September - Wielervereniging Holten

het kettingblad
Cluborgaan van de WielerVereniging Holten verschijnt 4 x per jaar in een oplage van 195 stuks.
September 2010 Jaargang 27 Nr.3
Wielervereniging Holten
Een club voor iedereen

BLOEMENDAL FIETSPLUS
RACE
Trek
Concorde
Jan Janssen
Nu 1000 m 2 fietsplezier
Banisweg 6 - Rijssen
Telefoon:0548 51 22 17 - Fax: 540314
Alles voor: Fiets, ATB, Racefiets en Scooter
Gazelle Goldline
A T B
Trek
BLOEMENDAL FIETSPLUS
RIJSSEN
Ook een uitgebreide collectie wielerkleding
en tevens Bioracer meting zodat u perfect op de fiets zit.
Klein
Gazelle
American Eagle

WIELERVERENIGING HOLTEN
-Voorzitter: Reind Brouwer
T: 0548 - 364 781
E: r.brouwer@hetnet.nl
-Secretaris: Erwin de Valk
T: 0548 – 361 607
E: erwin_de_valk@hetnet.nl
-Penningmeester: Gerhard Vincent
-Ledenadministratie T: 0548 - 366 800
-Redactie kettingblad E: G.Vincent@concepts.nl
-Bestuurslid: Jan Ottens
T: 074 – 2435 830
E: J.Ottens.1@kpnmail.nl
-Bestuurslid: Hans van Oijen
T: 058 – 2800 809
E: hans.van.oijen@rws.nl
-Bestuurslid: Henk Beijers
-Redactie kettingblad T: 0548 - 366 777
-Webmaster E: henk@bea.nu
-Redactie kettingblad: Jan Scheperman
T: 0548 - 361809
E: scheperman@concepts.nl
-Kleding: Dini Arfman
Keizersweg 74,
7451 PG Holten
T: 0548 – 364 939
E: dini.arfman@planet.nl
Internet: www.wvholten.nl
E-mail: info@wvholten.nl
Contributies:
Senioren: € 37,00 per jaar
2e lid gezin/jeugdlid: € 34,00 per jaar
Lidmaatschap zonder FietsToerKaart/verzekering:
Senioren: € 15,00 per jaar
Jeugdleden: € 9,00 per jaar
Jeugdleden/junioren zijn die leden welke bij aanvang
van het seizoen (1 maart ) nog geen 19 jaar zijn.
Opzeggen lidmaatschap nieuw seizoen voor 1 januari.
Uiterste betalingsdatum contributie 31 januari; bij
overschrijding van deze datum zal fl. € 4,55 aan
administratiekosten in rekening worden gebracht.
Rekeningnummers:
Rabobanknummer: 32.85.29.265
I N G: 43 23 100
Beide nummers ten name van: W V Holten
p/a Bergpad 2
7451 JH Holten
Belangrijke data 2010:
19 september herfstveldrit
25 september snertrit
17 november najaarsvergadering
05 december kopij clubblad inleveren
Belangrijke data 2011:
9 januari Beemd‐ en Bergtoer (veldrit)
Snertrit
Op zaterdag 25 september wordt de “snertrit”
georganiseerd door Reind Brouwer en Jan
Bokhorst. Met deze clubrit wordt het
wegseizoen op een gezellige wijze afgesloten .
Na deze –niet al te lange tocht‐ wordt een
snertmaaltijd geserveerd, vandaar de naam
snertrit. In het verleden werden ook wel
pannenkoeken gegeten als het nog geen
snertweer was. Deelname is alleen bedoeld
voor leden van de WVH en de koffie en snert
zijn voor rekening van de penningmeester.
Het is wel verplicht om in clubkleding deel te
nemen. Meer info elders in dit clubblad.

Voorwoord
,,Hé Joop”. ,, Hai.”
De zomervakantie zit er weer op en Rieja en ik kijken in blijde herinnering terug op een prachtige
vakantie in Frankrijk. Het land met vele goede en goedkope campings, het land met grote afwisseling
in landschappen en het land met goed weer voor het uitzoeken. Soms een keer een dag regen, maar
daarna is er weer “le soleil”.
Dit jaar deden wij maar liefst vier regio ’s aan. Eerst de Franse Alpen ten zuiden van Briançon,
vervolgens de Drome ten oosten van Die, daarna de Auvergne in het gedeelte de Cantal en als laatste
de Cevennen. Onze carbonfietsjes werden regelmatig van de caravan gehaald. Samen hebben wij
zo’n vijftien collen van en met naam bedwongen. Maar ook de wandelschoenen zijn flink gebruikt. De
fotocamera is in genoemde tijd ook flink aan het werk geweest om alle indrukken vast te leggen. Een
grote boodschappentas vol met boeken werd tenslotte ook vele malen in – en uitgepakt.
Op camping Courounba – ten zuiden van Briançon – stonden wij op de camping met het gezin van
onze dochter Anne. De oudste 2 jongens ( 8,6 ) hebben wij meegenomen naar de Tour de France op
14 juli. Voor die jongens was het de eerste keer. Wij reden richting Gap en vervolgens ging het naar
de Col de Noyer. Wij kwamen aan om 10.00 uur met de gedachte, dat wij een mooie scherpe bocht
zouden uitzoeken. De col was des ochtends al om 7.00 uur geheel afgesloten voor het verkeer en er
restte ons niets anders dan in de buurt een mooie bocht vinden.
Wij vonden die spoedig en het uitgebreid koffiedrinken begon om 10.30 uur. Daarna wachten,
wachten, wachten. Uiteindelijk kwam het peloton en de kopgroep pas langs om 17.45 uur. Dat was
een erg lange zit. De kadootjeskaravaan komt natuurlijk wel vooraf langs en het aantal VIP’s,
voorafgaande aan de komst van de renners, in dure auto’s neemt ook ieder jaar toe. Minzaam
zwaaiend als vorsten van weleer. Ook het aantal motoragenten groeit elk jaar. Ik heb er wel 200
gezien. Wat ze doen of moeten doen is mij nog steeds niet duidelijk.
Zoals gezegd stonden wij in een heel scherpe bocht en Rieja stond in de binnenbocht. Onder al die
belangrijke personen reed ook een beroemd persoon mee. Joop Zoetemelk!! Hij zat als bijrijder voor in
een auto van de Rabobank met geopend raam. Op enig moment reed die auto, met nog nauwelijks
snelheid door die scherpe bocht en Joop en Rieja waren even “oog in oog”. Rieja riep spontaan: ,,Hé
Joop…” Joop, gewoon verbaasd dat iemand van het publiek dat zo melodieus zei, antwoordde alsof
hij Rieja al jaren kende: ,,HAI”.
Wij wisten wel wie we voor ons hadden, maar Joop zal nooit weten wie het was. En die sportieve
kleinzonen van ons, hoe hebben die zo’n dag gevonden? De één was hoogst verbaasd over de zeer
vele artikelen, die uit de auto ’s werden gegooid, de ander was erg onder de indruk van zo ’n grote
groep fietsers, die de berg afraast, beseffend: ,,Ik zie ze nu echt, wat ik normaal op de televisie zie.”
Het wegseizoen zit er al weer bijna op. Nog enkele trainingen, nog de meerdaagse in Sauerland, de
afsluitende snertrit. Daarna de sportschool en de bossen weer in. Met bovenstaand verhaaltje wil ik
uitspreken, dat ik hoop, dat ik weer vele WVH-leden zal treffen op de diverse activiteiten. Met een ,,hé
Marcel”, of een ,,hé Ria”, of een ,, hé Gerrie” of een ,, hé Mannes en een warm “HAI.” als antwoord
terug.
Medefietsers, op naar de komende ontmoetingen.
Reind Brouwer, uw voorzitter.

Van de ledenadministratie
Nieuwe NTFU-leden:
Angelique Kruithof Eekelscharen 15 7451 WC Holten
Ep Boode Industriestraat 32 7451 BB Holten
Egbert Wissink Looker molen 4 7451 GN Holten
Kasper Hanewinkel Churchillstraat 77 7451 ZC Holten
Opzegging NTFU-lid:
Helga Nowakowski Canadastraat 15 7451 ZJ Holten
Adreswijziging:
Heite Dommerholt Raalterweg 30 7451 KW Holten
Iljan Vos Driehoeksweg 16 7431 EL Diepenveen
Pim ten Brinke Het Landeweerd 27 7451 VB Holten
Else Withaar Het Landeweerd 27 7451 VB Holten
Nieuwe ATB Jeugdleden:
Lisa van Eek Looikolkstraat 3 7451 EP Holten
Jense Kruithof Eekelscharen 15 7451 WC Holten
Ruben Nijenhuis Diessenplasstraat 42 7451 DD Holten
Rosanne Keizer Bessinkpasstraat 7 7451 DH Holten
Mirthe Meijerink Erve Joost 21 7451 VP Holten
Lars Landeweerd Köllingserf 16 7451 XC Holten
Jochem Bolink Oude Deventerweg 19 7451 CM Holten
Gerhard Vincent (penningmeester/ledenadministratie)
Uitnodiging snertrit
Beste fietsvrienden,
Het is nu bijna tijd voor onze afsluitingsrit op 25 september 2010 die wordt gehouden rond de
Loosdrechtse Plassen en wijde omgeving. Er is mij gevraagd om deze rit te organiseren en dat
doe ik, Jan Bokhorst, met de medewerking van mijn zeer gewaardeerde voorzitter Reind en mijn
geachte fietsmaatje Herman. De tocht die ongeveer 80 km zal zijn begint in de prachtige
omgeving van de Lage Vuursche waar wij in de richting van Oud Zuilen fietsen dat onder de grote
Domstad Utrecht ligt, en verder doen we nog verschillende mooie plaatsen en waterrijke
natuurgebieden aan, zoals de Loosdrechtse Plassen, Oud Loosdrecht, Maarssen, Loenen aan de
Vecht en Breukelen. Halverwege de fietstocht nuttigen we natuurlijk: onze bekende kop koffie met
appelgebak en niet te vergeten de slagroom, waarna wij de tocht weer voortzetten.
We vertrekken per auto om 9.00 uur vanaf de Sporthal te Holten
(vervoer onderling graag regelen) naar Baarn:
Vertrekpunt per auto: Sporthal ’t Mossink
Keizersweg 22
Vertrekpunt per fiets: De Vuursche Boer
Dorpsstraat 34-36
3749 AD Lage Vuursche
Tel: 0356668213
We hopen dat er veel fietsvrienden van de wielerclub Holten zijn die zich opgeven voor deze
uitzonderlijk mooie fietstocht in het midden van het mooie Gooi.
Meldt U zich aan in grote getale per telefoon of per email bij:
Reind Brouwer: tel: 0548-364781 emailadres: reind.brouwer@hetnet.nl
We hopen natuurlijk op mooi weer en veel fietsplezier.
Jan Bokhorst

(Cauberg Clinic) Fietsen met echte profs
Voor de achtste keer stond de week na Lombardije de Cauberg Clinic op het programma. Op
vrijdag en zaterdag konden in totaal vierhonderd Rabobank-klanten een kijkje achter de
schermen van de Rabo-teams kijken. Vrijwel alle renners van het Rabo ProTeam en het Rabo
Continental Team waren aanwezig om de recreanten te begeleiden bij het bedwingen van de
bekende Limburgse wegen en klimmetjes. Uiteraard lag de finish op de top van de Cauberg en
werden de deelnemers daar als echte winnaars onthaald, hoewel de een beduidend harder naar
boven reed dan de ander.
Deze zaterdag (24 oktober 2009) was de
tweede dag van de Cauberg Clinic, de
traditionele seizoensafsluiter van de
Raboploegen. De laatste wedstrijden zijn
gereden en de renners staan voor een
welverdiende vakantie. Nog één keer trekken
ze hun Rabo-outfit aan, om met relaties van de
Rabobank het Limburgse land te verkennen.
En passant hebben ze nog wat tips voor de
deelnemers. "Ik zou iets lichter rijden." "Begin
de berg rustig, ga wat later aan."
Tegen tienen heeft een oranje massa
plaatsgenomen aan de tafeltjes in hotel
Poldershofen. Ingedeeld in groepjes van
ongeveer vijftien mensen wachten we welke
leden van de Raboploeg ons zullen
begeleiden.
Jan Douwe Kroeske komt het podium op en
start een filmpje over het wielerjaar van de
Raboploeg. Alle diepte- maar vooral
hoogtepunten komen voorbij en de zaal beleeft
alles opnieuw. Enthousiaste en meelevende
klanken vliegen door de zaal. Hierna worden
de ploegen voorgesteld en een aantal
Raborenners worden door Jan Douwe Kroeske
geïnterviewd, waarna de renners naar hun
groepen gaan. Er volgt nog een kliminstructie
van Hennie Kuiper, maar het geroezemoes in
de zaal valt niet meer stil.
Dan is het tijd voor het hoogtepunt van de dag:
we gaan fietsen. Wij worden begeleid door o.a.
Juan Antonio Flecha, Pedro Horrillo en Marc
Wauters. De eerste dertig kilometer zullen we
gezamenlijk afleggen, na de ravitaillering (waar
ik oud-plaatsgenoot Carl Israël nog
tegenkwam) mogen we ons eigen tempo
rijden. In het eerste deel verspreiden de
Raborenners zich door de groep en de
gesprekken ontstaan spontaan.
Doordat het ‘s nachts geregend had en er op
diverse plekken modder op de weg lag, was
het na de start eventjes glad. Er gebeurden
echter nauwelijks ongelukken, slechts een
deelnemer moest de EHBO bezoeken na een
valpartij. Al snel brak de zon helemaal door en
konden de wielrenners, zowel de profs als de
recreanten, optimaal genieten van de prachtige
omgeving en elkaars gezelschap. Want
wanneer kun je zomaar met een bekende
wielrenner de berg opsprinten of even
in het peloton naast een prof rijden en
een praatje maken?
Na de pauze blijkt onze groep toch al
snel uiteen te vallen. De klimmetjes
volgen elkaar namelijk wel erg snel op
en dat maakt het niveauverschil alleen
maar duidelijker. Op de Cauberg zal
van iedere renner de tijd opgenomen
worden, dus probeer je je wel te
sparen. En ach, ik heb toch het
explosieve niet om op de Cauberg
omhoog te knallen, dus daar ga ik niet
op gokken. Ik geniet vooral.
Terug in Valkenburg wordt er gedoucht
en vinden de groepsleden elkaar weer
boven een bord pasta. Dat gaat er wel in. De
dag wordt nog een keer doorgenomen en
iedereen blijkt een goede dag te hebben
gehad. Of iemand nu als eerste boven is
gekomen, op het vlakke 30 per uur heeft
gereden of overal fietsend boven is gekomen:
de persoonlijke doelen zijn gehaald. Maar het
leukste was toch wel het directe contact met
de ploeg, om de gezichten van TV in het echt
te zien en de renners te spreken.
Ten slotte worden nog de prijzen uitgereikt
voor de snelsten op de Cauberg. Dan is het tijd
om te gaan: de Raborenners op vakantie en
wij naar huis. Gerhard Vincent

