16.09.2013 Views

Nr. 5 - N-VA

Nr. 5 - N-VA

Nr. 5 - N-VA

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Volle Manen, Barrikadenplein 12, 1000 Brussel. Driewekelijks tijdschrift. Mei 2002. Jaargang 2. Nummer 5. Toelating gesloten verpakking B/43. Afgiftekantoor Gent-X. VOLLE<br />

MANEN<br />

VOOR ZES MILJOEN VLAMINGEN NR. 5 I 2002<br />

VERHOFSTADT – MICHEL<br />

MANIPULEREN KIESWET<br />

BELGIE-BELGIQUE<br />

P.B. GENT-X<br />

NMBS VERSTRIKT IN PAARS-GROENE LEUGENS<br />

B/43<br />

Uw stem klonk luid in Leuven<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

1


V O L L E<br />

MANEN<br />

2<br />

Mijlpaal Herman Vos<br />

Vijftig jaar geleden, op 12 mei 1952,<br />

overleed in Antwerpen de Vlaamsgezinde<br />

politicus Herman Vos.<br />

Vos was tussen de wereldoorlogen een<br />

der belangrijkste voormannen van het<br />

Vlaams-nationalisme, maar tijdens<br />

diezelfde periode stapte hij over naar de<br />

socialistische partij. Dat feit is één van de<br />

redenen waarom Vos geen<br />

opvallend zichtbare plaats<br />

bekwam in de galerij der<br />

flamingantische coryfeeen.<br />

Een andere reden ligt<br />

blijkbaar in de persoonlijkheid<br />

van de man. Want als<br />

wij het oordeel van zijn<br />

Nederlandse vriend Pieter<br />

Geyl samenvatten, dan<br />

was Vos een minzame<br />

twijfelaar die het politieke<br />

leiderschap herhaaldelijk<br />

uit de handen liet glippen. De belangrijkste<br />

van die ‘gemiste kansen’ zijn<br />

bekend: het mislukken van zijn federalistische<br />

concept uit 1931, zijn onmacht<br />

om zijn flamingantisch engagement<br />

door te zetten in de socialistische partij,<br />

zijn onvermogen om het Vlaams-nationalisme<br />

organisatorisch uit te bouwen en<br />

op democratische sporen te houden.<br />

Aan dat laatste tekort van Herman Vos<br />

- en van andere nationalisten – werd in<br />

het weekblad Wij (5 maart ‘98) ernstig<br />

getild door Hugo Schiltz. Schiltz stelde<br />

namelijk dat "de fascistoïde en Dietse<br />

nationalisten" hierdoor vrij spel kregen<br />

.................<br />

COLOFON<br />

Volle Manen wordt uitgegeven door vzw.<br />

Vlaams Pers-,<br />

Radio- en TV-Instituut en verschijnt 10<br />

keer per jaar<br />

Hoofdredacteur: Maurits van Liedekerke<br />

Eindredacteur: Jan van der Vloet<br />

Werkten mee aan dit nummer: Peter<br />

Feys, Marc Platel, Piet De Zaeger<br />

Redactiesecretariaat: Greet Sels<br />

Coördinatie: Nico Moyaert<br />

Lay-out en druk: Uitgeverij F-Twee,<br />

Kuiperskaai 6, 9000 Gent,<br />

tel. 09/265.97.20<br />

om het Vlaams-nationalisme af te leiden<br />

naar "de heilloze weg van de breuk met<br />

de reformistische democratische politiek<br />

die Herman Vos beoogde".<br />

Vos werd in Antwerpen geboren op 30<br />

maart 1889. Omwille van de Eerste<br />

Wereldoorlog moest hij zijn universitaire<br />

studies onderbreken. Tijdens diezelfde<br />

periode trad hij in het<br />

activisme, waar hij<br />

behoorde tot de gematigde<br />

strekking (unionisme)<br />

die zich verzette tegen de<br />

radicale groep van Jong-<br />

Vlaanderen en tegen de<br />

Bestuurlijke Scheiding<br />

van België. In 1925 werd<br />

hij Vlaams-nationalistisch<br />

kamerlid en hoofdredacteur<br />

van De Schelde. Hij<br />

speelde tevens een<br />

belangrijke rol in de zogenaamde<br />

Bormsverkiezing van 1928, maar in<br />

1932 kon hij geen gecoöpteerd senator<br />

worden omdat de Vlaams-nationalisten<br />

hem hun steun weigerden.<br />

Na de stichting van het VNV in 1933,<br />

stapte Vos over naar de socialistische<br />

partij. Daar werd hij in 1935 senator en<br />

na de Tweede Wereldoorlog minister.<br />

Ofschoon hij tijdens de socialistische<br />

Guldensporenviering van 1936 nog een<br />

belangrijke rede had uitgesproken, ebde<br />

zijn belangstelling voor de Vlaamse<br />

beweging geleidelijk weg.<br />

J. Faber<br />

Jaarabonnement: e 12,50 over te schrijven<br />

op rekeningnummer<br />

435-0259701-15 van VPRTI vzw.<br />

Verantwoordelijke uitgever: Geert<br />

Bourgeois, Barrikadenplein 12,<br />

1000 Brussel, tel. 02/219.49.30,<br />

fax 02/217.35.10,<br />

e-post: vollemanen@n-va.be<br />

btw-nummer VPRTI: 407.762.759<br />

Dit nummer werd afgesloten op vrijdag<br />

17 mei 2002.<br />

Lid van de Unie<br />

van de Uitgevers<br />

van<br />

de Periodieke Pers<br />

“<br />

“<br />

“<br />

PERS-<br />

SPIEGEL<br />

DOOLHOF<br />

Ik kan mij niet ontdoen van de indruk<br />

dat het Vlaams parlement een zwijgzaam<br />

doolhof is geworden, en dat de<br />

Vlaamse regering zichzelf slechts als<br />

een aanhangsel van de federale regering<br />

beschouwt. Dat was zeker niet de<br />

bedoeling van de voorgangers die vanaf<br />

de jaren negentig gestreefd hebben naar<br />

een Vlaams parlement en een echte<br />

Vlaamse regering."<br />

Prof. em. Robert Senelle in Knack van<br />

woensdag 8 mei 2002<br />

TABOE<br />

Wat Fortuyn heeft gedaan, was een<br />

statement in naam van alle<br />

Nederlandse burgers en duizenden<br />

Vlamingen erbij. Hij heeft gedaan<br />

waar noch de Nederlandse noch de<br />

Belgische gevestigde macht in<br />

geslaagd zijn: de politiek opnieuw bij de<br />

burgers brengen. Ongeacht zijn oplossingen,<br />

heeft hij de politiek bevrijd van<br />

het verstikkende taboe op alle onbespreekbaar<br />

gemaakte thema’s."<br />

Luc Van der Kelen in Het Laatste<br />

Nieuws van woensdag 8 mei 2002<br />

GROEN<br />

Dat de leugens<br />

Durant niet fataal<br />

geworden zijn,<br />

komt omdat ook<br />

premier Verhofstadt<br />

boter op het hoofd<br />

heeft en paars niet<br />

zonder groen voort wil<br />

regeren. Al is het maar de vraag in<br />

hoeverre de groenen nog in staat zijn<br />

op het beleid te wegen. Terwijl Agalevvice-premier<br />

Aelvoet nog altijd aan het<br />

bekomen is van haar mini-PCB-crisis,<br />

staat nu ook Ecolo-vice-premier<br />

Durant het water aan de lippen. En de<br />

minister is van het NMBS-dossier nog<br />

niet verlost."<br />

Stefaan Huysentruyt in De Financieel<br />

Economische Tijd van vrijdag 10 mei 2002


UITGELICHT<br />

................................<br />

OP NAAR DE 10 000 LEDEN!<br />

Op het eerste N-<strong>VA</strong>-ledencongres, 4 & 5 mei jl., mocht algemeen<br />

secretaris Kris Van Dijck het 9 300 ste N-<strong>VA</strong>-lid verwelkomen. Nu,<br />

enkele weken later, blijft de ledenteller vlot doortikken zodat we<br />

op 11 juli ongetwijfeld de kaap van de 10 000 N-<strong>VA</strong>-leden kunnen ronden.<br />

