Interview met - CJV'ers

Interview met:
W i m D e u n k
Ex-bestuurslid
Wim, waarom ben jij lid geworden van De CJV’ers?
Ik had in Winterswijk een eigen supermarkt en
heb daar mijn eerste geld verdiend. We profiteerden
vooral van de zogenaamde Butterfahrt.
Duitsers kochten alles wat los en vast zat, want
in Nederland was het in die tijd allemaal veel
goedkoper. Het was wel knetterhard werken. Ik
kan me herinneren dat er op Goede Vrijdag
’s morgens om zes uur al Duitsers op de stoep
stonden. “Er ist noch geschlossen”, hoorde ik,
want wij woonden boven de supermarkt. Ach,
daar heb je ze alweer, dacht ik. Die mensen
kwamen hoofdzakelijk uit het Ruhrgebied. Later
werd het allemaal minder. Daarom heb ik in
1971 de zaak verkocht en zijn we verhuisd naar
Deventer, waar ik in de buitendienst ging werken
van de Economische Automobiel Club, een
soort consumentenbond op autogebied. Ik
moest op pad om de freelancers te motiveren
die verzekeringen verkochten en nieuwe leden
moesten werven. De laatste tien jaar heb ik als
directeur gefunctioneerd.
Toen we in Deventer kwamen wonen, wilde
mijn oudste zoon, Jan, gaan voetballen. Rinze de
Vries is toen bij ons aan de deur komen vragen
of hij lid wilde worden van De CJV’ers. Ik had
nog nooit van die club gehoord. Zo kwam het
balletje aan het rollen.
Wim Deunk staat erom bekend dat hij
van elk dubbeltje een kwartje kan maken.
Krasser nog, soms lijkt het er zelfs op dat
hij geld toekrijgt als hij iets koopt. Hij
maakte in Winterswijk furore als grootgrutter,
maar bleek ook voor De CJV’ers
goud waard. Met zijn zilvergrijze haardos
heeft hij wel wat weg van een zielenherder.
Niet voor niets kreeg hij de bijnaam
bouwpastoor. Onder zijn bezielende leiding
werd het clubgebouw verbouwd en
kwamen er nieuwe toiletten, keuken een
nieuwe bestuurskamer en verrezen er
lichtmasten rond het hoofdveld (als eerste
amateurvereniging van Deventer). Deunk
stond ook wel bekend als de peetvader
van De Zandweerd, maar, Als zijn machtige
arm het wilde, kwam gans het raderwerk
in gang.
Deunk heeft De CJV’ers van 1987 tot 1998
gediend als voorzitter, maar ook voordien
was hij binnen de club actief. Kort nadat
hij in 1973 lid werd, gaf hij als jeugdwedstrijdsecretaris
al zijn beste krachten aan
de vereniging. Twee jaar later trad hij als
jeugdsecretaris toe tot het bestuur. Onder
zijn leiding werd er in april 1977 op De
Zandweerd een groot jeugdtoernooi
gehouden in verband met het 50 jarig
bestaan van De CJV’ers waaraan deelnamen
120 junioren elftallen en onderleiding
van Jo van der Leije (die omdat hijzelf ook
klein was de naam had van Superpupil)
werd in dezelfde week een pupillentoernooi
gehouden, waaraan 140 pupillenteams
meededen.Waar ben ik aan begonnen,
moet hij in die dagen hebben
gedacht.Vanaf 1979 beheerde hij als penningmeester
de clubkas.Vanwege een conflict
binnen het bestuur meed hij enkele
jaren het clubhuis, maar De CJV’ers bleef
als een magneet invloed op hem uitoefenen.
De laatste jaren is hij weer actief als
voorzitter van de kledingleasecommissie.
40 Jubileumgids 80 jaar CJV’ers
In Winterswijk was jij lid van WVC, een zondagclub.
Je hebt dus geen principiële bezwaren tegen zondagvoetbal?
Ik was in Winterswijk lid van de diaconie van de
Hervormde Kerk en zat eens in een forum. Er
werd toen gevraagd hoe het mogelijk was dat
iemand van de diaconie ook lid kon zijn van een
zondagclub. “Dat lijkt me een vraag voor
meneer Deunk”, zei de dominee. Ik heb toen
gezegd dat ik de zondag niet alleen als een rustdag,
maar ook als een dag voor ontspanning
beschouw. Ik hecht overigens wel grote waarde
aan het christelijke uitgangspunt van onze vereniging.
Ik heb bijvoorbeeld grote waardering
voor Han Marsman, die als scheidsrechter een
A-junior vanwege vloeken voor vijf minuten
naar de kant stuurt.We kunnen niet christelijk