De canon van Bouwfonds - Bouwfonds Ontwikkeling

1970-1979
De Poelwijkkrant markeert in 1978 het
hoogtepunt van de woonerfcultuur.
De jonge afdeling ‘Stadsvernieuwing en
Bijzondere Huisvesting’ verricht haar
activiteiten in een relaxte werkomgeving
(1979).
Eerste langlopende
pps-gebiedsontwikkeling
Welke gemeenten groeien in de loop van zestig jaar uit tot
echte Bouwfonds-kernen? Dat zijn Wijk bij Duurstede waar
de helft van het stadje uit Bouwfondswoningen bestaat, en
Monnickendam. Daar gaat vanaf 1970 de ontwikkeling van
Poelwijk van start, op de grond van boer Poel. Het is het
eerste voorbeeld van gebiedsontwikkeling waar de gemeente
en de markt samen optrekken. De NV Monnickendam Poelwijk
Ontwikkelingsmaatschappij zal zich toeleggen op de bouw
van 1.730 woningen voor de duur van twintig jaar.
Aanvankelijk ligt er een innovatieve stedenbouwkundige
schets, met de complete woonwijk op palen, deels boven
water. Daar wil Bouwfonds niet aan.
Toch dringen de rudimentaire ideeën wel door in de
uiteindelijke opzet: een helder onderscheid tussen de hoofdstructuur
en de woonbuurten. De aanwezige waterlopen
worden optimaal in het plan ingepast en zelfs uitgebreid
met buurthaventjes. Poelwijk zal een staalkaart worden
van de jaren zeventig- en tachtig stedenbouw, met Ooster Ee
als voorbeeld van de woonerf-hausse en het latere
Binnengouw dat daarmee weer breekt en juist sober en
zakelijk van karakter is.
Typerend voor het tijdsgewricht is de democratisering – of
zoals het in die tijd geschreven werd: demokratiesering.
De burger kreeg inspraak, mocht zijn wensen ten aanzien
van de wijk en de woning kenbaar maken. Compromissen
en concessies konden ook niet uitblijven: toen de markt eind
jaren zeventig tegen begon te zitten, stelde Bouwfonds voor
het aandeel sociale woningbouw te verminderen en het
segment luxueuzere woningen te vergroten. De boerderette
deed zijn intrede, en vulde de rand van Poelwijk.
Boerderette, woonerf, biels, stoepgroente, gebeitst hout,
25