Fitness in de winterse maanden 2010-2011
De winter staat voor de deur. Het is aan u of u de deur binnen gaat voor binnenactiviteiten. Drie
omliggende sportscholen zetten op min of meer dezelfde voorwaarden als vorig jaar de deur van hun
sportschool voor u open.
U kunt kiezen uit onderstaande matrix welke sportschool u het best uitkomt. Bij Factory Fitness in
Laren en bij Body Fitness in Markelo is het wenselijk, dat u zich via Reind Brouwer aanmeldt. Dan
geldt bij voldoende deelname extra korting. Bij alle 3 instituten kunt een keer gratis sfeer proeven. Bij
Sjahto kunt u zichzelf aanmelden.
Telefoon Reind Brouwer 0548-364781 en e-mail: reind.brouwer@hetnet.nl
Sportschool Body Fitness Sjàhto Laren Fitness Factory
Markelo
Laren
Nadere informatie: www.bodyfitness.nl www.sjahto.nl www.fflaren.nl
Inschrijfgeld Geen € 20,- korting geen
Periode okt t/m maart U kunt zelf het
aantal maanden
bepalen.
okt t/m. maart
Kosten per maand: € 27,50 voor 2 keer € 32,50 voor 1 keer. € 32,50 p.p. bij
per week.
€ 37,- onbeperkt deelname vanaf 15
Onbeperkt gebruik gebruik.
personen; tot en met
€ 36,50
14 personen € 34,50
p.p.p.m.
kwartaalabonnement nee nee nee
Beperkt gebruik € 27,50 bij 2 keer € 32,50 voor 1 keer Nee
fietsen per week spinning per week.
Onbeperkt gebruik
van alle toestellen
enz.
€ 36,50 per maand € 37,- per maand Zie boven
Soort spinning spinning RPM
Hoe vaak per week
in de aanbieding
5 keer 15 keer 10 keer
Zondagmorgen ? Alleen in winter ja ja
Het bestuur.

Uitnodiging ledenvergadering
Hierbij wordt u uitgenodigd voor de ledenvergadering op
Woensdag 17 november 2010 Locatie: Bikerent Holten
De vergadering begint om 20.00 uur en de agenda is als volgt:
1. Opening
2. Mededelingen
3. Vaststellen Definitieve Agenda
4. Notulen Voorjaarsvergadering
5. Beleidsplan
6. Stand Van Zaken M.B.T. Nieuwe Kleding
7. Winteractiviteiten
8. Knwu Nieuws
9. Bestuursverkiezingen
Aftredend en herkiesbaar Is Jan Ottens
Afscheid Hans van Oijen
10. Rondvraag
11. Sluiting
Namens het bestuur,
Erwin de Valk
notulen ledenvergadering wvh
24-02-2010 Plaats: Bikerent Holten, Holten
Aanwezig:
Bestuur: Reind Brouwer, Henk Beijers, Jan Ottens, Hans van Oijen en Erwin de Valk
Aanwezige leden aantal (volgens presentielijst):
R. Poliste,H.Novakowski,G. Luggenhorst,H. Luggenhorst,C. Buijvoets,R. Udink,R. ten Brinke,H. ten
Brinke,J. Scheperman,G. Veldscholte,D. Bosma,A. Wilhelm,W. Essink,J.
Bruggeman,M.Bruggeman,H. de Groot,J. Bokhorst,H. Beldman,W. Paalman,G. Nijland,
M. Nijland,J. Nijland,H. Boomkamp,H. Vukkink,G. Jansen,H. Vasters, Dini Arfman
1 OPENING
Reind opent de vergadering en benoemt de afmeldingen.
2 MEDEDELINGEN.
• Reind meldt dat Jan Koeleman een zware operatie heeft ondergaan. Hij ligt/lag in het Juliana
Ziekenhuis te Hengelo. Het bestuur heeft een bezoek gepland.
3 VASTSTELLEN AGENDA
Een controle door de kascommissie en een financieel verslag door Gerhard Vincent is toegevoegd.
4 NOTULEN VORIGE VERGADERING
De notulen zijn akkoord met dank aan Jan Ottens als notulist.
Vragen na aanleiding van de vorige vergadering:
Er was nog een vraag over de verhoging van de contributie. Mag het bestuur dat ‘ zomaar’ . Dit is
nagekeken en het antwoord hierop is, ja.
Mogen alleen leden meerijden in de clinic. Dit is in principe wel de bedoeling
Kan een aspirant toerder nog starten met een daglicentie? Antw. Ja dat kan voor €4,50/dag.
Daarbij komt dat op de kaart een vermelding ‘deelname op eigen risico‘ niet toereikend is om alle
risico’s te dekken.
Voor het verwerken van de subsidieaanvragen heeft de gemeente Holten-Rijssen meer tijd gevraagd.

Er is gevraagd of de woensdagochtendfietsers al lid zijn geworden. Antw. 5 personen nog niet.
Verder zullen wij meer aandacht moeten geven aan deze nieuwe activiteit.
5 FINANCIEN
5a: Gerhard heeft de financiële situatie toegelicht.
De Highligts opgesomd:
• Er is weer Ultima-kleding besteld. Dit was niet mee-begroot.
• NTFU-afdracht: De afdracht was meer geworden door het grotere aantal leden. Circa 10
nieuwe leden.
• Kosten voor het clubblad in full-color
• Minder inkomsten van inschrijvingen tochten.
5b controle kascommissie
Gerhard Veldscholte (2 e keer) en Gerrit Luggenhorst (1 e keer) hebben de kascontrole uitgevoerd en
deden verslag. Alles bleek weer te kloppen tot de laatste cent. Volgend jaar voert Gerrit samen met
Bert Visser de controle uit. Hennie Boomkamp is de reserve.
6 UITREIKING TEP’S
In de pauze zijn de TEP’s en de ntfu-kaartjes uitgedeeld. Vele aanwezigen namen ook de stukken
voor één of van de niet aanwezigen mee naar huis.
7 PROGRAMMA ZOMERSEIZOEN
De belangrijkste punten staan hieronder genoemd verder is dit terug te zien in de clubbladen en op
internet:
De C-groep vertrekt op Zondagen om 09.30uur vanaf de sporthal.
28-2 ‘Haverkamprit’ met de ATB
25-4 Holterbergtoer
3-5 Tilf-Batsogne-Tilf
30-5 clubrit Teutoburgerwald
13-6 clubrit richting Postbank met als reservedatum 20-6
22-08 Roel Groenewoldrit
10 t/m 12-9 Meerdaagse Niedersfeld
25-09 Afsluitrit (mede) georganiseerd door Jan Bokhorst
8 RONDVRAAG
• Jan Scheperman: Wij groeien als vereniging richting de 200 leden. Boven de 150 leden zou er
een standpunt komen hoe hiermee moet worden omgegaan. Het bestuur komt hierop terug.
Waarschijnlijk middels een nieuw beleidsplan
In het beleidsplan staan de omloop in het voorjaar en de wegtocht in september nog
genoemd. Dit wordt aangepast.
• Gerhard Veldscholte: Uitzetters op de weg krijgen een km-vergoeding. Kunnen ATB-ers, die
uitzetten, ook een slijtagevergoeding krijgen. De eerste reactie is: Daar beginnen wij niet aan.
Hier komen wij op terug.
• Henk Markvoort merkt op dat Heidi Veneklaas wegens een blessure niet meer kan fietsen. En
dat dit ook geldt voor Ab Overmeen, die kampt met gezondheidsproblemen.
• Hans de Groot: komt er een evaluatie over de woensdagochtend groep? Moet het op een
andere dag of is de snelheid wel goed, is de starttijd(09.00uur) OK.
• Dini Arfman: Kan bij de planning van de voorjaarstocht rekenschap worden gehouden met de
vakantieplanning. Voorkeur is om voor de voorjaarsvakantie de tocht te organiseren.
• G. Nijland: Hoe oud moet je zijn om als oudere volwassenen door het leven te kunnen. Wij
zullen de naam wijzingen van de woensdagochtendgroep.
Beemd&Bergtoer: de ‘nieuwe’ mensen waren weggehaald toen er tafels weg konden bij de
inschrijving. Beter is om dit anders te doen.
• Wilfried Essink: Dit jaar start de tour de France en de Giro d’ Italia in Nederland. Gaan wij daar
nog iets mee doen? Dit zal via het forum zou kunnen lopen.
• Bert Visser stapt uit de toertochtencommissie. Het bedankje ligt klaar. Verder looft Reind nog
een keer zijn inzet. Marinus Nijland is zijn opvolger.
Sluiting

Voorbeschouwing herfstveldrit
Zondag 19 september organiseren we wederom onze herfst-veldtoertocht met afstanden van
35- en 50 kilometer. De toertochtcommissie is erg blij met het grote aantal leden die zich
inmiddels weer bereid hebben verklaard om te helpen bij de organisatie.
Dankzij de
medewerking van o.a.
Staatsbosbeheer en
Landgoed de
Noetselenberg is het
wederom mogelijk om
de fietsers een mooie
route voor te schotelen.
De route voert door
unieke gebieden van
het Nationale Park de
Sallandse Heuvelrug.
Dat betekent dat er
soms flink geklommen
moet worden op de
heuvels die het landijs
in één van de ijstijden
hier
achtergelaten.
hebben
Verder voert de route
langs heidevelden die
dit jaar overigens wel
zijn aangetast door het z.g. heidehaantje. In
goed overleg met de boswachter van
Landgoed de Noetselenberg is de
De
bamboe ATB
voorgestelde route iets aangepast.
Een ooit door wandelaars gecreëerd
pad is uit de route gehaald. Voor de
ervaren fietser is er een zware route
van 50 kilometer uitgezet. Daarnaast
kan er een afstand van 35 kilometer
worden gefietst, waarbij men minder
heuvels voor de wielen krijgt maar
waarbij de route nog voldoende
uitdagingen biedt. Onderweg is er een
gezamenlijke rust waar de deelnemers
worden getrakteerd op drinken en een
krentenbol. Hier is fietsenhersteller
Hans Bloemendal aanwezig om
fietsers met pech weer op weg te
helpen. Op het parcours is verder
fotograaf Bert Timmer aanwezig die
alle fietsers op de gevoelige plaat
vastlegt. De laatste jaren namen er
ongeveer 1200 fietsers deel aan dit
evenement en wij houden dit jaar
rekening met eenzelfde aantal.
Zoals zo vaak komt er ook nu weer een nieuwe ontwikkeling op fietsgebied uit Frankrijk.
In de 19 eeuw spraken onze voorouders over een velocipède als ze het over een loopfiets
adden.
de
h
De laatste tijd zie
je in buurten met
veel kleine
kinderen van
yuppen de
loopfiets weer in
het straatbeeld.
De kleuters weten
op hun houten
fietsjes met hun kleine voetjes enorme
snelheden te ontwikkelen.
Onze voorouders
kunnen glimlachen.
Vader en zoon Michaux uit Bar-le-Duc, een
Frans bedevaartsoord voor fietsers,
hebben
ons de traptechniek geschonken.
In deze tijd van CO2-reductie moeten de
fietsfabrikanten zeker kritisch
kijken naar de
productie
van de frames.
Jan Scheperman.
Twee bevriende
fietsenmakers uit
de omgeving van
Figeac hebben
een CO2vriendelijk
frame
ontworpen.
Het is
gemaakt van een
samensmelting
van bamboe,
hennepvezels en hars. De grondstoffen zijn
afkomstig uit Frankrijk zelf. De foto laat ons
zien dat het frame de testrit door
de Franse
bagger goed heeft doorstaan.
We zullen nog wel even moeten wachten voor
wij op onze bamboe fietsen de Holterberg
kunnen
bedwingen.
Piet Bakker