Tot oud-VU-leden die nog afwachten of die te goeder trouw een andere<br />

keuze maakten, maar nu inzien dat die verkeerd was, deed algemeen<br />

voorzitter Geert Bourgeois in Leuven de volgende oproep: "Vanaf Leuven<br />

5 mei 2002 is voor iedereen duidelijk dat de N-<strong>VA</strong> de enige opvolger is<br />

van de eertijds consequente en vernieuwende VU. De N-<strong>VA</strong> is een jonge,<br />

nieuwe partij met een rijk verleden en een nog rijkere toekomst. Kom<br />

met ons werken aan dit schitterend project dat Vlaanderen zal<br />

veranderen. Kies voor de inhoud, kies voor de N-<strong>VA</strong>!"<br />

Maar ook u, aandeelhouders van de N-<strong>VA</strong> die reeds een bewuste keuze<br />

maakten, kunt de N-<strong>VA</strong>-boodschap verder uitdragen. Bezorg ons naam<br />

en adres van vrienden, collega’s en buren. Met uw groeten stuurt Geert<br />

Bourgeois hen dan de congresteksten ter kennismaking zodat onze<br />

Nieuw-Vlaamse visie steeds meer Vlamingen bereikt.<br />

Barrikadenplein 12, 1000 Brussel<br />

Tel. 02/219.49.30, fax. 02/217.35.10, e-post: info@n-va.be<br />

Nieuw-Vlaamse Alliantie<br />

Barrikadenplein 12<br />

1000 Brussel<br />

tel. 02/219.49.30<br />

.................<br />

fax 02/217.35.10<br />

e-post: info@n-va.be<br />

webstek: www.n-va.be<br />

DE TOEKOMST<br />

WENKT<br />

Ons eerste partijcongres is<br />

uitgegroeid tot een denderend<br />

succes, dankzij de idealistische<br />

inzet van honderden<br />

gedreven N-<strong>VA</strong>’ers. Ons ‘syndicaat<br />

van het algemeen Vlaams belang’<br />

heeft een unieke, duidelijke plaats<br />

verworven op het politieke schaakbord.<br />

Niet eens 7 maanden geleden,<br />

bij de geboorte van de N-<strong>VA</strong>,<br />

droomden we er nog van een nieuwe,<br />

slagkrachtige en toekomstgerichte<br />

partij uit te bouwen, zoals de<br />

Volksunie van weleer. Vandaag is<br />

de droom werkelijkheid. Aan ons<br />

nu om ook de kiezer te bewijzen<br />

dat ónze droom geen bedrog is.<br />

De voortekenen zijn alvast meer<br />

dan gunstig. Niet alleen in Vlaanderen<br />

ervaren we overal een<br />

aanstekelijk enthousiasme voor<br />

onze duidelijke, rechtlijnige politiek.<br />

Het Nederlands voorbeeld bewijst<br />

dat de kiezer genoeg heeft van de<br />

paarse eenheidsworst, van de<br />

politieke partijen die elkaar verdringen<br />

in het grijze centrum. De<br />

toekomst is aan een politieke partij<br />

met een klare visie en duidelijke<br />

stellingen, ronduit en rechtlijnig,<br />

zonder taboes.<br />

De toekomst is aan de N-<strong>VA</strong>.<br />

Geert Bourgeois<br />

Voorzitter N-<strong>VA</strong><br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

3


V O L L E<br />

MANEN<br />

4<br />

LIDMAAT<br />

..................................<br />

Line Lambert<br />

Line Lambert zegt liever niet hoe<br />

oud ze is. Gewoon vermelden dat<br />

haar leeftijd naar de negentig toe<br />

gaat, vindt zij al meer dan genoeg. In<br />

1928 studeerde ze af aan de normaalschool<br />

waar ze zowel het diploma van<br />

onderwijzeres als dat van regentes in<br />

letterkunde en geschiedenis haalde.<br />

De immer kranige Line werd in Lier<br />

geboren maar verhuisde, na haar<br />

huwelijk met de dichter Jef De Belder,<br />

naar Gent. Haar zoon, de diplomaat<br />

Hans De Belder was VU-senator en<br />

stond later aan het hoofd van de<br />

Vlaamse Dienst voor Buitenlandse<br />

Handel.<br />

Line is ervan overtuigd dat in elke mens<br />

een talent schuilt dat nog ontdekt en<br />

ontwikkeld moet worden. Daarom<br />

stichtte zij als leidster van de Katholieke<br />

Vlaamse Meisjesbond een leidsterblad.<br />

De microbe van het uitgeven zou<br />

trouwens nooit verdwijnen: nog steeds<br />

geeft ze boeken uit, bij voorkeur over<br />

historische onderwerpen (De Tijden der<br />

Colibrants, over de geschiedenis van<br />

Lier) en ook poëzie. Haar jongste uitgave<br />

is gewijd aan dichteres Blanka<br />

Gyselen.<br />

Line heeft haar leven altijd zélf gemaakt<br />

en nooit invloeden van anderen geduld.<br />

Daarom koos ze ook voor Vlaanderen,<br />

ze wil iemand zijn, een eigen identiteit<br />

hebben. Ze is altijd moeten opkomen<br />

voor haar mening, ook toen de kerkelijke<br />

overheid vanaf de preekstoel liet<br />

weten dat Vlaams-nationalist zijn…<br />

doodzonde is. Tijdens de repressie<br />

werd ze aangehouden en 7 maanden<br />

opgesloten.<br />

Hoewel zij vindt dat individueel<br />

Vlaming zijn meer waard is dan<br />

georganiseerd, werd Line toch lid van<br />

de VU. Ze maakte de overstap naar<br />

de N-<strong>VA</strong> en op de meeting in december<br />

2001 in Gent werd ze als het<br />

oudste lid van de jonge partij in de<br />

bloemen gezet.<br />

...


