You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
‘Goed,’ zei hij, terwijl hij zich lang maakte en probeerde zijn<br />
stem lager te laten klinken – meer zoals die <strong>van</strong> Martin. ‘Papa heeft<br />
me geleerd hoe ik je moet beschermen tegen de magiërs.’<br />
Ze slikte moeizaam. ‘Je bent er zélf een, gekkie! Ik bedoel dat<br />
je moedig genoeg moet zijn om hulp te gaan halen.’ Hij probeerde<br />
haar te onderbreken, maar ze praatte door. ‘Ik wil dat je rechtstreeks<br />
naar <strong>het</strong> zuiden, naar de rivier gaat, en die volgt totdat je<br />
in <strong>het</strong> dorp bent. Zorg dat je niet gezien wordt en ga niet over <strong>het</strong><br />
pad. Als je iemand ziet die je kent, vertel je wat er is gebeurd en<br />
vraag je of ze hulp naar mama willen sturen.’<br />
‘En jij dan? Ga jij niet mee?’ Lee voelde zich opeens heel erg<br />
alleen en verloren. Hij probeerde niet aan papa en Martin te denken,<br />
want dan zou hij in tranen uitbarsten.<br />
‘Ik ga een tijdje weg,’ antwoordde ze. ‘Het is te gevaarlijk als ik<br />
nu bij mama en jou blijf. <strong>De</strong> Rozen zijn op zoek naar krijgers. Geen<br />
magiërs of Gewoo<strong>nl</strong>ingen. Als ik niet in de buurt ben, zullen ze<br />
jullie met rust laten.’ Toen ze zijn gezicht zag, ging ze haastig verder:<br />
‘Ik kom terug als <strong>het</strong> weer veilig is.’<br />
Lee dacht aan zijn moeder, die zo angstwekkend woordeloos<br />
thuis zat. Hij wist dat <strong>het</strong> slecht <strong>van</strong> hem was, maar hij wilde eige<strong>nl</strong>ijk<br />
niet in z’n eentje terug naar <strong>het</strong> huis. ‘Neem me mee, Carrie,<br />
alsjeblieft.’<br />
Carrie schudde haar hoofd. Hoewel ze al bijna volwassen was,<br />
stroomden de tranen over haar wangen. ‘Je moet hier blijven, Lee.<br />
Mama is een Gewoo<strong>nl</strong>ing. Ze heeft iemand nodig die voor haar<br />
zorgt, die op haar past.’<br />
‘O, goed dan,’ zei hij kregel - ze mocht niet merken hoe bang<br />
hij was. En hij kon maar beter gaan, want hij moest met een omweg<br />
naar <strong>het</strong> dorp. Lee duwde de rozen weer opzij, schramde zich<br />
daarbij flink aan de dorens en stapte naar buiten, <strong>het</strong> zo<strong>nl</strong>icht in –<br />
rechtstreeks in de armen <strong>van</strong> de magiërs die hem daar stonden op<br />
te wachten.<br />
‘Carrie!’ schreeuwde hij. Maar hij werd stevig vastgegrepen, opgetild<br />
en <strong>van</strong> de ingang <strong>van</strong> de grot weggesleept. Lee verzette zich<br />
hevig, schopte wild om zich heen en stootte daarbij hard met zijn<br />
13
Change language