Dorine van der Houwen - World Federation of Music Therapy

Het uitwendige oor
Het uitwendige oor bestaat uit de oorschelp en de gehoorgang. Deze zijn samen eigenlijk niets
anders dan een geluidstrechter. In deze geluidstrechter worden geluidsgolven gebundeld en
daardoor al een beetje versterkt (2 à 3 keer). Zo komen de geluidsgolven bij het trommelvlies
terecht.
Het trommelvlies is een ragfijn membraan. Het is kegelvormig (vergelijkbaar met de
luidsprekers van een stereo-installatie), waarbij de punt in het middenoor vooruitspringt.
Dankzij deze vorm is het trommelvlies altijd gespannen en trilt in zijn geheel als het door een
opgevangen geluidsgolf in beweging wordt gezet.
Het middenoor
Het trommelvlies vormt de grens tussen het uitwendige oor en het middenoor. Hierachter
begint de trommelholte, een met lucht gevulde ruimte die met de buitenlucht in verbinding staat
via de buis van Eustachius. Deze komt uit in de neus-keelholte en zorgt ervoor dat de druk in
de trommelholte gelijk blijft aan die van de buitenlucht.
In de trommelholte is met dunne banden de keten van gehoorbeentjes opgehangen: hamer,
aambeeld en stijgbeugel. De hamersteel is vast met het trommelvlies verbonden,de hamerkop
is door een gewrichtje met het aambeeld verbonden en het aambeeld met de stijgbeugel. De
voetplaat van de stijgbeugel ligt tegen het ovale venster, dat het middenoor met het binnenoor
verbindt.
Als nu het trommelvlies gaat trillen, wordt deze trilling via de hamer en het aambeeld
doorgegeven aan de stijgbeugel. Deze zorgt ervoor dat de vloeistof, die zich in het slakkenhuis
bevindt, via het vliesje van het ovale venster in beweging wordt gebracht. Een probleem daarbij
is dat het binnengekomen geluid over moet gaan van lucht naar vloeistof. Boven een vloeistof
treedt een grote mate van reflectie op, waardoor energie verloren gaat. Om dit energieverlies te
compenseren, moet de druk van de trilling na de geringe versterking in het uitwendige oor, in
het middenoor nog vele malen versterkt worden. Dit gebeurt op twee manieren:
- Er treedt een versterkende werking op door de hefboomfunctie van de gehoorbeentjes. De
beweging van de voetplaat van de stijgbeugel tegen het ovale venster is daardoor kleiner,
maar de uitgeoefende kracht groter. Dit vergroot de druk echter maar ongeveer twee keer.
- De oppervlakte van de voetplaat van de stijgbeugel is ongeveer 3 mm 2 ; vele malen kleiner
dan het trommelvlies, dat zo'n 75 mm 2 groot is. Hierdoor wordt de druk op de vloeistof in
het binnenoor tussen de 20 en 30 maal zo groot als de geluidsdruk op het trommelvlies.
Overigens kan er in het middenoor ook voor gezorgd worden dat geluiden, in plaats van
versterkt, gedempt doorgegeven worden. Dit gebeurt door de stijgbeugelspier, die samentrekt
bij aanbod van zeer hard geluid en er zo voor zorgt dat de voetplaat van de stijgbeugel niet
meer recht op het ovale venster terecht komt. Hierdoor wordt de overdracht van geluid
enigszins belemmerd.
Het binnenoor
Het binnenoor is een met vloeistof gevulde ruimte in het rotsbeen. Het bestaat uit drie
onderdelen: het vestibulum, de half-cirkelvormige kanalen en het slakkenhuis of cochlea.
De half-cirkelvormige kanalen vormen samen met twee holtes in het vestibulum het
evenwichtsorgaan. Hierop ga ik op deze plaats niet verder in, omdat het evenwichtsorgaan
geen rol speelt bij het horen.
III