citaten uit de tafelgesprekken - Geschriften van Maarten Luther

kwam, werd hij door de boerin doodgeslagen.
Ja, zei Luther peinzend, dat is een waar beeld van de wereld. Die van de galg wordt bevrijd,
brengt er gaarne een ander aan. Al ware er geen ander voorbeeld, dan zou dit al meer dan
genoeg zijn, dat de Heere Jezus Christus, Die gekomen was om de mensen van zonde, dood,
duivel en hel te verlossen, door Zijn eigen volk aan een kruis geslagen werd.
134. Waar het Duitsland aan ontbrak volgens Luther. Duitsland is als een schone weelderige
hengst, die goed gevoederd is en alles heeft, wat hij behoeft. En zoals een sterk paard in het
wilde voortgaloppeert, als het geen berijder heeft, zo is ook Duitsland krachtig genoeg door
zijn energie; het ontbreekt het land evenwel aan een goed hoofd of bestuurder.
135. De verachting van Duitsland.
Er is geen verachter volk dan de Duitsers. De Italianen noemen ons beesten, Frankrijk,
Engeland en alle andere landen spotten met ons. Wie weet wat God van de Duitsers wil en zal
maken, hoewel wij een goed pak slaag van Hem verdiend hebben.
XX VAN DOOD EN EEUWIGHEID
136. De mens is als glas.
Dr. Luther gaf eens aan Dr. Justus Jonas een fraai glas ten geschenke en schreef er de
volgende woorden bij: Een glas schenkt aan een glas een ander glas; raad, raad, wat is dat?
137. Het sterven van kinderen.
Een kind beneden de zeven jaar sterft het vrolijkst en gemakkelijkst, zonder vrees voor de
dood, maar zo spoedig wij groter en ouder worden, gevoelen wij vrees voor dood en hel.
138. Luthers grafschrift op het graf van zijn dochtertje Magdalena.
Hier slaap ik, Leentje, Luthers dochterlijn,
Rust met alle heiligen in mijn beddekijn.
Daar ik in zonde was geboren,
Had 'k eeuwig moeten zijn verloren.
Maar ik leef nu en heb het goed,
Heere Jezus, verlost door Uw bloed!
139. Bij de ziekte van zijn dochtertje.
Toen zijn dochtertje erg ziek lag, zei Luther: “Ik heb haar zo lief, maar o God, als 't Uw wil is,
dat U ze wegnemen wilt, wil ik gaarne weten, dat ze bij U is.” En toen zij daar zo te bed lag,
zei hij: “Magdaleentje, mijn dochtertje, je zou graag hier bij je vader blijven, maar je gaat ook
graag naar die andere Vader.” Waarop ze antwoordde: “Ja, lieve vader, zoals God het wil.” En
Luther sprak: “Lief kind, de geest is gewillig, het vlees is zwak.” En zich omkerende sprak
hij: “Ik heb haar toch zo innig lief; is het vlees zo sterk, wat zal dan de geest wel zijn?”
Toen het sterven naderde, viel vader Luther voor het bed op zijn knieën, schreide bitter en
bad, dat God haar nog redden wilde. Maar toen stierf zij en zij ontsliep in haar vaders armen.
De moeder van het kind was ook wel in de kamer, maar verder van het bed af, daar zij
overstelpt van droefheid was.
Dit geschiedde even over 9 uur op een woensdag in het jaar 1542.
Luther zei verder: Hoe lief ik haar ook had, haar kon geen beter lot beschoren zijn dan dat ze