December - Wielervereniging Holten

het kettingblad
Cluborgaan van de WielerVereniging Holten verschijnt 4 x per jaar in een oplage van 195 stuks.
December Jaargang 27 Nr.4
Wielervereniging Holten
Een club voor iedereen

RACE
Trek
Concorde
BLOEMENDAL FIETSPLUS
Nu 1000 m 2 fietsplezier
Banisweg 6 - Rijssen
Telefoon: 0548 51 22 17 - Fax: 540314
Alles voor: Fiets, ATB, Racefiets en Scooter
Jan Janssen
Gazelle Goldline
A T B
Trek
Klein
Gazelle
BLOEMENDAL FIETSPLUS RIJSSEN
Ook een uitgebreide collectie wielerkleding
en tevens Bioracer meting zodat u perfect op de fiets zit.
American Eagle

WIELERVERENIGING HOLTEN
-Voorzitter: Reind Brouwer
T: 0548 - 364 781
E: r.brouwer@hetnet.nl
-Secretaris: Erwin de Valk
T: 0548 – 361 607
E: erwin_de_valk@hetnet.nl
-Penningmeester: Gerhard Vincent
-Ledenadministratie T: 0548 - 366 800
-Redactie kettingblad E: G.Vincent@concepts.nl
-Bestuurslid: Jan Ottens
T: 074 – 2435 830
E: J.Ottens.1@kpnmail.nl
-Bestuurslid: Henk Beijers
-Redactie kettingblad T: 0548 - 366 777
-Webmaster E: henk@bea.nu
-Redactie kettingblad: Jan Scheperman
T: 0548 - 361809
E: scheperman@concepts.nl
-Kleding: Dini Arfman
Keizersweg 74,
7451 PG Holten
T: 0548 – 364 939
E: dini.arfman@planet.nl
Internet: www.wvholten.nl
E-mail: info@wvholten.nl
Contributies:
Senioren: € 37,00 per jaar
2e lid gezin/jeugdlid: € 34,00 per jaar
Lidmaatschap zonder FietsToerKaart/verzekering:
Senioren: € 20,00 per jaar
Jeugdleden: € 15,00 per jaar
Jeugdleden/junioren zijn die leden welke bij aanvang
van het seizoen (1 maart ) nog geen 19 jaar zijn.
Opzeggen lidmaatschap nieuw seizoen voor 1 januari.
Uiterste betalingsdatum contributie 31 januari; bij
overschrijding van deze datum zal fl. € 4,55 aan
administratiekosten in rekening worden gebracht.
Rekeningnummers:
Rabobanknummer: 32.85.29.265
I N G: 43 23 100
Beide nummers ten name van: W V Holten
p/a Bergpad 2
7451 JH Holten
Belangrijke data 2010:
31 december 14:00 uur Oliebollenrit
Belangrijke data 2011:
9 januari Beemd- en Bergtoer (veldrit)
5 februari gezellige middag/avond met
stamppotbuffet
23 februari voorjaarsvergadering bij Bikerent
10 maart kopij inlveren voor het clubblad

Veel Potentie.
Voorwoord
Een tijdje geleden las ik een opmerkelijk bericht in het blad ,, FIETS”. Een ,,zeventig plusser” bezoekt
regelmatig met fiets één der Canarische Eilanden. Daar liggen veel heuvels op grote hoogte en het
schijnt, dat daar ook de hoogste berg van Spanje gelegen is. Als 72-jarige bewoner van onze aardbol
kan hij maar niet ophouden met fietsen.
Voor hem is het dus een grote uitdaging om zoveel mogelijk bergen te beklimmen per fiets. Voor de
gelegenheid waar ik nu over schrijf, had hij zijn zoon meegenomen. Naar ik aanneem voor de
gezelligheid, maar ik sluit niet uit, dat hij zijn nazaat wilde laten zien hoe vitaal hij nog wel was.
Op een mooie dag beklimmen deze vader en zijn zoon de fiets om de hoogst befietsbare berg van
Spanje te bedwingen. Al spoedig komen zij in een mooie ritmische cadans en zijn zij in staat om volop
te genieten van het prachtige uitzicht. Zij wanen zich ongenaakbaar voor elke medefietser want in
korte tijd winnen zij stevig aan hoogte. Het is echter mooi onderweg en vader wijst zoon op een
fantastisch pleintje met historische huizen. Zij besluiten om even te pauzeren en alles te bekijken.
Terwijl zij net genieten van al dat moois zien zij een blitse fietser, peddelend in een bijbehorend
tempo, zonder rust te nemen, omhoog gaan. Vader en zoon kijken elkaar aan en zonder een woord te
zeggen zitten zij alweer op de fiets en zetten dapper de achtervolging in. Het lukt hen het eerste
halfuur niet om maar iets dichterbij te komen. Bijna boven aan de top kunnen zij toch aanhaken en
fietsen zij gedrieën de laatste kilometer.
Vader en zoon zijn vol respect voor deze fietser en al hijgend ontstaat toch een gesprekje. Met trots
vertelt vader, dat hij al 72 jaar is en dat hij deze klim redelijk gemakkelijk volbrengt.
De onbekende vertelt, dat hij al 5 jaar op dit eiland woont, dat hij regelmatig fietst en geniet en dat hij
82 jaar is…..
Ik hoor regelmatig dat wij een vergrijzende vereniging zijn en dat wij meer jeugdigen zouden moeten
hebben onder onze leden. Daar ben ik het zeker mee eens. Maar hoe zo, vergrijzend. Die vergrijzing
zit alleen maar in de kleur van het haar. Als je dit waargebeurde verhaal leest, dan zit er nog zoveel
potentieel in onze vereniging.
De gemiddelde leeftijd van de Nederlander is ongeveer 80 jaar. Wij kennen een tiental “DI PAPPA’S “
in onze vereniging. Dat zijn leden met de leeftijd van tenminste 60 jaar. Afgaande op de cijfers kunnen
deze leden nog heel wat presteren. Barry Stevens, jurylid bij de Playbackshow van Henny Huisman in
de jaren tachtig van de vorige eeuw zei het al: ,, Vooral doorgaan!”
Dus oudere jongeren en jonge ouderen, de WVH gaat gewoon door. Op korte termijn met de keuze
van een geheel ander shirt en bijbehorende broek ( Kijk, kleding wordt wel te oud), met de organisatie
van de Berg-en Beemdtocht op 9 januari 2011, met een gezellig buffet voor ieder lid van de WVH met
partner. Natuurlijk in ons clublokaal “Bikerent” van Henri Vukkink. Nadere informatie elders in dit blad.
Een goede jaarwisseling en ik wens u in 2011 veel meer kilometers toe dan u nu in gedachten hebt.
Reind Brouwer, uw voorzitter.

Van de ledenadministratie
Nieuwe NTFU-leden:
Mannes Stegeman Erve Teeselink 26 7451 WE Holten
Rik Waanders Helhuizerweg 28 7451 KD Holten
Tonny Schutte Brenderweg 2 7451 NV Holten
Maarten Dalhuisen Vonderstraat 105 7419 BN Deventer
Mark Lammertink Verzetstraat 91 7451 DP Holten
Monique Bergman Broekweg 20 7451 MJ Holten
John Kloosterman Liezenweg 4 7451 NL Holten
Opzegging NTFU-leden:
(m.i.v. het nieuwe seizoen (28-2-2011))
Roy Beernink Atalanta 9 7451 WZ Holten
Anita Brinks Atalanta 9 7451 WZ Holten
Martijn Janzen Pr. Beatrixstraat 15 7475 AP Markelo
Hein Kuiper Maalderijstraat 25 7411 CK Deventer
Dolf Laarman Bergweg 26a 7475 AC Markelo
Martijn Paalman Canadastraat 22 7451 ZM Holten
Niels Hollander A. ten Hovestraat 19 7475 CZ Markelo
Adreswijziging:
Dick Bosma Veldkersstraat 2-18 7601 XS Almelo
Opzegging ATB Jeugdleden:
Bente Landeweerd Canadastraat 103 7451 ZL Holten
Anouk Tempelman Bergmanstraat 25 7451 GL Holten
Gerhard Vincent
penningmeester/ledenadministratie
Vrijdag
31
december
Oliebollenrit
14:00 uur sporthal

Notulen ledenvergadering WVH
Datum: 17-10-2010 Plaats: Bikerent, Holten
Aanwezig:
Bestuur : Reind Brouwer(voorzitter), Gerhard Vincent, Henk Beijers, Hans van Oijen(later) en Jan
Ottens (notulist) Leden: aantal: 33 (op de presentie lijst)
Presentielijst:
H. Luggenhorst, G. Luggenhorst, B. Flierman, H. ten Brinke, R. ten Brinke, M. Bruggeman, B.
Bruggeman, G. Veldscholte, H. Markvoort, D. Arfman, J. Bokhorst, F. Franke, M. Stegeman, H.
Tuntelder, J. Scheperman, H. Boomkamp, D. Kappert, M. Nijland, W. Paalman, G. Efftink, P. Bruil, A.
Visser-Snellink, H. Beldman, R. Udink, W. Reins, H. Vasters, C. Buyvoets (later)
Afgezegd:
S. Paalman, B. Visser, E. de Valk, A. Markvoort, Y. Ottens, J. Vasters, J. Nijland
1 Opening
Ca. 20:00uur wordt de vergadering geopend.
Reind heet alle aanwezigen van harte welkom.
Hij vraagt de vergadering vooraf om toestemming om Hans van Oijen erelid van de WvH te maken.
Vergadering gaat daarmee akkoord met algemene stemmen.
2 Mededelingen.
De WVH heeft momenteel een volle ziekenboeg. Gelukkig zijn er ook een aantal leden weer (bijna)
beter.
3 Vaststellen Definitieve Agenda
Voorafgaande aan de vergadering is een agenda verspreid onder de aanwezigen. Er zijn geen
aanvullingen of aanpassingen vanuit de vergadering.
4 Notulen Vorige Vergadering
De notulen van de vorige vergadering zijn in het kettingblad verschenen. Er komen geen opmerkingen
vanuit de vergadering.
De notulen van de voorjaarsvergadering 2010 zijn hiermee vastgesteld.
5 Beleidsplan
Bestuur heeft een nieuw beleidsplan opgesteld, dit omdat het oude plan niet helemaal meer voldeed
en op sommige punten achterhaald was.
De vergadering kan op het nieuwe bestuursbeleidplan reageren.
- Er staat dat er een seniorenploeg op woensdagmorgen fietst: deze is bedoeld voor iedereen,
maar in de praktijk zijn het vaak oudere fietsers, vandaar de benaming.
- H. Markvoort stelt dat er in de leeftijdsgroep 15-35 jaar aanwas nodig is, hoe denkt het bestuur
hierover? Reind antwoordt, dat dit waar is maar dat er nog geen concrete plannen zijn.
- W. Reins legt uit hoe de jeugdafdeling momenteel draait: op woensdag en vrijdag wordt er
getraind op de ATB. Er is ook een kleine wegploeg maar dat zijn met name schaatsers en
triatleten.
6 Nieuwe WVH Kleding
De Commissie bestaande uit Dini Arfman, Gerard Veldscholte, Wilfried Essink en Reind Brouwer heeft
een aantal ontwerpen opgesteld op basis van de huidige clubkleuren: blauw, geel, wit en zwart.
Afdrukken van de diverse ontwerpen zijn in de ruimte opgehangen.
Reind bedankt de commissie voor hun werk en legt uit wat de bedoeling is van het bestuur:
- Uit de vier getoonde ontwerpen moet een definitief ontwerp gekozen worden. Deze keuze
wordt de basis van het ontwerp waarmee de WVH de komende jaren gaat fietsen
- Er kan alleen gestemd worden door de aanwezige leden, waarbij elk lid 1 stem heeft.
Er ontstaat een levendige discussie waarbij duidelijk wordt dat ontwerpen No. 1, 2 en 3 de voorkeur
hebben, ontwerp 4 valt snel af. Na diverse overwegingen, eerst het shirt kiezen en de broek, wordt
uiteindelijke het volgende gekozen:

