november - Meet- en Regeltechniek

Hoeveel uren en dagen het team aan de
Solarboat heeft besteed, kan Tim van
Wynsberge bij benadering zelfs niet
ramen. Maar alle inspanningen werden
ruimschoots gecompenseerd door de race
zelf.
Het was een unieke ervaring
en vooral op het vlak van
projectwerking en samenwerking
hebben we heel veel nuttige
ervaring kunnen opdoen.
We hebben per slot van
rekening een project van A tot Z
tot een goed einde gebracht.
Dat is toch iets dat op ons
cv zichtbaar mag zijn.
“De eerste vier dagen in Friesland waren
voorbereiding: technische keuring, stabiliteitstesten,
zwemtesten voor alle schippers,
... De race zelf duurde zes dagen.
Die tien dagen zijn voorbijgevlogen. 't Is
natuurlijk veel plezanter dan een gewoon
eindwerk, maar het is ook veel meer belastend.
Zeker vanaf Nieuwjaar, want toen
begon de eigenlijke bouw van de boot. We
hebben er zeer veel weekends en vakantiedagen
aan gespendeerd. We hebben de
boot zelf gebouwd. De romp werd uitbesteed,
maar alle accessoires hebben we
zelf ingebouwd. De boot moest in mei al
vaarklaar zijn, want de race ging onmiddellijk
na onze examens van start.”
Pijnlijk
Voor het team van de Karel de Grote-
Hogeschool was het de eerste deelname.
Sommige deelnemers hadden voordien
zelfs nog niet gehoord van de Frisian
Solar Challenge. Het team eindigde
twaalfde en moest de twee andere
Vlaamse hogescholen laten voorgaan.
Van Wynsberge: “We hadden wel als doel
vooropgesteld dat we als eerste Belgische
deelnemer wilden eindigen, maar
dat is jammer genoeg niet gelukt. De eerste
dagen moesten we wat technische
problemen oplossen. De laatste drie
TECHNOLOGIE
dagen hebben we perfect gevaren. Een
van de eerste dagen heeft de schroef een
obstakel op de bodem geraakt, waardoor
een splitpen gebroken is. Daardoor waren
we de boot uit het vizier verloren. Met
onze datacommunicatie hebben we de
boot dan vrij snel kunnen lokaliseren en
dan is er iemand in het water gedoken om
de schroef te vervangen. Dat heeft ons
wel een halfuur tijdverlies gekost. En de
avond van de eerste dag zagen we plots
de spanning van onze batterijen sneller
dalen dan verwacht. We hebben dan moeten
vaart minderen en ook dat heeft ons
veel tijd gekost, maar het tijdverlies had
veel groter kunnen zijn, als we die datalink
niet hadden gehad. We hadden op dat
moment juist de KHK en de Hoge
Zeevaartschool voorbijgestoken, maar we
moesten hen opnieuw laten gaan. Dat
was natuurlijk een pijnlijk moment.”
Klunen
Net zoals bij de schaatswedstrijd moet er
ook met de boot 'gekluund' worden: de
boot moet nu en dan uit het water worden
gehaald om over het land of over een
obstakel opnieuw naar het water te worden
gedragen.
Net zoals bij de echte
Elfstedentocht moet er ook met
de boot 'gekluund' worden.
“Twee keer moest de boot uit het water
worden gelicht om hem met vier mensen
te klunen. Om dat zo vlot mogelijk te laten
verlopen moesten we vooraf ook alle technische
details met het hele team bespreken.
Nochtans hebben we de boot veel
zwaarder gemaakt dan aanvankelijk
gepland. Dat heeft ons wat parten
gespeeld. De boot lag daardoor ook dieper
in het water dan gepland. Bij de technische
keuring bleek onze boot met zonnepanelen
230 kilogram te wegen. We hadden
gehoopt op 240 kilogram, schipper
incluis. Omdat de schipper volgens de
organisatie minstens 70 kilogram moet
wegen, kwamen we dus op een totaalge-
wicht van 300 kilogram. En dat moest dan
een paar keer uit het water worden
gehaald bij het klunen.”
Het team dat in juni de Friese wateren
bevoer, bestond uit studenten elektromechanica
en elektronica-ICT. Een stevige
basis voor een goed resultaat, toch?
“We hebben heel goed en heel vaak
samengewerkt. Dat creëert inderdaad een
speciale band. De sfeer in de groep was
trouwens altijd opperbest. We hebben
nooit ruzie gemaakt. Wel gediscussieerd
natuurlijk, maar dat is nodig om het project
te doen slagen. Ook na de race zijn we
nog vaak samengekomen. Een rijke ervaring
is het ook om eens te zien hoe andere
departementen een probleem benaderen.
Zo moesten studenten van elektromechanica
en elektronica samenwerken.
Normaal komen de departementen
mechanica en elektronica nauwelijks met
elkaar in contact. Nu lag dat heel anders.”
“Maar het is meer dan alleen maar techniek.
We legden zowat 220 km af in zes
dagen. Sommige riviertjes zijn zo smal
dat je er niet kunt voorbijsteken. Het kwam
er dus ook op aan goed te plannen wanneer
je in welke positie zou zitten, want
als je op smalle trajecten achter een trage
voorganger moet blijven hangen, dan verlies
je natuurlijk ook veel tijd.”
De delegatie van de Karel de Grote-
Hogeschool had drie schippers die elkaar
afwisselden. In de volgwagen zat de strateeg
en minstens altijd iemand van elektronica
en mechanica, zodat interventies
bij problemen snel konden gaan. De overige
teamleden concentreerden zich op het
logistieke: kamp afbreken, verplaatsen,
terug opbouwen, catering, enz.
“We voeren tussen de vijf en acht uur per
dag. Elke dag was een belevenis. Ik zou
het zeker opnieuw doen, als ik de kans zou
krijgen, maar hier en daar zou ik toch
enkele dingen anders aanpakken. Het volgende
team kan een beroep doen op onze
ervaring en het beschikt natuurlijk ook
over onze eindwerkteksten.”
De ambitie was voor een eerste deelname
bescheiden: de race uitvaren of als eerste
Belgisch team eindigen. De eerste doelstelling
is gehaald. De tweede kan een
doelstelling worden bij een volgende
deelname.
Tekst: Luc VANDER ELST
Foto's: KAREL DE
GROTE-HOGESCHOOL
13 I-mag november 2008