TOPPUNT <strong>VA</strong>N CYNISME<br />

<strong>VA</strong>N LIEDEKERKE<br />

.................................<br />

Een lezer schrijft ons, misnoegd te<br />

zijn over een zinsnede in het<br />

geschreven portretje van Michel<br />

Capoen, verschenen in een vorige<br />

Volle Manen. Daarin vertelt de gewezen<br />

VU-senator dat hij, als hulp in de<br />

gevangenisbibliotheek van Ieper, aan<br />

leeslustige gevangenen meer korans<br />

dan Nederlandstalige boeken uitleent.<br />

Dat komt, zo weet Capoen, omdat er<br />

nogal wat drugkoeriers uit Noord-<br />

Frankrijk in Ieper hun straf uitzitten.<br />

"Dus zijn”, zo besluit onze correspondent,<br />

“álle islamieten drugkoeriers. Nu<br />

gaan jullie toch wat te ver. Zoiets zijn<br />

we gewoon om lezen in de geschriften<br />

van Filip De Winter."<br />

Zijn conclusie luidt onverbiddelijk: de<br />

N-<strong>VA</strong> dwaalt af naar extreemrechts.<br />

Het citaat illustreert wat er fout kan<br />

gaan wanneer feiten niet meer bij hun<br />

ware naam mogen genoemd worden.<br />

Want wat is er mis aan de vaststelling<br />

dat veroordeelden hun tijd doden met<br />

het lezen van de koran? Blijkbaar mag<br />

dat niet met zoveel woorden worden<br />

gezegd.<br />

Evenmin als alle Vlamingen doetjes<br />

zijn, zijn niet alle islamieten drugkoeriers.<br />

Maar het ontkennen dat er een<br />

probleem is met mensen die via<br />

misdadige praktijken rijkdom vergaren,<br />

is de problemen niet willen zien.<br />

Dergelijke struisvogelmanieren leiden<br />

onvermijdelijk tot breed ongenoegen<br />

en verzekert extreemrechts nog jaren<br />

electoraal succes.<br />

Na de niet eens zo verrassende<br />

uitslag van de eerste ronde van de<br />

Franse presidentsverkiezingen<br />

riepen de cohabitationpartijen dat de<br />

democratie in het gedrang was, maar<br />

ze zegden er niet bij dat zij de wrange<br />

vruchten plukten van hun jarenlang<br />

onzorgvuldig veiligheidsbeleid. Wie al<br />

eens in Frankrijk vertoeft, merkt toch<br />

ook hoe verloederd faubourgs en<br />

banlieues er bij liggen en hoe sommige<br />

gegeerde vakantieplekken nog nauwelijks<br />

genietbaar zijn. Niet zo zeer de<br />

aanwezigheid van mensen uit verre<br />

landen is het probleem, wél dat het blijkbaar<br />

niet oorbaar is van hen te eisen dat<br />

ze rekening houden met de levenswijze<br />

in hun gastland. Mensen afkomstig<br />

uit andere culturen kunnen het daar<br />

moeilijk mee hebben, omdat zij een<br />

andere levensstijl gewoon zijn. Dit is<br />

geen waardeoordeel, maar als zij hier<br />

willen aarden is aanpassing onontbeerlijk.<br />

Zo’n eis heeft niets met racisme<br />

of onverdraagzaamheid te maken, dit is<br />

gewoon noodzakelijk om onze steeds<br />

ingewikkelder maatschappij leefbaar en<br />

bestuurbaar te houden.<br />

De problematiek stelt zich in<br />

meerdere EU-landen. In Nederland,<br />

waar de instroom van<br />

allochtonen niet gering is, wist de<br />

praatvaardige Pim Fortuyn het<br />

probleem genadeloos aan te kaarten<br />

en kon hij, geholpen door een scheut<br />

populisme, de bevolking diep beroeren.<br />

De verkiezingsuitslag van 15<br />

mei jl. was er dan ook naar, de Lijst<br />

Fortuyn verzamelde Hollands grootste<br />

ongenoegen.<br />

Zeer zeker moet ook Vlaanderen<br />

lessen trekken uit het gebeuren.<br />

Gewezen moet worden op het feit dat<br />

politici vaak zelf aan de basis liggen<br />

van de kloof met de burger. De graagte<br />

waarmee sommigen van hen zich<br />

tot mediaclownerieën lenen of emotie<br />

met betrokkenheid verwarren, kampt<br />

met wollig taalgebruik om beleidsfouten<br />

of onkunde te verdoezelen. Het<br />

blameert het mandaat dat de burgers<br />

hen hebben toevertrouwd. Nog erger<br />

is de schaamteloosheid waarmee<br />

sommigen van de ene politieke overtuiging<br />

naar de andere springen, als<br />

ging het om een hinkstapsprong.<br />

Iedereen kan wel eens van mening<br />

veranderen, maar je kunt niet eerst<br />

een beetje Vlaams-nationalist zijn,<br />

dan wat links-liberaal om vervolgens<br />

voor een socialist door te gaan. Het<br />

toppunt van dit cynisme is deze<br />

kazakdraaierij durven verkopen als<br />

een strijd tegen extreemrechts, terwijl<br />

het eerder koren op de molen van de<br />

antipolitiek is. In welke zandbak<br />

eindigt zo iemand?<br />

Oja, twee weken na de kwaaie<br />

brief werden in de West-Vlaamse<br />

grensstreek op één en<br />

dezelfde nacht drie gewelddadige<br />

ramkraken gepleegd, de gangsters<br />

kwamen uit Noord-Frankrijk. De<br />

gevangenisbibliothecarissen van<br />

Ieper zullen dus nog veel om handen<br />

hebben.<br />

Maurits van Liedekerke<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

5


V O L L E<br />

MANEN<br />

6<br />

NMBS<br />

VERSTRIKT IN PAARS-GROENE LEUGENS<br />

..................................<br />

Snel en efficiënt besturen. Dat was het credo van de<br />

regering-Verhofstadt. O.a de modernisering van het<br />

overheidsapparaat was hiervoor een noodzaak.<br />

Vandaag lijken deze hervormingen echter verder weg dan<br />

ooit. Nadat eerst de nationale luchtvaartmaatschappij<br />

Sabena een noodlanding maakte en later definitief aan de<br />

grond bleef, mocht de baas van De Post een andere job<br />

gaan zoeken. Ook de hervorming van de politie, het<br />

gerecht, het Federaal Voedselagentschap en de ambtenarij<br />

wil maar niet lukken. De amateuristische aanpak van paarsgroen<br />

in het NMBS-dossier is echter ongezien. Een triest<br />

schouwspel van een ploeg die de pretentie had om van dit<br />

land een ‘modelstaat ’ te maken.<br />

De hervorming van de NMBS dus. Wat voor paarsgroen<br />

leek neer te komen op de vervanging van het<br />

huidige NMBS-bestuur. Snel werden tien nieuwe<br />

bestuurders benoemd, netjes volgens partijpolitieke belangen.<br />

Maar vooral gedelegeerd bestuurder Etienne Schouppe,<br />

van CD&V-huize, was een doorn in het oog van minister<br />

van Mobiliteit Durant en moest vervangen worden. De<br />

minister schoof haar kandidaat naar voor maar deze werd<br />

te licht bevonden. De zoektocht ging verder maar van bij de<br />

aanwervingsprocedure liep het al mis. Er bleek geen vacature<br />

uitgeschreven te zijn. Op zaterdag 20 april jl.<br />

verscheen er alsnog een oproep tot kandidaatstelling in het<br />

Staatsblad. Geïnteresseerden konden zich tot dinsdagmiddag<br />

23 april aanbieden, daar waar de normale procedure<br />

(en de enige met kans op succes) minstens een periode<br />

van enkele maanden vereist. Maar de kandidaatskeuze<br />

was reeds voordien gemaakt. De dag voor publicatie in<br />

het Staatsblad werd Christian Heinzmann, topman van de<br />

Luxemburgse vliegtuigmaatschappij Luxair, gecontacteerd.<br />

Na heel wat paars-groene smeekbeden aanvaardde hij de<br />

functie. Een week later al nam Heinzmann ontslag. De regering<br />

duidde het NMBS-management en vooral de spoorvakbonden<br />

aan als grote schuldigen. Zij zouden Heinzmann<br />

onder druk hebben gezet om af te zien van zijn nieuwe job.<br />

Snel werd duidelijk dat de intimidaties maar een deel<br />

van het verhaal waren. Heinzmann had intussen de<br />

ware boekhoudkundige situatie onder ogen gekregen<br />

en die bleek ronduit dramatisch te zijn. Daarnaast zou hij<br />

een politiek benoemde directeur-generaal naast zich krijgen<br />

die steeds zijn handtekening onder belangrijke beslissingen<br />

zou moeten plaatsen. Heinzmann was hiervan niet<br />

op de hoogte. Ook de andere leden van het directiecomité<br />

zouden politiek worden aangeduid. Verder had Heinz-<br />

mann twijfels bij de rechtsgeldigheid van zijn benoeming en<br />

hekelde hij het feit dat hij nog geen contract gekregen had.<br />

Tot slot beschouwde hij minister Durant als een minister op<br />

de wip en vreesde hij dat, wanneer Durant zou opstappen,<br />

ook zijn carrière bij de NMBS zou eindigen.<br />

Om zich te redden zocht vice-premier Durant haar heil in leugens.<br />

Dit alles stond te lezen in Heinzmanns eerste ontslagbrief<br />

die door Durant naar de prullenmand werd<br />

verwezen wegens de noodzakelijkheid van ‘enkele<br />

juridische aanpassingen’. Later veranderde mevrouw<br />

haar versie en wist ze zich te herinneren dat de eerste brief<br />

wél in haar handtas terechtgekomen was, maar niet onder<br />

haar ogen. De tweede gekuiste versie (waarin enkel nog<br />

de intimidaties van de spoorbonden en het management<br />

werden behouden als ontslagredenen), werd een dag na<br />

de eerste geschreven op het kabinet-Durant met medeweten<br />

van eerste-minister Verhofstadt. De hele operatie had<br />

maar één bedoeling: het paars-groene gezicht redden.<br />

Heinzmann, die het allemaal te gortig begon te vinden,<br />

bracht vervolgens zijn versie naar buiten. Waarop er zich<br />

een paars-groen leugenpaleis ontspon waarbij minister<br />

Durant bleef vasthouden aan de gekuiste versie en Verhofstadt<br />

de vakbonden bleef aanwijzen als hoofdschuldigen.<br />

Het ontslag van Durant leek onvermijdelijk maar ze bleef<br />

op post, anders zou ook Verhofstadt in nauwe schoentjes<br />

komen te staan. De andere coalitiepartners kochten hun<br />

vertrouwen in Durant af met eigen eisen waardoor de storm<br />

geluwd leek. Maar of er na deze wanvertoning ooit nog een<br />

geschikte gedelegeerd bestuurder gevonden zal worden,<br />

valt sterk te betwijfelen. De NMBS lijkt meer dan ooit<br />

compleet stuurloos, haar voogdijminister - net als haar collega’s<br />

- evenzeer.


