Nr. 5 - N-VA

OP STAP IN VLAANDEREN
V O L L E
MANEN
16
BRUGGE 2002
EVEN VENETIE VAN EUROPA
Op een dag doken ze op, zwermden uit
Over de stad en nestelden zich.
We gaven ze te eten van onszelf.
Op een nacht waren ze verdwenen.
Maar ze bleven. ‘s Nachts worden we bezocht.
In onze eigen, vreemdkleurige dromen.
Anderhalf jaar lang werden wij met bovenstaande
intrigerende verzen van Peter Verhelst
klaargestoomd voor het wonderjaar, Brugge
2002. Intendanten met managersvaardigheden
schopten ons traditionele cultuurbeleid de eenentwintigste
eeuw in. Aan het Zand rees imponerend
en overweldigend het concertgebouw van Paul
Robberechts en Hilde Daem op. Op de terrasjes
hoorde je dag in dag uit zure commentaar: die architectuur
zou niet passen in de oude stad met zijn
huisjes in ‘Brugse stijl’, waarvan er overigens op de
terrasjes van het Zand geen voorbeelden te zien
zijn. De stadsgidsen wezen bij het Capucienenreitje
toeristen glimlachend de enkele weken voor de
gemeenteraadsverkiezingen onthulde eerste steen,
waarop een kalligraaf met pre-electorale vooruitziendheid
alvast de namen van de stadsmagistraat
en de minister van Cultuur voor vergetelheid had
behoed.
Veel kritiek op het moderne bouwwerk is verstomd
sinds de toehoorders van de eerste concerten daarboven
de akoestiek van de concertzaal naar
waarde hebben weten te schatten en zij zich voor de
ramen van de foyer toch in het hart van de verlichte
oude stad hebben gewaand. Maar bij momenten
slaat de verzuring op de terrasjes weer toe, bijvoorbeeld
als uit een krantenbericht blijkt dat er op een
winderige nacht een paar dakpannen van het
gebouw naar beneden zijn gekomen.
:
Op de Burg lopen wij door het paviljoen van Toyo Ito.
Transparantie en licht. Glas en water. Als je over het
bruggetje stapt word je geacht je te realiseren dat je
je oude conservatieve houvast opgeeft zonder dat je de blik
op de historische gevels hoeft kwijt te spelen. Lokale spuiters
hebben voor het ding de ontnuchterende naam
‘carwash van de gouverneur’ bedacht (foto links boven).
En ondertussen loopt de tentoonstelling Van Eyck, de
Vlaamse Primitieven en het Zuiden. Duizenden bewonderende
en genietende bezoekers, verveelde en
enthousiaste schoolklassen, damesverenigingen, werknemers,
nocturnes voor belegen beleggers, Fransen,
Italianen, Amerikanen, Japanners. Luisterend naar een
gids, met een loep een schilderijtje aftastend, of moeizaam
zoekend in het aan informatie te karige brochuurtje
dat ze aan de ingang toegestopt krijgen. En daarna
in de stad zeulend met de prachtige catalogus: een
beslist niet overdreven duur lees- en kijkboek om tijden
lang telkens weer nagenietend ter hand te nemen.
Op 24 mei gingen de deuren open voor nog een
tentoonstelling: HANZE@MEDICI.COM. Het
Brugge van de veertiende en vijftiende eeuw als
wisselmarkt van culturen. De jongens van het VTI
hebben alvast een mooie stunt gepresenteerd. Op het
Van Eyck-plein staat hun reconstructie van de oude
stadskraan (foto rechts boven), die je onder meer kan
zien op een schilderij van Memling. (In het gerestaureerde
Sint-Janshospitaal.)
Ondertussen stapte de vernieuwde H.-Bloedprocessie
door de binnenstad, in augustus de Praalstoet van de
Gouden Boom. In Brugge staat zelfs de Apotheose van
de Vlaamse Feestdag op het programma. Eén dag na
11 juli. Wij zijn politiek correct.
Joris Dedeurwaerder