Vakantieverhalen?
Holten 26 juli 2010
Waar blijven ze, de vakantieverhalen voor ons clubblad?. Van de honderdvijftig seniorleden
zijn er toch een groot aantal op vakantie geweest en het is heel zeker dat er ook fietsen mee
gingen op vakantie naar binnen- of buitenland.
Zelf ging ik naar de Cantal, dat is het zuidelijke
deel van de Auvergne. Een prachtig vulkaan-
landschap met groene heuvels en een paar
hele leuke klimmetjes zoals de Pas de Peyrol
(1589 mtr) en de Prat de Bouc. Maar waar was
Joop in juni en wat heeft hij gefietst. Ook Henri
is naar Frankrijk geweest en zijn Canyon
racefiets is echt niet alleen thuis gebleven. Per
sms meldde hij dat hij de tent in Vallon pont
d’Arc had opgezet en dat het weer niet
bijzonder was. Koud in de schaduw en lekker
warm in het zonnetje. Maar waar en wat er
gefietst is weet ik niet. Henk
en Jannie gingen met de
kinderen naar Tsjechië en
zullen er zeker gefietst
hebben. Marinus is
vertrokken naar Guillestre
en heeft eerst bij mij nog
wat inlichtingen ingewonnen
over de Garmin Vista. Ook
zo’n ding waar je niks aan
hebt.
Wilfried, ook weg naar
ikweetnietwaarheen. Reind
en Rieja, gestopt met
werken, hebben nu eeuwig
vakantie en zijn fanatieke
fietsers die hun karretjes
zeker mee hebben
genomen naar, een voor mij
nog onbekende
vakantiebestemming. Erwin
heeft zijn hart verloren op
Ameland, Vlieland of
Terschelling en neemt zeker
geen fiets mee, want daar kun je alleen maar
zandhappen. De zoute zeelucht zou zijn mooie
fietske alleen maar slopen. Maar dan Gerard
Veldscholte, die meldt via het forum dat hij in
Levico (Italië) is en vraagt om tips. Hij laat ons
tenminste weten hoe het met hem en zijn fiets
gaat. Over Marita en de kinderen lees je niets,
helaas.
Natuurlijk zijn er ook clubgenoten die elke
gefietste kilometer ongeveer per minuut bij
houden en zelfs foto’s maken met GPS
coördinaten, maar die zijn toch vrij zeldzaam.
We moeten maar hopen dat er nog iemand iets
papier zet, zodat wij mee kunnen delen in de
vakantievreugde. Want we moeten volgend
jaar ook weer op vakantie en willen graag
gebruik maken van de kennis en ervaring die
andere fietsers opdoen.
Eind juli was dus iedereen op vakantie en zo
kon het gebeuren dat we op zondagochtend
met 3 Canyon fietsen aan de start kwamen van
de wekelijkse clubrit. De Canyons hadden de
vakantie er op zitten en de rest was weg of had
geen zin, teveel gezopen, bedenk maar wat.
Heerlijk gefietst en lekker koffie gedronken in
Zwillbrock. Maar vooral nog lekkerder in het
zonnetje gezeten en daar alle tijd van de
wereld voor genomen. Vooral ook omdat we
tot de conclusie kwamen dat we zo
langzamerhand allemaal ouder worden zonder
dat we het in de gaten hebben. We worden
immers niet ouder ten opzichte van elkaar en
voelen ons eigenlijk nog hartstikke jong als we
met een flinke vaart achter elkaar aan fietsen.
Vooral de tijd nemen voor die pauzes in het
zonnetje houden ons jong.
Henk Beijers

STORTBAD Zuid-Nederland
Deel 1. Deelnemers en installatie op de camping.
Een stortbad nemen is in het Belgisch een synoniem voor ons woord douche. Ik vind het altijd
een prachtig oer-Nederlands woord, wat ook precies aangeeft wat het eigenlijk is. Lekker nat
worden, heerlijk warm worden en verfrist beginnen aan de rest van de dag. Maar er bestaat m.i.
ook sinds 5 juni 2010 een stortbad van mooi weer en heerlijke landweggetjes, dat over je
uitgegoten wordt.
Een groep B-fietsers fietst al jaren op initiatief
van Allard Markvoort de Amstel Gold medio
april. Door de overweldigende landelijke
belangstelling is er een limiet gesteld van
15.000 deelnemers. Dit jaar was die grens
bereikt na 40 minuten. Het internet is
toegankelijk, maar ook streng. Vorig jaar
tekende zich deze numerus fixus al aan.
Vervolgens werd op initiatief van o.a. Dick
Bosma aangegeven, dat als de Amstel Gold
vol zit, dan zouden wij kunnen uitwijken naar
Limburgs Mooiste.
Deze happening vindt sinds jaar en dag plaats
op de eerste zaterdag van de maand juni.
Groot voordeel is beter weer dan in midden
april, meer getraind en een niet zo strenge
gelimiteerde inschrijving. Onder regie van onze
projectcoördinator Gerrit Nijland werd deze
hernieuwde Limburgs Mooiste voor een grote
groep B-rijders een groot succes.
Op camping Osebos te Gulpen werden 6
kampeerplaatsen gereserveerd. Geregeld
werd verder dat in de nacht van vrijdag op
zaterdag er ook tentjes bijgeplaatst mochten
worden. Met caravan en gezinsleden kwamen
Henk en Geja Keizer met hun dochters
Elsemien en Rosanne, Jan Bokhorst en
vriendin Anita Doornebos, Marinus en Ria
Nijland, Gerrit en Dinie Pasman, Gerrit en Ans
Nijland,Ton en Els Tazelaar en hun dochter
Linde en Rieja en Reind Brouwer. Als losse
deelnemers kwamen op vrijdagavond René
Nijland en Dini Arfman en Bert Flierman.
Vanwege het uitstekende weer was het
nergens zo mooi als op de camping. Wij
konden heerlijk bij elkaar zitten, koffie drinken,
lezen, gewoon ouwehoeren. Heerlijk. Eén van
de laatste die aankwam, was familie Keizer.
De al gesettelde kampeerders hadden alle tijd
om te kijken hoe Henk en Geja Keizer zich
installeerden. Alle WVH- ogen waren dan ook
op de caravan van Henk en Geja gericht.
Kwamen kort na de familie Keizer Engelse
buren op een naastgelegen veldje met movers
( Een soort Solex machine rijdend op een
sterke accu ) en levellers ( wederom een
handige instelling op accu om je caravan
precies horizontaal te zetten ) onze Henk wist
zonder die hulpmiddelen er wel raad mee.
Onder de toeziende ogen van alle WVH’ers
begint Henk met de koelkast. Waarom
eigenlijk? Deze tilt hij alleen uit zijn auto en
zorgt dat deze kast precies waterpas staat. Op
het oog en met eigen kracht. Wat het
belangrijkste is, daar moet je mee beginnen.
Daarna komen de overige meisjes Keizer de
auto uit en terwijl zij met iedereen kennis
maken en de kleine Keizertjes direct daarna
gaan zwemmen, heeft Henk met zeer ervaren
stuurmanskunst zijn caravan in één
handomdraai achterwaarts gepositioneerd
achter de koelkast. Precies op de juiste plek.
Geen Leveller nodig en ook geen Mover.
De Engelsen staan verbaasd over zoveel
handigheid en zoveel kracht. Een halfuur later
staat de caravan als een huis compleet met
voortent.
Na een uurtje is ook het bier koud en het grote
genieten kan beginnen. Natuurlijk kon ik niet
nalaten aan die Engelse buren te vertellen, dat
onze Henk voor de eerste keer met caravan
ging kamperen. Ik genoot van hun verbazing.
Deel 2. Limburgse Mooiste.
Ria Nijland, Rieja Brouwer, Carin Breteler en
Beja Bruggeman begonnen op zaterdag 5 juni
aan de “vlakke” 100 kilometer. Carin en Beja
waren overigens elders gestationeerd. Met
behulp van mobiele telefoons troffen zij elkaar
bij de ingang van het enorme startterrein. Vlak
was hun traject echter niet. Sterker nog, het
was nergens horizontaal. Ook deze 100
kilometers waren louter op en neer. Ondanks
de warmte werd het een zeer geslaagde dag.

Een uitstekende verzorging door de
organisatie, een vlotte doorstroming bij alle
controle- en serviceposten. En dan word je
door jongelui van de organisatie ontvangen
met een vers getapt biertje of een glaasje
koude coca cola. Een warmer welkom is
nauwelijks denkbaar. Later vernamen wij dat
Ria Kolkman en Ypie Sysling ( partners van
Gerard Kolkman en Wim Beltman) op een
sportieve fiets ook hadden deelgenomen. Ook
zij behaalden de eindstreep. Hulde. Maar vlak
voor het eind ontwaarden wij ook nog eens
Joke Nijland en Wim Brinks. Die hadden maar
liefst 250 km. gereden. Daar werden wij allen
toch heel even stil van. Zij trainden echter voor
La Marmotte op zaterdag 3 juli nabij L’ Alpe d’
Huez.
De eerder genoemde gasten van Osebos
namen op zaterdag deel aan de 150 kilometer.
Dat hield wel in, dat er eerst 13
kilometer op de fiets moest worden
ingereden om op de startplek te
komen. Wij waren dus al lekker warm
gedraaid op een warme dag. Op
vertoon van een rood inschrijfkaartje
kreeg je een stuurlintje en rijden maar.
Zelden zo’n mooie tocht gereden. De
allermooiste weggetjes, soms zelfs
single-tracks, kwamen op ons netvlies
in Duitsland, België, Nederland en
weer België. In België was de toestand
van de wegen op menig plek
allerbelabberdst. Het mooie uitzicht
maakte alles goed. Ook hier goede
verzorging en veel watertappunten. De
bidons verleenden belangrijke
diensten.
Gezien de hitte hadden wij met ons allen goed
afgesproken om rustig te fietsen en onze
krachten goed te verdelen. Daardoor
behaalden wij allen de eindstreep. Een prima
prestatie.
Kort voor Gulpen, ook kort voor de eindstreep,
kwamen alle routes bij elkaar. Daar stond een
complete vrachtwagen, u weet wel zo’n
oplegger van 18 meter, vol met bananen en
ander heerlijk voedsel. Wat een enorme
organisatie. Maar liefst 22.500 deelnemers
hebben genoten van deze prachtige dag en de
goede organisatie. Bij de eindstreep troffen wij
ook Gerard Kolkman en Herman Withaar aan.
Samen met Wim en Gerard Beldman
volbrachten ook zij de 150 kilometer afstand.
Jammer dat Dick Bosma niet mee kon. De oer-
initiatiefnemer van dit evenement kwam op
onze clubrit nabij Tecklenburg ten val en kon
helaas niet deelnemen. Vanaf deze plaats
wens ik hem een goed herstel toe. Jammer
ook dat Allard en Marjan Markvoort en hun
dochter Jeanet er niet bij waren. Ik hoop, dat
zij volgend jaar wel weer van de partij kunnen
zijn.
Dan na 186 kilometer gereden te hebben, van
8.00 uur tot bijna 19.00 uur zittend in het zadel,
kom je thuis op de camping. Een warme
ontvangst, een stortbad van bewondering van
de niet-fietsers.
En dan dat echte stortbad, die heerlijke douche
op camping Osebos. Verkwikkend en je
overladend met die indrukken opgedaan in die
pittige, maar o zo mooie rit in ons “sjoene
Limburg”
Verzorging onderweg
Enkele cijfers:
De deelnemers troffen op de serviceposten
aan:
24.000 krentenbollen
80.000 energierepen en/of koeken
10.000 appels
35.000 bananen
200 vlaaien
35.000 flesjes heerlijke gekoelde Aquarius
en op elke post een kranenbak met verfrissend
Limburgs Bronwater, aangeboden door Water
Maatschappij Limburg
Reind Brouwer

La marmotte 2010
Zaterdagmorgen 26 juni was er paniek in huize Nijland. De door Joke geplande reis naar
Frankrijk om daar op 3 juli de Marmotte te gaan fietsen dreigde in het water te vallen. Ze zou
alleen moeten gaan. Dit was eigenlijk geen optie, maar om niet te gaan natuurlijk ook niet. Dan
zou de hele voorbereiding van al die kilometers voor niets zijn geweest. Toen kwam bij mij het
idee om met haar mee te gaan.
Maar ja, dan moet er wel van alles geregeld
worden voor het werk en dat op zaterdag. Na
de nodige telefoontjes en een hoop geregel
met collega’s was het rond: ik zou meegaan!
Nog wel even bij Alpedhuezfietsreizen, de
organisatie waarbij Joke alles gereserveerd
had, geïnformeerd of het geen probleem zou
zijn dat ik mee zou komen en of ik dan de
trainingen mee zou mogen fietsen. Als mijn
niveau dat toeliet was dat geen probleem.
De volgende dag ging het voortvarend
richting Venosc, een klein plaatsje op 12 km
van Bourg d’ Oissans. We zouden daar een
week in een chalet verblijven met nog tien
andere fietsliefhebbers. In deze week
stonden vier trainingsritten op het
programma. ’s Maandags de klim naar La
Bérarde, dinsdag de ronde La Morte-d’Ornon,
woensdags zou de Glandon bedwongen
worden en voor donderdag stond de laatste
beklimming van La Marmotte, de Alpe
d’Huez, op het programma. Maandagmorgen
sloeg de twijfel toe; zou ik wel mee kunnen
komen? Maar gelukkig was die vrees
ongegrond. En ook dinsdag en woensdag
ging het bergop aardig goed en vond ik het
afdalen al iets minder eng.
Donderdagmorgen bleek dat Joke echt niet
zou starten op zaterdag. Ze had tijdens het
fietsen heel veel last van haar linkerbeen.
Waarschijnlijk zit er weer een ader verstopt.
Dat was dus een grote teleurstelling. Wat
nu? De koffers inpakken en naar huis gaan of
zou ik het proberen. Ik had natuurlijk niets te
verliezen. Het startnummer van Joke kon op
mijn naam gezet worden en dus stond niets
mij meer in de weg om aan de tocht van 174
km over de Glandon, Telegraph, Galibier,
Lautaret en de Alpe d’Huez deel te nemen.
Alpe d’Huez Fietsreizen zou op elke klim
staan met de vooraf door ons ingeleverde
tasjes. Dus donderdagavond moest er goed
nagedacht worden waar ik wat eventueel
nodig zou hebben: repen, gels, extra
reservebanden, voor het geval ik door de
voorraad heen zou zijn, warme kleding,
handschoenen? Achteraf gezien was deze
service heel fijn; je hoefde niet bij de posten
te dringen om wat te kunnen krijgen en ook
niet ’s morgens al te beslissen of het warme
jasje en de handschoenen al dan niet mee
moesten.
En dan DE dag, zaterdag 3 juli 2010!
Om 5.00 uur ging de wekker. Het was zover, de
dag van de Marmotte. In het huis eerst een flink
ontbijt nuttigen. Ondanks alle spanningen werd er
aan tafel nog behoorlijk gekletst en gelachen. Om
6.00 uur de fiets op de auto en richting “le Bourg”.
Daar zouden we om 7.00 uur starten. Vanuit Alpe
d’Huez Fietsreizen was geregeld dat we als
eerste groep mochten vertrekken. Rond 6.15 uur
stond ik in het startvak en lang niet vooraan!. Om
me heen veel nerveus gepraat.
Om 7.00 uur was het eindelijk zover, het peloton
ging van start. Na 300 m stond er iemand van
Alpe d’Huez Fietsreizen aan wie ik m’n
armstukken kon afgeven, want het was toen al
warm. Aan alle kanten werd ik voorbij gesjeesd op
weg naar de Glandon. Maar ik heb geprobeerd
me niet mee te laten slepen door de massa, want
170 km is lang ….
De Glandon kwam in zicht. Bij het stuwmeer
kwam ik Arjan uit Den Haag, iemand uit het huis,
tegen en samen zijn we verder gefietst. Hoog
beentempo en niet hijgen, was ons motto! Om ons
heen werd er nl. al flink naar adem gesnakt en dat
leek ons nog te vroeg.
De Glandon ging goed en fris kwamen we boven,
waar onze eerste tasje lag te wachten en Joke
klaar stond met nieuwe bidons.

