boek 8 nieuw burgerlijk wetboek van suriname - Gov.sr

het eerste lid genoemde overeenkomsten. De keten van exploitatieovereenkomsten wordt gevormd door de
bevrachtingsovereenkomsten en vervoerovereenkomsten. De wet gaat uit van de reder en bepaalt dat vervolgens voor de
volgorde van de overeenkomsten binnen de keten geldt de volgorde waarin de bevrachters de bevoegdheid om over het
schip te beschikken van elkaar afleiden. Wanneer de reder het schip in tijdbevrachting geeft aan A, zal A doorgaans
bevoegd zijn het schip in onderbevrachting aan B te geven . Dit kan dan een tijd- of reisbevrachting zijn. B leidt dan zijn
bevoegdheid over het schip te beschikken af van A. Wanneer A het schip voor een kortere tijd dan zijn eigen
tijdbevrachtingovereenkomst aan B heeft vervracht, kan B het schip in reisbevrachting aan C geven, die zijn bevoegdheid
van B afleidt. Zo ontstaat de keten Reder - A (tijdbevrachter) - B (tijdbevrachter) - C (reisbevrachter) - D (vervoerder) -
E (afzender). Wanneer het schip in rompbevrachting is uitgegeven komt deze overeenkomst als eerste in de keten. Het
eerste lid, onderdeel b, houdt in dat ook vervoerovereenkomsten en ondervervoerovereenkomsten deel uitmaken van de
exploitatieketen.
In artikel 362 gaat het om samenloop tussen de exploitatieovereenkomst en een vordering uit onrechtmatige daad. Hier
geldt hetzelfde beginsel als is te vinden in artikel 70.
In Artikel 363 komt het beginsel van het nieuwe systeem het duidelijkst naar voren: wanneer een contractueel bij de
exploitatieovereenkomst betrokken partij een ander van de keten deel uitmakende partij aanspreekt, kan de
aangesprokene zich beroepen op de door de aanvaller zelf gesloten overeenkomst. Daarbij is het van belang de
rangschikking van de overeenkomsten zoals vermeld in artikel 361 voor ogen te houden.
Artikel 364
Het door Boek 8 gehuldigde principe (de aangevallene kan zich beroepen op de door de aanvaller zelf gesloten
overeenkomst) brengt mee dat dit in beginsel slechts functioneert binnen de keten der exploitatieovereenkomsten (de
artikelen 361 tot en met 363). Boek 8 beperkt zich daartoe echter niet. Uitdrukkelijk worden ook vorderingen van niet tot
de exploitatieketen behorende 'buitenstaanders' door artikel 364 bestreken. Het eerste lid bepaalt dat een delictuele
vordering niettemin door overeenkomst kan worden beteugeld. Het tweede tot en met het vijfde lid bepalen welke
overeenkomst daarvoor in aanmerking komt. Anders dan de voorgaande artikelen werkt artikel 364 eenzijdig. Zij geldt
uitsluitend ter bescherming van de door de buitenstaander aangevallene (reder, vervoerder, ondergeschikte). De door een
partij bij de exploitatieketen aangevallen buitenstaander vindt geen bescherming bij de onderhavige bepaling.
De strekking van artikel 365 is dat de aanvaller niet alsnog buiten overeenkomst bij de ondergeschikte van een tot de
exploitatieketen behorende persoon kan verkrijgen wat hij op grond van het tot dusver bepaalde niet kon verkrijgen.
Tevens wordt de ondergeschikte tegen delictuele aanspraken beschermd, voor zover deze althans niet verder reiken dan
de aansprakelijkheid van zijn principaal. Voor artikel 366 zie bij artikel 73.
Afdeling 2 Overeenkomst van goederenvervoer over zee
Inleidende opmerkingen
In deze afdeling is de overeenkomst van goederenvervoer over zee geregeld. Als vervoerovereenkomst over zee worden
beschouwd zowel de gewone vervoerovereenkomst over zee als de vervoerovereenkomst onder cognossement. Ook de
tijd- en reisbevrachting zijn in deze afdeling geregeld. In deze afdeling zijn de zgn. Hague-Visby Rules geïncorporeerd
(gewijzigd Verdrag van Brussel van 25 augustus 1924 ter vaststelling van enige eenvormige regelen betreffende het
cognossement, ook wel genoemd: Cognossementverdrag). Het Nederlandse artikel 371 is niet overgenomen, aangezien
het verdrag, indien toepasselijk, direct kan werken.
Artikel 370 omschrijft het begrip vervoerovereenkomst over zee en sluit daarbij aan bij de omschrijving van de
vervoerovereenkomst in het algemeen, met de voor de hand liggende uitzondering, dat het moet gaan om vervoer
uitsluitend over zee. Het artikel geeft aan, dat ook tijd- en reisbevrachting vervoerovereenkomsten zijn. Omdat het artikel
de eis stelt, dat het vervoer plaats moet vinden aan boord van het schip, valt het slepen of duwen van bakken niet onder
deze afdeling.
De in artikel 372 genoemde titel 7 regelt de beperking van aansprakelijkheid van exploitanten van zeeschepen. Deze
exploitanten kunnen hun aansprakelijkheid voor in die titel genoemde zeerechtelijke vorderingen beperken. Voor zover
de vorderingen die op grond van deze afdeling ontstaan ook gelden als zeerechtelijke vorderingen in de zin van titel 7, is
titel 7 daarop van toepassing. Op vorderingen wegens ladingschade is zowel de globale beperking van titel 7 als de
bijzondere beperking van artikel 388 van toepassing.
24