citaten uit de tafelgesprekken - Geschriften van Maarten Luther

Het grootste wonder op aarde is geweest, dat er ook onder het pausdom nog een rijk van
Christus is blijven bestaan, toen toch aan het arme volk niets dan menselijke geboden werden
verkondigd. De naam en het woord van Christus waren helemaal vergeten. En toch heeft God
het Evangelie in die kerk bewaard doen blijven, zodat het woord voor woord van de kansel
aan het volk werd geleerd. Zo zijn ook de Geloofsartikelen, het Onze Vader, de Doop en het
Avondmaal bewaard gebleven bij de harten, die het mochten verstaan en voor wie het een
grote kracht Gods was. En God verwekte soms godvrezende, oprechte en geleerde mannen,
aan wie Hij Zijn Woord openbaarde en aan wie Hij de moed gaf, tegen de ingeslopen
misbruiken en valse leer in prediking en bij geschrifte te protesteren, zoals Johannes Hus en
anderen. Zo bewaart God Zijn Woord, niet door menselijke wijsheid en kracht, nog minder
door het zwaard, maar Hij zendt mannen, die Hij daartoe verkiest, midden onder de wolven,
om de duivel te verjagen.
46. Christus de enige Heelmeester tegen de dood.
Een dronk water is een goed medicijn tegen de dorst. Een stuk brood stilt de honger. Maar
Christus is het beste en enige Medicijn tegen de ergste vijand van het menselijk geslacht, nl.
tegen de eeuwige dood. En toch begrijpen de mensen er niets van. Als er ergens een dokter
woonde, die de tijdelijke of lichamelijke dood wist te verdrijven of althans tegen te houden,
zij zouden hem laten halen en geld noch onkosten sparen, al woonde hij honderd mijlen ver.
En daaraan kan men zien, hoe gruwelijk de menselijke natuur verdorven en verblind is.
Maar het kleine hoopje houdt zich bij de rechte geneesheer en krijgt kennis aan deze
geneeskunde, waarvan de oude Simeon (Luk. 2: 29) wel geweten heeft, toen hij daar vrolijk
zong: “Nu ga ik in vrede en blijmoedig heen, want mijn ogen hebben Uw Christus gezien.”
Vanwaar die blijdschap? Omdat hij de Heiland, de rechte Geneesheer tegen zonde en dood
met geestelijke en ook lichamelijke ogen gezien had.
Dagelijks zien wij voor ogen, hoe verlangend een dorstige naar drinken is en een hongerige
naar eten, terwijl toch een dronk water en een stuk brood slechts een enkel uur de dorst of
honger verdrijven. Maar wie is begerig naar deze allerdierbaarste Arts, al lokt Hij ook nóg zo
vriendelijk allen tot Zich met de woorden: “Wie dorst, die kome tot Mij en drinke”, terwijl Hij
daarbij spijs en drank geeft, onvergankelijk en blijvende tot in eeuwigheid, zoals Hij dan ook
zegt: “Wie in Mij gelooft, stromen van levend water zullen uit zijn binnenste vloeien.”
47. De Christus der Schriften.
Ik heb de Heere Jezus nooit gezien. Ik ken eigenlijk alleen Zijn Naam. Maar daarvan heb ik
dan ook zóveel gehoord, uit de Schrift, dat ik er mede tevreden ben. Daaruit heb ik in mijn
grootste zwakheid en bij de schrik van mijn zondenlast, in angst en vrees voor de dood, in
vervolging en nood, goddelijke kracht ontvangen.
Die Naam heeft mij, toen ik van alle schepselen verlaten was, uit de dood gerukt en weer
levend gemaakt, mij in de grootste vertwijfeling getroost, en in het bijzonder op de Rijksdag
te Augsburg, in het jaar 1530. Daarom hoop ik, als God wil, bij die Naam te blijven, te leven
en te sterven.
48. Buiten Christus God niet te begrijpen.
Buiten Christus kan men God niet begrijpen. Ik klaagde eens mijn nood aan Dr. Staupitz, dat
ik soms hard werd bestreden op het punt van de verkiezing. Waarop deze tot mij zeide: In de
woorden van Christus wordt de verkiezing gevonden en nergens anders, want er staat
geschreven: “Naar Hèm zult gij horen.” (Matth. 17: 5). De Vader is te hoog; daarom zegt Hij:
“Ik zal een weg geven, waarop u tot Mij kunt komen, nl. Christus: Geloof in Hem, vertrouw