Afdalen is niet mijn ding, dus de neutralisatie
van de afdaling van de Glandon, die op last
van de Franse Gendarme op het laatste
moment was ingesteld, vond ik niet erg.
Onderaan de afdaling stond Arjan te wachten
en samen gingen we op zoek naar een
groepje om naar de voet van de Telegraph te
fietsen. De rit hier naar toe was niet bijzonder,
veel langs grote wegen. Maar aan de voet
van de “2 e berg” werd het weer mooi en was
het weer zoeken naar een licht verzet en het
juiste ritme. Net als de Glandon ging ook
deze col lekker en kreeg ik er steeds meer lol
in. De Telegraph werd beklommen en
bovenaan stond m’n tasje met voeding en
nieuwe bidons weer klaar.
Een klein stukje dalen om vervolgens aan de
Galibier te beginnen. Nog altijd samen met
“Den Haag”. Donkere wolken pakten zich
samen boven ons hoofd. Hopelijk zou het
weer niet te slecht worden.
Ik zag behoorlijk tegen de Galibier op, maar
tevens was het ook een kleine mijlpaal; als ik
deze haal ben ik ruim over de helft en heb ik
3 van de 5 cols gehad en volgens kenners
ook de zwaarste.
Ietwat angstig begon ik aan de klim. Al snel
vond ik een lekker tempo, wat ik goed kon
trappen. De Galibier is een prachtige berg en
ik kreeg er echt een kick van.
“Den Haag” had een ander ritme en op elkaar
wachten tijdens een beklimming werkt niet,
dus tijdens de klim keek ik af en toe letterlijk
op hem neer.
De top kwam in zicht, gelukkig maar een paar
druppels regen en geen kou. Af en toe wel
tussen hoge pakken sneeuw door; prachtig!
Op de top stond wederom iemand klaar met
een tasje met eten, bidons en een jasje voor
de afdaling. Wachten op “Den Haag” leek met
niet nodig, want hij is een daler en dat ben ik
absoluut niet, dus ik verwachtte hem in het
dal wel weer te treffen.
De afdaling ging uiterst voorzichtig, het is nl.
stijl en er zitten behoorlijk bochten in. In het
dal heb ik m’n jasje weer uitgetrokken en ben
op zoek gegaan naar een groepje. Dat viel
tegen, af en toe een paar renners, maar daar
kreeg ik geen aansluiting bij.
De Lautaret kwam in zicht, maar toen had ik ’t
wel even gehad. Alleen tegen de wind in
fietsen, honger en hoge nood! Ik dacht dat
“Den Haag” me ingehaald had en het gat met
de fietser voor me werd steeds groter. Daar
kreeg ik een mentaal tikje.
Toch de Lautaret over en daar stonden weer
mensen van Alpe d’Huez Fietsreizen om me
aan te moedigen, mijn jasje in ontvangst te
nemen en voor de laatste keer bidons
wisselen en een voorraad energie pakken.
Toen ik eenmaal zo ver was om richting de Alpe
d’Huez te fietsen kwam voor mij totaal onverwacht
“Den Haag” weer aan fietsen. Het zat dus nog
achter mij! Samen begonnen we aan de laatste
kilometers naar de laatste klim. Onderweg begon
ik te rekenen en bedacht dat het misschien zou
lukken om binnen de tien uur (incl. afdaling
Glandon) te finishen. Dat gaf extra goede moed.
Aan de voet van de Alpe d’Huez een sms’je naar
Joke gestuurd om te melden dat ik nog op de fiets
zat en er aan kwam. Ik had weer zin gekregen en
die Alpe kon er nog wel bij.
Na een paar bochten bleek dat de eerdere 155
km toch begonnen te tellen en het echte afzien
begon. Het was bloedheet, pal in de zon en geen
zuchtje wind. In elke bocht tientallen mensen die
afstapten. Zo ook “Den Haag”, al in de 3 e bocht. Ik
dacht: “als ik nu afstap, kom ik er niet meer op,
dus doortrappen en zien ritme te houden.” Elke
bocht streep je af en zo kom je langzaamaan
richting de top. Ergens dacht ik weer aan de tien
uur en kon ik nog gaan rekenen of ik genoeg over
zou hebben. Dit zorgde voor wat afleiding, zodat
een paar bochten ongemerkt voorbij gingen.
In de bochten die ik wel bewust mee kreeg
probeerde ik 1 of 2 tandjes bij te schakelen om de
druk op je beenspieren te houden en psychisch ,
zodat je weer wat terug te schakelen hebt.
Met nog 3 km voor de boeg dacht ik: “die tien uur
ga ik gewoon halen”. De laatste bocht gehad en
toen het laatste stuk nog wat slingerend naar de
finish. Nog een paar keer aanzetten. “Stel dat ik
verkeerd gerekend heb!” Maar gelukkig, na 9 uur
en 53 minuten kwam ik over de finish!! La
Marmotte volbracht!! Wat een ontzettende kick, zo
gaaf om te doen en zeker als zoiets als totale
verassing komt!
Bovenaan de Alpe d’Huez stonden Joke en Alpe
d’Huez Fietsreizen me op te wachten met een
lekkere pannenkoek en cola. Na even gezeten te
hebben heb ik m’n diploma opgehaald. “D’Or”
stond erop, maar door de vermoeidheid en mijn
niet al te beste Frans wist ik niet precies wat dat
betekende…… Het betekent “goud”!! Dat maakte
de fantastische ervaring helemaal compleet.
Ik denk niet dat ik ooit een beter gevoel aan een
wedstrijd kan overhouden dan aan La Marmotte
2010.
Ik heb totaal onverwacht een hele leuke, leerzame
traningsweek gehad, een super mooie tocht
gefietst en voor mezelf als slagroom op de taart
een gouden brevet gehaald.
Wie weet volgend jaar weer (als Joke ’t gaat
proberen, dan zeker weer) en dan in ieder geval
weer met Alpe d’Huez Fietsreizen! Super
geregeld en een hele leuke week gehad.
Nieske Nijland

De laatstee
etapp pe: less
Gran nde Alpes
Na totaaal
2 dagen rreizen
per au uto is eindeelijk
Nice, de e startplaats s voor de fieetstocht,
be ereikt. De
eerste fietsetappe
iis
de aanloo op naar de 1100
Cols. Va anuit Nice gaat g het langgzaam
noor rdwaarts
om later
linksaf te buigen en de loop vaan
de Var stroomopwa
s aarts te volggen.
Na 51 km licht
stijgendd
en met teggenwind,
is de afslag nnaar
de Gorges
de Cian ns bereikt. DDan
volgt de
laatste
klim vann
22 km. Ik hheb
nu het idee
dat ik dde
wind mee e heb. Maar ja, j dan bereeik
ik Pra d'A Astier en
zie ik dee
haarspelddbochten
vo oor me. Daar
moet ik te egen aan. En
laat die helling
nou net n in de
volle zon
liggen. Heet
is er weer bloedheet. Na de haars spelden is het h toch te errg;
ik moet stoppen. s
Op een plek uit de zon ga ik maar m eens opp
het asfalt zitten. Even n uitrusten een
afkoelen n. Na een
kwartierrtje
kan ik eer
weer tegen.
Het mooiiste
stuk ko omt nog; de Petit Clue ( (matig wegd dek door
ontbrekkende
tegelss),
de Grande e Clue en dee
laatste tun nnel (erg vee el steenslagg
dus goed opletten). o
In Beuil haal ik een stempel vo oor de etapppestart
de 10 00 Cols.
Het begin
Hier
rij ik het dorp d in om eeen
batterij te e zoeken.
Na het oontbijt
staat dde
fiets al op p het terras. DDe
Vervolgens
ko ost het even oom
de teller weer aan
bagage er op en gaaan
met de banaan. Eerst
de e praat te kr rijgen. Ik hebb
weer een idee van
een kleinn
stukje omlaaag,
daarna begint de klim.
sn nelheid en af fstand.
Ik ben noog
maar net goed op gang,
of de vaaart
is er al weer uit. Rooute
barrée. Normaal rij ik
gewoon door. Nu verplaatst het h bord ziich
echter. OOok
de reden
voor de afsluiting veer
plaatst zzich;
het is een
kudde sc chapen. Geluuk
kig gaann
ze vrij sneel
van de weg. w Nu kan ik
Door
de Gorges
de Valaabres
is he et redelijk
op pschieten. Niet N te steil
en niet te t warm.
Bovendien
staat
er zo nnu
en dan een ver-
fri issend windje.
Al met al wordt Isola nog voor
de e middag bereikt. b Hieer
moet gestempeld
worden. Het H duurt
even voor rdat bij de
Office de Tourisme T
een stem mpel op
tafel kom mt. Eerst
heeft ze e geen
stempel, maar na
kort aa andringen
blijkt er toch t een
stempel te zijn.
doorrijdeen.
Na een tijdje
kom ik er e achter datt
ik
stil sta. ZZelfs
de tijd sstaat
stil. De teller heeft hhet
opgegevven.
Mooi is dat; heb je geen idee hoe
ver je noog
moet. De Col de Couillole
is in iedder
geval vloot
gehaald. Het is alleen
niets bijzoon
ders. Dee
afdaling iss
een heel ander a verhaaal.
Draaiendd
en kerend gaat het ee en diep gat in.
Echt eenn
aanrader oom
ooit nog eens e te beklim-
men. Eeen
aantal keeer
stop ik om m te filmen. HHet
is net zoo
warm/fris daat
het jasje aan a kan blijveen.
Niet al tee
snel gaat het
omlaag. Het H is ook geen
weg om snel af te ddalen.
Te onoverzichteliijk.
Mooi op tijd wordt Stt.
Saveur sur r Tinée bereiikt.
Niet dat deze d erg
duidelijk is, maar
de naam Isola I is te
ondersche eiden.
Aan het eind van
St. Etienn ne wordt
water get tankt. De
hele bak drijft hier
vol met Italiaanse
bidons. Langzaam
ga aat het verde er langs afslaag
naar St. Dalmas
(le
Pont
Haut), de e Cascade dde
Vens en la a Pra. Nu
is het nog maa ar 3 km tot BBousieyas.
Zo oals altijd
is het laatste stukje s het lasstigst.
Bij de Gite G maar
ee ens vragen waar w de Chaambre
d'hote e is. Niet
da aar dus, maa ar dat huis daaar
boven. Boven
aan
di ie trap? Ja, boven b aan dde
trap. Eers st de fiets
om mhoog gesle eept om er laater
achter te t komen
da at ik gewoon n over de weeg
naar dat huis had
ku unnen fietsen n. De fiets sttaat
mooi ben neden en
ik k zit, zoals alt tijd, weer eenns
helemaal boven.

Het hooogste
punt
De startt
van de toocht
is wee er ellende; de
km-tellerr
zit direct vaast.
Dan maa ar zonder teller
de Boneette
omhoogg.
Het eerste e deel van de
Bonette gaat heel leekker.
De zo on schijnt wwel,
maar heet
is best aanngenaam.
Oo ok is de helling
daar niet
zo steil. Meet
een rustig gangetje gaaat
het omhhoog.
Alleen moet ik op de bordjes en
paaltjes langs de weeg
vertrouwe en waar ik been.
Ik ben noog
maar eveen
onderweg en kan de ttop
van de BBonette
al zieen
liggen. Le euk als je weeet
dat je noog
bijna tweee
uur nodig zult z hebben oom
daar te kkomen.
Op een
aantal ple ekken langs de
route stoop
ik om tee
filmen. Zo o passeren de
ruïnes vvan
het Cammp
des Fourc ches en moooie
vergezicchten.
Na onngeveer
twee e uur wordt de
feitelijke col bereikt. Maar ja, als
je daar tooch
bent, wil je ook naar 2802 m. Dat
laatste stukkje
is steil enn
de zon kan me goed vatten.
Dat is ddus
werkelijkk
afzien. Boveen
even een foto maken en
filmen. Ikk
ben duidellijk
een vroege
klimmer. In
de hele rit omlaag wwordt
ik 3 keer k ingehaaald
maar ik kom tientalleen
klimmers tegen. Nu kkan
de klim naar de Vaars
beginnen.
In St. Paaul
scoor ik de verplichtee
stempel en tap water. HHet
is warm op de klim enn
het is er be est steil. Verdder
staat er redelijk windd.
Maar ja, ne et zoveel datt
je
bij tegennwind
er echht
last van hebt. h Stukje bij
stukje gaaat
het omhooog.
Regelmatig
moet evven
stoppen om bij te kommen
en voor ral af te koeleen.
Pas bijnna
boven krijjg
ik op een n paar stukkken
gemak vvan
de wind. . Daar kan ik k voelen datt
ik
omhoog geblazen wwordt
en zelf fs dan blijft er
nog eenn
verkoelendde
werking over. Na een
korte russt
op de Col
de Vars be egin ik aan de
afdaling. . Alleen bij Vars gaat het h een aanntal
keren ieets
omhoog. De eerste keer lijken de
benen aaf
te knappeen,
zo zeer doet het. DDe
tweede kkeer
gaat al makkelijker en de langsste
klim gaat,
na het uittrrekken
van de
windstoppeer,
aardig goed.
In Guilllestre
pak ik k een hotel. DDe
jonge daame
aan de balie spreekt
goed Engeels.
Maar M dan krijg g ik bij de balie
een slech ht bericht.
De
Izoard zit z dicht in verband met m een
aa ardverschuiv ving. Ik geef aaan
toch ech ht óver de
Iz zoard te wille en. Ze zullenn
morgenoch htend wel
ev ven bellen om o na te gaaan
of de Izo oard weer
op pen is.
Over O de helft
Gelukkig G is de
Izoard weeer
open. Alleen A die
el llendige telle er. Na drie keer vastlop pen gaat
de eze in de tas s. Dan maar zonder teller
op naar
de e Izoard. In de Combee
de Queyra as is het
aa angenaam fi ietsen. Pas bij de afslag g richting
Arvieux
wor rdt het ssteiler.
Om mdat de
te emperatuur hier ook oploopt, wordt
het
zw waarder. In Arvieux A eerstt
maar eens proberen
ee en Yop te krijgen.
Helaass,
misschien n morgen.
Maar M ja, daar heb ik nu zo weinig aan. Dan naar
de e post voo or de verpplichte
stem mpel. Bij
Brunissard stop ik
voor een ba anaan en
een mu ueslireep.
Volgens het
profiel
komen nu de zware
km's. Bij B het
volgende bordje is
de helling gestegen
tot 9%. Ik haal
tijdens het klimmen
niet de benodigde
kritische minimale
snelheid. Oftewel,
de vliegen n kunnen
me bijhoud den. Het
begint met m een
paar, maar
worden
er steeds meer. m Op
een gegeven
og genblik geef f ik een klaap
op mijn stuurtas.
Direct
liggen daar d minimaaal
5 lijken. La ater voeg
ik k er daar nog g een paar aaan
toe. Pas als ik op
ee en gegeven
ogenblik even een
frisse
te egenwind krijg,
ga ik over de kritische snelheid;
de e vliegen waaien
weg.
Na
de 9 % ko omt 11 %, heet
steile stuk k naar de
Casse
Déserte.
Wonder bboven
wonde er weet ik
di ie km gewoo on weg te traappen.
Nu zo ou er nog
zo o eentje vo olgen, maar r de bordje es meten
ke ennelijk ande ers dan mijn oude Atlas des Cols
de es Alpes, wa ant er verschhijnt
een 8,5 5 %. Dan
ho oor ik achter me "Respecct,
zo omhoog g trappen
met m bagage". Het is een Nederlands se jongen
di ie omhoog fietst.
Al met aal
weet ik he et stuk tot
de e Casse Dés serte in één kkeer
omhoog te rijden,
zo onder uit te blazen. Hadd
ik een uurtje
terug
ec cht niet ver rwacht; de rust heeft me m goed
ge edaan. Bij de e Casse Déseerte
wordt ge estopt om
te e filmen en om
foto's te mmaken.
Er is ook heel
go oed te zien z waar zondagavo ond de
aa ardverschuiv ving is geweeest.
Daar he ebben ze