FRANS BLANKERT<br />

GEMANDATEERD<br />

Midden jaren zestig zong Boudewijn de Groot het liedje<br />

Woningnood. In die tijd kende Nederland een onbehoorlijk<br />

tekort aan woningen, ook de toen 25-jarige Amsterdammer<br />

Frans Blankert (°1941) vond geen geschikt onderdak. Samen met<br />

een vriend reed hij naar Antwerpen waar -zo werd gezegd- leegstaande<br />

huizen en appartementen plenty stonden. In Deurne huurden<br />

ze naar hun zin. Frans, die grafisch geschoold was, vond er<br />

meteen werk en huwde in 1966 met Marianne Romeijn uit Haarlem.<br />

Na acht jaar verhuisde het paar naar Retie. Daar in de Kempen ging<br />

een droom in vervulling: met vrouw en twee kinderen in een huisje<br />

mét een tuintje. Toen in 1974 in Dessel sociale woningen werden<br />

gebouwd, verkaste de familie naar de driekanalengemeente.<br />

Nooit spijt gehad dat hij naar Vlaanderen<br />

uitweek? Nee, maar heel even kreeg<br />

mevrouw heimwee naar haar geboortestad.<br />

Uiteindelijk waren het de kinderen die het<br />

gezin in Vlaanderen verankerden. Daarom<br />

werd besloten om in Witgoor, deeldorp van<br />

Dessel, te bouwen. De baksteenziekte had<br />

van de Blankerts Vlamingen gemaakt.<br />

Frans is nooit van nationaliteit veranderd en<br />

al zal hij voor Dessel altijd ‘den Ollander’ blijven<br />

toch is hij er 100 % geïntegreerd. Hij stapte<br />

meteen in het verenigingsleven: toneel,<br />

pingpong, dansclub. Vooral de sociaal vaardige<br />

Marianne is diep ingeburgerd. Daarom<br />

vinden de pezeriken, zoals de inwoners van Dessel heten, de<br />

Blankerts heel toegankelijke mensen.<br />

Als lid van de Sportraad leerde Frans burgemeester Kris Van Dijck<br />

kennen, zij praatten over méér dan over sport. Toen Frans in 1999<br />

met brugpensioen ging, keek hij plots tegen een zee van vrije tijd<br />

aan. Dat jaar werden ook gemeenteraadsverkiezingen gehouden<br />

en kon hij als EU-burger mee op de lijst. Mede door zijn ervaring<br />

als graficus zette Frans de kiescampagne van VU&ID op poten.<br />

Frans brak met de gewoonte om negatief over de tegenstrever te<br />

schrijven, alleen een positieve positionering brengt baat; luidt zijn<br />

regel. Het zetelaantal klom bij de jongste gemeenteraadsverkiezingen<br />

van 5 naar 8. Van op een voorlaatste plaats haalde hij 224<br />

voorkeurstemmen. Vanuit dit vertrouwen kreeg Frans een<br />

mandaat in de OCMW-raad toegewezen. Of hij er voor zichzelf een<br />

specifieke taak ziet? Als lid van de ‘grijze golf’ zet hij zich voor zijn<br />

generatiegenoten in, die krijgen vandaag te vaak het gevoel er niet<br />

meer bij te horen. Daarnaast zetelt Frans ook in de raad van beheer<br />

van Stola, de studie- en overleggroep voor laag radioactief afval.<br />

Dat goedje wordt in de ondergrond van Dessel opgeborgen.<br />

Voelen de Blankerts nog mee met de oranjegekte van koninginnedag?<br />

Ach, de verhouding tussen Nederlanders en hun monarchen<br />

ligt er anders dan hier. Soestdijk moeit zich minder met politiek<br />

dan Laken, bovendien spreken de Oranjes de taal van de<br />

mensen. Merkt Frans op: je vraagt buitenlanders dat ze onze taal<br />

spreken maar als ik jullie vorsten hoor, versta ik ze haast niet. Maar<br />

vlaggen op koninginnedag zie je ‘den Ollander’ niet doen.<br />

De N-<strong>VA</strong> is vragende partij om n.a.v het<br />

twintigjarig bestaan van de verlenging van<br />

het leerplichtonderwijs tot achttien jaar,<br />

een grondige evaluatie en debat te houden over<br />

deze maatregel en over de mogelijkheden van<br />

deeltijds onderwijs vanaf zestien jaar. *Op voorstel<br />

van kamerlid Danny Pieters betuigde de<br />

Kamer van Volksvertegenwoordigers haar<br />

medeleven aan de Nederlandse bevolking na<br />

de moord op Pim Fortuyn. * De N-<strong>VA</strong> is tevreden<br />

dat het rapport-Nabholz-Haidegger teruggestuurd<br />

werd naar de bevoegde commissie,<br />

maar waarschuwt voor voorbarige triomfkreten.<br />

De Vlaamse regering moet dringend een<br />

diplomatieke, ervaren delegatie samenstellen<br />

die elke buitenlands lid van de Raad van Europa,<br />

maar ook de steeds invloedrijke partijvoorzitters<br />

en regeringsleden, haarfijn de situatie in<br />

Vlaanderen uitlegt.<br />

kortwet<br />

Na de politie, het gerecht, het Voedselagentschap<br />

en de ambtenarij stort<br />

paars-groen nu ook het spoor om<br />

partijpolitieke belangen in een nutteloze<br />

crisis. De Raad van bestuur zou en moest<br />

immers veranderen van politieke kleur. Intussen<br />

stapte de nieuwe gedelegeerd NMBSbestuurder<br />

Heinzmann na amper een week op<br />

onder meer omdat hij een politieke waakhond<br />

van de PS naast zich zou krijgen. N-<strong>VA</strong>-fractievoorzitter<br />

in de Kamer Frieda Brepoels diende<br />

dan ook een wetsvoorstel in waardoor deze<br />

‘waakhond’ van de gedelegeerd<br />

bestuurder kan<br />

worden geschrapt. * Voor<br />

de N-<strong>VA</strong> is het overduidelijk<br />

dat de paars-groene kieshervorming<br />

werd gerealiseerd<br />

met de rekenmachine<br />

in de hand zodat de<br />

regeringspartijen er electoraal<br />

versterkt zouden uitkomen.<br />

Zo wordt de Senaat<br />

een paritaire assemblee met<br />

35 Vlamingen en 35 Franstaligen.<br />

Dat de Vlamingen meer<br />

dan 60% van de Belgische bevolking uitmaken<br />

maar voortaan amper 50% van de zetels krijgen,<br />

lijkt van geen tel. Ook aan de belangrijkste<br />

Vlaamse eis, de splitsing van het kiesarrondissement<br />

Brussel-Halle-Vilvoorde,<br />

wordt helemaal niet voldaan.<br />

UIT DE PARLEMENTEN<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

7


LEDENCONGRES ZET<br />

NIEUW-VLAAMSE ALLIANTIE<br />

................................<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

8<br />

Tot op de trappen hadden de enthousiaste N-<strong>VA</strong>’ers postgevat.<br />

Zo stond het op maandagmorgen 6 mei in de<br />

kranten, want geen enkele in de Leuvense Piet De<br />

