over. Duohanded, met Ferdinand en Peter aan
boord. Het weer was onbestendig, regen en zonneschijn wisselden
zich af. Ineens werden zij op volle zee geconfronteerd met
een heftig natuurverschijnsel dat hen nog lang zal heugen…
Na drie dagen met onweer en verraderlijke windvlagen is de zee
weer rustig en zijn Ferdinand en ik een beetje aan het bijkomen.
We zitten grofweg op 38 N/60W en varen met een bakstagwind
richting een wolkenformatie zoals er vele rondom ons heen zijn.
Bij nader inzien blijkt dit er eentje te zijn die er van binnen
anders uitziet. Als ik naar de horizon kijk geloof ik mijn ogen
niet. “Heb je die slurf gezien?” vraag ik vanuit de kajuit aan
Ferdinand die in de kuip staat. “Waar dan?” vraagt hij verwonderd.
“Achter je, en die komt straks bij ons over.”
Als een bezetene rollen we de voorzeilen weg, Als we aan het
grootzeil toe zijn, begint het wild te waaien en geselt regen het
dek. We vluchten naar binnen. Buiten is het een heksenketel…
Terwijl ik mij afvraag waar die slurf is gebleven, zie ik tot mijn
afgrijzen recht vooruit een waterhoos opdoemen. Ik duw de
motor volgas en draai bakboord weg. Op nog geen 50 meter
van de boeg zie ik de hoos naar rechts afbuigen.
We beseffen dat het kantje boord was. Door om de slurf heen
te varen bleef de wind op de kop. Mazzel dat het grootzeil en
de mast overeind zijn gebleven. De situatie had er heel anders
uit kunnen zien en we hadden nog een flink stuk voor de boeg.
Die avonds dartelen er weer dolfijnen voor de boeg. Alsof er
niets is gebeurd… Z