nummer 4 (pdf) - Literair Werk

Ik dacht: het stoort me dat hun kwaliteiten wel rijmen.
Het leek Roel ook te storen, want plotseling begon hij hoog van de toren te
blazen over zijn literaire kwaliteiten. Hij vertelde ons (Sophia) dat hij literair
misschien nog wel meer in zijn mars had dan op het gebied van schilderen.
Wij (ik) lachte(n) hem uit.
Roel vertelde over een gedicht dat hij ooit had geschreven voor het keuzevak
Woord & Beeld op de kunstacademie. Zijn gedicht werd uitgekozen om
voor te dragen op een poëzieavond in een café in de stad. Hij had applaus
gekregen; een staande ovatie. Onder het publiek was ook de stadsdichter.
Die was later op de avond naar hem toegekomen, om zijn kaartje te geven.
‘Stuur me meer van je werk, dit gedicht was veelbelovend.’ Sophia knikte
gretig, ze wilde het graag horen. Roel speelde schuwheid, maar was uiteindelijk
weinig bedeesd toen hij op zijn stoel stond:
‘Solitaire liefde
Zoals hij daar ligt
Die mooie jongen
Blauwe ogen schuldbewust
Armen hangen slap
Jonge strakke lid rustend op zijn buik
Navel vol met druppels zweet
Doelloos klevend zaad
Solitaire liefde; net te laat’
Ik merkte dat ik vuurrood was geworden, maar niet door de wijn. Ik wilde
niets zeggen, gewoon mijn jas pakken en naar huis gaan. Maar Sophia vond
het zó mooi, dat ik toch maar iets zei: ‘Dat gedicht is niet van jou, het is
van mij.’
Hij was een jaar geleden bij mij naar binnen gestormd. ‘Ik moet over een
half uur een gedicht inleveren voor mijn studie. Heb jij nog iets?’
Roel en Sophia leken niet erg onder de indruk van de ontmaskering. Roel
zei: ‘Inhoudelijk schort er een hoop aan, het ging meer om de voordracht.’
En Sophia zei dat ze poëzie eigenlijk niets aan vond, dat ze het toch nooit
echt begreep.
Roel en Sophia voerden nu een discussie over kunst en bewustzijn. Leidde
het bewustzijn tot kunst of was het precies andersom? Ik haalde mijn schouders
op.
MEI 2012 | Nummer 4 26