Somer-aula aanwezige journalist of fotograaf had er naast<br />

kunnen kijken. Duizend zitjes bleken onvoldoende om allen<br />

een plaatsje te geven. Kortom, het eerste N-<strong>VA</strong>-ledencongres<br />

wedijverde met de grootste VU-congressen van weleer.<br />

Het was trouwens een rijkelijk gevulde en stevig geregisseerde<br />

manifestatie. Bijwijlen vol emotie, maar tevens met<br />

zakelijke en krachtige inhoud.<br />

Eén van de drie werkgroepen tijdens de plenaire<br />

zitting op zondagvoormiddag.<br />

GROOT ENTHOUSIASME<br />

Het begon reeds op zaterdagmorgen 10 uur toen congresvoorzitter<br />

Bart De Wever de werkzaamheden opende, waarna<br />

de tekstvoorstellen van de congrescommissie in drie werkgroepen<br />

onder de loep gingen. Een na een kwamen de 1 268<br />

amendementen ter discussie en ter stemming. Zaterdag<br />

werden de werkzaamheden om 18 uur afgeblazen, tijd voor<br />

de congrescommissie om de bereikte resultaten op een rijtje<br />

te zetten, teksten in te passen, te vervangen en/of in een<br />

nieuwe vorm te gieten. Dat dit een bijzonder bezige en nachtelijke<br />

klus is geweest, was te merken aan de ‘kleine oogjes’<br />

waarmee de leden van de congrescommissie zich zondagmorgen<br />

aan de stemlustigen vertoonden. Toen reeds zag het<br />

ernaar uit dat de voormiddagzitting navenant, dus langdurig,<br />

zou verlopen en dat de start van de namiddagzitting om<br />

halfdrie niet zou worden gehaald.<br />

Dat had ook Christian Laporte van Le Soir vlug door. Zo<br />

noteerde hij in de Brusselse krant: "De reden van de vertraging<br />

was het grote enthousiasme van de leden die speelden<br />

met de grenzen van de logica van participatie."<br />

Rond de klok van drieën werd de stembus voor een nieuwe<br />

voorzitter gesloten en konden de tellers hun werk beginnen.<br />

Na verwelkoming door presentatrice Mieke Scheldeman en<br />

door provincieraadslid Herman Van Autgaerden namens het<br />

gastarrondissement, kregen de buitenlandse gasten een warm<br />

onthaal. Piet De Pauw stelde ze aan het publiek voor. Uit<br />

verschillende streken van Koerdistan kwamen Koerden en<br />

dichter bij huis: Sarden, Bretoenen, Corsicanen, Frans-Vlamingen.<br />

Andere volkeren stuurden een boodschap van sympathie.<br />

Een bijzonder moment was de toespraak in vrijwel vlekkeloos<br />

Nederlands van de Palestijnse ingenieur Numan Othman.<br />

Herman Van Autgaerden verwelkomde namens het<br />

gastarrondissement Leuven.<br />

Congresvoorzitter Bart De Wever tijdens<br />

zijn programmatoespraak.


OP POLITIEKE LANDKAART<br />

.................................<br />

werden uitgebracht, daarvan zegde 95,74 % Geert Bour-<br />

KLARE TAAL<br />

geois als voorzitter te willen handhaven. Het waren kinderen<br />

die de uitslag op spandoeken in de verf zetten.<br />

Op de eindstemming van de 79 congresresoluties volgde<br />

de programmatische toespraak van Bart De Wever. De<br />

congresvoorzitter hanteerde, zoals we dat van hem onderhand<br />

gewoon zijn, klare taal. Zo zei hij o.m.: "We schrijven<br />

vandaag een nieuw hoofdstuk, geen nieuw boek: de<br />

N-<strong>VA</strong> tapt uit een vertrouwde bron. Onze partij is de eigentijdse<br />

vertolking van het streven naar Vlaamse ontvoogding.<br />

Niet als doel op zich maar als instrument om een<br />

hechte, warme, zelfbewuste en open Vlaamse gemeenschap<br />

te creëren die alle kansen heeft op de uitbouw van<br />

welvaart en welzijn voor alle inwoners."<br />

Die ernst werd meesterlijk afgeblokt door Dirk Denoyelle<br />

die met schijnbaar weinig moeite van de ene stem naar de<br />

andere kan overstappen, zonder ook maar eens van…<br />

kostuum te veranderen.<br />

BLOEMEN<br />

Vervolgens nam algemeen secretaris Kris Van Dijck de<br />

congresdraad weer op om enkele plaatselijke afdelingen om<br />

hun wervingsijver te prijzen maar ook om alle aanwezigen<br />

naar het hart en hun portemonnee te spreken. Dat laatste<br />

deed Kris zeer voortreffelijk want niet minder dan 5 430 euro,<br />

bijna een kwart miljoen oude franken, werden samengebracht.<br />

Maar Kris mocht ook bloemen weggeven en wel aan het 9<br />

300ste N-<strong>VA</strong>-lid, de jonge Anneke Loots uit Leuven.<br />

Vervolgens kon Partijraadsvoorzitter Koen Kennis de uitslag<br />

van de voorzittersverkiezingen bekendmaken. 939 stemmen<br />

Kris Van Dijck en de jonge Anneke Loots,<br />

het 9 300ste N-<strong>VA</strong>-lid.<br />

Stemimitator Dirk Denoyelle: van<br />

de ene stem naar de andere.<br />

BELGIE BELAST!<br />

Na bloemen en een staande ovatie besloot de nieuwe<br />

voorzitter met een krachtige toespraak waarvan de belangrijkste<br />

kerngedachte de onwerkzaamheid van de<br />

Belgische staatsstructuur was. Benadrukte Bourgeois:<br />

"België is letterlijk en figuurlijk een belasting voor Vlaanderen.<br />

België werkt niet, België staat voor een slecht<br />

bestuur." En de spreker had geen moeite om zijn stelling<br />

met sprekende voorbeelden te staven.<br />

De NMBS (door Bourgeois tot NMPS omgedoopt), de stijgende<br />

werkloosheid waar blijkbaar niemand wat aan wil<br />

of kan doen, de schandelijke kieshervorming, de manke<br />

Justitie, enz… "België belast Vlaanderen!" Niet zo’n<br />

kwaaie slogan om naar volgende wetgevende verkiezingen<br />

te gaan!<br />

De nieuw verkozen voorzitter kreeg ook het allerlaatste<br />

woord. Hij dankte het gulle publiek, de velen die dit<br />

succesvolle congres mogelijk hadden gemaakt en de<br />

ongeveer 650 kaderleden die tijdens de werkgroepvergadering<br />

op zaterdag met grote overgave en kennis van<br />

zaken het N-<strong>VA</strong>-partijprogramma vorm en inhoud hadden<br />

gegeven. Omringd door de leden van zijn vernieuwde<br />

partijbestuur dankte de voorzitter en sloot de Vlaamse<br />

Leeuw een bijzonder boeiende en opbouwende tweedaagse<br />

af.<br />

Uw stem klonk luid in Leuven<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

