boek 8 nieuw burgerlijk wetboek van suriname - Gov.sr

verband met de termijnen onder de dag van aflevering moet worden verstaan, noemt niet het geval, dat de zaken op
grond van artikel 490 of 574 zijn opgeslagen.
Artikel 228 geeft de verkoper van brandstof voor de machines, ketelwater, levensmiddelen en scheepsbenodigdheden
enerzijds een beperking en anderzijds een uitbreiding van zijn recht van reclame van titel 1, afdeling 8, van Boek 7 BW.
Het recht van reclame is de bevoegdheid van de onbetaalde verkoper van een roerende zaak die niet een registergoed is,
deze zaak door middel van een schriftelijke mededeling terug te vorderen. Artikel 44 van Boek 7 bepaalt dat de
bevoegdheid de zaken terug te vorderen vervalt, wanneer zowel zes weken zijn verstreken nadat de vordering tot betaling
van de koopprijs opeisbaar is geworden als na 60 dagen, te rekenen van de dag dat de zaken onder de koper of onder
iemand van zijnentwege zijn opgeslagen. Artikel 228 verkort deze termijn tot 48 uur na het einde van de levering. De
laatste zinsnede van artikel 228 beoogt een uitbreiding van het recht van reclame te geven. Hiermee wordt ten eerste een
mogelijke oorzaak van twijfel omtrent de bevoegdheid de zaken terug te vorderen, uitgesloten. Zoals uit het slot van
artikel 44 van Boek 7 blijkt, heeft de onbetaalde verkoper tevens dit recht van reclame, wanneer de zaken niet aan de
koper zelf, maar aan iemand anders van zijnentwege zijn afgeleverd en opgeslagen. Ten tweede derogeert het artikel aan
artikel 42 van Boek 7, dat bepaalt dat het reclamerecht niet kan worden uitgeoefend wanneer de zaak door de koper aan
een derde is overgedragen, tenzij de zaak in handen van de koper is gebleven. Artikel 228 bepaalt, dat het reclamerecht
ook kan worden uitgeoefend, wanneer de zaken door de koper aan één van de in het artikel genoemde personen zijn
afgeleverd. Dit zal bijvoorbeeld het geval zijn, wanneer de reisbevrachter, schuldenaar van de genoemde vorderingen, het
schip, waarin de genoemde zaken zich bevinden, na de reis weer ter beschikking stelt aan zijn reisvervrachter, die op zijn
beurt weer de in het artikel bedoelde tijdbevrachter is. De wet omschrijft niet nader wat moet worden verstaan onder de
vage term scheepsbenodigdheden. Dit is aan de rechter overgelaten. Het mogen geen scheepstoebehoren zijn in de zin
van artikel 1, vierde lid, omdat zij dan als schip zouden worden beschouwd en derhalve, in geval het schip is
ingeschreven, registergoed zijn. Artikel 39 van Boek 7 BW sluit voor de toepassing van het reclamerecht
registergoederen uit. Scheepstoebehoren zijn zaken, die bestemd zijn het schip duurzaam te dienen en als zodanig zijn te
herkennen.
Afdeling 5 Slotbepalingen
Artikel 230
Om een overheidsschip te zijn is het niet nodig dat deze schepen eigendom zijn van de overheid, maar is reeds voldoende
dat zij voor de openbare macht of dienst zijn bestemd. Schepen bestemd voor de openbare macht zijn bijvoorbeeld
schepen van politie, kustwacht, marine; schepen bestemd voor de openbare dienst bijvoorbeeld veerboten.
In artikel 231 wordt de wettelijke basis gegeven voor lagere uitvoeringsregelgeving betreffende teboekgestelde schepen.
TITEL 4 BEMANNING VAN EEN ZEESCHIP
Afdeling 1 is gereserveerd voor een latere vernieuwing van het zeearbeidsrecht—waarvoor overleg met belanghebbenden
nodig zal zijn – en overbrenging van het Wetboek van Koophandel naar Boek 8 BW. Onder auspiciën van de
Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) is een consoliderend maritiem arbeidsverdrag (2006) totstandgekomen waarmee
rekening zal moeten worden gehouden. Vooralsnog blijft de vierde titel van het Tweede Boek van het Wetboek van
Koophandel gehandhaafd.
Afdeling 2 Kapitein
In artikel 260 zijn de bevoegdheden van de kapitein neergelegd. Hierbij is nauw aangesloten bij de formulering van
artikel 360, dat bepaalt dat de reder naast de rompbevrachter (zie artikel 530) aansprakelijk is voor deze laatste bindende
rechtshandelingen die rechtstreeks strekken tot het in bedrijf brengen of houden van het schip. In samenhang met artikel
360 wordt derhalve de reder gebonden door de rechtshandelingen van de kapitein, verricht binnen zijn bevoegdheid. De
kapitein is bevoegd cognossementen en passagebiljetten af te geven. Wanneer de kapitein een passagebiljet afgeeft, dient
daarin op duidelijke wijze de naam en woonplaats van de vervoerder vermeld te zijn (artikel 528). Artikel 461, in
verbinding met 462, bepaalt wie gebonden zijn aan de ondertekening door de kapitein van een cognossement. Artikel 262
regelt de gevolgen jegens derden bij beperkingen in de vertegenwoordigingsbevoegdheid. Aan deze bepaling van
derdenbescherming derogeert artikel 462, derde lid, dat voor de ondertekening door de kapitein van het cognossement
een bijzondere regeling geeft. Tevens is de kapitein bevoegd namens de reder in het buitenland over hulploon
overeenkomsten te sluiten. Zie wat de kapitein betreft - in het bijzonder diens publiekrechtelijke positie - verder het
Wetboek van Koophandel.
22