SHIRT: ontwerp 3 (blauw shirt met zwarte, golvende baan)
BROEK: ontwerp 1 (blauwe broek met rechte zwarte zijbaan)
Hierop worden de volgende detail aanpassingen gevraagd:
- Tekst WVH op de borst minder groot?
- Logo WVH klein rechtsboven op de borst?
- Witte bies langs de zwarte vlakken?
De commissie neemt dit mee en zoekt uit wat de prijs effecten zijn.
Het bestuur zit nu nog met het punt wat te doen met de huidige kleding voorraad? Er ligt nog
behoorlijk wat op de plank, waarbij echter ook een aantal winkeldochters zit. Het bestuur komt met
een voorstel hoe de huidige voorraad zonder grote verliezen/problemen afgebouwd kan worden.
7 Winteraktiviteiten
Zaterdag 5 februari 2011 is er een gezamenlijke buitenactiviteit met daarna een stamppotbuffet bij
Bikerent.
Er zijn nog geen spontane aanmeldingen voor het organiseren van de activiteit.
8 KNWU Nieuws
De WVH heeft ook een KNWU afdeling. De KNWU heeft de financiële structuur onlangs flink
aangepast.
De afdracht voor stichtingen en verenigingen wordt hierdoor fors hoger maar de kosten voor de
wedstrijden worden lager.
De nieuwe KNWU afdrachtkosten worden omgeslagen naar de betrokken leden waarbij de Stichting
Mountainbike Holten een deel voor zijn rekening neemt. Om de contributie voor de leden niet al teveel
te laten toenemen, kunnen zij een lidmaatschap aangaan zonder clubblad.
9 Bestuursverkiezingen
Jan Ottens is aftredend en herkiesbaar. Jan wordt met algemene stemmen herkozen voor een periode
van drie jaar.
Hans van Oijen is aftredend en niet herkiesbaar. Reind memoreert de lange periode van 30 jaar
waarin Hans actief is geweest binnen het bestuur van de WVH. Als dank daarvoor draagt het bestuur
Hans voor te benoemen als erelid van de WVH. Reind overhandigt Hans de bijbehorende oorkonde
en een mooie bos bloemen.
Hans bedankt de vergadering en vermeld dat hij wel beschikbaar blijft binnen de tourcommissie voor
hand en span diensten.
10 Rondvraag
J. Scheperman, R. Kappert, H. Markvoort en R. ten Brinke hebben een item voor de rondvraag.
J. Scheperman: Is er geen Subsidie Sportstimulering voor de WVH in 2010?
Reind antwoordt dat die door bezuinigingsmaatregelen is weggevallen voor de WVH. Voor 2011 kan
echter opnieuw een aanvraag ingediend worden. J. Scheperman sluit dit kort met de secretaris E. de
Valk.
D. Kappert: Komen er ook nog extra kledingstukken als bandana, sokken, handschoenen etc. bij het
kledingpakket? Reind antwoordt dat niet de bedoeling is ivm. de hoge kosten van dit soort spullen.
H. Markvoort: Kan er rekening worden gehouden dat de Sauerland Meerdaagse niet tijdens het
Keunefeest gehouden wordt? Reind antwoordt dat dit gebeurt.
R. ten Brinke: Is de 5 februari activiteit nu meteen de nieuwjaarsreceptie? Reind antwoordt dat deze
activiteit zo gezien kan worden.
Sluiting
Om ca. 21:50 uur wordt de vergadering door R. Brouwer afgesloten.

Afscheid Hans van Oijen.
Na 30 jaar trouwe dienst nam Hans tijdens de jaarvergadering van 17 november, afscheid als
bestuurder van de WielerVereniging Holten
Behalve een bos bloemen en een prachtige oorkonde, met daarbij de nodige mooie woorden als dank
voor wat hij voor deWVH gedaan heeft, werd hij ook nog benoemd tot erelid.

Bijzondere Beemd- en Bergtoer
De Beemd- en Bergtoer op 3 januari 2010 was een hele bijzondere. De dolenthousiaste fietsers
ploegden door een dik pak verse sneeuw en een dun laagje grondmist over de paadjes en
weggetjes rondom Holten. Het zonnetje dat door deze mist priemde, maakte het helemaal
sprookjesachtig. Zal de komende Beemd- en Bergtoer op zondag 9 januari a.s. weer zo’n
spraakmakende tocht worden?
Aan de Beemd- en Bergtoer commissie zal het
in ieder geval niet liggen. De route zal in grote
lijnen hetzelfde zijn als de voorgaande jaren.
Alleen in de omgeving van de Holterenk, nabij
de Enkweg, wordt de route iets aangepast.
Ook de koeienstal van Tonny Schutte zal weer
in de route van de 40- en 50 kilometer worden
opgenomen. Verder wordt de kwaliteit van
onze veldtoertocht verhoogd vanwege een
extra verzorgingspost. Dit wordt mogelijk
gemaakt dankzij de geweldige gastvrijheid van
kinderboerderij Dondertman. Zij stellen hun
keuken beschikbaar om onze fietsers te
voorzien van warme bouillon en citroenthee.
Henk Kappert, de eigenaar van de rustlokatie
aan de Helhuizerweg, is verbonden aan de
kinderboerderij. Henk meldde ons meteen dat
hij wel deel uit wilde maken van de groep die
de extra verzorgingspost zal bemannen!! De
veldtoertocht heeft overigens toch veel
.
draagvlak en betrokkenheid onder de
Holtense bevolking. Zo geven maar liefst
ruim 30 landeigenaren toestemming om
over hun land te mogen rijden.
De Wielervereniging Holten wil tijdens de
beide veldtoertochten in 2011 zijn
maatschappelijke betrokkenheid ook
tonen. Een substantieel bedrag van het
inschrijfgeld zal worden gedoneerd aan
de Stichting Informatiecentrum
Canadese Begraafplaats Holten. Het
geld zal worden gebruikt voor de
exploitatie van het nog te bouwen
informatiecentrum. Dit
informatiecentrum, waarvan de bouw
binnenkort begint, zal in de toekomst
gratis toegankelijk zijn. (kijk voor verdere
informatie op
www.canadesebegraafplaatsholten.nl
De Beemd- en Bergtoer zal worden
“opgeleukt” met activiteiten die in het
teken staan van onze Canadese
bevrijders.
We hopen nu maar op goed weer en wensen
de 70 (!!) vrijwilligers veel succes toe bij de
organisatie.
Namens de Beemd- en Bergtoer commissie,
Jan Scheperman

Nieuwe kleding
Van uw voorzitter.
Op woensdag 17 november 2010 genoten wij onze najaarsledenvergadering. De vergadering
werd goed bezocht door de leden die er doorgaans zijn. Daarmee zeg ik, dat ik blij ben, dat die
leden er altijd zijn. Maar ik zeg ook, dat ik graag meer leden had willen zien.
Op de agenda stond: “Stand van zaken nieuwe
kleding”. Er stond niet: ,,Stemmen over nieuwe
kleding” De agenda is al in september
opgesteld. Dat gebeurt al jaren zo, want de
uitnodiging voor de vergadering kan dan mooi
in Kettingblad nr. 3. De commissie voor nieuwe
kleding was echter voortvarend en
presenteerde op de vergadering drie nieuwe
ontwerpen. Het draaide uit op het maken van
een keuze.
De niet aanwezige leden kunnen m.i. terecht
aanvoeren, dat zij niet wisten, dat er gestemd
zou worden over kleding. En dus kan het
bestuur niet zeggen: ,,Dan had je maar moeten
komen ter vergadering”.
Wij hebben echter wel een heel belangrijk
besluit genomen. Ik heb de vergadering
gevraagd of de drie ontwerpen goed waren. De
gehele vergadering ging akkoord met de
ontwerpen. Dit houdt in, dat de commissie niet
een geheel nieuw ontwerp gaat produceren.
De grote keuze is gemaakt en nu gaat het
verder om details.
Vervolgens is een drietal ontwerpen
gepresenteerd. Alledrie op basis van hetzelfde
ontwerp. Een Wit-variant, een geel-variant en
een zwart-variant.
Mijn leiding tijdens deze vergadering had
duidelijker gekund. Daarom deze toelichting en
daarom dit verhaal over hoe nu verder op de
voorjaarsvergadering in februari 2011.
1. Ieder lid van de WVH kan één keer zijn of
haar stem uitbrengen. Door aanwezig te zijn
op de vergadering of door de stem mee te
delen aan één der bestuursleden of de stem
schriftelijk af te geven aan één der
bestuursleden.
2. De commissie verfijnt met de gemaakte
opmerkingen de gekozen zwart-variant. Over
de uitkomsten daarvan, daarover kunt u dus
kiezen. De commissie komt begin januari 2011
bijeen.
3. Ruim voor de februari-vergadering van 2011
komen de ontwerpen op de site te staan en
worden de ontwerpen u per e-mail
toegezonden. Zij die geen e-mailadres
gebruiken en ook geen gebruik maken van het
internet, die kunnen de ontwerpen bij Dini
Arfman of bij Reind Brouwer bekijken en
vervolgens een stem afgeven.
4. Op de vergadering wordt vervolgens formeel
gestemd en niet meer gediscussieerd.
Met informerende groet,
Reind Brouwer, uw voorzitter.

Wielervereniging bedwingt Sauerland
Van 9 tot en met 12 september waren de dames en heren van de Wielervereniging Holten drie
dagen aktief in het Sauerland. Eén ploeg was met de racefiets aktief op de weg en een andere
ploeg ging met de mountainbike de bossen in.
Als uitvalsbasis fungeerde Waldhaus
Hochsauerland in Niedersfeld. Vanuit deze
plaats, even ten noorden van Winterberg, werd
er in de hoogste delen van het Sauerland
onder prachtige weersomstandigheden over
sterk geaccidenteerd terrein gefietst. De
wegrenners kregen afstanden voorgeschoteld
van respectievelijk 115, 110 en op de slotdag
70 kilometer. Op de eerste dag werden er in de
afdaling van de
Küstelberg snelheden
bereikt van ruim 80
kilometer per uur. Op
het einde van die dag
werd deze berg in
omgekeerde richting
beklommen en deze
kilometers lange klim
werd een ware
slijtageslag. De
Koninginnerit werd op
zaterdag verreden
waarbij in het begin 3
heuvelruggen moesten
worden overwonnen.
Een ploegleiderswagen
vergezelde de renners
drie dagen lang.
De mountainbikers
hadden vrijwel volledig
vrij spel in het
Sauerland.
Jan Scheperman.
Er werden prachtige routes
gefietst door de mooie natuur.
Hoogtepunt hier was de
zaterdagrit met een tocht naar de
Bruchhauser Steine en een
idyllisch bergmeer.
De aanhang van de fietsers
verkende daarnaast het
Sauerland al wandelend. Alsof er
overdag nog niet genoeg was
gezweet, werd er ’s avonds
telkens een bezoek gebracht aan
de sauna in het zwemparadijs
van Willingen. Er zal nog lang,
mede aan de hand van de vele
foto’s en filmpjes, worden
nagepraat over dit zeer
geslaagde evenement van de
Wielervereniging Holten.

Gewest Overijssel Wedstrijden (GOW)
De GOW wedstrijden kunnen zowel met de cyclocross als met de ATB worden verreden, dus
iedereen kan meedoen. Van piepjong tot stokoud doet dan ook mee.
Doordat mijn conditie nog niet voldoende was
na de ziekenhuisopname, ging ik mee als
ploegleider. Ik heb vroeger ongeveer 25 jaar
wedstrijden gefietst dus weet aardig hoe het
spelletje gespeeld moet worden. Het zijn dus
wedstrijden met een eindklassement van eind
oktober tot eind december. Ze worden door
profs en top-amateurs gebruikt om te
overwinteren,
En onze Joop doet dan ook mee bij de Masters
50+. En dat kan nog, want hij is 58 maar voelt
zich op de fiets 17. De start is bij zo’n cross
heel belangrijk want wat je daar achter laat
GOW klassement masterrs 50+
1 Bruggeman, Joop 250,1
2 Engbers, Hennie 245
3 Weustink, Rudie 241
4 Olde Meule, Jan 209
5 Kamphuis, Garjo 206
6 Lammertink, Jonny 202,4
7 Tijhaar, Gé 163
8 Aufderhaar, Gerrit 141
9 Boveree, Bennie 135
10 Huisman, Japie 135
11 de Wit, Frans 135
12 Paap, Eric 134
13 Visser, Hink 127
14 Bolks, Klaas 116
15 Sommer, Thomas 98
16 de Kinkelder, Fred 50,1
17 Peters, Rudi 45
18 Brouwer, Dirk 33
19 Stobbe, Klaas 31
20 Nijmeijer, Theo 29
21 Leunk, Han 27
22 Boom, Hans 25
23 Nederlof, Jos 25
hoef je niet meer in te halen. Nu is de start het
zwakke punt van Joop. Explosief is niet zijn
ding, inhalen wel. Hij had dus de instructie om
explosief te starten 2 ronden, dan consolideren
en rustig blijven.
Tussen renners als Riny Pley, Kemna, Martin
Hendrix en de ex bondscoach van de ATB Jan
Wevers bleef Joop aardig in het spoor. Hij gaf
ongeveer 1 minuut toe op al die toppers en
werd dus eerste bij de 50+ en eerste in het
tussenklassement.
Wilfried Essink
24 de Vries, Henk 20 Joop Bruggeman in actie in Hardenberg (foto: colly.nl)

