Download verhaal (28,5MB) - Blaauwlakenblok

steeg blijven wonen. Willem zou haar heel wat beter installeren en de gezonde kleur van vroeger
weer op het dierbaar gelaat brengen.
Die kogel in den buik deed den armen Willem heel dikwijls plotseling ineenkrimpen van pijn, en wel zo
dikwijls hem vragen werden gedaan, waarop hij geen antwoord durfde geven.
De hele buurt juichte over Willems terugkeer. Van heinde en verre kwamen neven en nichten, ooms
en tantes opdagen, en Willem trakteerde gul op borrels van Aaltje's en Tinus’ centen.
In de tapperij op de Oudezijds Voorburgwal kreeg hij het in een benauwd ogenblik zo te kwaad met
de kogel, dat hij daarvoor zijn drankje, een halfje slappe bitter met wat peper er in, moest nemen,
waarop terstond een flinke oude Catz moest volgen tegen de branderigheid in de maag. Sinds hij de
kogel in de buik had, kon Willem niet meer tegen water.
‘s Zondags was het de ganse dag feest; Willem met een nieuwe pet aan en Tinus’ nieuwe winterjas
aan, maakte goede sier en was gul in het onthalen van de buurtgenoten.
De volgende dag zou Willem naar het passantenhuis gaan en terugkomen in zijn uniform van
sergeant en met de fl. 1000,- het pensioen en het smartengeld om voorgoed zijn intrek bij zuster
Aaltje te nemen en die brave vrouw voor altijd gelukkig te maken.
Vreemd, dat Willem, na eerst nog Tinus de laatste gulden uit de zak te hebben geklopt, zo lang
wegbleef.
Tinus ging eens naar het passantenhuis op de Lauriergracht; daar echter was geen spoor van de
sergeant, de kist met geld, het pensioen en het smartengeld niets bekend, en al spoedig hoorden
Tinus en Aaltje op het politiebureau dat zij hun geld geleend hadden, niet aan den dood gewaande
broeder Willem, maar aan Tjomsma, de oplichter, die in het jaar 1895 al een dergelijke rol in een
andere armelijke buurt had afgespeeld.
Tjomsma was van Leidekkersteeg naar de Jordaan getrokken om opnieuw een slag te slaan. Daar
hoorde hij in de kroegen van de ramp die kruier Roelvink in de Rozenstraat getroffen had. Diens zoon
Willem was zeven jaar geleden als een krachtig jongeling van 20 jaren naar zee gegaan en nimmer
weergekeerd. Men meende te moeten aannemen dat Willems’ schip in den golf van Biscaaye met
man en muis vergaan was.
Kruier Roelvink loopt op een goede dag door de Rozenstraat naar huis, toen hij plotseling een man
met uitgebreide armen op zich ziet toelopen met de uitroep: ‘Vader, hier is Willem die je zeven jaar
vermist hebt!’
Een treffende ontmoeting volgde; moeder viel bijna van haar zelve en begon al dadelijk een boterham
met lekkere zoetemelkse kaas voor haar Willem te snijden. En moeder zou het nu gauw beter krijgen;
haar zoon had het wel hard gehad, in den golf van Biscaye op een paal rondgedreven, terwijl de
haaien aan zijn benen kloven, maar later had hij in Indië fortuin gemaakt, fl. 4000,- uit een loterij
gewonnen.
Willem was nog bezig met zijn boterham met lekkere zoetemelkse kaas, toen een rechercheur
binnentrad en in de persoon van de herleefden jonge zeeman de aards bedrieger Tjomsma
arresteerde.
126