gisteren aardig wat vrachtwagens
aan steeen
gruis de afgrond in ggeschoven.
Stoppen S is wwel
aardig, mmaar
het proobleem
is altijd
om vervvol
gens weeer
op gang te komen. Hierdoor H is hhet
laatste sstuk
toch weer
best pittig g. Ik kom moooi
op tijd boven.
Voor de paal is het
een continu
wisselenn
van fietsen en fietsers. Als de wieleer
club vann
een Engelsse
Universite eit boven kommt,
ga ik weer
naar beneeden.
Ik kan op dit ogenbblik
prima heet
jasje en de
windstopper
aanhebbeen.
Het eersste
deel van dde
afdaling is s echt keren en
draaien, dan wordt het beter. De weg vvan
Briançonn
naar Monettier
is lang. Het H is warm, ddik
30 graden,
en er kkomt
een fo orse wind vvan
boven.
Bekendee
weg
Onder een
stralend zonnetje gaa at het mooi op
tijd op paad.
Juist dooordat
ik op tijd
ben en al op
1500 m hhoogte
zit, iss
het heerlijk fietsen. Lekkker
fris en bbijna
geen wind.
In een rustig r gangeetje
toer ik heet
dorp uit. AAls
ik zo'n 4 km k op pad been,
bestudeeer
ik de berggen
recht voo or me. Dat zzou
de Galibbier
wel kunnnen
zijn, maa ar kan dat? DDe
Lautarett
is nog circa 9 km fietsen n, dan pas gaaat
het rechhts
naar de Galibier. Het
is wel een
'deuk' inn
de berg waaar
je er ove er zou kunneen.
Ook die berg links klopt wel, dan d die inhaam
waar je om heen mmoet.
Dan zi ie ik een paaar
'rotsen' wwaar
je ook bbij
de Galibie er overkomt en
die rotsppunt
waar je bbinnen
langs s rijdt. Maar hhet
is nog zoo
ver. Als dee
procenten beginnen b op te
lopen, iss
de plek waar
ik de Galibier
verwaccht,
niet meeer
te zien. Daarvoor
in de plaats komt de
grote lawwinegalerij
net
onder de Lautaret. Al is
het nog een best eiind,
het is wel w de Galibier
daar vooor
me. Zonder
al te ve eel problemen
bereik ikk
de Lautaret.
Hier een fot to maken hoeft
vandaagg
niet; dat komt
boven we el. Vandaar ddat
ik k direct doorrij.
Het is niiet
echt nod dig om te
st toppen, maar
doe het tocch
een aantal
keer om
ie ets te drinke en. Met bagage
ligt de snelheid
ge ewoon lager en begin je mmet
één hand
aan het
st tuur iets eerder
te zwabbberen.
En dat d is me
da aar, met een n berm van 5 cm, gewoo on te link.
Dan
bereik ik
een verkeeersbord:
St.
Michel
re echtdoor, Ga alibier rechtss.
Dit is het zwaarste
de eel van de klim.
Met 12 % gaat het om mhoog. In
de e eerste boc cht wordt ik aangemoed digd door
Nederlanders.
Ja kunst, zij zijn met de auto!
Halverwege
het
tunneltje een
de top wordt
ik nog
ee ens door een n fotograaf oop
de foto ge ezet. Dan
be ereik ik toch h de top. Eeerst
een foto o van het
bo ord maken. Op de achte tergrond ligt de Mont
Blanc
schitter rend te glimmmen.
Het ee erste deel
om mlaag is niet t mijn favorieet;
steil en bochtig.
In
Valloire
stop ik k bij de 8 a HHuit
om dope te halen.
De
kassabon wordt netjees
bewaard, voor het
ge eval dat. Ind derdaad, ik mmis
de Post voor een
st tempel, daar rvoor is dus die kassabon
goed.
Via
de Teleg graph gaat hhet
omlaag naar St.
Michel. M
Beneden
is he et eindpunt nnog
lang nie et bereikt.
Ik k wil zo ver mogelijk m naar de Iserand toe
rijden.
Het
eerste dee el vanuit St. MMichel
heb ik k geluk. Ik
rij j deels in de schaduw vaan
de snelweg
waar ik
vr rijdag met de e auto reed. Met een win ndje in de
ru ug gaat het helemaal
niett
slecht. Som ms aan de
warme w kant, ruim 30 gradden,
maar soms s ook
ev ven luchtig. De D snelheid ddie
ik haal, ge ebaseerd
op p informatie van de kaarrt,
want de te eller zit in
de e tas, valt he elemaal niet tegen. Moda ane komt
st teeds dichter
bij. Bij Moodane
loopt de route
lin nksaf omhoo og naar Auussois.
Ik maak m een
af fweging: ind derdaad dee
route bin nnendoor
vo olgen of de doorgaandee
weg blijven n volgen.
De
grote weg g krijgt mijn voordeel. Gezien G de
liigging
van de e berg en
dde
stand van de zon is
ddaar
de mee este kans
oop
zo nu en dan
sschaduw.
De e andere
kkant,
waar de route
laangs
loopt, , is de
zzuidwest
hell ling waar
dde
zon vol op p staat te
bbranden.
VVolgens
mijn n lijst met
hhotels
ligt het h Logis
hhotel
in Lans slevillard.
DDat
blijkt dus
niet te
kkloppen,
ik be en hem al
laang
voorbij.
Omdat
mmijn
voorke eur toch
nnaar
Logis uitgaat, u rij
ikk
dit keer ma aar terug.
DDe
fiets mag vandaag
ggewoon
in het h hotel,

tegen dee
open haarrd
staan. 's Avonds A bij hhet
diner koomt
de daame
die me m vanmiddag
opgevanngen
heeft, laangs
met de menukaart. Of
ik Frans,
Duits of Enngels
spreek k? Nee, ik ben
Nederlannder.
Naast de menuka aart wordt mme
ook eenn
kaart mett
de Duitse e, Engelse en
Italiaansse
vertalingg
overhand digd. Daarrna
bladert zze
door een oud fotoboekje
met allerrlei
papierenn.
Het gaat een
paar keer r van voor naaar
achter en terug. Dan ko omt er een
handgesschreven
pappiertje
uit me et, geloof het t of
niet, eenn
Nederlandsse
vertaling van v het menuu.
De laatsste
echte Grrande
Alpe
Zo, vanddaag
gaat hhet
de laatste e 'Grand Alppe'
omhoog.
Maar voorddat
het zover r is, moet eerst
nog een Madeleine bbedwongen
worden. w In een
km of 4 ooverwin
ik eeen
hoogte va an ruim 300 m.
Niet echt
veel, maar wel even pitt tig om op gang
te komenn.
Volgens de
info is zij op
haar zwaarst
één km 10 %. Dan begint de lange aanloop
naar de Iserand. Ik hheb
vandaag de wind tegen
en er staaat
hier bestt
wat wind. Als A ik dan oook
nog eveen
in de schhaduw
van de berg kom,
wordt heet
echt fris. Dan zijn de e eerste lange
halen vaanaf
Bonnevaal
naar de Is serand te zieen.
Daar paak
je direct eeen
lekker stuk. s Niet veeel
later zit ik op dat ddeel.
Langza aam glijden de
kilometeers
voorbij. Daan
draai ik lin nks de berg oom
en rij eeen
hoger gelegen
dal bin nnen. Ook hier
weer winnd
tegen. In dde
verte tege en de rotswand
zie ik hett
vervolg vann
de route. Na a de weg lanngs
de rotswwand
te hebben
genome en, draai ik nu
rechts omm
een hoek. . Weer kom ik i in een hogger
gelegen dal uit. Ik zzit
nu op een n hoogte waaar
nog sneeeuw
ligt. Hett
Dan zie ik een punt waaar
de col zoou
kunnen ziijn,
Voor ik daar
ben, draaait
de weg eechter
linksom
terug en volgt
er nog een
mooi stuukje
omhoog.
Overal waa ar je kijkt zie je
nog bessneeuwde
beergtoppen
en e hogerop de
eeuwigee
sneeuw. HHier
heb je pas echt hhet
gevoel ddat
je hoog in de bergen ri ijdt. Dan bereeik
ik een frisse Col de l'Isera and. Na een
uitgebreide
rust kan, , met jasje en
windstoppeer,
be egonnen wo orden aan dee
afdaling. Het H daalt
ec chter niet lekker, er staat een stevige
te egenwind, du us het is opleetten
geblaze en. Vanaf
Pont
St. Cha arles tot aann
Val d'Iser re is het
ge enieten van de mooi blooeiende
weg gbermen.
Val
d'Isere is een e verplichtte
stempelplaats,
dus
ik k ga eerst op p zoek naar de post. De e Post zit
di icht dus haal ik een mooiee,
grote stem mpel bij de
VV VV.
Nu
eerst de le elijke apparttementen
bij la Daille
vo oorbij en dan richhting
tunn nels en
ov verkappingen n. Na de Baarrage
de Tig gnes nog
ev ven een tunnel
door en het heerlijke e afdalen
ka an beginnen.
Op het ogeenblik
dat ik in Bourg
St t. Maurice het bord met afslag richting
Roselend R voo orbij rij, zie iik
links een hotel. Ik
be esluit te infor rmeren en heeb
geluk. De fiets gaat
na aar de kelde er waar het inn
de skistalling
wordt
ge eparkeerd en e ik mag wweer
eens naar de
tw weede verdie eping.
Te erug naar de
auto
De
eerste bek klimming meet
de fiets is vanuit v de
fie etsenstalling,
of beter skiistalling,
in de d kelder.
Dan
is het vo oor de laatsste
keer alle e bagage
op pladen en de d trip kan bbeginnen.
Na
100 m
aa anloop gaat het rechts dde
Roselend omhoog.
In n de schaduw w, deels van bomen, dee els van de
be erg rechts, gaat g het rustiig
omhoog. Dan trekt
vo oor me het dal d dicht en weet ik dat t er meer
ge eklommen moet m worden. De helling neemt
iets
to oe en er vers schijnen haaarspelden.
Langzaam
maar m gestaag klim ik uit heet
dal omhoo og. Naast
me m kabbelt he et water vrolijjk
door de go oot naast
de e weg omlaa ag. Nog één kkeer
heb ik uitzicht u op
ee en paar mooie
besneeuwwde
toppen, dan d draai
ikk
iets om een n berg en
vverdwijnen
de
toppen
aachter
een he elling. Nu
ggaat
het een n ruig dal
inn.
Ik steek het h water
oover,
maar zie z dat in
laang
vervlogen
tijden
dde
weg aan de d andere
kkant
doorlie ep. Toen
laag
de brug ie ets verder
stroomo opwaarts.
AAmper
stijgen nd tour ik
tuussen
de bergen
ddoor.
Bij les Chapieux C
bbegint
het laatste,
ssteilere
deel van de
kklim.
Hier is het kaal
een
de zon geeft g zijn
warmte w af. Langzaam
gaaat
het verder omhoog.
Na
een moeiz zaam laatstee
stukje ber reik ik de
Cormet
de Ro oselend. Ik nneem
ruim de d tijd om
ee en banaantje e naar binneen
te schuive en en iets
te e drinken. Da an gaat het oomlaag.
Eers st naar de
Plan
de la Lai, L dan tusssen
de rots sen door