Record deelname Holterberg Herfstveldtocht
Op zondag 19 september hadden we de
handen vol aan het recordaantal fietsers die
deelnamen aan de Holterberg Herfstveldtocht.
Jong en oud uit het hele land, genoten onder
prima weersomstandigheden van een
prachtige veldtoertocht die deels over paden
ging die normaliter zijn afgesloten voor
terreinfietsers. Staatsbosbeheer en Landgoed
de Noetselenberg maakten het mogelijk om
een hele mooie route uit te stippelen. Er
kwamen maar liefst 1301 fietsers aan de start
voor een tocht van 35 of 50 kilometer en de
organisatie had de handen vol bij de
inschrijving en bij de verzorgingsplaats
onderweg. Het kostte nog al wat moeite om de
vele deelnemers een parkeerplekje te geven.
De OAD parkeerplaats stond helemaal vol en
ook op industrieterrein de Haar was er geen
parkeerplek meer voor
handen. Daarnaast moest
de organisatie soms
uitrukken voor mensen
met materiaalpech en
enkele ongevalletjes.
Gelukkig bleef de schade
beperkt tot een
sleutelbeenbreuk en
mensen met wat
schaafwonden en blauwe
plekken. Tenslotte wil ik,
mede namens de andere
commissieleden, alle
vrijwilligers bedanken die
deze prachtige
veldtoertocht mogelijk
hebben gemaakt.
Jan Scheperman.
Aantal 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010
deelnemers 560 968 1058 873 958 924 1225 1175 1280 1199 1169 1193 1301

De A-amateurs van het WVH wielerteam
Een cartoon in Dagblad Tubantia is één van de wedstrijd-jongens in het verkeerde keelgat
geschoten en hij reageerde daarom als volgt.
Beste tctubantia-redactie en heer Vogelzang,
Het is al jaren de meest populaire en daarom
grootste categorie binnen de KNWU. Oude
tijden herleven met meestal zo’n 100 en soms
zelfs 120 renners aan het vertrek. Mannen die
naast hun volledige werkweek en gezinsleven
toch nog zoveel mogelijk tijd proberen te
vinden om te trainen voor hun grote passie.
Onder hen veel oud toppers uit de hogere
categorieën en zelfs enkele oud profs. Samen
zorgen deze A-amateurs in de plaatselijke
rondjes om de kerk voor het nodige sportieve
spektakel. Dit plezier beleven aan de
wielersport is namelijk waar het om draait voor
zowel de renners zelf als de mensen van de
plaatselijke organisaties. Op die manier kun je
het publiek vaak in combinatie met een
aantrekkelijk randprogramma een mooie
middag of avond bezorgen. Helaas is de animo
voor de criteriums bij de categorie van de
elite/belofte renners een stuk minder. Daar
komt ook nog eens bij dat van de vooraf
ingeschreven renners vaak de helft maar komt
opdraven. Het is erg leuk om dan in de uitslag
van een gemengde wedstrijd zoals
bijvoorbeeld de Ronde van Rossum te zien dat
een aantal van de betere A-amateurs zich
keurig tussen de elite renners hebben weten te
plaatsen. Daaruit blijkt maar weer eens dat het
niveau verschil voor de criteriums niet eens zo
wezenlijk groot is. Het grootste verschil zit hem
in de lengte van de wedstrijd die voor de veelal
niet of in deeltijd werkende eliterenners beter
te verteren is. Om plezier aan het rijden bij de
A-amateurs te houden moeten zij evenals de
hogere categorieën ook voor de sport leven.
Zoals een oud prof ooit eens zei “je moet er
veel voor doen, maar je moet er nog veel meer
voor laten”. Dus zoveel mogelijk (proberen te)
trainen, ontwijken van rokerige ruimtes (dus
roken is al helemaal uit den boze), letten op je
voeding, voldoende rust, enz……..
De cartoon in de tctubantia van afgelopen
zaterdag is bij mij daarom wel wat in het
verkeerde keelgat geschoten, door de Aamateurs
af te beelden als dikke, paffende,
BigMac vretende mannetjes met notabene ook
nog haar op de benen! Om de rondes als
bijvoorbeeld in Rossum in het leven te houden
voor de elite/beloften is dit waarschijnlijk de
benodigde noodgreep, maar dat is dus wel aan
de renners uit die hogere categorie zelf te
danken. Daarom zijn in veel plaatsen de
wedstrijden voor deze mannen al geschrapt en
rijden bijvoorbeeld de A-amateurs er hun
rondjes.
Wellicht is het in de toekomst beter om u eerst
eens te verdiepen in het onderwerp voordat u
een pennenstreep trekt. In dit geval had ik u
graag uitgenodigd om eens een weekend mee
te gaan naar de wedstrijden of een keer mee
te trainen. Mooi onderwerp voor een cartoon
trouwens, een cartoonist met zijn tong op het
stuur en de tranen in zijn bloeddoorlopen ogen
omdat, zoals Mart Smeets het zo mooi kan
verwoorden “die renner schreeuwt om zijn
moeder”………………
Ik wens u in ieder geval succes met uw
cartoons! De uitnodiging blijft overigens van
kracht.
Met vriendelijke groeten,
Mirgo Koehorst A-amateur van het WVH
Wielerteam http://www.wvhwielerteam.nl/

CRISIS
Een ongeluk zit in een klein hoekje is een gezegde die nogal eens gezegd wordt als iemand wat
overkomt. Het klinkt soms wel eens ”gemakkelijk gezegd”. Mij is dat ongeluk in dat kleine
hoekje wel overkomen, en wel zo:.
Op 7 oktober hadden wij(collega’s) een ATBtocht
in de buurt van Hattem. Er was iemand
uit de aannemerswereld, die daar woont en
tevens een fervent veldrijder is. Hij kent dus de
omgeving op zijn duimpje. Het was een
bijzonder mooie tocht met dito weer op die
donderdagmiddag. Niks mis mee, alles oké.
De afstand, was ons gezegd, is 35 km, maar
we kwamen uit op 53 km. Ook niks mis mee.
Alles werkte in ons voordeel, koffie onderweg
en moe maar voldaan weer terug op die
carpoolplaats,in de buurt van Hattem. Wat wil
je nog meer! Op de terugweg met de auto,twee
keer verdwaalt, één maal in Hattem en een
keer in Heerde. Dat krijg je als je met de
passagier en collega Jan Ophof, nog meer met
de fietstocht bezig bent, dan het verkeer, daar
aan de andere kant van de IJssel.(veer vân
huus)
Maar zoals eerder gemeld, de tocht was wat
langer dan gedacht en daardoor kwam ik op
het laatste stuk, met wat vals plat, flink aan het
elastiek te hangen. Dan ga je bij je zelf te rade
om wat meer conditie op te bouwen. Sinds die
tocht ben ik elk vrij uurtje met de ATB op pad
geweest. Wanneer ik van het werk thuis kwam,
even een boodschap in Holten of Bathmen,
noem maar op, op de ATB, kilometers maken!
Ook de Holterberg op en de steile klimmetjes,
natuurlijk, opgezocht. Toen ik op een keer de
motieweg afging, zag ik er naast een ruiterpad
liggen, en dacht: Dit is een echte uitdaging!
Het eerste stukje gaat nog wel, maar dan kom
je op een stuk die is “verzand”. Dat komt door
die overvloedige regenbuien in
augustus/september. Er is veel zand naar
beneden gespoeld en het blijft daar ergens
liggen. Met de fiets zak je er tot de naaf in. Dus
mijn fiets ook, en ik viel gelijk opzij. Ik kon de
clips niet zo snel openen omdat ik met volle
kracht op de pedalen stond. Het gevolg was
een klein gaatje in de broek en een ietwat
pijnlijke knie. Dat was de volgende dag wel
over. Trouwens, naar beneden op dat ruiterpad
is technisch niet gemakkelijk. Op
zaterdagmiddag (30 okt.) nog even gefietst en
gekeken of de Diepe Hel Holterbergloop al
afgelopen was en toen terug naar huis.
’s Zondags nog een stukje hardlopen. Goed
voor de hart-longfunctie en vetverbranding,
zogezegd. Ik doe dat altijd op een zachte
ondergrond vanwege mijn instabiele
rechterknie. Dus ga ik om hard te lopen:
altied’n barg in. Ik was bijna weer bij de auto
en toen gebeurde er iets, waar ik wel eens aan
gedacht had, maar nooit hoopte: Op een vlak
stuk weg schoot een pijnscheut door m’n knie
en daar stond ik. De laatste vijfhonderd meter
zijn gedeeltelijk hinkend afgelegd. Dinsdag
erop naar de huisarts. De diagnose is dat de
binnenste knieband opgerekt of iets aangeprikt
is.
Dan kom je aan het denken: Hoe kan dat zo
gebeuren, en nog wel op een vlakke
ondergrond.
Maar als ik alles op een rijtje zet kom ik tot de
volgende conclusie: Op het moment van
hardlopen was de knie vermoeid van de
krachtinspanning van het fietsen en instabiel,
maar vooral door de tik die het gekregen heeft,
van de val bij de motieweg. Hierbij komt nog
dat de voorste kruisbanden bij een skiongeluk,
(1989) grotendeels zijn afgescheurd. Dus
teveel ruimte in het gewricht en instabiliteit is
het gevolg. En zo kwam ik in het hoekje(de
lappenmand) te zitten.
Een paar dagen thuis revalideren. Omdat ik
wel redelijk gemakkelijk kon fietsen, heb ik
vrijwilligers-werk voor de ijsclub gedaan.
Donateurkaarten rondbrengen. Op
donderdagmiddag (4 nov) kom ik bij een
woning en wordt verwelkomd door een hond.
Die hond had daar zijn eigen manier voor. Dat
beest springt tegen het hek aan, die ik net

open wil doen en hapt toe. Het gevolg was een
flinke hondenbeet in de bovenarm. Dus maar
weer naar de huisarts. Tweede keer in korte
tijd.. De wond werd gereinigd; tetanusspuit
erin, en daar ging ik weer. Dit ongeluk kwam
niet uit een klein hoekje maar vanachter een
hekje.
Waterrijke snertrit
Daags erop weer begonnen met werken. Dit
heb volgehouden tot de woensdag. Toen ging
ik voor de tweede keer door mijn knie. CRISIS
in m’n rechterknie. Zo zal ik het maar
noemen. Ben gelijk naar de Fysio gegaan en
zij heeft mij geadviseerd om één week de knie
te ontzien dus niet werken en niet gaan
sporten en één keer daags met ijs te koelen.
Ik moet wel de gewrichten in beweging
houden. En zo heb ik dus nog wat tijd over om
dit artikeltje te schrijven. Afsluitend kan ik
zeggen dat,wanneer men gaat ATB-en, heel
gauw in de lappenmand terecht kan komen.
Bovenstaand verhaal ging voornamelijk over
letsel aan de knie. Misschien kan een soort
kniebeschermers, zoals die bij het
toerschaatsen veel wordt gebruikt een nuttig
middel zijn. We gebruiken (bijna) allemaal een
helm om het hoofd te beschermen, waarom
kwetsbare gewrichten zoal knieën en
ellebogen niet?
Morgen weer naar de Fysio en dan hoor ik wel
wat er verder gaat gebeuren. En er voor
passen, dat ik niet van het kastje naar de muur
wordt gestuurd.
16 nov. 2010 Henk Markvoort.
Op zaterdag 25 september gingen 15 wijzen uit het oosten op pad naar de omgeving van de
Loosdrechtse Plassen. Enkele dagen voordien hadden Reind Brouwer en Jan Bokhorst de
route al voorgefietst en de ravitailleringsplekken besproken. Onze startplaats was Lage
Vuursche, een klein dorp, gelegen in de bosrijke omgeving van de gemeente Baarn.
Jan Bokhorst is in deze omgeving opgegroeid
en kent de omgeving op zijn duimpje. Hij leidt
ons, nadat we ons tegoed hebben gedaan aan
koffie en appelgebak met slagroom, deze dag
rond in het Gooi. Op het moment dat we gaan
fietsen betrekt de lucht. Het regent (nog) niet
maar het wegdek is op een gegeven moment
wel nat. Dit resulteert in de eerste en enige
lekke band van deze dag. We rijden door
prachtige waterrijke natuurgebieden en
passeren plaatsen als Tienhoven, Boomhoek,
Breukeleveen en Muyeveld. Even later, vlak
voor Breukelen, rijden we langs prachtige
villa’s die uitzicht hebben op de Vecht. Uit ons
peloton hoor ik plots roepen: “Ai neet better
wussen, dan zoi zegn dai hier bi oons op’n
Kiefenbeelt fietst”. Nu wil ik de Kieftenbelt niet
betitelen als een Vogelaarwijk, maar ik
vermoed dat de onroerende zaak belasting in
dit Utrechtse toch iets meer bedraagt dan in
Holten.
Even na Breukelen moeten we schuilen want
we worden getrakteerd op een enorme
hoosbui. Na deze bui houden we het verder
droog en gaan hierna weer op pad naar de
rustlokatie aan de Loosdrechtse Plassen. Na
de rust passeren we nog Ankeveen en
Kortenhoef, plaatsen die me doen denken aan
de schaatstochten die hier ’s winters worden
georganiseerd. Naar volle tevredenheid van
iedereen arriveren we tenslotte weer in Lage
Vuursche alwaar we in restaurant de
“Vuursche Boer” als afsluiting een pannenkoek
nuttigen.
Op dat moment begint het buiten weer te
hozen. Als regenliefhebber wordt mij gevraagd
of ik niet naar buiten moet. Ik vind het
samenzijn echter veel te leuk en blijf nog
lekker even naborrelen………
Jan Scheperman.