9


................................<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

10<br />

Aan de congresbalie was het zondag aanschuiven voor de stemkaarten.<br />

Met het zingen van de Vlaamse Leeuw werd het eerste N-<strong>VA</strong>-ledencongres besloten.<br />

Met 95,74% van de stemmen mag Geert Bourgeois zich de ware voorzitter<br />

van de N-<strong>VA</strong> noemen.<br />

Met gulle hand schonken de congressisten niet minder dan 5 430 euro<br />

aan de partijkas.


AAN DE ZIJDE <strong>VA</strong>N VERDRUKTE VOLKEREN<br />

.................................<br />

Een van de emotionele ogenblikken van het congres<br />

was de toespraak van ingenieur Numan Othman.<br />

Eric Defoort stelde deze met een Vlaamse gehuwde<br />

Palestijn uit Bethlehem aan het congres voor.<br />

De N-<strong>VA</strong>-ondervoorzitter opende met Léon Blum te parafraseren,<br />

deze besloot op 15 augustus 1945 te Parijs zijn<br />

toespraak op het programmacongres van de SFIO met:<br />

"Que ce parti soit digne du socialisme." (Moge deze partij<br />

het socialisme waardig zijn.) Defoort maakte ervan:<br />

"Moge deze N-<strong>VA</strong> het moderne Vlaams-nationalisme<br />

waardig zijn."<br />

Eric Defoort: "Het Midden-Oosten kan ons niet onberoerd<br />

laten. Wat men er het Palestijnse volk aandoet wekt<br />

onze verontwaardiging, onze Vlaams-nationale woede<br />

op. Natuurlijk proclameren wij, consequent met onze<br />

uitgangspunten, dat Israël het volste recht heeft op een<br />

erkend en veilig bestaan binnen de internationaal<br />

erkende grenzen van voor de juni-oorlog van 1967. Maar<br />

even consequent en luid proclameren wij dat het<br />

Palestijnse volk recht heeft op een eigen staat, dat Isra-<br />

Numan Othman werd aan het publiek voorgesteld door ondervoorzitter<br />

Eric Defoort.<br />

el, voorafgaand aan welke onderhandelingen dan ook,<br />

overeenkomstig alle UNO-resoluties de bezette gebieden<br />

en de kolonialistische ‘nederzettingen’ daar moet ontruimen."<br />

Natuurlijk, zo ging Defoort verder, stelt zich het probleem<br />

van de terreur, het probleem van het Israëlische<br />

staatsterrorisme en van de Palestijnse zelfmoordaanslagen.<br />

En hij citeerde H.J.A. Hofland die in het Nederlandse<br />

NRC-Handelsblad schreef dat "deze problematiek<br />

steevast opduikt in de laatste fase van een koloniaal<br />

conflict, dus ook nu tussen de koloniserende Israëli’s en<br />

de gekoloniseerde Palestijnen, met dat verschil evenwel<br />

dat Israël niet ‘de zee in wordt gedreven’.<br />

De kolonisator bestrijdt de terreur en heeft daarin een<br />

moreel gelijk omdat terreur een afzichtelijk middel is.<br />

Maar de kolonisator vergist zich dodelijk en verglijdt<br />

almaar dieper in de politieke immoraliteit doordat hij een<br />

moreel gelijk bij de bestrijding van terreur congruent acht<br />

met het politieke gelijk, of sterker nog, dat, volgens zijn<br />

opvatting, het moreel gelijk het politieke op een hoger<br />

plan brengt. Hij wil, hij kan niet meer horen dat hij een<br />

brutale onderdrukker is en de andere de verdrukte."<br />

De N-<strong>VA</strong>, zo besloot Defoort, kiest in de persoon van<br />

Numan Othman, de zijde van volkeren die vechten voor<br />

hun bestaan.<br />

De buitenlandse delegaties werden bedacht met de nagelnieuwe N-<strong>VA</strong>-vlag.<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

11


DE PERS OVER HET CONGRES<br />

................................<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

12<br />

Met voor dit grootse evenement passende aandacht<br />

volgde de pers het eerste N-<strong>VA</strong>-ledencongres. De<br />

eensgezindheid in verslaggeving en commentaren<br />

over het gebeuren klonk treffend: enthousiasmerend,<br />

duidelijk, overtuigend… Wij hadden het zelf niet beter<br />

kunnen verwoorden.<br />

ONAFHANKELIJKE LIDSTAAT<br />

• "De N-<strong>VA</strong> zou klare wijn schenken, doen wat ze zegt en<br />

zeggen wat ze doet. Wie toen meesmuilend een snelle<br />

dood voorspelde voor de N-<strong>VA</strong>, moet nu zijn mening even<br />

herzien.<br />

(…) Bourgeois & co, die de afgelopen maanden heel het<br />

Vlaamse land tot in de kleinste gehuchten hebben afgedweild<br />

om mensen warm te maken voor hun ideeën,<br />

blaken van vertrouwen. Zij zijn er rotsvast van overtuigd<br />

dat de kiesdrempel allerminst een onneembare hindernis<br />

zal vormen."<br />

Dirk Castrel in Gazet van Antwerpen van 6 mei<br />

•<br />

"De slotmeeting van het eerste congres van de Nieuw-<br />

Vlaamse Alliantie begon zondag in de Piet De Somer met<br />

Eindteksten ledencongres<br />

beschikbaar<br />

Wie er in Leuven bij was, krijgt eerstdaags de eindteksten<br />

van het eerste N-<strong>VA</strong>-ledencongres in de bus. Voor wie<br />

er niet bij kon zijn, maar graag de teksten wil ontvangen,<br />

volstaat het een seintje te geven aan het N-<strong>VA</strong>-secretariaat.<br />