ichting Lac de Roseelend.
Dit vr raagt uiteraaard
om een foto. Nog ieets
omlaag en e er volgt een
flauw kliimmetje
langgs
het meer r richting stuuw.
Net voorrbij
de stuw duik ik een immens
gat in.
Met het nodige draaai
en keerw werk gaat hhet
omlaag. Bocht naa
bocht st teeds diepeer.
Uiteindelijk
bereik ik de afslag na aar Hautelucce.
Hier gaaat
de route tegenwoordi ig rechts weeer
omhoog richting SSaisies.
Aangezieen
ik door rrij
naar
de autoo,
volg ik dde
weg
rechtdooor
naar Beeaufort.
Nu is heet
route verkkennen
voor moorgen,
als ikk
terug
moet tott
net voor Beaufort
om dde
Saisiess
te
beklimmmen.
Het laatsste
loodje
Vandaagg
moet de 1000
Cols
definitieff
afgerond wworden
met eenn
bezoekje aan
Les
Saisies. Het eerste deel is
het flinkk
doortrappeen;
het
stijgt mmaar
weinigg.
Een
enkele keer moet
teruggesschakeld
wworden,
omdat de helingg
iets
aantrekt.
Dan bereeik
ik de af fslag naar de
Saisies een
direct woordt
het steile er. Niet dat hhet
hier te geek
wordt; hett
gaat gewoo on richting 7 % %.
Zo nu een
dan heb ik het gelu uk even in de
schaduww
te rijden. SScheelt
altijd d weer. Verdder
wil het pper
bocht noog
wel versc chillen met de
wind. Heet
ene stuk is
het warm, dan weer ieets
luchtigerr.
Na een ppaar
lange lussen kijk ik
rechts uuit
over het ddal
waar teg genwoordig de
route loopt.
Dat zieet
er heel mooi m uit. Vooor
Hautelucce
gaat het eeven
iets omlaag,
dan linnks
aanhoudden
en de kllim
gaat verd der. Daar gaaat
het bijnaa
mis. Een Belg wil me e in een boccht
even inhhalen,
maar er komt ee en wagen vvan
boven. HHij
rijdt me bijjna
tegen de wand. Waarr
ik
tot Hautteluce
in heet
bos reed d, zijn het nu
weilandeen
en huizenn/boerderijen
langs de weeg.
Dan gaaat
het de laattste
bocht om m en ik zie hoe
een moooie
berg is verpest doo or winterspoort
appartemmenten.
Na een stempel
bij de Tourrist
Info ga ikk
op de top teegen
het bor rd aan zitten en
eet iets. Nu gaat heet
omlaag la angs de eersste
camperss
voor de Toour
op 13 juli i. Op een paaar
plekken hebben ze het oude as sfalt vervangen
door nieeuw.
De ouude
stuken is echter wwel
oppasseen.
Er lopen soms gleuve en en breukken
in lengtee
richting vann
de weg. Als
ik nu uitziccht
op het daal
krijg, zie ikk
Flumet en de d weg richting
Aravis all
liggen. Nog een paar ko orte bochten en
Flumet iss
bereikt. Hieer
moet ik ee en bewijs, lieefst
met m datum, zien
te scorenn.
Het postka antoor zit
ui iteraard dich ht. Dan maar
weer omhoog
naar
he et centrum. Er E zal hier tooch
een bank k moeten
zij jn. Als ik voo or de bank dde
stoep op rij, r schuift
ee en grote schuifdeur
openn.
Ik fiets naa ar binnen
en n parkeer de
fiets. Nu even pinnen
en het
bo onnetje, mijn n laatste bewwijsstuk,
niet vergeten. v
Dan
gaat het definitief ommlaag
door de e Gorges
de e Arly. Ik pa asseer een aantal tunn neltjes en
la awinegalerijen.
De laatstee
paar km ste eek ik een
ke eer of zes de e Arly over. Kennelijk he ebben ze
he et hier moeilijk
gehad eeen
goede plek
voor de
weg w te vinden n. Net voorbij ij Ugine, na de afslag
ric chting Annec cy, duik ik recchts
het fiets spad naar
Albertville
op p. Ja, ja, zze
kennen hier ook
pl laatselijk goe ede, vrijliggennde
fietspaden.
Deze
ga aat een eind verder over r in de lokale e weg. Na
ee en paar hindernissen,
waaar
de fietsro oute plots
op p lijkt te houden,
gaat het over he et laatste
fie etspad naar Albertville. Inn
Albertville ontdek ik
da at er nog een n vijftal onbessuisde
regen ndruppels
zij jn die verwoe ed een poginng
doen de broeiende b
lucht
boven Albertville
te ddoorsnijden.
Ze halen
de e grond net niet; n ik vang zze
af. Dan st teek ik de
kr ruising over en draai recchts
de parkeerplaats
op p. Nu nog even de laaatste
bewij jsstukken
op psturen en ik k heb de 1000
Cols volbracht.
Ondertussen O
is
alles officieeel:
deelnem mer 30236
he eeft na 9 jaar de HHonderd
Cols
Tocht
vo olbracht. Ik heb
hiermee dde
334-ste de eelnemer
di ie de rit één
keer volggens
de regels
heeft
vo olbracht.
Dit
is slechts een e sterk inggekorte
weer rgave van
he et verslag. Het H hele verrslag
is te vinden v op
www.luggenho
w
orst.nl.
Henk Lug ggenhorst

Gert-Jan Theunisse
Als een gevleugelde eenhoorn galoppeerde Gert-Jan Theunisse over de Alpentoppen. Het was
zijn dag, zijn etappe, zijn moment van extreme glorie. We schrijven de Tour van 1989.
Theunisse rijdt voor PDM, een ploeg die vier
renners in de toptien van het klassement zal
afleveren. Hijzelf zal die Tour vierde worden en
de bolletjestrui blijft (na Steven Rooks in 1988)
dus om Nederlandse schouders, want
Theunisse klimt als een engel zo fraai.
De etappe komt uit Briançon en leidt naar de
top van de 'Nederlandse' berg: Alpe d'Huez.
Enthousiast gemaakt door de ongekende
dubbelslag van Rooks en Theunisse in '88 is
de berg nu vrijwel oranje gekleurd. In dat decor
rijdt Theunisse de beste bergetappe van zijn
leven.
De etappe is 161 kilometer lang en op de
flanken van de Col du Lauteret, die overigens
bijna zonder dat je het weet overgaat in de Col
du Galibier ruikt Theunisse zijn kans. De
boeken van die dag zeggen: direct opgave van
Nijboer, demarrage van Anderson, meteen
overgenomen door Theunisse, Biondi en Vona.
Vona probeert het even solo, uit de
achterhoede proberen Rooks, Kelly,
Dhaenens, Muller, Lemond, Alcala, Lejaretta,
Rué, Gorospe, Vermote, Breu en Fignon nog
op te rukken, maar op dat moment neemt
Theunisse de touwtjes in handen. Hij gaat
solo, en hoe!
In de hitte is Gölz de volgende opgever en
gaat de langharige Nederlander dapper alleen
tegen de Croix de Fer op. Steven Rooks
herinnert zich: 'Hij was weg, ik moest
verdedigend rijden met al die goeien van het
klassement om me heen. Maar we hoorden dat
hij (zoals hij Theunisse vaak kortweg aanduidt)
steeds meer voorsprong pakte.'
Terwijl alle grote mannen uit deze koers bij
elkaar kwamen, bleef de voorsprong van
Theunisse steeds meer groeien: van
anderhalve minuut naar bijna vier minuten in
Allemont.
Theunisse was niet meer te stuiten en trok vol
door. Achter hem spartelden Cornillet, Pino en
Millar, en Fignon en Lemond hielden elkaar in
de gaten.
Theunisse reed als in trance de volgende
kilometers. Hij wist dat hij een behoorlijke
voorsprong had, maar ook voelde hij zijn
benen: hij reed inmiddels bijna honderd
kilometer in de aanval en ergens moesten de
klassementsjongens toch hun aanval in gaan
zetten.
Theunisse bleef voorop, daalde op reserve,
dronk en at goed, en begon te midden van een
doldwaze Nederlandse menigte zijn slotklim
naar Alpe d'Huez. Die avond zou hij zeggen:
'Het leek wel carnaval. Er werd gezongen en
gedanst en de mensen werden gek toen ze me
zagen. Het was fietsen met kippenvel, echt
waar.'
In de slotklim bleef Theunisse voorop en won
fenomenaal een grootse etappe. Een etappe
van drie buiten-categorie bergen, een
ongekende solo van meer dan honderd
kilometer en de zege op de Alpe; een superbe
prestatie die met krulletters in het grote Tourboek
zal worden bijgeschreven. Aan de meet
heeft Theunisse nog een volle minuut over op
de fel doorsprintende Delgado en Fignon. De
Fransoos zet Lemond nog op een dikke
minuut, Rooks komt op drie minuten
achterstand binnen en Schurer is de laatste
aankomer. Ook solo, op tweeëndertig minuten.
Het knappe van de vlucht van Theunisse was
dat hij bepaald niet Mr. Nobody was toen hij
aanviel. Er bestaan vergelijkbare soli (denk
aan Michael Boogerd in 2002) waarin renners
ver boven zichzelf uitstijgen. Vaak zijn dat
renners die niet echt een bedreiging voor het
klassement vormen. Met andere woorden, hun
ontsnapping wordt gedoogd, ze mogen gaan,
maar ze moeten er wel voor werken.
ifheunisse was, gezien zijn ranglijstpositie, wél
een ge
vaar en er werd dus veel en krachtig achter
hem aangereden. Vooral dat laatste aspect
telde zwaar. Tegen alle grote renners koersen
en dán solo winnen, dat is grote, grote klasse.
Theunisse stapte zesmaal in de Tour op en
zijn presteren in 1989 is boven alle lof
verheven. In '91 en '92 werd hij tweemaal
dertiende. Dertien heet een ongeluksgetal te
zijn. Het einde van deze opmerkelijke renners
carrière stond bol van het ongeluk.
In 1994 verliet hij, geblesseerd aan zijn knie,
geheel anoniem de Tour. Per nachttrein.

Helm op je kop
Wielrenners en mountainbikers die op de Nijverdalsebergweg in Nijverdal fietsen worden vanaf
29 juli geconfronteerd met de indrukwekkende campagne ‘Gebruik je kop, helm op’.
De campagne is een initiatief van Stichting
Consument en Veiligheid, de Koninklijke
Nederlandsche Wielren Unie (KNWU) en de
Nederlandse Toer Fiets Unie (NTFU). Met als
belangrijkste doel dat wielrenners en
mountainbikers altijd met een helm op rijden.
Dit is noodzakelijk, omdat elk jaar 3.700
wielrenners en mountainbikers in het
ziekenhuis belanden door valpartijen, veel met
ernstig hoofdletsel. Terwijl hoofdletsel
eenvoudig kan worden voorkomen door altijd
te rijden met een helm op. Het startschot voor
de landelijke campagne werd op woensdag 16
juni gegeven door RABO ProTeam-renner Rick
Flens. Komende zomermaanden is de
campagne langs populaire fietsroutes in heel
Nederland te zien
Amateurrenners op scherp
“Het dragen van een helm is al verplicht bij
wedstrijden en de meeste toertochten, maar
tijdens recreatief rijden niet. Veel
amateurrenners en mountainbikers dragen dan
geen helm, omdat ze denken die buiten de
wedstrijden niet nodig te hebben. Terwijl de
gevolgen van een val net zo desastreus
kunnen zijn”, stelt Saskia Kloet, coördinator
Sport van Stichting Consument en Veiligheid.
“Met deze campagne willen wij de sporters
bewust maken van de mogelijke gevolgen van
rijden zonder helm.”
Bermmonumenten
De campagne langs
de populaire
fietsroute richting
de
Sallandseheuvelrug
in Nijverdal zal niet
onopgemerkt
voorbijgaan. Zo
duiken langs deze
route
bermmonumenten
op. Deze
‘monumenten’ zijn
het startpunt van
het indrukwekkende
verhaal van een
wielrenner of
mountainbiker die
geveld werd door
hoofdletsel na een
val. De wielrenners
en mountainbikers kunnen niet om de
campagne heen: tijdens het fietsen zien zij
spandoeken met veelzeggende boodschappen
voorbijkomen. Spandoeken die onomwonden
het verhaal vertellen en verwijzen naar de
website van de campagne
www.gebruikjekop.nl. De campagne zal deze
zomer op populaire wielren- en
mountainbikeroutes in heel Nederland
opduiken.
RABO ProTeam vierkant achter campagne
RABO ProTeam-renner Rick Flens weet als
geen ander hoe belangrijk het is om tijdens het
fietsen een helm te dragen. "Het RABO
ProTeam staat vierkant achter deze
campagne. We hebben als team zelf
ondervonden hoe groot de impact van
hoofdletsel kan zijn. Ik wil daarom alle
wielrenners en mountainbikers in Nederland op
het hart drukken altijd een helm te dragen.”
Meer informatie vind je op
www.ntfu.nl/veiligheid
en
www.gebruikjekop.nl