Rooster controle permanente atb-route in 2011
Het is de bedoeling dat de route wekelijks wordt gecontroleerd. Wanneer iemand verhinderd is, dan
gaarne zelf even zorgen voor een vervanger. In onderstaand rooster is uit praktisch oogpunt telkens
de zaterdag aangegeven als controledag. Uiteraard is het geen probleem dat men in plaats hiervan de
vrijdag, zondag of maandag uitkiest. Ingeval er routemarkeringen ontbreken, dit s.v.p. doorgeven aan
Wim Brinks. (tel. 0548 – 361914 / email: wim.brinks@hetnet.nl)
JANUARI CONTROLEUR FEBRUARI CONTROLEUR
zat. 1 Ria Udink zat. 5 Bert Visser
zat. 8 Heidi Veneklaas zat. 12 Joke Nijland
zat. 15 Herman Tuntelder zat. 19 Erwin de Valk
zat. 22 Henk Markvoort zat. 26 Christel Buijvoets
Zat. 29 Jan Scheperman
MAART CONTROLEUR APRIL CONTROLEUR
zat. 5 Henk Beldman zat. 2 Heidi Veneklaas
zat. 12 Wim Brinks zat. 9 Herman Tuntelder
zat. 19 Dini Arfman zat. 16 Henk Markvoort
zat. 26 Annemarieke Visser zat. 23 Jan Scheperman
zat. 30 Bert Visser
MEI CONTROLEUR JUNI CONTROLEUR
zat. 7 Joke Nijland zat. 4 Wim Brinks
zat. 14 Erwin de Valk zat. 11 Dinie Arfman
zat. 21 Christel Buijvoets zat. 18 Reind Brouwer
Zat. 28 Henk Beldman zat. 25 Annemarieke Visser
JULI CONTROLEUR AUGUSTUS CONTROLEUR
zat. 2 Heidi Veneklaas zat. 6 Bert Visser
zat. 9 Herman Tuntelder zat. 13 Joke Nijland
zat. 16 Henk Markvoort zat. 20 Erwin de Valk
zat. 23 Ria Udink zat. 27 Henk Beldman
Zat. 30 Jan Scheperman
SEPTEMBER CONTROLEUR OKTOBER CONTROLEUR
zat. 3 Wim Brinks zat. 1 Christel Buijvoets
zat. 10 Dinie Arfman zat. 8 Heidi Veneklaas
zat. 17 Reind Brouwer zat. 15 Herman Tuntelder
zat. 24 Ria Udink zat. 22 Henk Markvoort
Zat. 29 Jan Scheperman
NOVEMBER CONTROLEUR DECEMBER CONTROLEUR
zat. 5 Ria Udink zat. 3 Wim Brinks
zat. 12 Joke Nijland zat. 10 Dinie Arfman
zat. 19 Erwin de Valk zat. 17 Reind Brouwer
zat. 26 Henk Beldman zat. 24 Christel Buijvoets
zat. 31 Henk Beldman

Bellinzona (Zw) - Landeck (Oos)
Dit jaar stond een vakantie richting Zwitserland en Oostenrijk op het programma. Met deze
vakantie zorgde ik er voor dat mijn fietstochten, die ik in het verleden heb gereden, een
netwerk van verbonden routes vormen dat uitstrekt van de Afsluitdijk tot San Sebastian en de
Monte Grappa (op 65 km van Venetië). Als overnachtingplaatsen werd dit jaar gekozen voor
Bellinzona (Zw) en Landeck (Oos).
Bellinzona
Bellinzona ligt strategisch aan het begin van het
dal naar de St.Gotthardpass en het dal naar de
San Bernardino. Waar de beiden dalen samen
komen is een relatief smal stuk. Doordat door
beide dalen vroeger handelsroutes liepen, is op
dit punt een grote vesting ontstaan. Om de
oude binnenstad staan nog steeds grote delen
van een vestingmuur, die tevens verbonden
was met drie kastelen in en net buiten de stad.
Deze vestingwerken staan sinds 2000 op de
werelderfgoedlijst van de VN. Een groot
gedeelte van de kastelen zijn te bezichtigen. De
binnenstad en de vestingwerken zorgen er voor
dat Bellinzona de moeite van het bezoeken
waard is. Voor mij was van belang dat passen
als de St.Gotthard en San Bernardino op
fietsafstand liggen. Grootste twijfelpunt was of
de Nufenen (op ruim 80 km) ook bereikt kon
worden. Naast zware bergritten kunnen ook
lichte tochten gemaakt worden, want naar het
zuiden ligt het Lago Maggiore op 20 km
afstand.
Grote passen
Naar het noorden en noordwesten lagen dus de
grote jongens. Om van de aanvangshoogte van
235m tot een pas te komen moet je de nodige
kilometers afleggen. Het eerste deel van beide
dalen loopt langzaam op, pas verderop moet
echt geklommen worden. Tussen Biasca en
Airolo versmalt het dal zich op twee punten,
waar ook een steiler stuk zit. Vlak voor Airolo
kan het drukker worden. Dit is met name
afhankelijk van de verkeerssituatie op de
naastliggende snelweg. Zomers wil er nog al
eens file voor de St.Gotthardtunnel staan en
dan wordt de oude weg door velen als
uitwijkroute gebruikt. Ik ben zelf op de heenweg
ook over de pas gereden ipv door de tunnel.
Verder zijn de doorgaande wegen in de beide
dalen redelijk rustig door de snelwegen die er
parallel aan lopen.
Dal Ticino
Ik ben drie keer het dal van de Ticino
ingereden. Voor de Lukmanierpass, de
Nufenenpass, St.Gotthardpass heb ik elk een
dag uitgetrokken, elk met zijn eigen kenmerk.
De Lukmanierpass reed ik op de eerste dag. Dit
is altijd een dag om het klimritme te pakken te
krijgen. Ik probeer dan een niet te zo zware rit
te nemen. De Nufenenpass was de langste rit
vanuit Bellinzona (163 km). Dat betekent toch
redelijk doorfietsen. Uiteraard moet je wel
genieten van de omgeving als de kans zich
voor doet. Vlak onder de top heb ik een tijdje
zitten kijken naar een groepje berggemzen. De
terugweg was erg zwaar
door een stevige
tegenwind. Twee jongens
op hybrides hadden veel
voordeel van de
“Superman” uit Nederland
die hen ruim 30 km lang uit
de wind zette. De
St.Gotthard is speciaal
door het wegdek van de.
oude weg waar de fietsers
over heen moeten. Hele
stukken bestaat het
wegdek uit kleine
kasseien. Op zich kun je
daar prima over fietsen,
maar na een aantal
kilometer heb je toch de
neiging om het betonnen
gootje of een asfaltstrookje
te pakken als die aanwezig
is. Deze weg wordt goed

onderhouden want dit is een toeristische route.
Op een paar plaatsen werd de weg opnieuw
bestraat en werden muurtjes verstevigd.
Doordat deze etappe een stuk korter was dan
de rit naar de Nufenen, had ik nu tijd om op de
terugweg vanaf Giornico de toeristische route
over de fietsroute en de zuidoever naar
Bellinzona te volgen. Een zeer rustige route,
maar wel een stukje over een onverhard
fietspad. Het geeft wel wat meer verrassingen
na elke bocht.
Langs Lago Maggiore
De tweede dag hing zware bewolking boven de
bergen. Reden om een tocht de andere kant op
te ondernemen. Je kunt langs de oevers van de
Lago Maggiore vlakke ritten maken. Nadeel is
dat deze wegen vrij druk zijn. Ik combineerde
daarom de weg langs het meer met een stuk
door de binnenlanden. Op dag 2 was dat de
weg vanaf Vira over de Alpe di Neggia naar
Maccagno. Mijn kaart suggereerde dat de top
op 939m lag, maar tot mijn verrassing bleek dit
1395m te zijn. Het eerste stuk vanaf het meer is
steil, tot zeker 12%. Als je eenmaal buiten de
bebouwing heb je weinig last meer van het
verkeer. Op dag 5 had ik een rondrit langs de
westkant van het meer. Ik moest daarvoor wel
door het drukke Locarno, maar toen ik eenmaal
richting Domodossola voorbij de afslag naar
Valle Maggia was, begon het genieten. Hoewel
dit een doorgaande weg is, viel de drukte mee
en kon ik goed naar de omgeving kijken. Na de
afslag in Malesco moest nog een stukje
geklommen worden, dan volgt een smalle,
bochtige afdaling door een bosrijk dal. Dit dal
zou ik nog wel een keer van de andere kant
willen rijden om wat meer van de omgeving te
kunnen genieten. Beneden in Cannobio kom je
weer op de drukke weg langs het meer uit. Wel
weer een aardig stukje is buitenom Ascona,
over de boulevard, en Locarno langs de
jachthaven en het strand. De weg langs het
strand is hier m.b.v. paaltjes afgesloten voor
auto’s.
Aanval en uitroeiing
Ook de zesde dag zorgde bewolking in de
bergen voor een rit naar het zuiden. Over een
nat wegdek werd de Monte Ceneri genomen.
Dit is de oude doorgaande weg van Bellinzona
naar Lugano. Ondanks dat het meeste verkeer
de snelweg neemt, is dit geen echt prettige
weg. In de afdaling werden de fietsers van de
grote weg af geleid. Via allerlei binnenwegen
kwam je verderop weer op de grote weg. Bij
Agno had ik een naar incident. Ik wilde een stop
houden en wilde de fiets tegen een aanhanger
met een reclamebord zetten. Op het moment
dat ik de fiets bijdraaide zag ik ineens een
wespennest aan de dissel zitten. Ik kon niet
meer voorkomen dat de fiets de dissel
toucheerde. Direct kwam de luchtmacht in actie
en voerde een aanval op de vijand uit. Eén van
de kamikazepiloten drong door de verdediging
en stortte zich op mijn dijbeen. Na een tactische
terugtocht ben ik op korte afstand gaan zitten.
Terwijl ik zat te eten kwam een man de
aanhanger ophalen. Hij was op de hoogte van
de aanwezigheid van het wespennest. Hij had
zijn voorzorgsmaatregelen getroffen en met een
spuitbus werd het gehele wespennest
uitgemoord. Iets verderop kwam ik bij Ponte
Tresa, de Zwiters/Italiaanse grens. Hier kwam
ik op een kruispunt met de meest onduidelijke
voorrangsregeling die ik ooit ben tegen
gekomen. Twee automobilisten en ik stonden te
kijken naar de belijningen en de borden wie er
nu eigenlijk voorrang had. In dergelijke situaties
gaat de brutaalste voor ….
Corippo en Lavertezzo
In de ANWB Kampioen (feb 2010) had ik een
artikel gelezen over Ticino waarin de plaatsen
Corippo en Lavertezzo genoemd worden. Beide
plaatsen liggen in Val Verzasca ten noorden
van Locarno. De klim vanuit Gordola begint erg
steil. Het eerste stuk van het dal langs het
stuwmeer stelt niet erg veel voor, maar als je
aan het einde van het stuwmeer komt, wordt
het dal mooier. Corippo zou met 17 inwoners
de kleinste gemeente van Zwitserland zijn.
Gezien het aantal huizen, auto’s en mensen die
ik in het dorp zag, had ik mijn twijfels of dit niet
aan de lage kant was. Lavertezzo ligt iets
verderop in het dal.
Een oude brug bestaande uit twee boogdelen is
de grote publiekstrekker. Bij nat weer zou ik niet
met wielerschoenen over de brug lopen, want je
gaat dan zo onderuit. Bij de brug werd volop
gezwommen en gedoken vanaf de grote
stenen in de rivier.
Landeck
Halverwege de vakantie de verplaatsing naar
Landeck. Aan de rand van het oude centrum

