citaten uit de tafelgesprekken - Geschriften van Maarten Luther

II GODS WERKEN; GODS VOORZIENIGHEID
18. Al Gods werken zijn ondoorgrondelijk en onnaspeurlijk; geen menselijk verstand kan ze
indenken; ze worden alleen door 't geloof verstaan.
Op een andere tijd sprak Luther: Te geloven, dat God de Schepper is, blijft voor ons menselijk
verstand onmogelijk, want als wij dat geloofden, wisten wij ook, dat Hij zo geducht is, dat Hij
de hele wereld zou kunnen vernietigen, zoals een maker van aardewerk een pot met één slag
vernielen kan. Maar wij geloven het niet; wij stellen onze wijsheid en kracht tegen God over
en wij zouden dat niet doen, als wij geloofden, wie Hij was. Niemand kan God in Zijn
Majesteit erkennen en begrijpen; daarom is Hij zo klein onder ons neergedaald en is mens
geworden, ja tot zonde, dood en zwakheid zelf geworden. Hij heeft Zich diep vernederd, de
gestaltenis van een dienstknecht aangenomen hebbende. (Fil. 2: 7).
19. Ontevredenheid.
Wij zijn niet tevreden met wat God doet. Geeft Hij ons rijkdom, wij worden trots en
hoogmoedig en wij zouden overal geacht en geëerd willen worden. Geeft Hij ons armoede,
wij worden kleinmoedig en klagen en morren over Zijn bestuur. Wat moet God dus doen?
Wat moet Hij nog meer doen, daar Hij Zijn Eniggeboren Zoon gaf? Denkt u, dat de wereld
zoveel voor u doen zal, als God gedaan heeft?
20. Verschil tussen Gods wil en die van de duivel.
God verschrikt de zondaar eerst, maar daarna richt Hij hem op en vertroost hem weer, opdat
de oude mens gedood worde en de nieuwe mens leve.
Maar de duivel keert het om. Eerst maakt hij de mensen gerust en laat hij hen zonder vreze of
angst alle mogelijke zonden bedrijven. Maar straks verandert hij van taktiek en dan maakt hij
hen bedroefd en verschrikt, zodat zij zelfs wanhopen aan de genade van God en zichzelf
ombrengen.
21. Luther op het veld.
Toen Luther eens het vee in de weide zag, zei hij: Dáár zijn onze predikers, nl. de
melkdragers, kaasdragers en woldragers, die ons dagelijks wijzen op God, die als onze Vader
voor ons zorgt en ons voedsel geeft.
Toen Luther eens naar Leipzig ging, zag hij een in volle pracht prijkend korenveld en dankte
hij God, zeggende: Heere, U geeft ons een goed jaar, waarlijk niet, omdat wij het verdienen,
maar om Uws Naams wil. Och, mochten wij ook wassen en toenemen in Uw genade, want het
zijn grote wonderwerken, dat uit aarde en zand halmen en aren opschieten.
22. De aap van God.
De duivel is de aap van God, die God in alles wil naäpen.
23. Wat verdient God er mee?
God geeft zon en maan, sterren en elementen, vuur en water, lucht en aarde, en lijf en ziel aan
alle schepsel, en allerlei voedsel aan vruchten, graan, koren, wijn en alles wat ons van nut en
van node is, om dit tijdelijke leven te onderhouden. En daarenboven geeft Hij ons nog Zijn
lieve Woord, ja Zichzelf. Maar wat verdient de Heere met dit alles? Niets anders, dan dat Hij
daardoor en daarvoor gelasterd en onteerd wordt, ja Zijn lieve Zoon jammerlijk gesmaad, bespot
en aan de galg gehangen, en Zijn dienstknechten geplaagd, verjaagd, verbannen en
gedood. Ziedaar de dank, dat Hij ons uit genade geschapen, verlost, gevoed en onderhouden