nederlanden.

CURTENIUS. (PIETER) 151
ftoel in de godgeleerdheid te Amfteldam opengevallen zijnde,
wierdt onze CURTENIUS door Burgemeesters en Beftuurers van
het doorlugtig fchool, aldaar aangefteld om die plaats te ver­
vullen, waar van hij ook op den % oktober 1754 bezit nam,
met het doen van ene plegtige Redevoering over het Woord
wn God, als de enigfte Bron der ware Wijsheid, Teffens was
hij ook tot Predikant beroepen, dan om zig des te beter tot
het zo gewigtig Hoogleraars-werk te kunnen verledigen, al­
leenlijk verpligt voor een half gedeelte den predikdienst waas
te nemen.
Deze dubbele bediening heeft CURTENIUS verfcheiden ja«
yen, met enen ©nvermoeiden arbeid, gewenste vrugt, en Pt
aller braven blijdfchap, gelukkig volvoerd. Hij genoot door»
gaans ene beftendige gezondheid, en was zelden -ziek, behal*
ven dat hij dikwils dooi- flapeloosheid werdt afgemat, eiï W
en dan aan pijnelijke voetjigt onderhevig was. Evenwel fee-
gon zijn lighaam, gedurende de zes laatfte jaren, s?eer
kragten te verminderen; en zo komen wij allengskens ïot dat
noodlottig ogenblik, waarin hij het aardfe leven met het eeu­
wige heeft verwisfeld. Door welke ziekten hij langzamer­
hand gefloept en verteerd is, en welk foert van kwalen hem
eindelijk geheel hebben doen bezwijken, heeft de beroemde
Geneesheer OOSTERDYK, een Man die meei dan ene gemene
geleerdheid en letterkunde bezit, in deze volgende woorden
fchilderagtig befcbreven;
„ De zeer beroemde PETRUS CURTENIUS, een Man v&rt.
s, zeer veel vernuft, (dien ik niet dan bij 'u klimmen zijner
„ jaren, en in enen drukkenden ouderdom als Geneesheer
5, heb bezogt, maar van 't jaar 1755, onder mijne gemeen-
j, zame vrienden, *t geen ik met genoegen herdenk, gers-
5, kend heb,) had In den bloei zijner jaren een vrij welgs-
„ ftcld iighaam, merendeels galagtig, doch zeer aandoenlijk
„ van zenuwen.
„ Daar hij nu van zijne eerfte jeugd af aan »ig op ver-
„ fcheidene konften en wetenfehappen, die een braaf Hienscj)
„ waardig zijn, vooral op de godgeleerdheid «iet vlijt hadt
K 4 roe-