Cyclisme
Op een buitengewone winderige woensdagmorgen in april fietsen we met ons clubje naar de
welverdiende koffiestop bij het NS-station van Dalfsen. Kop over kop beuken we tegen de wind
in. De dames die naast ons op het terras zitten praten vol bewondering over onze geleverde
inspanningen. Wanneer we na 2 kopjes koffie en een overheerlijke appelgebak weer aanstalten
maken om de thuisreis te aanvaarden, zegt Herman bij het wegrijden tegen de dames: “En nu
nog even de electromotor inschakelen”. De dames kijken elkaar aan en blijven vol ongeloof
achter op het terras. Twee weken later lees ik onderstaand artikel van Rob Hoogland in de
Telegraaf, welke me aan het voorval met de dames deed denken.
Wat zou het leven voorstellen zonder de
wielersport? Het zou saai zijn, dor, een sleur,
een wegwerpbestaan. Voor alle duidelijkheid:
ik behoor niet tot het peloton scribenten dat in
z’n vrije tijd op een racefiets klautert om het
parcours van de Amstel Gold Race af te
leggen, de Mont Ventoux te beklimmen of Luik-
Bastenaken-Luik te rijden, en daar dan
heroïsche verhalen over schrijft. Dan wil ik toch
even gezegd hebben. Het wemelt in Nederland
van dat soort auteurs, dat er in het dagelijks
leven altijd buitengewoon slonzig bijloopt –
spijker- broek, T-shirt, gympies: het uniform
van de maatschappijkritische intellectueel –
maar dat zich als coureur vaak volgens de
laatste aerodynamische mode kleedt. Alberto
Contador is er niets bij. Nogmaals: daar hoor ik
dus niet bij. Ik kijk wel uit. Ik ken mijn
beperkingen. Ik wel. Bovendien zou ik op zo’n
sportzadeltje reeds binnen vier kilometer een
derde bal kweken, binnen vijf kilometer mijn
prostaat achter mijn huig stoempen en binnen
zes kilometer een impotentie voor een half jaar
ontwikkelen. Eén keer fietste ik anderhalve
kilometer met zo’n stel Tim Krabbé’s mee.
Toen reeds had dat ding van mij meer weg van
een escargootje, zo gevoelloos als na een
overdosis anesthetische medicatie. ,,Ajuu”,
riep ik bij het eerste beste café. Toen zij na
een tocht van 110 kilometer terugkeerden,
voelde ik mij mede dankzij een speciale
behandeling van de dienstdoende serveerster
weer helemaal de oude en zagen zij eruit als
een verzameling bejaarden die hard toe was
aan een maandje intensieve Realiteit
Oriéntatie Therapie.
Maar toch: de wielersport, dat is het leven. Ze
zeggen het van meer sporten, maar het geldt
eigenlijk alleen voor het cyclisme. Alles wat in
het ware leven geschiedt, geschiedt ook in het
peloton. De eenling redt het niet, stiekeme
onderlinge afspraken zijn nodig om te slagen,
omkoping is aan de orde van de dag, zij die de
regels het beste weten te ontduiken regeren,
uiteindelijk is het aantal losers 180 keer zo
groot als het aantal winnaars. Floyd Landis en
Lance Armstrong elkaar deze week fanatiek
horen tegenspreken in dopingaffaire numero
8.957.633? En het laatste nieuws vernomen
over de ophef die is ontstaan over het gerucht
dat profwielrenners van een geruisloze
electromotor gebruik maken, verwerkt in het
frame? Kijk, dat eerste, dat verbaast niemand
meer (ik moet nog steeds de eerste
wielerliefhebber tegenkomen bij wie het dwoord
niet door zijn denkhoofd spookte toen hij
dit voorjaar Fabio Cancellara naar de
overwinningen in de Ronde van Vlaanderen en
Parijs-Roubaix zag suizen) Maar dat tweede?
Dat Fabio dat misschien ook wel op een
veredelde Spartamet deed? Zo fascinerend,
dat ik het de komende twee weken toch eens
ga proberen, zij het op een gezondheidszadel.
Tot dan.
Jan Scheperman.
Verschillende media maken melding van de
geruchten. Zelfs de internationale wielerunie UCI
heeft gereageerd.
Het motortje kan worden gestopt in het frame, zodat
het onzichtbaar is. Het apparaatje is al op de markt,
dus het is goed denkbaar dat wielrenners er gebruik
van maken om vals te spelen. Het zou de renner
een extra vermogen opleveren van 60 tot 100 watt,
een serieus duwtje in de rug.
De Zwitserse kampioen Fabian Cancellara, die vaak
de brommer wordt genoemd, kan lachen om de
geruchten. ‘Een motortje in mijn fiets? Een leuk
verhaal, maar ik zou echt niet weten hoe het kan.’
Maar het kan dus wel en dat noopte de UCI om met
een verklaring te komen. ‘We hebben geen
aanwijzingen dat dit al zou gebruikt zijn in het
peloton. Maar onze commissie die het materiaal
opvolgt, houdt een oogje in het zeil. Tot nu toe werd
niets onwettigs vastgesteld,’ aldus de officiële
verklaring.
Een lid van de UCI is duidelijker: ‘Er is inderdaad
een vermoeden dat renners en ploegen gebruik
maken van gemotoriseerd materiaal. Tijdens de
Tour van vorig jaar werden we daar attent op
gemaakt,’ aldus Jean Wauthier.
Door Robin van der Kloor www.elsevier.nl

Veldritkalender WvH seizoen 2010/2011
ELKE ZONDAG OM 9.00 UUR VERTREKT ER EEN CLUBRIT VANAF DE SPORTHAL, TENZIJ ER
EEN CLUBAKTIVITEIT OF TOCHT NABIJ GEPLAND STAAT (ZIE OVERZICHT)
Vertrek vanaf
Dag Datum Plaats
Lokale
Start tijd Sporthal Lengte Opmerking
auto fiets
zo 3 oktober 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 10 oktober 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
za 16 oktober 10 Rijssen 9.00 8.30 8.15 25, 45
zo 17 oktober 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 24 oktober 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 31 oktober 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 7 november 10 Gorssel 9.00 8.30 8.15 35, 45
za 13 november 10 Nijverdal (9.00) 8.45 35, 55 oppikken bij Holten
zo 14 november 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 20 november 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 28 november 10 Nijverdal 9.00 Rotary tocht 30, 50, 85 van Noetserle camping
zo 28 november 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 5 december 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 12 december 10 Holten 9.00 Voorrijden Beemd&Berg tour vertrek bij Sporthal
zo 19 december 10 Markelo 9.00 8.30 8.15 30, 45
zo 26 december 10 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
vr 31 december 10 Holten 14.00 Oliebollentocht vertrek bij Sporthal
zo 2 januari 11 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
za 8 januari 11 Holten zie Organisatie Beemd&Berg tocht
zo 9 januari 11 Holten draaiboek Organisatie Beemd&Berg tocht
zo 16 januari 11 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
za 22 januari 11 Apeldoorn 9.00 8.30 30, 50
zo 23 januari 11 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 30 januari 11 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
za 5 februari 11 Nijverdal (9.00) 8.45 35, 55 oppikken bij Holten
zo 6 februari 11 Losser 9.00 8.15 45, 60 via kasteel Bentheim
zo 6 februari 11 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 13 februari 11 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 20 februari 11 clubrit vanaf Sporthal om 9.00 uur ca. 50
zo 27 februari 11 Holten 9.00 Potrit, afsluiting ATB seizoen vertrek bij Sporthal

Zoek de 11 verschillen
Drie blondjes - Jeske, Inge en Mieke - zitten in de bar hun succes te vieren.
De barman vraagt hen: "En dames, wat valt er te vieren?".
Antwoordt een van de blondjes: "We zijn maar een maand bezig geweest, en we hebben de puzzel nu
al af, terwijl op de doos stond: 3 tot 6 jaar!"...
Zegt het ene blondje tegen het andere: "Ik heb een zwangerschapstest gedaan."
Vraagt het andere blondje: "En, waren dat moeilijke vragen?"
Je rijdt een bus van Rotterdam naar Delft. Bij de eerste halte stappen er 33 mensen in. Bij de tweede
halte stappen er nog eens 7 mensen in, en stappen er 11 passagiers uit. Bij de derde halte stappen er 5
passagiers uit en stappen er 2 in. Na een uur arriveert de bus in Delft.
Vraag: Wat is de naam van de chauffeur?
Er was eens een ontzettend rijke koning. Hij woonde in een groot kasteel dat hij zeer zwaar liet
bewaken. Op een dag was er een rover die de schatten van de koning wilde stelen. Hij vermomde zich
als koninklijke kwakzalver en ging naar het kasteel.
Om erachter te komen hoe hij langs de poortwachter moest komen, verstopte hij zich in de bosjes bij
de poort om te kijken hoe de andere bezoekers dat deden. Eerst kwam de koninklijke kok bij het
kasteel aan. De poortwachter zei "acht", de kok antwoordde "vier" en mocht naar binnen. Daarna
kwam de koninklijke kleermaker. De poortwachter zei "zes", de kleermaker antwoordde "drie" en
mocht naar binnen. Vervolgens kwam de koninklijke kapper. De poortwachter zei "twaalf", de kapper
antwoordde "zes" en mocht naar binnen. De rover, die dacht dat hij het toen wel doorhad, liep ook
naar de poort. De poortwachter zei "tien" en de rover antwoordde "vijf". Meteen werd hij in de boeien
geslagen en in de cel gegooid.
Vraag: Welk antwoord had de rover moeten geven om binnen te komen?

Beleid 2011-2017 Wielervereniging Holten
Door Reind Brouwer, Erwin de Valk, Henk Beijers, Gerhard Vincent, Hans van Oijen en Jan Ottens.
Het één en ander is gebaseerd op de statuten van de vereniging.
Holten, september 2010
Inhoud:
Inleiding
A. Visie
A-1 Bindmiddel
A-2 Leeftijdsopbouw
A-3 Organisatie
A-4 Tochten
B. Leden
B-1 Jeugd
B-2 Senioren
B-3 Dames
B-4 Niveaus
C. Activiteiten
C-1 Diverse tochten
C-2 Organisatie voor derden en leden
C-3 Offroad-activiteiten
- 1 -
C-4 Toerfietsen
C-5 Vrijetijdsfietsen
D. Seizoenindeling
D-1 Weg
D-2 Bos
E. Financieel beleid
E-1 Inkomsten & uitgaven
E-2 Sponsorbeleid
F. Veiligheid en gezondheid
G. Trainings- en wedstrijdbeleid
H. Trofeeën en klassementen
I. Saamhorigheid en individualiteit
J. Public Relations
K. Samenwerking KNW
Inleiding
Artikel 2. Doel:
• De vereniging heeft ten doel de beoefening en de bevordering van de fietssport, in de ruimste zin.
• De vereniging tracht dit doel te bereiken door:
o Het organiseren van toertochten en recreatieve fietstochten;
o Het organiseren van bijeenkomsten, waarop de fietssport wordt besproken;
o Alle middelen welke in overeenstemming zijn met de beginselen van de vereniging en tot
het bereiken van haar doelstelling bevorderlijk zijn.
A. Visie
A-1 Bindmiddel
De WVH wil een bindmiddel zijn, om het hedendaagse individualisme te bundelen tot één geheel. Het
bestuur wil de binding bevorderen door samen evenementen te organiseren. Het bestuur mikt daarbij
op een zo groot mogelijke deelname.
A-2 Leeftijdsopbouw
De WVH wil een club zijn voor jong en oud, maar de club vergrijst. De jeugd gaat buiten Holten
studeren en zal eerst korte tijd lid zijn, om vervolgens weer af te haken. Pas als men getrouwd is of
min of meer gesetteld, komt een lidmaatschap van onze vereniging weer in beeld. We moeten er naar
streven de jeugdgroep te behouden voor de club. De goede begeleiding en het enthousiast maken
van de jeugd zijn daarop gericht.
A-3 Organisatie vrijwilligers
Als we tochten organiseren voor derden, zullen we een beeld moeten hebben van wat onze leden wel
en niet kunnen, vooral nu de gemiddelde leeftijd steeds hoger wordt. Dus bij het inschrijven van
nieuwe leden direct proberen via een vragenformulier te achterhalen wat zij voor de club kunnen
betekenen. Aanmelding als vrijwilliger via het medium internet is een mogelijkheid die wij reeds actief
benutten. Tevens streven wij ernaar door de inzet van de vrijwilligers te rouleren, de capaciteiten van
onze leden zo goed mogelijk te stimuleren en benutten.
A-4 Organisatie tochten
De WVH organiseert jaarlijks enkele tochten voor derden, voor korte en middellange afstanden (tot
150km). Hiermee sluiten wij aan bij het landelijke beeld, dat voor tochten over langere afstanden nog
maar weinig animo bestaat. De nadruk blijft hierbij liggen op de organisatie van veldritten, waarbij
goede facilitaire voorzieningen (voldoende afspuitmogelijkheid, voldoende controles met
versnaperingen) belangrijk zijn geworden.

Bij de veldritten is juist wél een tendens naar langere afstanden gaande. Vooralsnog lijkt dit echter
voor onze organisatie een te beperkte groep om hier onze energie op te richten.
B. Leden
Het ledenaantal van de WVH bedraagt meer dan 200 (situatie 2010), waarvan ongeveer een kwart
jeugd-ATB-leden en een klein aantal KNWU-leden. Naast de reguliere fietsactiviteiten organiseert het
bestuur aanverwante activiteiten, zoveel mogelijk in overleg met en op wens van de leden.
Voorbeelden hiervan zijn presentaties/voordrachten in de winterperiode en de meerdaagse fietstocht.
Soms wordt hierbij een eigen bijdrage van de leden gevraagd.
Van alle leden wordt verwacht dat zij als vrijwilliger meewerken bij de organisatie van evenementen.
Aan aspirant-leden zal dit kenbaar worden gemaakt in een kennismakingsgesprek. Ook zullen zij een
aanmeldingsformulier in dienen te vullen.
B-1 Jeugd.
Jeugdleden zijn leden tot 18 jaar. Jeugdleden worden toegelaten als aangeslotene. Zij kunnen lid
worden (met stemrecht) vanaf 16 jaar.
Mede in verband met de vergrijzing is het beleid erop gericht de jeugd een goede begeleiding te
bieden, om deze zoveel mogelijk aan de vereniging te binden.
B-2 Senioren.
Er is een groep senioren actief, die op een doordeweeks tijdstip fietst. Het betreft hierbij zowel leden
als niet-leden. Er wordt geworven onder de niet-leden.Tevens probeert deze groep niet fietsende
senioren enthousiast te maken voor het fietsen. Wij trachten hiervoor reclame te maken middels
verslagen in b.v. kranten.
B-3 Vrouwen.
Ons beleid is erop gericht, meer vrouwen actief te laten zijn in organisatie/bestuur dan nu het geval is.
Daarnaast streven wij naar een groter aantal vrouwen in ons ledenbestand. Wij hebben een gelukkig
een redelijk aantal vrouwelijke leden ( ± 20% ), maar een groter aandeel vrouwen blijft welkom.
B-4 Niveaus
In onze club worden 3 niveaus van fietsen gehanteerd. In die groepen kan een ieder aan bod komen
qua prestaties en qua kunnen.
De Wielerverenging Holten heeft altijd het karakter gehad van een groep mensen waarbij iedereen
werd gewaardeerd, onafhankelijk van het niveau waarop men fietst. In de omgang met elkaar bestaat
geen prestatie-afhankelijke groepsvorming. Het is ieders aangelegenheid om deze kwaliteit in stand te
houden. Het bestuur zal zich ervoor inzetten dat dit daadwerkelijk gebeurt.
C. Activiteiten
C-1 De vereniging organiseert tochten voor derden:
• Holterbergtoer, wegrit. Eind april;
• Holterbergherfsttoer, veldrit. Laatste zondag in september;
• Beemd & Bergtoer, veldrit. Eerste zondag januari.
De organisatie van deze evenementen, inclusief de daarbij horende afstanden heeft met name de
laatste jaren deze vorm gekregen. Er is een krimp geweest, zowel in aantal als afstand. We voorzien
dat deze situatie voorlopig zo blijft.
C-2 De vereniging organiseert voor haar leden:
• Jeugdbegeleiding;
• Clubritten (gratis), zoals de
Teutoburgerwaldrit;
• Trainingsritten voor verschillende niveaus;
• Meerdaagse (leden betalen zelf);
• Seizoenafsluitingsritten (gratis);
• Verzekering leden op NTFU voorwaarden;
Er wordt niet aangestuurd op wijzigingen hierin.
C-3 Winteractiviteiten zoals:
- 2 -
• Clubblad 4 x per jaar;
• Oliebollenrit;
• Nieuwjaarsreceptie;
• Korting op producten (kleding);
• Korting op materialen bij enkele
fietsenzaken.

