nummer 4 (pdf) - Literair Werk

‘Goeiemorgen.’ Ze gaat rechtop zitten en pakt haar kopje aan. ‘Oeh, hoofdpijn.’
Haar neusvleugels trillen zacht als ze aan haar koffie ruikt. Een lok haar zit
tegen haar slaap geplakt. Met mijn vingers haal ik hem los.
‘Niet zo gek, na wat er gebeurd is.’
Ik pak haar hand en knijp er zachtjes in. Haar vingers liggen fragiel in mijn
palm. Ze kijkt me aan, haar ogen groot en vragend.
‘Ik dacht eerst dat ik gewoon te veel drankjes had gehad, maar dit was stukken
erger dan dronken. Ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld. Er zat echt
iets in.’
‘Van zo’n trieste gast die niet op een normale manier een meisje kan scoren.’
Ik schud mijn hoofd.
‘Gelukkig kwamen we er op tijd achter en is het niet uit de hand gelopen.
Ik ben wel heel blij dat je meteen terugging met me en dat ik bij je mocht
logeren. Heb ik je avond heel erg verpest?’
‘Tuurlijk niet, ik ben er graag voor je. We zijn toch vrienden?’
We drinken onze koffie in stilte. Het T-shirt dat ze gisteravond van me
leende staat haar goed. Haar borsten komen er precies zo in uit als ik me
herinner dat ze aanvoelden onder mijn handen. Stevig. Warm.
‘Zal ik nieuwe zetten?’ stelt ze voor.
Ze pakt mijn kopje aan en stapt uit bed. Haar rode slipje spant over haar
ronde billen. Natuurlijk kijk ik haar na als ze de kamer uitloopt. Dan nestel
ik me aan haar kant van het bed en snuif haar geur diep op. In de keuken
rommelt Eva met de kopjes en schroeft de percolator open. Het is even stil,
dan hoor ik dat ze het zeefje met oude koffie leegtikt tegen de rand van de
vuilnisbak. Eén keer, twee keer. Stilte.
‘Tom?’ Haar stem klinkt schril.
‘De koffie staat op de bovenste plank!’ roep ik terug.
Ze verschijnt in de deuropening, haar ene arm voor haar borst gekruist, de
andere uitgestrekt. Tussen haar duim- en wijsvinger bungelt het condoom.
Donkerbruine koffie kleeft aan het melkachtige rubber.
‘Wat is dit?’
Meepraten over dit werk
MEI 2012 | Nummer 4 30