U krijgt het verslagboek (eindteksten, congrestoespraak<br />

congresvoorzitter Bart De Wever, slottoespraak algemeen voorzitter<br />

Geert Bourgeois en enkele pers-echo’s) dan zo snel<br />

mogelijk toegestuurd. De teksten zijn ook digitaal te lezen en<br />

af te halen van de webstek www.n-va.be/congres.<br />

N-<strong>VA</strong>-secretariaat,<br />

tel.02/219.49.30, fax.02/217.35.10, info@n-va.be<br />

www.n-va.be<br />

een half uur vertraging. De reden daarvan was het grote<br />

enthousiasme van de leden die speelden met de grenzen<br />

van de logica van participatie."<br />

Christian Laporte in Le Soir van 6 mei<br />

•<br />

"Over een staatshervorming doet de N-<strong>VA</strong> niet meer<br />

moeilijk: Vlaanderen moet een onafhankelijke lidstaat<br />

worden van een confederaal ingericht Europa. Hoofdstad<br />

blijft Brussel, dat integraal deel zal uitmaken van Vlaanderen.<br />

Het Vlaanderen van de N-<strong>VA</strong> wordt bovendien een<br />

republiek met aan het hoofd een louter protocollair<br />

bevoegde president."<br />

Bart Eeckhout in De Morgen van 6 mei<br />

•<br />

"De N-<strong>VA</strong> is een partij van onthechte werkers. Dagelijks<br />

bestoken haar parlementsleden de redacties met kritische<br />

communiqués over iedere beweging van de regering en<br />

met mededelingen over eigen wetgevende initiatieven.<br />

Maar ook aan de basis wordt gezwoegd. In nauwelijks zes<br />

maanden brachten de militanten al bijna 10 000 lidkaarten<br />

aan de man.<br />

Dat bewijst dat er een sterke vraag bestaat naar een<br />

fatsoenlijke aanbodpartij. Een partij die zich haast principieel<br />

als opposant, als zweeppartij opstelt. Een partij die<br />

vlijmscherp ieder gebrek, iedere afwijking van het ideaal<br />

constateert en zuivere logische alternatieven aanbrengt.<br />

Een partij die uitgaat van een onoverbrugbaar noord-zuidconflict<br />

en een wantrouwige visie op Europa. Een partij<br />

die de publieke zaak omarmt en zich verre houdt van de<br />

antipolitiek."<br />

Bart Sturtewagen in De Standaard van 4 en 5 mei<br />

•<br />

"De aula Piet De Somer in Leuven, die plaats biedt aan<br />

bijna duizend mensen, zat afgeladen vol, zondagmiddag<br />

voor de slotzitting van het tweedaagse partijcongres. Tot<br />

op de trappen hadden de enthousiaste N-<strong>VA</strong>’ers postgevat.<br />

Of het nu was voor congresvoorzitter Bart De Wever<br />

– de jonge Antwerpse historicus – voor stemmen-imitator<br />

Dirk Denoyelle, of voor een in Vlaanderen wonende<br />

Palestijn die opriep tot solidariteit, de congresgangers<br />

applaudisseerden graag en lang."<br />

Luk Van Eylen in De Standaard van 6 mei


............ DE BLIK<strong>VA</strong>NGERS .....<br />

<strong>VA</strong>N ONS PROGRAMMA<br />

TEGEN ANTI-POLITIEK<br />

•<br />

"De ruim 1000 congresgangers keurden<br />

zondag met een zelden vertoonde<br />

eensgezindheid 79 resoluties goed.<br />

De partijleden hadden zelf voor 1 300<br />

amendementen gezorgd. Vaak details.<br />

Of leuke. Zoals het voorstel om een<br />

‘noodplan met de frank’ achter de hand<br />

te houden, indien de Euro-operatie<br />

alsnog zou mislukken. Het werd weggestemd.<br />

Dirk Castrel in Het Belang van Limburg<br />

én Gazet van Antwerpen van 6 mei<br />

•<br />

"Congresvoorzitter Bart De Wever<br />

doorstond zijn eerste publieke vuurproef<br />

met verve. Zo waarschuwde hij zijn vooral<br />

oudere partijgenoten voor het applaus<br />

dat de N-<strong>VA</strong> wel eens krijgt van de<br />

concurrentie. "Onze ideeën zijn gevaarlijk<br />

voor wie met machtspolitiek of antipolitiek<br />

een hypotheek legt op Vlaanderen,<br />

voor mensen die ons gelijk geven als<br />

ze zelf in de oppositie zitten maar aan<br />

acuut geheugenverlies lijden zodra ze<br />

zelf aan de macht komen." Een staande<br />

ovatie was zijn deel en toen moest hij<br />

zijn ultieme quote nog uit zijn mouw<br />

schudden: "Vergeet het als jullie denken<br />

mij tot tranen te dwingen. Die tijd is voorbij<br />

in onze partij."<br />

Bart Eeckhout in De Morgen van 6 mei<br />

•<br />

"Meer dan duizend Vlaams-nationalisten<br />

hebben gisteren het eerste ledencongres<br />

van de Nieuw-Vlaamse Alliantie<br />

(N-<strong>VA</strong>) bijgewoond. De partij kiest voor<br />

Vlaamse onafhankelijkheid, een beter<br />

bestuur met meer betrokkenheid van de<br />

burger en een samenhorige gemeenschap<br />

met rechten en plichten."<br />

Wim Winckelmans in Het Nieuwsblad<br />

van 6 mei<br />

Op 4 en 5 mei jl. verzamelden ruim<br />

1000 leden van de N-<strong>VA</strong> zich te<br />

Leuven om samen vorm te<br />

geven aan de eerste programmateksten<br />

van de partij. Hieronder enkele<br />

blikvangers:<br />

• Een Vlaamse staat<br />

Niet scheiden, doet lijden. Vlamingen<br />

en Walen hebben hun eigen problemen,<br />

hun eigen opinies en hun eigen<br />

partijen. Beter goede buren, dan<br />

gedwongen echtgenoten.<br />

• Een democratisch Europa<br />

Vandaag wordt in Europa alles ver<br />

boven onze hoofden bedisseld, zonder echte inspraak of controle. De N-<strong>VA</strong><br />

heeft een hervormingsplan klaar. Europa gaat ons allen aan, meer dan ooit.<br />

• Een realistisch migrantenbeleid<br />

Ons kernbegrip is inburgering: nieuwkomers mogen vanzelfsprekend hun<br />

eigenheid behouden, maar moeten verplicht onze taal leren en de fundamentele<br />

normen van onze samenleving eerbiedigen. De regels gelden voor<br />

iedereen op dezelfde manier; geen knuffelbeleid meer. Zonder inburgering, blijft<br />

stemrecht uitgesloten.<br />

• Een sterkere democratie<br />

De huidige kieshervorming van Verhofstadt is een operatie die louter en alleen<br />

gericht is op het behoud van de macht door de huidige paars-groene regering.<br />

De N-<strong>VA</strong> stelt maatregelen voor die het spel van de democratie werkelijk<br />

kunnen verbeteren. Zo moet men bijvoorbeeld de moed hebben om overbodige<br />

instellingen zoals de Senaat gewoon af te schaffen.<br />

• Minder showpolitiek<br />

Politiek mag niet afglijden naar een wedstrijdje televoting tussen politici met<br />

vedettenstatus. De N-<strong>VA</strong> staat voor vlotte ernst: politici moeten goed besturen<br />

en hun verantwoordelijkheid nemen. U beoordeelt hen bij verkiezingen.<br />

• Meer samenhorigheid<br />

Rode draad in de visie van de N-<strong>VA</strong> is dat mensen evenveel behoefte hebben<br />

aan immateriële dan aan materiële waarde. Wij streven naar een nieuw-Vlaams<br />

burgerschap waarin vrijheid spontaan wordt begrensd door verantwoordelijkheid.<br />

Waarden als vriendschap, trouw, solidariteit, respect, intellectuele eerlijkheid,<br />

moed, erkentelijkheid en uiteindelijk burgerzin zijn noodzakelijk voor de<br />

uitbouw van een harmonieuze samenleving.<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

13


.................................<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