zat ik in Gasthof Greif. Oostenrijk is aanzienlijk
goedkoper dan Zwitserland. Voor de
overnachtingprijs in Zwitserland, had ik hier
halfpension, inclusief drank (en hield ik nog
geld over). Landeck had ik gekozen om de
ligging tussen de Silvretta Hochalpenstraβe
(Bielerhöhe) en Arlbergpass aan de westzijde
en het Ötztal aan de oostzijde. Aan de zuidkant
kan men snel naar Italië en Zwitserland. Ten
noorden van Landeck ligt de Fernpaβ waarna
men snel in Duitsland is. Het is daarmee ook
een gunstig punt om de thuisreis te
aanvaarden.
Innsbruck
Het nadeel van Landeck lijkt het weer te zijn.
Op de dag van aankomst kon ik nog een ritje
van 37 km over de Pillerhöhe maken, maar de
volgende dag regende het de hele dag. Ik nam
de auto voor een bezoek aan Innsbruck, 70 km
verderop. Ik heb de auto in een buitenwijk
geparkeerd en ben naar het centrum
gewandeld. Deze regendag was zeker geen
verloren dag, want ik heb ca 2 uur door de oude
binnenstad gewandeld. Daarbij heb ik ook twee
kerken waaronder de St.Jakobdom bekeken.
Zo kon ik de dag prima doorkomen.
Italië
De volgende dag regende het nog steeds een
beetje. De bergen waren boven de 2000m
voorzien van een sneeuwlaag. De Zwitserse TV
toont beelden van webcams op diverse
bergtoppen. Het lijkt aan de zuidkant van de
Alpen toch redelijk droog te zijn. Ik pakte een
tas met fietskleren en nam de auto over de
Reschenpaβ naar Italië. Daar was het
inderdaad droog. Aan de voet van de Stelvio
werd een parkeerplaats gezocht en omgekleed.
De Stelvio zelf was afgesloten ivm de sneeuw.
Het was geen weer om de bergen in te gaan. Ik
reed daarom het dal in richting Merano. Ik heb
daarbij deels de grote weg aangehouden. Dit
was de beste manier om te profiteren van de
dalende weg en de stormachtige wind in de rug.
Op de terugweg heb ik de binnenwegen en de
fietsroute aangehouden. Ook hier moest ik
constateren dat de fietsroutes in de
Alpenlanden veelal niet echt geschikt voor
racefietsen zijn. Op een paar stukken was de
ondergrond semi-verhard. Toch heb ik de
gehele vakantie niet één lekke band gehad.
Bielerhöhe en Timmelsjoch
De dagen er na konden de ritten gereden
worden, waarvoor ik naar Landeck was
gekomen. De Bielerhöhe vanaf de oostzijde is
niet zwaar, wel erg lang. De zwaarte zit hem in
de laatste 1,5 km. Het gaat hier wel 12%
omhoog. De Silvretta-Hochalpenstraβe is een
tolweg, fietsers mogen gratis van de weg
gebruik maken. Op de top had ik last van
opmerkelijk overstekend verkeer. De nationale
Engelse achtmans-roeiploeg haalde de boot
van de aanhanger en stak de weg over. De rit
naar de Timmelsjoch (Passo di Rombo) aan het
einde van het Ötztal was de langste rit van de
vakantie: 176,6 km. Tijdens de rit naar
Innsbruck had ik gezien dat er twee lastige
klimmetjes zaten voor de ingang van het Ötztal.
Door het fietspad van Landeck naar Imst te
volgen kon ik de eerste in ieder geval
vermijden. De rit zou al lang en zwaar genoeg
worden. Het eerste stuk van het Ötztal kon ik
redelijk opschieten. Vanaf Zwieselstein begint
de klim pas echt. Opvallend is dat de weg met
een grote bocht helemaal weer terug komt. Je
kunt dus al de weg zien waar je over 10 km pas
komt. Ook hier is het laatste deel van de klim
tolweg. Om 13:50 uur werd het hoogste punt
van de vakantie bereikt; 2509m.
Parkoerskennis
De volgende dag heb ik de auto meegenomen
naar de Zwitserse grens om van daar uit de
Fluëlapass te beklimmen. Aan het begin van de
echte klim vanuit Susch sprak ik een ATB’er. Hij
vroeg hoe ver het was tot de top; ca 12 km.
Daarna liet hij zich afzakken. Doordat ik
halverwege de klim een eetpauze had ingelast
(ik weet het Henk; geen punten volgens HBtelling),
was hij mij weer gepasseerd. Ik had
helemaal niet meer aan hem gedacht toen ik
vlak voor de top een fietser voor mij zag rijden.
Hij reed niet erg snel (meer) maar ik wist dat hij
bijna boven was. Ik zou hem niet kunnen
pakken voor de top. Vlak voor een bocht stapte
de man ineens af. Volgens mijn inschatting
moest dat de laatste bocht zijn voordat het vlak
zou worden. Dat bleek inderdaad te kloppen. Bij
het passeren zag ik dat het dezelfde man was.
Ik riep hem toe “Um die Ecke sind sie oben”.
Met een vloek sprong hij op de fiets en begon
weer te rijden. Enige parkoerskennis is toch wel
gemakkelijk.

Materiaalperikelen
De voorlaatste dag stond een rit over de
Arlbergpaβ, Flexenpaβ en Hahntenjoch op het
programma. Na 10 km hoorde ik de ketting
vreemd tikken. Aangezien ik in de klim zat kon
ik al fietsend kijken wat er aan de hand was.
Een schakel van de ketting was kapot en stond
naar buiten. Nog voor ik goed kon reageren lag
ik ineens op de grond. De kapotte schakel liep
vast in de derailleur. De derailleur klapte
omhoog, de bevestiging brak af, de derailleur
sloeg tussen de spaken waardoor het wiel
blokkeerde. Ik had net een paar dagen er voor
het gereedschap uit de tas gehaald, dus de
LOH was onthand. Ik had net de schade
geïnspecteerd toen twee ATB’ers langs
kwamen. Zij hadden gereedschap bij zich. De
ketting, derailleurs en kabels werden van de
fiets gehaald. Daarna kon ik de fiets terug laten
rollen naar Landeck. Ik had 10 km lang
geklommen. Bij het binnenrijden van Landeck
zal die vrouw wel raar opkeken hebben toen zij
ingehaald werd door een wielrenner zonder
ketting. Alleen het laatste stukje door Landeck
moest ik lopen. Dit jaar bleek weer eens dat het
toch prettig is als je een complete reservefiets
mee kunt nemen op vakantie. De hybride werd
uitgeladen en de racefiets ging de auto in.
Aangezien het de voorlaatste dag was, heb ik
niet de moeite genomen om naar een
fietsenmaker te gaan (in Zams, een dorp een
paar km verderop zat er wel één). Ik ben toen
maar richting Imst gefietst. Bij terugkomst bleek
ook de ketting van de hybride zijn beste tijd te
hebben gehad. De fiets was aan het einde van
het veldritseizoen wel schoongemaakt, maar
voor de vervanging van de ketting had ik geen
tijd gehad. Zo stond ik ’s middags bij de
werkplaats (auto) de ketting te vervangen. De
volgende dag heb ik alsnog het geplande
rondje gereden, maar nu met de hybride.
Helaas kwamen in de loop van de dag buien
opzetten zodat ik vanaf Lech tempo moest
maken om de buien voor te blijven.
Aan de voet van de Hahntenjoch kreeg ik een
stortbui over mij heen. Ik moest toch de pas
over om weer bij het hotel te komen. Gelukkig
werd het in de loop van de klim weer droog. De
weg over de Hahntenjoch is nog niet erg oud.
De oostzijde, naar Imst, loopt door een dal waar
het erg lastig was om een weg aan te leggen;
steile wanden en het laatste deel met veel risico
op steenverschuivingen. Bij slecht weer wordt
de weg snel afgesloten. Ik had hier wat meer
willen genieten van het dal, maar ik was iets
later doordat ik de hybride bij mij had. Ik zie nog
wel aankomen dat ik de komende jaren nog
een keer in Landeck terecht kom, want ik heb
nog een aantal ritten die ik hier zou kunnen
rijden.
Gerrit Luggenhorst
Passo San Bernardino

Van een internetforum
Over de Holterberg Herfstveldtocht op zondag 19 september j.l. was het volgende te lezen
op een internetforum. Diverse commentaren van voor de tocht en na de tocht werden
verzameld en worden voor de leden die nooit op zo’n forum kijken en / of geen internet
hebben hier weergegeven.
Voor de tocht:
Door de afwisseling van de vele beklimmingen en afdalingen is er een mooie route uitgezet
over paden op de Sallandse Heuvelrug die normaliter zijn afgesloten voor terreinfietsers. Er
kunnen routes van 35 en van 50 kilometer gefietst worden, die elkander grotendeels
overlappen. Op de website van de Wielervereniging Holten www.wvholten.nl vind je
aanvullende informatie.
Even kijken of ik die dag vrij ben, anders ben ik d'r bie.
Klinkt goed.
Ziet er inderdaad goed uit, ben benieuwd welke stukken er zijn "opengesteld".
Altijd een mooie tocht. Ben er zeker bij!!
In goed overleg met de boswachter van landgoed de Noetselenberg, is de route t.o.v. vorig
jaar heel iets aangepast.
Leuke tocht, dat vinden normaal ook zo'n 1200 anderen.
Altijd weer een prachtige tocht en goede organisatie. Ik ben er ZEKER bij!
Zou graag willen, maar het is voor mij niet aan te reizen. Gaan er niet toevallig mensen uit de
randstad, Utrecht of Geldermalsen die een extra plekje in de auto hebben voor één persoon
en mountainbike?
Leuke tocht, maar niet zo leuk als de Beemd- en Bergtoer in januari.
Grote kans dat ik er ben voor de 50. Nog forumleden aanwezig?
Dan heb je toch nog drie jaar?
Scherp.
Ik ben er misschien ook wel. Vond het vorig jaar ook een leuke tocht
Ik ben er bij redelijk droog weer ook bij. Even het vakantievet en luie zweet eruit werken.
Ik ben erbij voor de 50 km. De weersvoorspellingen voor de zondagochtend zijn nog goed,
dus gaat het vast een mooie tocht worden. Start om 08.30 uur.

Wil graag, maar vervoer is niet te doen, vooral nu Arriva (treinvervoerder) ook nog eens niet
rijdt dit weekend. Als iemand me op wil halen in Sliedrecht en omgeving zou ik heel blij
worden. Ben van plan om de 50km te rijden, maar ik ben geen racer dus 't gaat rustig (16-18
gemiddeld) aan.
Ben er morgen zeer waarschijnlijk ook bij. Als de trein het tenminste mogelijk maakt. Zal er
waarschijnlijk rond 9.15 uur zijn.
Er worden onderweg foto's gemaakt door Bert Timmer. Deze foto's kunnen later worden
bekeken en besteld op www.bt-foto.nl.
Mooi, kan ik mijn fiets nog even poetsen.
Tot morgen, vannacht wordt het helder (zelfs nachtvorst...), dus zal morgenochtend wel mooi
zijn. Ik ga voor de 50 en heb er zin in.
Na de tocht:
Was een mooie tocht! Mooi uitgezet, wel druk bij de zandafgraving (dat gat). Het ging ook
goed met het weer. Ik had het gevoel redelijk hard te gaan net voor Holten in de afdaling over
het asfalt... word je ingehaald door een modderfokker op z'n achterwiel!!!!!! Leipe eppo op z'n
Cannondale!
Gelukkig fiets ik op een ander merk. Weer een mooie rit, op een paar opstoppingen na dan.
Strakke aktie van de organisatie om bidons in plaats van pijlen te gebruiken.
Mooie tocht was het zeker, lekker veel klimmetjes. Zelf niet echt geweldig gebiked maar dat
komt wel weer. Zal vanavond even de gegevens bekijken op mijn 705.
Leuke tocht! 50 km in iets over de 2 uur gereden, ondanks drukte en een afgelopen ketting.
Begon het wel aardig in de benen te voelen de laatste paar km.
Vond de toch niet zo geweldig, en de medebikers soms ook niet. Of men gaat lopen waar je
hoort te rijden, of als je dan even wacht om zo'n mindere god zijn ding te laten doen, stuiven
enkele onbehouwen rijders er langs, of in elk geval dat probeerde ze. Ik blijf het vreemd
vinden dat er tijdens wedstrijden en marathon's respectvoller met elkaar wordt omgegaan, dan
tijdens een tourtocht. Het leukst van de hele tour vond ik nog dat ik de Robster herkende én
nog leuker, de bikster in de Kokkie's bikestudio outfit. Ik bedoel, ze had een mooie techniek.
Same here... Onderweg woorden gehad met een medefietser omdat die zo lomp en
onbehouwen voorbij kwam stuiven. Nog wel op een breed pad, en dan aan de kant van de
bosjes er voorbij proberen te komen, omdat het zand aan de andere kant te mul is..... En als
hij dan nog even zegt dat hij er langs wil, nope, gewoon met de ellebogen. Had hij aan mij
toch een verkeerde. En een eind verderop ging ik hem weer voorbij, omdat meneer de
techniek niet heeft om zulke afdalingen en klimmetjes te doen, prutsah. Maar daar hadden het
er wel meer moeilijk mee...Ach ja, heb me vermaakt, en daar gaat het om.
Was mijn eerste toertocht (de 35 gedaan), maar is me goed bevallen. Wel vervelend dat
personen die zo nodig even moesten uitrusten en op de grond gingen liggen, niet even opzij
gingen maar het achteropkomende verkeer lieten wachten. Wel veel speci's, Cannondales en
Cubes moet ik zeggen (oh laat ik het KTM-teami niet vergeten), maar ook een paar leuke
exoten (in de zin dat er daar weinig van waren) gezien. Mijn x-trail viel in dat opzicht ook in dat
laatste groepje
Oh.. was jij dat? Maareh.. ik had ook zo'n gehaktbal bij de eerste klim. En dat is altijd lastig
iemand daar te passeren. En vooral met zo'n meute toch proberen er langs te raggen. Dat
ging hem goed af totdat hij het bij mij probeerde. Hij wilde er rechts langs en ik stuurde net zo
mooi die kant op dat hij niets anders kon doen dan..... afstappen.
Leuke tourtocht. Goed gepijld. De vrijwilligers bij de oversteken zijn natuurlijk onmisbaar, maar
na marathons in het buitenland is het wel wennen dat de fietser moet wachten i.p.v. de auto.
Verder inderdaad veel mindere goden gezien op de route. Geen probleem, het is een
tourtocht. Maar dat aso volk wat geen lef heeft om wedstrijden te rijden maar wel iedereen
aan de kant durven te schreeuwen, wordt wel steeds irritanter. Zoals een jongen (jaar of 12)
die z'n best doet om zijn fiets onder controle te houden wordt vanachter uit toegeschreeuwd
wat niet voor herhaling vatbaar is. Na deze singletrack de jongen maar even gezegd dat hij
lekker verder moest fietsen en die blaaskaken maar moest laten lullen. Want het huilen stond
hem nader dan het lachen. Wat wel opmerkelijk was is dat die blaaskaken overigens geen
haast hadden want ik heb ze niet voorbij zien komen. Maar goed, leuk parcours. Over de
verzorging geen info want het was zo druk dat ik gelijk maar door ben gefietst. Zal dus wel
goed zijn. Gelukkig droog gebleven. En de nieuw gemonteerde Vredestein BP tr bevallen ook
erg goed op de Ghost.

