Inloop Jaarboek 2005-2006.indd - Isso

ISSO Publicaties
Publicatie 2
Zontoetredingsfactoren
Voor het berekenen van de hoeveelheid zonnewarmte,
die via de glasvlakken en de zonwering een vertrek bin-
nenkomt, dienen bekend te zijn:
− de hoeveelheid zonnestraling die op de betreffende
gevel valt
− het verhoudingsgetal dat uitdrukt welk deel van de
opvallende (kortgolvige) zonnestraling totaal binnen
komt in de vorm van doorgelaten zonnestraling,
warmtestraling en convectiewarmte.
De opvallende kortgolvige zonnestraling bestaat uit
drie componenten: directe straling, diffuse hemelstra-
ling en - vaak niet te verwaarlozen - die straling, die
door nabij gelegen grondoppervlakken, gebouwen
e.d. wordt gereflecteerd. De opvallende zonnestra-
ling, alsmede de verhouding tussen de drie genoemde
componenten, is afhankelijk van de breedtegraad, de
geveloriëntatie, de datum, het tijdstip op de dag en de
atmosferische troebeling en - voor wat betreft de door
de omgeving gereflecteerde straling - van de aard en
ligging van de reflecterende oppervlakken. Voor de
waarden van de opvallende zonnestraling, afhanke-
lijk van de genoemde factoren, wordt verwezen naar
ISSO-publicatie nr 3 Zonstralingstabellen”.
Er zijn voor de beoordeling van de verschillende begla-
zingen en zonweringen drie grootheden ingevoerd:
− de (absolute) zontoetredingsfactor ZTA, die gebruikt
wordt voor de bepaling van de totale binnenkomende
hoeveelheid zonnewarmte,
− de convectiefactor CF, die aangeeft welk deel van
de totaal binnenkomende hoeveelheid zonnewarmte
onmiddellijk (zonder vertraging door accumulatie)
convectief aan de vertreklucht wordt afgegeven,
− de lichttoetredingsfactor LTA, die dient om de licht-
technische eigenschappen van de diverse zonwerin-
gen te kunnen vergelijken.
Publicatie 3
Zonstralingstabellen
Voor het berekenen van de hoeveelheid zonnewarmte
die via de glasvlakken en de zonwering, resp. via de
buitenmuren een vertrek binnenkomt, dient onder
andere bekend te zijn de hoeveelheid zonstraling die
op de betreffende gevel (of dak) valt.
De opvallende (kortgolvige) zonstraling bestaat uit
drie componenten: directe straling, diffuse hemelstra-
ling en - vaak niet te verwaarlozen - die straling welke
door nabij gelegen grondoppervlakken, gebouwen e.d.
wordt gereflecteerd.
De opvallende zonstraling, alsmede de verhouding
tussen de drie genoemde componenten, is afhankelijk
van de breedtegraad, de geveloriëntatie, de datum, het
tijdstip op de dag en de atmosferische troebeling en
- voor wat betreft de door de omgeving gereflecteerde
straling - van de aard en de ligging van de reflecte-
rende oppervlakken.
De hierna volgende zonstralingstabellen zijn berekend
voor midden Nederland (breedtegraad 52° NB en leng-
tegraad 5° OL) voor alle maanden van het jaar, voor alle
uren van de dag, voor horizontale vlakken en voor 8
verticale geveloriëntaties, en voor een voor Nederland
representatief te achten graad van atmosferische troe-
beling. De drie hier voor genoemde componenten zijn
in deze tabellen zowel afzonderlijk als gezamenlijk
opgenomen. In de praktijk kunnen de tabellen worden
gebruikt voor geheel Nederland.
De hoeveelheid zonnewarmte die via de glasvlakken
en de zonwering een vertrek binnenkomt, kan bere-
kend worden met behulp van een verhoudingsgetal,
de absolute zontoetredingsfactor ZTA, die voor de ver-
schillende zonweringconstructies kan worden ontleend
aan ISSO-publicatie nr. 2 “Zontoetredingsfactoren”.
De zonstralingstabellen zijn opgesteld ten behoeve van
de berekening van de maximale koellast van gebou-
wen. Dit betekent dat deze gelden voor helder weer en
de minimale atmosferische troebeling, die in Nederland
mag worden verwacht. Voor exploitatieberekeningen
zijn deze zonstralingstabellen niet bruikbaar, omdat
daarvoor de gemiddelde situatie maatgevend is, zowel
voor wat betreft de zonneschijnduur en aard van de
bewolking, als ten aanzien van de atmosferische troe-
beling.
Publicatie 4
(ver vangen door ISSO-publicatie 51, ISSOpublicatie
53 en ISSO-publicatie 57 )
ISSO jaarboek
44 ISSO jaarboek