Evolutie van Communicatie, Taal en Cultuur. p 1 Verschillende ...

Ad II. Evolutie van de taal als biologische verworvenheid.
Twee talen: gesproken taal en muzikale taal.
In de West-Europese cultuur begint de discussie over het ontstaan van talen bij Herder, 1744-
1803, die voorstelde dat het nabootsen van geluiden in de omgeving, vanuit de dierenwereld
of de natuur (gehuil van de wind), de basis is voor betekenisvolle naamgeving, de
Onomatopoiea theorie. Het is een aanvulling op zijn tijdgenoten die emotionele kreten, van
pijn, woede, schrik, etc. als basis zagen voor de eerste woorden. Dit mechanisme speelt
mogelijk een rol bij de aanvang van het ontstaan van taal.
De eerste wetenschapper die een evolutionaire benadering van de taal opperde is Darwin in
“The Descent of Man”, 1871. Hij vooronderstelt dat een evolutionaire ontwikkeling van een
bewustzijn van de mens noodzakelijk is om tot pre-talige voorlopers van uitingen te komen,
die later kunnen evolueren tot een werkelijke taal. Hoewel er in zijn tijd nog geen hominiden
ontdekt waren, veronderstelde hij een geleidelijke overgang van het nog primitieve bewustzijn
van de mensapen, naar een geleidelijke toenamen van een bewustzijn die tot een talige mens
kan leiden. Darwin gaat er dus van uit dat de ontwikkeling van complexere communicatie en
de taalontwikkeling vooraf gaat aan het groter worden van de hersenen, en ook de drijvende
kracht is die tot grotere (complexere) hersenen zullen leiden.
Darwin probeert een verklaring te geven voor zowel de gesproken taal als ook de muzikale
overdracht van informatie (figuur, Darwin en Anna). Deze theorie van Darwin sluit aan bij het
idee van Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) die al veronderstelde dat de “ natuurlijke mens”
een Taal sprak die zang, poëzie, muziek en gesproken taal in zich verenigde. Deze oertaal zou
beter instaat zijn de emotionele belevenissen van de mens tot uitdrukking te brengen (“On the
Origin of languages”, postuum 1781). Door de culturele ontwikkeling ontstond een
degeneratie van de oertaal, waardoor de culturele mens zich slechts zeer beperkt tot
uitdrukking kan brengen. In tegenstelling tot de degeneratieve ideeën van Rousseau
veronderstelt Darwin een pre-talige muzikale vorm van communicatie bij de vroege mens (en
verwijst hierbij naar het gezang van vogels) die zich later zal ontwikkelen tot een gescheiden
muzikale en gesproken taal. Zingen bij vogels heeft een aantal kenmerken die overeenkomen
met die van de menselijke taal: 1. het zingen door de jonge vogel heeft een leerfase dat van de
ouderen geleerd moet worden. 2. De kwaliteit van het zingen leidt tot seksuele selectie en
voortplanting. Krachtige zang en de grote variaties duiden op vindingrijkheid, slimheid wat
nuttig is bij het voedsel zoeken, ofwel “survival of the fittest”. Later in de evolutie gaan taal
en muziek uiteen in twee aparte stromingen waarbij de taal tot informatie van vooral abstracte
begrippen over de omgeving en sociale structuren gaat leiden, terwijl de muziek tot informatie
11