Heb vandaag de 50 gereden, en moet eerlijk zeggen het viel me niet tegen. Heb er 2:15 uur
over gedaan... leek me netjes. Lekker rondje, alleen op het laatst super onduidelijk. De
organisatie heeft gelukkig wel geluisterd en er later wat extra lintjes neergehangen.
Er namen vandaag, precies geteld, 1301 fietsers deel aan deze veldtoertocht.
Geweldige tocht gefietst, maar bij het rustpunt ben ik mijn bril kwijtgeraakt. Heeft iemand deze
gevonden ( carbonkleurig met oranje glazen) laat het me dan weten.
Geweldige tocht, zwaar en goed georganiseerd. Waar ik me wel aan stoor is dat een aantal
mensen zonder helm meetoeren. Er wordt toch duidelijk aangegeven dat een helm verplicht
is. Kan hier niet tegen worden opgetreden? Liefs trek ik ze zelf van de fiets maar ja...En je zag
het onderweg wel, een valpartij bij een afdaling, bebloed gezicht, gelukkig had de beste man
een helm op. Voor degene die toch geen helm dragen (eigenwijze #@$%^) denk na, doe een
helm op!! Niet alleen voor jezelf ook voor de medefietsers en de organisatie.
De foto's van de prachtige Holterberg Herfstveldtocht komen nu online. Morgen of
overmorgen volgen ook de foto's van Bert Timmer. Groeten en tot de volgende tocht.
Mooie tocht... parcours lag er ook goed bij! 50 km gefietst met 22,7 gemiddeld... Vooral na de
pauze flink knallen, ging lekker!
Hier ook de 50 gedaan (vlgs mij 46 ofzo maar goed) in iets meer dan 2 uur, 22.1 gem.
Volgens mij staat deze tocht ook bekend als één waar massa's mensen op afkomt. De kans
op file rijden is dan ook groot. Op tijd starten. Je kan dan gewoon lekker doorfietsen. Ik zat
dan ook alweer om 10:35 in de auto. Na de eerste 35/50km splitsing was het parcours bijna
leeg, slechts een paar andere rijders ingehaald en bij de pauzeplek werd het pas weer
drukker. Ook de laatste kikometers waren dus goed te doen. Al met al een leuke tocht!
Heb er nu 2 keer gereden en dit is inderdaad een drukbezochte toertocht. Ik had het plan om
deze tocht te fietsen maar ben 's ochtends lekker blijven liggen. Ik kom daar regelmatig en
ken het wel (en nog leukere stukjes ook)
Jammer dat het de laatste tijd allemaal zo moet gaan. Wat dat betreft is het net zoals op de
Nederlandse autowegen. Hoe meer ik dit lees hoe minder zin ik heb om toertochten te rijden.
Was mijn eerste toertocht en heb genoten. Ga ik zekers vaker doen.
Jullie konden het beter de 'bidonnen tocht' noemen. Verder een pluim voor de organisatie.
Zojuist de tocht nogmaals gereden om de verloren bidons op te ruimen. Nazorg is ook
belangrijk, je moet de landeigenaren te vriend houden. Dankzij de medewerking van hun,
konden we een prachtige route uitstippelen
En dankzij de vrijwilligers kunnen wij een veilige tocht rijden! Het probleem wat ik lees over
deze tocht m.b.t. "snellere" rijders en roekeloos of asociaal inhaalgedrag herken ik wel. Dat is
overigens veel minder in de toertochten verder naar het oosten. Wel opvallend niet?
Het was een prachtige tocht hij was niet makkelijk maar dat weet je als je hier fietst. Klasse,
ga zo door.
Familiebezoek gecombineerd met deze schitterende tocht. Lekker vroeg gestart en op tijd
voor de koffie.
Foto's in de 'zandkuil', staan maandagavond online op BT-Foto.
Was een leuk tochtje. De 50 km in 1:48 volbracht. Lekker raggen dus. Om even op de
asociale inhalers (hier schaar ik mijzelf niet onder) terug te komen. Heb zelf honderden bikers
ingehaald en 2 mensen die gaven mij een grote bek omdat ik ze inhaalde. Één keer toen ik
netjes aangaf dat ik door het midden kwam, gingen die gasten naar het midden toe terwijl ik er
al tussen zat en noemden ze mij asociaal. En één keer in een afdaling zat ik op het
linkerspoor, ging een gast voorbij en op het moment dat ik er naast zit gaat hij ook naar het
linkerspoor omdat het rechterspoor te moeilijk wordt. Kreeg ik een grote bek. Verder nergens
problemen, als je gewoon netjes aangeeft dat je komt of gewoon zo snel er voorbij gaat dat ze
het amper doorhebben is er niks aan de hand.
Je hebt toch een bel?????
50 km bellen wordt ook vervelend……………..

Gerben Karstens
Gerben Karstens reed zijn beste Tour-week op het moment dat het Nederlandse sportpubliek
massaal naar voetballend Oranje keek en het wereldkampioenschap in West-Duitsland
plaatsvond. Cruijff & Co wonnen het van de Leidse notariszoon die in de Tour van 1974 een
ongemeen spannend duel uitvocht met twee Belgen: Patrick Sercu voor de groene trui en Eddy
Merckx voor het geel.
De krantenbijdragen en de televisiestukken uit
Frankrijk waren in die dagen op rantsoen
gesteld omdat Koning Voetbal regeerde.
Karstens grote dagen in de Tour bleven
onderbelicht.
De schelm van het peloton was in zijn zevende
Tour gestapt, vreemd genoeg op het
allerlaatste ogenblik omdat de Bic-ploeg
kopman Luis Ocafia thuisliet en de Karstens
eerste reserve was.
De Karst (hij had een slogan, die luidde:
'Toujours lá!') reed een goede proloog, stond
na twee dagen in het groen en vocht een week
lang diverse robbertjes uit met Sercu.
Na een paar dagen kwam hij ook op de tweede
plaats van het algemeen klassement uit en
streed hij op twee fronten, nu ook tegen
Joseph Bruyère en Eddy Merckx
In Caen moest hij naar de dopingcontrole maar
kwam hij niet opdagen. Men was vergeten(?!)
hem dat te melden en Karstens zat allang en
breed in bad toen de mededeling kwam: zo
snel mogelijk terug naar de finish.
De Bic-wagen raakte verstrikt in het verkeer,
de dopingarts maakte proces op, waarin stond
dat de renner Gerben Karstens niet op was
komen dagen en de strafluidde direct: IOOO
Zwitserse francs boete, tien strafminuten en
terugzetting naar de laatste plaats in de
etappe.
De Karst en zijn gevolg reageerden furieus, en
na een avondlijke vergadering van de jury
werd de renner vrijgesproken. Hij kon de
volgende dag starten, hij stond tweede in het
algemeen ldassement, op twee seconden van
Merckx en 24 uur later stond de champagne
op tafel bij Bic. In Dieppe kreeg Karstens zijn
eerste gele trui en de volgende dagen streed
hij geweldig met Sercu en Merckx, beiden
rijdend voor een Italiaanse ploeg,
respectievelijk Brooklyn en Molteni. Na weer
een spannende etappe waar gegoochel met
seconden Karstens in het geel hield, kwam de
beroemde zevende etappe van die Tour.
De klassementsleider reed bij het oprijden van
het aankomstcircuit van Chalons lek en de
twee Belgen reageerden als door horzels
gestoken: ze gaven gas en sleurden het
peloton uiteen. Karstens kwam nooit meer in
de buurt van het geel.
Op de dag dat Nederland de finale tegen
West-Duitsland speelde, kwam Karstens in de
grote groep op Aspro-Ie-Gaillard binnen. Zijn
heldenrol in de Tour had twaalf dagen
geduurd, hij had beter gereden dan ooit en
was de strijd met twee oppermachtige Belgen
aangegaan.
Brutaal en vol durf had hij gereden, maar de
weerslag daarvan bereikte Nederland
nauwelijks. Hij eindigde die Tour als nummer
61 op dik anderhalf uur achter winnaar Merckx.
Sercu danste dat jaar met de groene trui weg.
Karstens kwam nog een aantal maal terug
naar het feest van Lévitan en Goddet, maar
zonder dat deze twee Franse bazen erg
ingenomen waren met de clowns streken van
de Nederlandse coureur. De Karst ging ver in
zijn daden, reed soms met een
wegmarkeringspylon op zijn hoofd, ging (in
koers) op de rug van andere renners zitten,
ging op zijn hoofd in een korenveld staan of liet
zich 'schijndood' ineens midden in het peloton
vallen. Altijd was er wel iets rond dit kruidjeroer
-me-niet.
In 1978, op weg naar Morzine en in slechte
toestand, liet Karstens zich veelvuldig duwen
door de Tour-toeschouwers en zag de directie
van de Tour haar kans schoon. Karstens was
al vaak in een groepje iets te laat
binnengekomen en
had dan een 'pardon' gekregen voor de
volgende dag; nu was het verdict keihard: uit
de wedstrijd gezet.
Het was zijn laatste daad in de Tour, een
sportief terrein waarop hij zich liefst elftnaal
buitengewoon had getoond. Hij won etappes,
droeg truien van diverse kleuren en was altijd
bezig, voor welke ploeg hij ook reed.
Uitgerekend in zijn laatste Tour haalde hij de
eindstreep niet, typerender kon het niet.
Karstens was een belhamel die zijn grappen
soms te ver doorvoerde, hij was Pietje Bell op
de fiets, maar op momenten dat er echt
gekoerst moest worden, was hij er ook. Met
1974 als grootste, meest onbekend gebleven
jaar.

