De canon van Bouwfonds - Bouwfonds Ontwikkeling

10
1946-1952
2.000 spaarders zijn inschreven die allemaal weten ‘dat de
woning naar hen toekomt’. De eerste stappen op weg naar
eigen woningbezit zijn gezet, de eerste aanval op de
woningnood is geopend.
In oktober van het jaar geeft het Rijk officieel toestemming
voor een dergelijk spaarsysteem voor een woning: dat zijn
op dat moment 53 gemeenten in Groningen, 30 in Friesland
en 31 in Drenthe die geld steken in het fonds. Particuliere
bouwkassen zien het als oneerlijke concurrentie en klagen
het initiatief aan. Er is geen weg terug, temeer omdat de
Bouwkas niet alleen geld verstrekt maar ook service en
kennis. Maandelijks haalt een bode van de Bouwkas het
spaargeld op bij de deelnemers thuis: hij wordt het gezicht
van de organisatie. De overheid ziet er tegelijk een opvoedende
waarde in. President-commissaris mr. Wytema zegt
tijdens een aandeelhoudersvergadering: ‘de levering van
huisvesting aan de minst draagkrachtigen is bij uitstek een
taak van de gemeente. Die kan het best worden opgeknapt in
samenwerking met de Bouwkas. Zij stimuleert de spaarzin
van de mensen, waardoor ze – onder bescherming van de
overheid – het hunne bijdragen tot herstel en wederopbouw
van ons vaderland.’ Vele jaren later zouden Van Kooten en
De Bie zingen over 1948: ‘er hing een lapje voor de brievenbus.’
Natte haartjes en de teil als badkuip, een rekje met was
voor de haard – in die sfeer werd Bouwfonds gesticht.
Het eerste rijtje woningen, gerealiseerd in
Assen (1951).