De Erfgenaam van het Zwaard - boekdb.nl

dwenen: het paard en de berijdster losten op in het niets, alsof ze
nooit hadden bestaan.
‘Het is de Witte Roos!’ schreeuwde een van de magiërs.
Met een ruk aan de teugels liet hij zijn paard omkeren en stoof
hij weg tussen de bomen. De andere magiërs deden hetzelfde en
raceten woedend achter hem aan. Maar de Witte Roos trok zich
alweer terug; haar taak zat erop – en binnen een paar minuten waren
de magiërs van de Witte Roos weer verdwenen. Heel langzaam
daalde het stof weer op de grond neer, dwarrelend door het
zonlicht dat door de bomen viel. De open plek werd doodstil. Het
enige wat er nog te horen was, was het geritsel van de bladeren in
de wind.
Toen het donker begon te worden was Lee al kilometers ver
weg. Hij zat met zijn benen onder zich gekruist op de oever van
de rivier. Toen de maan eindelijk boven de bomen uitsteeg, bescheen
die de Ohio, die als een zilveren lint door het landschap
kronkelde. Aan de overkant van de rivier kon hij Kentucky zien,
een geheimzinnige duisternis die af en toe werd doorbroken door
de lichtjes van de huizen.
‘Ik ben niet langer een Beer,’ nam Lee zich voor. Hij wilde heldhaftiger,
onoverwinlijker zijn. ‘Van nu af aan ben ik een Draak.’
Voordat hij verder trok, schreef hij met het mes van zijn zusje
een woord in de zachte modder langs de kant van het water. Om
het nooit meer te vergeten.
Het woord was: ‘Wylie’.
trinity, ohio
Ruim 100 jaar later
De baby werd wakker toen Jessamine het dekentje terugsloeg. Ze
was bang dat hij zou gaan huilen, maar hij staarde haar alleen maar
ernstig aan met zijn helderblauwe ogen, terwijl ze zijn hemdje
17