• Lezingen;
• Clinic van een deskundige;
• Workshops;
• Fietsen op wielerbaan.
Het doel blijft om ook buiten het fietsen zelf om, in de winter wat andere (al of niet aanverwante)
activiteiten te organiseren. Ideeën zijn welkom.
C-4 Leden zelf bieden incidenteel b.v.:
• Alpenfietsvakantie;
• Voorjaarstrip; fietsen in Spanje;
• Gezamenlijke toertocht voor senioren, uiteraard zijn ook zij die zich niet-senior voelen welkom.
Het bestuur moedigt deze initiatieven leden aan en ondersteunt zonodig de organisatie ervan.
D. Seizoenindeling
Een commissie zorgt ervoor, dat de leden tijdig de activiteitenkalender krijgen.
Er is een overzicht voor het zomerseizoen en er is een planning voor ATB tochten.
De commissie maakt hiervoor een kalendervoorstel. Dit voorstel wordt aan de ledenvergadering
voorgelegd en al of niet met wijzigingen vastgesteld. De definitieve versie wordt aan de leden
verstrekt. Tevens zijn deze schema’s op de website opgenomen.
D-1 Weg
Het wegseizoen van de WVH loopt van maart t/m september.
D-2 Veld
Het winterprogramma, vooral gericht op veldrijden, al dan niet met een ATB, start in oktober en eindigt
in februari.
Er zijn geen redenen aan deze seizoensindeling iets te wijzigen.
E. Financieel Beleid
E-1 Inkomsten & uitgaven
Enkele aannames:
De financiële situatie van de WVH is momenteel voldoende dankzij de organisatie van tochten
De inkomsten betreffen:
• inschrijfgelden georganiseerde toertochten;
• contributies;
• sponsorgelden;
• subsidies.
Voor onze inkomsten blijven wij hoofdzakelijk afhankelijk van de inschrijvingen tijdens de door ons
georganiseerde tochten. Het is daarom zaak steeds weer kwalitatief goede tochten aan te bieden,
waarvoor de nodige ondersteuning door leden als vrijwilliger vereist is. Dan is ook in de toekomst ons
bestaan gerechtvaardigd en zal het mogelijk blijven om de leden hiervan te laten profiteren.
De uitgaven betreffen hoofdzakelijk:
• afdrachten NTFU (o.a. toerfietskaarten);
• kosten organisatie eigen toertochten;
• kosten clubkleding;
• kosten (gezamenlijke) clubtochten/clinics e.d.
Dus:
De kas behoeft niet te groeien. Wel moet er een reserve gehandhaafd blijven waaruit onvoorziene
uitgaven kunnen worden gedaan, of waarmee uitblijvende inkomsten van tochten kunnen worden
opgevangen.
Het financiële resultaat moet een goede bestemming krijgen. Bij het bepalen van die bestemming
denken wij vooral aan de leden. Zij zorgen immers voor dit resultaat door bij de organisatie te
assisteren.
Het streven is de contributie op een zodanig peil te houden dat hiermee de vaste lasten (NTFUafdracht,
clubblad) worden gedekt.
E-2 Sponsorbeleid
- 3 -

Hoewel wij momenteel niet op zoek hoeven naar sponsoring, blijven wij contacten onderhouden met
onze hoofdsponsor. Dit is uiteraard van belang om de continuïteit te waarborgen en om regelmatig af
te stemmen wat de WVH voor de sponsor kan betekenen.
Soorten sponsors:
• Evenementensponsors (3 tochten met advertentie en strooifolder);
• Clubbladadverteerders (advertentie in clubbladen);
• Hoofdsponsor (eenmalige bijdrage per jaar).
Beleid:
Gezien de huidige financiële situatie is er geen noodzaak tot het werven van nieuwe sponsors.
De penningmeester is verantwoordelijk voor alle aangelegenheden die sponsoring betreffen. Hij
coördineert, overlegt zonodig met sponsors en bewaakt de acties. Individuele acties van actieve
leden worden op prijs gesteld, maar wél na overleg met de penningmeester.
Wij streven niet naar een sponsor met naamsvermelding op onze clubkleding. Ons doel blijft kleding
die onze eigen clubidentiteit weergeeft.
E-3 Subsidiebeleid
We blijven attent op de subsidiemogelijkheden die de vereniging ter beschikking staan. Deze gelden
zien wij niet als een manier om onze kas te spekken, maar als mogelijkheid om de kwaliteit van
hetgeen wij aanbieden te verbeteren (b.v. jeugdsubsidie om de jeugd nuttige middelen voor haar
sportbeoefening ter beschikking te stellen; in meer algemene zin om de veiligheid en gezondheid door
en tijdens sportbeoefening te bevorderen). Wij stellen ons voor het gebruik van deze subsidiegelden
ook uit te dragen.
F. Veiligheid en gezondheid
• Wij stimuleren het bezoek aan een sportmedisch adviescentrum (SMA) het liefst 1x per twee
jaar. (De kosten hiervan worden over het algemeen voor een groot deel betaald door de eigen
ziektekostenverzekering van de leden);
• Het gebruik van een valhelm wordt zeer dringend aanbevolen bij deelname aan tochten en
is verplicht tijdens onze trainingen en eigen clubritten. Ook het gebruik van een valhelm tijdens de
door de WVH voor derden georganiseerde tochten is voor alle deelnemers verplicht;
• Wij zijn tegen het roken en brengen dit tot uitdrukking tijdens vergaderingen en bijeenkomsten in
verenigingsverband;
• Wij stimuleren, dat leden het EHBO-diploma behalen en bijhouden. Ook het volgen van een
reanimatiecursus bevelen wij onze leden graag aan. De WVH wil een bijdrage leveren in de
kosten. De EHBO Holten is een ingang om van de mogelijkheden op de hoogte te blijven;
G. Trainings- en wedstrijdbeleid
Hoewel de WVH een toerclub is, wijst het bestuur de deelname in clubverband aan wedstrijden zeker
niet af. Met name wordt gedacht aan KNWU wedstrijden, zowel voor volwassenen als voor de jeugd.
Ook wordt met medewerking van de o.a. de WVH jaarlijks een mountainbikewedstrijd georganiseerd
door de Stichting Mountainbikesport Holten.
Kernpunten huidige situatie:
• Gedurende zomerseizoen 2 trainingsavonden per week (dinsdag/donderdag);
• In principe wordt getraind in 3 trainingsgroepen: A (snel), B (minder snel) en C (minst snel);
• Als tijdstip van vertrek geldt 19.00 uur en als plaats van vertrek geldt sporthal Het Mossink;
• Buiten de schoolvakantieperiode (+/- 26 trainingsavonden) zijn voor de C groep trainingsleiders
aanwezig;
• Voor het fungeren als trainingsleiders worden leden gevraagd die regelmatig op trainingsavonden
verschijnen;
• Tijdens de trainingsavond bepaalt de trainingsleider welke route gereden wordt en houdt hij/zij in
de gaten of de trainingsgroep nog bijeen is;
• De trainingsleider mag ook de functie van “trainer” vervullen. Dit wordt vanuit het bestuur
aangemoedigd, echter niet verplicht;
• De indeling van de trainingsleiders van de C groep en de data van tijdritten worden in een schema
uitgereikt aan de leden;
• In de schoolvakantieperiode worden dezelfde trainingsavonden, plaats van vertrek en tijdstip van
vertrek aangehouden. Er zijn dan echter geen trainingsleiders aangewezen. In overleg worden
eventuele groepen gevormd die hun eigen weg gaan;
- 4 -

• Er is elke zondagmorgen om 9 uur een clubrit vanaf de Sporthal, zowel 's zomers (racefiets) als 's
winters (ATB);
• In het winterseizoen traint de jeugd zondags voor het veldrijden. Zijn nemen ook deel aan
wedstrijden. Trainingen en wedstrijd gaan altijd onder begeleiding van een jeugdleider;
• In het zomerseizoen traint de jeugd, eveneens onder begeleiding, ’s woensdagsavonds op de weg,
’s vrijdagsavonds in het veld;
• ‘s Woensdagsmorgens komt een groep senioren bijeen voor een rit op de fiets. Dit zijn zowel
clubleden als niet-clubleden.
Verbeter- / Overwegingspunten:
WVH-leden kunnen via de NTFU/KNWU een cursus volgen voor jeugdleider of trainingsleider. Vooral
aan jeugdleiding bestaat behoefte.
H. Trofeeën en klassementen
Wegens gebrek aan interesse binnen onze vereniging, organiseren wij geen trofeeën en
klassementen meer. De belangstelling voor het NTFU-toertochtenklassement is bij de WVH nooit
aanwezig geweest.
I. Saamhorigheid en individualiteit
Blijven we als club interessant in de toekomst? Misschien moeten we als bestuur niet teveel drukte
maken van het beleidsplan maar gewoon proberen het aanbod aan te passen aan de vraag.
Als we dan niet de grote groepen op de fiets kunnen krijgen zoals weleer, dan zullen we ons meer
moeten richten op de kleine clusters die nog wel de moed kunnen opbrengen om “extreem te
gaan”. We zullen die clusters zeker appreciëren en hopen dat enkelingen zich bij hen willen
aansluiten.
Ook bepaalde faciliteiten verlenen, of een vorm van subsidie binnen de vereniging kan van die kleine
groepjes een interessant WVH-onderdeel maken. Het verenigingsdoel blijft te allen tijde het stimuleren
van het beoefenen van de mooie fietssport.
Het gebruik om als massale groep in verenigingsverband georganiseerde toertochten te bezoeken is
verleden tijd. Dat is een gevolg van onze veranderende maatschappij. Als vereniging veranderen wij
mee. Wij blijven immers onderdeel van de maatschappij. Zo is ons toertochtenprogramma met trofee
inmiddels uit ons verenigingsleven verdwenen, omdat de leden veel meer individueel en in kleine
groepjes hun fietsactiviteiten samenstellen.
Dat betekent gelukkig nog niet dat onze vereniging als los zand aan elkaar hangt. Het feit dat ook de
verschillende prestatieniveaus binnen onze mooie vereniging elkaar weten te vinden, moeten wij
koesteren en stimuleren. Hiervoor is het eveneens noodzakelijk onze aandacht naar de jeugd en de
senioren uit te laten gaan.
J. Public Relations
Het is een goede zaak dat een onzer leden de P.R.-aangelegenheden op zich heeft genomen. Wij
achten het zeer wenselijk deze situatie te onderhouden, zodat de WVH een vereniging van de leden is
en blijft.
Doelstelling van de P.R. is:
Enkele keren per jaar een verslag van onze activiteiten in het Holtens Nieuwsblad/Tubantia/Deventer
Dagblad e.d. Indien nodig aanvullende P.R. met het oog op te werven nieuwe leden.
Er is een promotieteam ingesteld voor de opvang van nieuwe leden.
Ons clubblad (Het Kettingblad) en onze website zijn zeer gewaardeerde uitingsvormen voor binnen en
buiten de vereniging, die niet door het bestuur, maar door de leden zelf worden onderhouden. Deze
dragen in belangrijke mate bij tot de herkenbaarheid van de vereniging. En aangezien wij niet
beschikken over een verenigingsgebouw, zijn ze naast de clubkleding onmisbaar geworden voor onze
eigen identiteit.
Uiteraard streven wij ernaar als vereniging binnen onze gemeenschap en de NTFU een goede naam
te bezitten. Wij hopen dat dit beleidsplan en de daaruit voortvloeiende activiteiten eraan zullen
bijdragen deze goede naam waard te zijn.
K. Samenwerking KNWU
Ons lidmaatschap van de KNWU heeft tot doel voor bepaalde groepen leden faciliteiten te creëren,
die zonder het lidmaatschap van de KNWU niet mogelijk zouden zijn. De kosten hiervan worden aan
de betreffende leden doorberekend. In deze situatie zien wij geen verandering komen.
- 5 -

alles voor fietsen,
schaatsen en skeeleren
Dealer van
American Eagle
Basso
Batavus
Brompton
Cannondale
Colnago
Concorde
Gazelle
Multicycle
Idworx
Principia
Ridley
Stevens
Trek
Wilier
Viking
Raps
Finn
Bont
Zandstra
Campagnolo
Shimano
Sram
Oldenzaalsestraat 340
7523 AJ Enschede
tel 053 - 4358219
fax 053 - 4340001
www.tentusscher.nl
Fietsenwinkel Ten Tusscher

Het idee is dat dromen
een kans krijgen.
Rabobank is de bank van de Nederlandse sport. We brengen sporters en supporters bij elkaar. We maken
succes mogelijk door de top en het talent structureel te ondersteunen. En natuurlijk zijn we fanatiek
aanhanger van de recreatieve en de jeugdsport bij u in de buurt. Zo helpen we talent om te scoren en
om hun dromen te verwezenlijken. Want succes begint bij de start. Dat is het idee.
Volg onze Rabo sporters op Rabosport.nl
Rabobank West Twente
sponsor van Wielervereniging Holten
Rabobank. Een bank met ideeën.