Mountainbiken
Wat moet je kunnen, wat moet je hebben.
Een tijdje geleden stond er een artikeltje in de krant over een man van middelbare leeftijd die
problemen had met zijn bloeddruk, cholesterol en vooral met zichzelf. De dokter gaf hem toen
het advies om te gaan mountainbiken, goed voor de bloeddruk, de spijsvertering en nog veel
meer.
Een paar dagen nadat ik het gelezen had, rijd
ik met Henk Vasters door de blubber en dacht
toen even aan het advies van die dokter. Kan
niet goed zijn dacht ik bij mezelf. Wij zijn het
nog redelijk gewend, maar voor een
beginnende moutainbiker kan dit niet leuk zijn.
Vervolgens kwam ik een aantal weken later tot
het besef dat je nog heel wat moet kunnen en
hebben om een beetje leuk op de mtb rondjes
te rijden.
Wat moet je hebben, conditie dan wel
uithoudingsvermogen. Dat kun je trainen als je
er maar tijd genoeg in steekt. Kracht, net als
conditie kun je opbouwen. Souplesse, is ook
nog aan te leren door training. Weerstand,
precies wat de dokter bedoelde. Er uit, de
natuur in weer of geen weer, hard worden dus.
Inzicht, krijg je vanzelf als je veel fietst. Dan
volgen er twee die je van nature moet hebben,
namelijk drang/spirit. Als je een levenloze luie
lummel bent, zul je nooit veel verder komen
dan op de bank zitten kijken naar
mountainbiken. En tot slot heb je nog en portie
durf nodig, anders moet je gaan lopen waar
anderen juist lekker een steil hellinkje naar
beneden roetschen.
Vervolgens komen we aan de dingen die je
moet kunnen en die allemaal eindigen op
“eren”. Deze “eren” heb je vooral nodig als je
een beetje leuk wilt fietsen op de mtb zonder te
bleven steken in een soort vrijwillige
ganzenpas door het bos en over de hei. In
alfabetische volgorde:
Accelereren, als je dus niet in ganzepas wilt
rond rijden moet je af en toe flink gas geven.
Prima intervaltraining dus.
Anticiperen, vooruit kijken en er naar
handelen, anders fiets je door de blubber
terwijl je er ook langs kunt. In het ergste geval
krijg je ongeluken omdat je niet op tijd in de
ankers gaat.
Attackeren, aanvallen moet je de steile
beklimmingen in het bos. Niet afwachten tot je
er bijna bent, maar voor die tijd al vaart maken.
Balanceren, een goed evenwichtsgevoel is
absolute noodzaak, want soms zijn de paadjes
smal en de bruggetjes nog smaller.
Communiceren, het is altijd fijn als je je
medefietsers laat weten dat er een paaltje
staat, of als er een tegenligger aan
komt.
Controleren, Na de tocht en voor
de volgende tocht effe checke of
alles nog heel is en of de boel nog
werkt. Vastgevroren pions en
schakelmateriaal zijn super slecht
voor de motivatie.
Coördineren, wie zich zijn eerste
autorijlessen nog herinnert weet
nog heel goed hoe moeilijk het was
om vrijwel gelijktijdig in de spiegels
te kijken, richtig aan te geven, te
ontkoppelen, te schakelen en nog
een beetje bij te remmen ook.

Diezelfde handelingen verricht je ook op de
MTB.
Doseren, we kennen ze wel, de fietsters die
zich de eerste kilometers helemaal te pletter
rijden en vervolgens niet meer vooruit te
branden zijn, doseren is het devies, zorgen dat
je voor het eind niet kapot gaat.
Deduceren, ergens iets uit afleiden, iets
concluderen. Met andere woorden iets leren
wat anderen, of jezelf is overkomen.
Investeren, kun je doen door geld of tijd te
steken in je hobby. Beiden kunnen heel nuttig
zijn. Een nieuwe mountainbike kopen kan
behoorlijk motiverend werken.
Mobiliseren, is nodig als je niet alleen wilt
fietsen maar een aantal vrienden mee wilt
hebben.
Motiveren, soms moet je een fietsmaat
motiveren om tijdens een druilerige dag toch
op de MTB te stappen. Erger nog wordt het als
je zelf gemotiveerd moet worden.
Parkeren, begint al met de auto weg zetten en
dat is over het algemeen niet echt moeilijk
zolang dat ding al zijn vier wielen nog heeft.
Een MTB heeft dat nooit gehad en dus is het
soms best wel lastig om dat ding ergens neer
te zetten zonder dat ie omvalt. Twee fietsen
om en om tegen elkaar gaat ook prima. Een
standaard hoort echt niet op een ATB.
Pedaleren, is eigenlijk waar alles om draait.
Lekker de beentjes laten rond draaien.
Prepareren, is nodig om de bike een beetje te
tunen. Een enkeling is zo door de
lichtgewichtkoorts bevangen dat ze zelfs de
verende voorvork vervangen door een veel
lichtere starre vork van carbon.
Reageren, hoort eigenlijk bij anticiperen. Maar
soms heb je niets te anticiperen in lig je op de
platte be. voordat je het zelf in de gaten hebt.
Valbreken is dan het enige wat nog een beetje
helpt. Er is al eens gezegd dat een aantal
judolessen heel goed zou zijn voor
mountainbikers. Dan leer je vallen.
Reduceren, gewicht besparen is al genoemd
bij prepareren. Maar je eigen gewicht
reduceren helpt natuurlijk het best en is het
aller voordeligst.
Relativeren, is voor je geestelijke gezondheid
heel erg belangrijk. Als het allemaal niet lukt en
het wil niet zoals jij wilt, dan laat het ook maar
gaan zoals het gaat. Je niet druk over maken,
volgende keer beter.
Repareren, is iets waar je met de
mountainbike zeker niet aan ontkomt. Als je
het niet zelf kunt moet je het laten doen, maar
er gaat van alles kapot en dat moet gemaakt.
Zo kan het voorkomen dat de tubelessband
van je fietsmaat met een flinke knal afscheid
neemt van het leven. Reparatie lijkt dan
onmogelijk, maar er zijn toch nog twee opties.
Zo stond ik met diezelfde Henk ergens in het
bos bij Ommen. Hij had de achterband kapot
en ik had een binnenband. Ik zei tegen hem
dat ik geen bandafnemers had, dus hij prutsen
met de fietspomp om de band er af te krijgen.
Gelukkig kwamen er een paar andere
mountainbikers langs die hulp boden en na
enig gekloot was de band er af. Vervolgens
haalde ik de binnenband uit het plastic zakje
en wat zie ik tot mijn grote verbazing.... een
stel bandenlichters. Oei. Eventueel had hij nog
een tweede keuze gehad, door de buitenband
helemaal vol te proppen met gras en hooi of
andere troep, zodat het als het ware een
massieve band wordt.
Simuleren, net doen alsof dus. Er zijn
profrenners die de bovengrens van hun
hartslagmeter extra laag zetten zodat het ding
al bij een geringe inspanning begint te piepen.
Hierdoor denken tegenstanders dat ze dik in
het rood rijden. Psychologische oorlogsvoering
heet dat.
Dit waren twintig moeilijke werkwoorden
waarmee je letterlijk aan het werk moet voor,
tijdens en na een tochtje op de mtb.
Henk Beijers.

Meerdaagse 2010
Ook dit jaar waren er veranderingen, welliswaar op kleine punten. Maar, gelukkig bleef het
belangrijkste bij het oude .En dat is de sportieve en gezellige uitdaging die zo’n weekend
teweeg brengt.
Het jaargetal verandert elk jaar.
Geen verrassing. Weer een getalletje
erbij. Maar ook de samenstelling van
de deelnemers verandert ieder jaar
wel. Sommigen blijven thuis voor een
familiefeest of een feestje wat iets
met varkens te maken heeft. Dat zijn
niet bepaald de gelegenheden om je
fietsconditie op peil te houden.(welke
conditie dan wel??). Weer anderen
gingen niet mee om privéredenen.
En zo zijn er legio goede redenen op
te noemen. Maar wat de
“thuisblijvers”ongetwijfeld gemist
hebben is de gezelligheid overdag en
’s avonds en de sportieve strijd
onderweg. Die strijd bestond
meestal in wie het eerste boven aan
de klim verscheen. Daar was ik nooit bij. De
meeste strijd die ik heb geleverd, was tegen
mezelf.En dan achter in het peloton. Daarover
later meer. Natuurlijk was er dit jaar ook een
“nieuweling” bij. De eer viel te beurt aan
Edwin Beltman , één van onze WVH leden uit
Bathmen. Voor hem was het wel even
wennen, maar hij past heel goed in het
peloton.
Dondermiddag iets voor zes kwam Bert
Flierman mij bij huis afhalen. Mooi op tijd dus
karren maar. Was het twee jaar geleden een
Volvo, nu is het een Toyota. Nog een
verandering. Nu van automerk zo te zien. Maar
ja, de bedoeling is dat we naar Niedersfeld
afreizen en dat is ons zonder problemen
gelukt. We waren er voor donker al. Met al die
navigatiesystemen van tegenwoordig kun je
bijna niet verdwalen. De meeste WVHers
kwamen wat later dan wij ”im Waldhaus”aan.
Dat is ook wel eens anders geweest. Na al die
jaren weet je de weg daar naar toe wel uit je
hoofd. En dat reist wel zo ontspannend. Edwin-
voor de eerste keer- kwam rechtstreeks vanaf
zijn werk ergens uit Brabant, en was ook prima
op tijd. Met z’n allen hebben nog wat
nagepraat en wat gedronken en daarna ging
iedereen toch wel op tijd het bed in. Daar was
ik wel aan toe! Want ik was enorm verkouden.
Een lekneus eerste klas,en alle luchtwegen
dicht! Vrijdagmorgen met een beetje tegenzin
opgestaan. Slecht geslapen en “de kop
hardstikke dichte zittn”. Het was verder rustig
op de kamer omdat onze waardevolle
Tactiek van de wegploeg wordt besproken,
ATB ploeg luistert aandachtig mee.
ploegleider/filmmaker/fotograaf op een andere
kamer sliep. Kwestie van tactiek. Na de koud
waterstraal een stevig ontbijt met dito
broodjes en veel drinken. Dit om ons op te
laden (of volproppen) voor de eerste etappe.
Nadat we de lunchpakketten van Herr
Rosenstengel hebben ingeslagen en de
banden op spanning hebben gebracht wordt
het tijd om op te zadelen. Sauerländische
strecken wordt door de WVH ook in 2010
geïnspecteerd. Het gaat met die wegen een
beetje de zelfde kant op als in Nederland. Er
komen rontondes en vooral verkeersdrempels
bij. Maar gelukkig in mindere mate als in ons
Nederlandje.
Nog even over SAUERLAND: De naam schijnt
te zijn ontstaan in de tijd dat de Noormannen
noordwest Europa onveilig maakten.
SAUERLAND is en verbastering van
ZUIDELIJK LAND, het zuidelijkste landsdeel
waar die Noormannen hun handel ophaalden.
Noormannen waren sterke mannen en die
dragen natuurlijk altijd een baard. Gelukkig
bestaan de Noormannen niet meer. En het
vikingskip waarmee de rivieren werden
bevoerd wordt nu alleen nog gebruikt voor de
schaatswedstrijden in Hamar. Maar sterke
mannen met baarden komen nog overal voor.
Ook op de fiets, bij de WVH-tocht in
SAUERLAND. En achter die baard wordt veel
gelachen!

Wim heeft er zin in
De vrijdag rit.
Het weer werkt mee. Geen zon maar droog en
een lekker temperatuurtje van 18 graden. Door
de zware verkoudheid voelde ik me niet echt
fit, en heb daardoor meestal achter in de groep
gefietst. Op de afdaling vanuit het dorpje
Küstelberg heb ik de groep maar laten gaan.
Onderaan wachten we toch wel op elkaar. Al
naar gelang hoe het weer is wordt daar kleding
uitgetrokken of juist aangetrokken.
Nu ik de weg, na al die jaren, steeds beter ken,
lijkt het of de eerste koffiestop bij de Thaise
gastvrouw in de Sachsenberge fahradstube
steeds vroeger komt. Vroeger was het nog wel
eens: Hoe lang duurt het nog. Maar nu weten
we het bijna op de minuut nauwkeurig in te
schatten wanneer de koffie en Hühnersuppe
genuttigd kan worden. Ik moet zeggen, dit jaar
valt me de koers nog reuze mee. De koffie en
broodjes smaken goed. Dit geeft me moed
voor de rest van de dag. Deze verliep goed al
ging het schakelen met het voorblad wat
minder. Hierdoor kwam ik wel eens in een
verkeerd verzet terecht wat bij een steilere klim
soms verrekte lastig is. De echte en laatste
klim van de dag -Medebag naar Küstelberg-
verliep vrij stroef.
Ik had me voorgenomen niet door de anderen
te laten opjagen , en zo toch redelijk fris boven
te komen. Dus het kleinste verzet en trappen
maar. Zo is de vrijdag toch goed verlopen. ’s
die arriveerde. Maar eenmaal boven smaakt
de (kattebak)yoghurt onveranderd lekker. Ik
was één van de laatste
Avonds na het eten met tien personen naar het
zwembad en sauna in Willingen geweest.
Lekker voor de vermoeide been- en
rugspieren. Om half elf weer thuis en voordat
ik in bed ben gestapt twee paracetamolletjes
genomen en slapen maar.
De koninginnerit
Zaterdag is een rit met veel klimmetjes. Dat is
voor ons een soort koninginnerit. In ’t kort gaat
de route als volgt: Vanaf Niedersfeld via
Meschede en Fredeburg naar Altastenberg.
En vanaf daar via Winterberg weer terug naar
Niedersfeld. In totaal zo’n 120 kilometer
machtig mooi fietswerk!
LOH altijd aanwezig !!
Het eerste stukje verliep moeiteloos want dat is
een vrij lang stuk vals plat naar
beneden!Onderweg ruim de tijd om flink te
snotteren. Maar dat gaat niet snel over over.
Een snotdag zogezegd.
Bij Wiemeringhausen het eerste klimmetje, dan
naar beneden met een mooie bocht onder de
HogeSnelheidsLijn (Olsberg-Winterberg) door
en in Brünskappel bij kerk naar boven. Bij het
begin van de klim kijkt je hoog tegen de kerk
aan maar in een no-time zie je het kerkje ver
onder je in het dal liggen. Een mooie klim en
machtig mooi uitzicht! Dit veranderd nooit.
Geen tijd te verliezen, want ik raak een beetje
achterop. Hans, die achter me rijdt, haalt me al
weer bij. Die man heeft wel zeven levens!

