De Erfgenaam van het Zwaard - boekdb.nl

Bloedneus schudde Lee triomfantelijk door elkaar. ‘Je hebt ons
rechtstreeks naar haar toe geleid.’
Carrie liet zich op haar knieën vallen en boog haar hoofd. ‘Alstublieft
heren, laat mijn broertje gaan. Ik zal met u meekomen.’
Lee probeerde iets te zeggen, Carrie te vertellen dat ze niet zo
op haar knieën moest blijven zitten, dat ze samen tegen die magiërs
zouden vechten. ‘Carrie, niet...’ Maar zijn protest veranderde
in een kreet van pijn, omdat Bloedneus hem weer een stroomstoot
toediende.
‘Wylie. Ophouden.’ Dat kwam uit de mond van een grijsharige
magiër met een gerimpeld gezicht, die blijkbaar de leiding had.
‘Geef me de detector.’
Wylie gooide Lee opzij alsof hij helemaal niets woog en voelde
toen in een buideltje dat aan zijn middel hing. Hij haalde er een
zilveren kegeltje uit en gaf dat aan de leider. Twee van de magiërs
gingen ieder aan een kant van Carrie staan, pakten haar armen
beet en trokken haar op tot staan. De leider duwde haar bloes omhoog
en hield het kegeltje tegen de huid van haar borstkas aan.
Carrie kromp ineen, maar keek opzij en zei niets.
‘Een krijgersteen,’ constateerde hij met het accent uit de Oude
Wereld. Tevreden gaf hij het kegeltje weer terug aan Wylie. ‘God
weet dat we hier onze prijs voor hebben moeten betalen. Laten
we maken dat we met haar wegkomen, voordat de Witte Roos ons
inhaalt.’
De magiërs beklommen hun paarden, terwijl de leider Carries
handen met een zilveren ketting bij elkaar bond.
Wylie drukte Lee tegen de grond onder aan de stam van een
dode boom. De magiër knielde naast hem neer, duwde Lee’s kin
naar omhoog en drukte met zijn vingers op Lee’s keel. De jongen
zag in de nietszeggende grijze ogen van Wylie dat hij ten dode was
opgeschreven.
Maar de leider zag wat er gebeurde. ‘Laat die jongen met rust,
Wylie,’ blafte hij geïrriteerd terwijl hij zijn handschoenen aantrok.
Wylie keek op. ‘Maar hij is getuige. We hebben een magiër gedood
en als dat bekend wordt bij de raad...’
15