Interview met - CJV'ers

Interview met:
Gommert Vette
Gommert Vette heeft De CJV’ers liefst
twintig jaar gediend als voorzitter, van
1966 tot 1986. Hij was lid van de club
geworden dankzij zijn schoonvader Steven
de Wilde, een van de oprichters van onze
vereniging. Ook Gommerts vrouw
Stevelien zaliger, die actief was bij de
toenmalige handbalafdeling, en zijn zwager
Ben, die nog heden ten dage geregeld
de biljartkeus met hem kruist in de kantine,
waren trouwe bezoekers van de club.
Toen Gommert de voorzittershamer
voorgoed neerlegde, werd hij benoemd
tot erevoorzitter. Hij had zich voorgenomen
om bij de vereniging geen openbare
functies meer te bekleden, maar achter
de schermen is hij nog altijd als een stille
diplomaat actief voor zijn cluppie. Zo
organiseerde hij vorig jaar nog een
geslaagde reunie van oud-bestuursleden.
Het mag duidelijk zijn dat De CJV’ers een
belangrijk deel van zijn leven is geworden.
Gommert, heb je zelf ook gevoetbald?
In mijn jeugd mocht ik geen lid van een voetbalclub
worden. Mijn vader was anti-voetbal en
weigerde voor mij contributie te betalen. In die
jaren telde het ouderlijk gezag nog. Hij had
graag gezien dat ik was gaan korfballen, want
dat had hij vroeger zelf ook gedaan. Maar daar
had ik geen oren naar. Ik kon daarom alleen op
straat voetballen.
Toen ik een jaar of zestien was, ben ik lid
geworden van Rhenus in Rhenen. Daar heb ik
van 1950 tot 1952 gevoetbald. Bij Rhenus was ik
midvoor. Ik kon hard lopen, dus een verre pass
was altijd goed.Toen ik negentien werd, ben ik
gestopt met voetballen omdat ik in dienst
moest. Daarna is het er nooit meer van gekomen.
Hoe ben je dan toch bij De CJV’ers beland?
Ik ben in 1958 getrouwd met Stevelien.We hebben
eerst vier jaar in Beekbergen gewoond en
zijn daarna verhuisd naar Deventer, waar we
Jubileumgids 80 jaar CJV’ers
voor 12.500 gulden een huis hadden gekocht aan
de Tweede Weerdsweg. Daar vlakbij, op het
Sallandsplein, had mijn schoonvader, Steven de
Wilde, een slagerij. Hij is een van de oprichters
van De CJV’ers. Stevelien en mijn zwager Ben
waren ook voetbalminded. Zo raakte ik vanzelf
bij De CJV’ers verzeild.
Jou werd al snel de voorzittershamer toevertrouwd.
Hoe ging dat in zijn werk?
Ik denk dat ik was opgevallen, omdat ik in een
algemene ledenvergadering met het voorstel
kwam om ruimte te bieden aan advertenties in
het clubblad. Op die manier kon de club geld verdienen.
Dat voorstel sloeg in als een bom.
Misschien zijn er toen mensen wakker geschud.
Toen voorzitter Bosch ermee stopte, hebben ze
mij gevraagd om voorzitter te worden.
Hoe kijk je terug op jouw periode als voorzitter?
Ik heb tot mijn genoegen bijna allemaal voortreffelijke
mensen in het bestuur gehad, met wie
ik goed kon samenwerken. Ik heb het altijd
belangrijk gevonden om mensen in hun waarde
te laten. Maar ze moeten stuk voor stuk staan de
taak waarvoor ze zijn aangesteld. Samen met de
andere leden van het dagelijks bestuur moest ik
daar toezicht op houden. Om dat goed te laten
functioneren, is een goede verhouding heel
belangrijk. Natuurlijk hebben ook wij fouten
gemaakt, maar we gingen voor elkaar door het
vuur.We overlegden alles, de onderlinge communicatie
was hartstikke goed. Dat is heel belangrijk.
Zo konden we dingen op elkaar afstemmen
en hebben we met elkaar veel kunnen bereiken.
Wat beschouw jij als de hoogtepunten van jouw
langdurige periode als voorzitter?
Natuurlijk de diverse jubilea, het veertig- en vijftigjarig
bestaan van de club. Maar vooral ook de
bouw van ons clubhuis. Eind jaren zestig konden
we gratis en voor niets een barak krijgen van
Jaap Hilbert, een oud-lid die in Otterlo een aannemersbedrijf
had. Met een dieplader hebben we
die barak naar ons sportpark vervoerd. Daar
9