En dan dat rustige beentempo. Hans rijdt
meestal op een groter verzet dan ik. Dat komt
waarschijnlijk omdat ik een tripple voor heb en
Hans houdt bij de dubbel.
De tweede klim begint alweer in de buurt van
Elpe en eindigt net voorbij Heinrichsdorf. We
hebben er al een uur opzitten en nog maar 14
km gefietst. Na deze klim gaat het lange tijd
vals plat naar beneden. Met een tempo van 40
langs friezeitpark Fort-Fun. Even daarna
komen we door het dorpje Andreasberg. De
klimgeiten onder ons maken een ommetje
linksaf, dat wil zeggen, die nemen de klim op
de Dornberg van 25% mee!. Dit jaar is dat niet
aan mij besteed. Ik heb er nu even geen lucht
voor. Ik ben samen met Edwin, Dinie door
gefiets naar Heringhausen, want daar begint
de volgende klim. Zo kan ik wat voorsprong op
Bert en Gerrit opbouwen.. Van Heringhausen
naar Nierbachtal is geen gemakkelijke klim.
Het eerste stuk is vrij smal. Komt er een
landbouwvoertuig tegen dan moet je bijna de
berm in. Het laatste stuk is op provinciale weg
en die loopt vals plat naar boven. Meestal
krijgen we hier ook de wind tegen. En dit zijn
omstandigheden die niet vaak veranderen!
Zoals ieder jaar pauzeren we,op het hoogste
punt, bij de ingang van- heel toepasselijk- een
rusthuis. Daarna is het zeven kilometer
afdaling wat soms een topsnelheid van 70
kilometer oplevert. Op deze wegen is het
oppassen voor inhalende automobilisten. Die
willen het liefst fietsers achter zich laten en
waarderen maar moeilijk fietsers net zo hard
rijden als henzelf. Ons wordt dan geen ruimte
gegund, wat gevaarlijke situatie’s kan
opleveren. Gelukkig is ons nooit wat
overkomen.
Na de afdaling slaan we linksaf naar
Remblinghausen.
Via wat kleinere wegen komen we door allerlei
dorpjes met namen als Mosebolle(stier?);
Klause en Schederberge. Daar tussenin liggen
nog wat mooie korte klimmetjes. Als laatste
voor de koffie is er de afdaling tot in
Meschede. Hier rijden we dus altijd op
zaterdag en dat is wel zo prettig. Want dan zijn
de scholen gesloten .Ons parcours loopt door
een schoolwijk. Dus is daar op zaterdag lekker
rustig en bijna onbewoond. Dus geen
probleem om met een vaartje van 50 a 60
km/h Meschede binnen te komen. En dan is
er koffie en/of soep!!
En op dat moment had ik “De knollen op”. Ik
ben bij Jan in de auto gestapt en heb het.
gedeelte tot de volgende stop in Fredeburg
( 40 km)vanuit de auto gevolgd
Ik heb trouwens veel van de omgeving gezien,
als in andere jaren. Jan reed en eind vooruit en
kon zo de groep op de foto vereeuwigen.
Ondertussen kon ik een tukkie in de berm
doen om me op te laden voor het laatste
gedeelte van deze zaterdagetappe.
Wakker worden, wie mot verdân!
In het mooie stadje Fredeburg ben ik helemaal
opgefrist en vol goede moed weer op mijn fiets
gestapt en heb de laatste klim naar
Altastenberg gemaakt. De route vanaf
Fredeburg gaat door Holthausen,waar we ooit
geweigerd werden in een café vanwege de
natte en smerige kleding. Vervolgens gaat het
verder door het Sörpertal door dorpjes met
namen als Niedersorpe, Mittelsorpe ,
Obersorpe en Rehsiepen. Tot zover is een
mooie lange en lichte klim. Na Rehsiepen
begint de klim serieus te worden(6%) en dat
duurt ongeveer drie kilometer. Als we dan het
bos uitkomen is het klimwerk voor die dag
gedaan.
De finale van de dag bestaat voor het grootste
deel uit lichte afdaling door Winterberg en dan
de Landesstrasse naar Niedersfeld. Door kop
over kop te rijden en een gemiddelde van net
boven de 40 km/h is dit een mooie afsluiting
van de rit. En dat veranderd gelukkig nooit
De zondagrit
De zondagrit begint meestal wat later. Het is
een vrij korte rit van ongeveer 65 kilometer en
het is niet te zwaar. Meestal zijn we om half
drie weer terug. Ook vandaag is het weer weer
super! Weinig wind en veel zon. Het eerste
stuk tot in Grönebach is tegenovergesteld wat
vrijdag de laatste kilometers waren. In
Grönebach na de kerk rechtsaf.

De eerste klim is er één van een kilometer
naar de top van de heuvel waar de rivier de
Ruhr ontspringt. Men noemt dat hier de
Ruhrquelle.
Daarna nog een paar kilometer vals plat naar
Winterberg en dan de afdaling naar Zussen.
Die begint met een vrij stijl gedeelte met
bochten waar je met de fiets lekker “plat”
doorheen kunt mits er het
niet druk met auto’s is.
Vervolgens vijf kilometer
geleidelijk naar beneden,
waarbij er kop over kop
gereden wordt. Lekker
stoempen met z’n allen. En
dat zal nooit veranderen!
Dan linksaf naar Liesen
naar het volgende
klimmetje.De route volgt nu
nog uitsluitend kronkelende
binnenweggetjes.
Stuurmanskunst en
oplettendheid is extra
geboden. Het duurt nog niet
lang meer en we naderen
alweer Medebach waar in
het plaatselijke ….hof koffie
of soep met de
Rosenstengelbroodjes
nuttigen Onze gastheer die
met zijn uitstraling niet overtuigend
overkomt(uitspraakHT.) is in opperbeste
stemming. Hij doet een poging om ons te
strikken om bij hem te gaan logeren. Elk jaar
hetzelfde, dat veranderd nooit. Evenals het
groepje oude mannen die daar in een hoek
van de zaal hun zondagmorgenbiertje drinken.
Waarschijnlijk zijn de Alte Kameraden eerst in
de kerk geweest en hebben ze veel gezongen
en wordt nu naderhand de kelen gesmeerd!
Maar ze groeten ons elk jaar vriendelijk guten
morgen! Dat veranderd nooit. Alleen de
samenstelling van de groep wel. Ouderen
geven het op en nieuwe leden (die ong. 70 jr
oud zijn) verversen “die gruppe”.
Na de koffie beginne we aan het laatste stuk
van ons weekend Ik voel me beter in m’n vel
zitten dan de dagen hiervoor en rij zowaar op
kop! Wat een verandering. Na zeven kilometer
heuvelachtig terrein in Oberschledorn gaan we
linksaf en wordt de .Schlossberg voor de
tweede keer beklommen. Deze keer van de
andere kant via de weg door Referinghausen
en Deifeld. Heerste gedeelte is vrij vlak,maar in
Deifeld begint de klim pas echt. Gerrit en Bert
gaan er snel vandoor. Ik laat me niet op stang
jagen en rij mijn eigen tempo. Waar ik eerst
Dinie heb moeten laten gaan haal ik haar voor
Kustelberg weer bij en komen we gezamenlijk
boven. Ook een soort van koninginne(Dinie)rit.
Als we gearriveerd zijn op de Alte Pferdemarkt
van Kustelberg weet ik dat dit weekend er op
zit. Het laatste stukje is de weg die we deze
morgen tegenovergesteld zijn begonnen. Dit
jaar zijn we vroeg terug in Waldhaus
Rosenstengel. Om drie uur zitten we al aan
tafel en om kwart over vier in de auto op weg
naar huis. Tien minuten na aanvang van de
terugreis begint het te regenen. En niet zo’n
klein beetje ook. Toch mazzel gehad met onze
fietstocht. Tijdje later wordt het weer droog en
de reis naar huis verloopt verder voorspoedig.
Wel een file onderweg, maar Bert zijn navigatie
weet daar wel een oplossing voor. Een
sluiproute door een stukje Duitsland. Dan zie je
ook nog eens wat anders dan alleen autobahn.
Om half acht heb ik de fiets weer in de schuur
gezet en broodjes gesmeerd voor de volgende
werkdag. En zo kwam er een einde aan een
prachtig weekendje Sauerland van dit jaar.
Rest mij nog iedereen, te bedanken voor
gezelligheid en saamhorigheid tijdens dit
weekend. En voor de thuisblijver en mensen
die dit nog niet eerder meegemaakt hebben de
volgende hint: Volgend jaar is er een nieuwe
kans om mee te gaan.
HET IS ZEER DE MOEITE WAARD EN
DAT VERANDERD NOOIT!
Ik wens alle wvh-ers en mensen die het
kettingblad lezen,
Prettige kerstdagen en een gelukkig en
blessurevrij 2011
Henk Markvoort

Zoek de 11 verschillen
raadsel:
Er zijn 5 huizen naast elkaar, elk huis heeft een unieke kleur, en elke eigenaar is van een andere
nationaliteit. Elke eigenaar heeft een verschillend huisdier, drinkt een ander drankje, en rookt andere
sigaretten. De Engelsman woont in het rode huis, de Zweed heeft een hond, en de Deen drinkt thee.
Het groene huis staat links van het witte huis. In het groene huis wordt koffie gedronken. De man die
Pall Mall rookt heeft vogels. In het gele huis wordt Dunhill gerookt. In het middelste huis wordt melk
gedronken. De Noor woont in het meest linkse huis. De man die Blend rookt woont in het huis naast
het huis met katten. In het huis naast het huis waar ze een paard hebben, wordt Dunhill gerookt. De
man die Blue Master rookt, drinkt bier. De Duitser rookt Prince. De Noor woont naast het blauwe huis.
In het huis naast het huis waar Blend wordt gerookt, wordt water gedronken. Eén van de bewoners
heeft een zebra.
De Vraag: Wie bezit de zebra? Antwoord zie: http://www.puzzle.dse.nl/teasers/zebra_nl.html
Legpuzzel
Een blondje belt haar echtgenoot op zijn mobieltje.
Blondje: "Ik heb een probleem!"
Echtgenoot: "Zeg het maar."
Blondje: "Ik heb net een puzzel gekocht maar ik kom er niet uit!"
Echtgenoot: "Is ie dan zo moeilijk?"
Blondje: "Ja, ik weet niet waar ik moet beginnen; alle puzzelstukjes lijken op elkaar!"
Echtgenoot: "Wat is het plaatje op de deksel van de puzzel?"
Blondje: "Een rode haan, maar ik kom er echt niet uit."
Echtgenoot: "Wacht even, ik kom er zo aan, dan doen we hem samen!" ...
Even later komt de echtgenoot binnen.
Echtgenoot: "En waar is die puzzel van je?"
Blondje: "Hij ligt hier op de tafel..."
Er valt een diepe stilte, dan een diepe zucht...
Echtgenoot: "Oké, we pakken het als volgt aan: jij stopt alle cornflakes terug in de doos en ik vergeet
het hele incident."

alles voor fietsen,
schaatsen en skeeleren
Dealer van
American Eagle
Basso
Batavus
Brompton
Cannondale
Colnago
Concorde
Gazelle
Multicycle
Idworx
Principia
Ridley
Stevens
Trek
Wilier
Viking
Raps
Finn
Bont
Zandstra
Campagnolo
Shimano
Sram
Oldenzaalsestraat 340
7523 AJ Enschede
tel 053 - 4358219
fax 053 - 4340001
www.tentusscher.nl
Fietsenwinkel Ten Tusscher

Het idee is dat dromen
een kans krijgen.
Rabobank is de bank van de Nederlandse sport. We brengen sporters en supporters bij elkaar. We maken
succes mogelijk door de top en het talent structureel te ondersteunen. En natuurlijk zijn we fanatiek
aanhanger van de recreatieve en de jeugdsport bij u in de buurt. Zo helpen we talent om te scoren en
om hun dromen te verwezenlijken. Want succes begint bij de start. Dat is het idee.
Volg onze Rabo sporters op Rabosport.nl
Rabobank West Twente
sponsor van Wielervereniging Holten
Rabobank. Een bank met ideeën.