14<br />

HET NIEUWE N-<strong>VA</strong>-PARTIJBESTUUR<br />

Op zaterdag 20 april jl. verkozen 120<br />

partijraadsleden een nieuw partijbestuur.<br />

Vlaams parlementslid Kris<br />

Van Dijck werd verkozen tot partijsecretaris.<br />

Kamerlid en fractievoorzitter Frieda<br />

Brepoels en prof. Eric Defoort nemen<br />

beiden de ondervoorzittersstoel in. Met de<br />

verkiezing van Geert Bourgeois als algemeen<br />

voorzitter is het partijbestuur van de<br />

N-<strong>VA</strong> dus zo goed als volledig samengesteld.<br />

Op de volgende vergadering van de<br />

partijraad, begin juni, worden nog twee<br />

bijkomende partijbestuursleden gekozen,<br />

evenals een penningmeester.<br />

Geert Bourgeois<br />

"Met hun overweldigende<br />

steun hebben de leden<br />

duidelijk gemaakt dat zij<br />

massaal geloven in de N-<strong>VA</strong><br />

en haar vernieuwend<br />

programma. Dit geeft me een bijzonder<br />

gevoel. Ik draag een zware verantwoordelijkheid<br />

voor de uitbouw van deze partij, voor de<br />

verderzetting en de vernieuwing van het<br />

Vlaams-nationalisme. Tegelijk besef ik niet<br />

alleen te staan. Wel integendeel: leden, kader,<br />

mandatarissen, afdelings- en arrondissementsbesturen,<br />

partijraad en partijbestuur<br />

zetten allemaal samen hun schouders onder<br />

ons programma. Zo komt er een enorme energie<br />

los die doet denken aan de eertijds consequente<br />

en vernieuwende VU."<br />

Baronielaan 12, 8870 Izegem<br />

tel. 051/31.55.13, geert.bourgeois@n-va.be<br />

Kris Van Dijck<br />

"Een algemeen secretaris is<br />

de vleesgeworden verbinding<br />

tussen de basis en het<br />

Barrikadenplein. Daarom is<br />

zijn bestendig aandachtspunt:<br />

oor en oog hebben voor wat er aan de<br />

basis reilt en zeilt, en vervolgens boodschapper<br />

zijn in beide richtingen. In die<br />

optiek heb ik de intentie om regelmatig arrondissementsraden<br />

en –besturen bij te wonen.<br />

Daar ben ik trouwens al geruime tijd mee<br />

bezig, zo voel je de polsslag van de partij.<br />

Afdelingen zijn zeer belangrijk en wanneer<br />

ze je uitnodigen moet je zoveel mogelijk<br />

paraat staan."<br />

Biezenstraat 28, 2480 Dessel<br />

tel. 014/37.24.54, kris.vandijck@n-va.be<br />

Frieda Brepoels<br />

"9 300 leden, het geeft aan<br />

dat vele vroegere VU-leden<br />

niet alleen echt geloven in<br />

een eigentijdse, radicale<br />

Vlaams-nationale partij maar<br />

ook volop willen meewerken aan de uitbouw<br />

ervan. Ook de duizenden nieuwe leden<br />

geven aan dat Vlaanderen de N-<strong>VA</strong> nodig<br />

heeft. Onze voorzitter heeft opgeroepen om<br />

10 000 leden te hebben op 11 juli a.s., ik denk<br />

dat we de lat nog iets hoger mogen leggen.<br />

Waarom niet streven naar 11.111?"<br />

Maastrichtersteenweg 144, 3500 Hasselt,<br />

tel. 011/23.30.59, frieda.brepoels@n-va.be<br />

Eric Defoort<br />

"Nogal wat academici komen<br />

niet uit hun ivoren toren omdat<br />

voor hen, vanuit een hyper<br />

individualistische instelling, de<br />

gemeenschap doodgewoon<br />

‘de pot op kan’.<br />

Sommige academici komen niet uit hun<br />

ivoren toren omdat bij hen de vrees leeft dat<br />

maatschappelijk engagement wel eens zou<br />

kunnen afkleuren op hun wetenschappelijke<br />

bezigheid die aldus in een ‘verdacht daglicht’<br />

zou komen te staan.<br />

Andere academici komen uit hun ivoren toren<br />

pas nadat ze eerst goed hebben toegekeken<br />

langs welke deur ze hun toren het best verlaten<br />

om onmiddellijk in het epicentrum van het<br />

modieuze engagement terecht te komen, tot<br />

meerdere eer en valorisatie van en rendement<br />

voor hun academische ego. Maar genezing is<br />

bezig. De toevloed van academici naar de N-<strong>VA</strong><br />

brengt mij tot deze hoopvolle vaststelling."<br />

Sneeuwklokjeslaan 18,<br />

9032 Wondelgem, tel. 02/412.43.14,<br />

eric.defoort@n-va.be<br />

Bart De Wever<br />

"Ik ben enorm tevreden over<br />

de afloop van ons congres.<br />

Vooral omdat ieder idee voluit<br />

zijn kans heeft gekregen. Elk<br />

voorstel, elk amendement<br />

werd door de congrescommissie en indien<br />

nodig door het voltallig congres gewikt en<br />

gewogen. Nooit waren er ingrepen of donderspeeches<br />

vanwege de partijtop om de zaken<br />

in deze of gene richting te sturen. Daarmee<br />

hebben we de partij niet alleen teruggegeven<br />

aan de basis, het zorgde ook voor de heel<br />

bijzondere sfeer op het congres. De ontlading<br />

tijdens de slotmeeting sprak boekdelen."<br />

Neptunusstraat 78, 2600 Berchem<br />

tel. 03/230.87.51, bart.dewever@n-va.be<br />

Rejan Minnekeer<br />

"Ik heb mijn werk als sectievoorzitter<br />

op het congres<br />

ervaren als een uitermate<br />

boeiende oefening in echte<br />

basisdemocratie. Vijf maanden<br />

lang teksten opstellen, discussie en debat<br />

in de commissie, idem tijdens de provinciale<br />

vergaderingen, terug naar de commissie en<br />

ten slotte de discussies tijdens de congresdagen.<br />

Je moest aandachtig blijven, immer<br />

alert zijn, en toch de nodige vaardigheid<br />

hebben om het debat in rustig vaarwater te<br />

houden. Het was niet echt een sinecure."<br />

de Merodelaan 3, 3620 Lanaken<br />

tel. 089/71.40.99, rejan.minnekeer@n-va.be<br />

Joris Nachtergaele<br />

"Als vertegenwoordiger van<br />

jongeren zie ik mezelf als<br />

pleitbezorger van een directe<br />

en begrijpbare communicatie.<br />

In het verenigingsleven<br />

heb ik geleerd dat hoe je iets vertelt, vaak even<br />

belangrijk is als wat je vertelt. De N-<strong>VA</strong> heeft<br />

principieel gekozen voor het inhoudelijke en<br />

het langetermijndenken in plaats van de goedkope<br />

dagjespolitiek. Een keuze die ons van<br />

alle andere partijen onderscheidt."<br />

Serpentstraat 35, 9000 Gent<br />

tel. 09/225.44.47,<br />

joris.nachtergaele@n-va.be<br />

Johan Guldix<br />

"Via het onderwijs en als<br />

voorzitter van Ronduit N-<strong>VA</strong>!<br />

houd ik contact met jongeren<br />

en leer hun kijk op de maatschappij.<br />

Als leraar is het<br />

tevens een uitdaging om de zaken klaar en<br />

helder voor te stellen en leerlingen erop te


..................................<br />

wijzen dat voor ingewikkelde maatschappelijke<br />

problemen geen simpele oplossingen<br />

bestaan. Daarom ben ik een groot voorstander<br />

van een vak Maatschappelijke Vorming<br />

in alle richtingen van het secundair onderwijs."<br />

Pieter Nollekensstraat 113, 3010 Kessel-Lo<br />

tel. 0495/28.50.96, johan.guldix@n-va.be<br />

Koen Kennis<br />

"Als voorzitter van de partijraad<br />

zie ik het als mijn taak<br />

ervoor te zorgen dat de<br />

stem van de basis doorklinkt<br />

in het partijbestuur. Ik zou<br />

niet graag hebben dat er terug een cultuur<br />

ontstaat waarbij een beperkte groep 'top'mensen<br />

bepaalt wat er met de partij gebeurt.<br />

We weten allemaal waar dat uiteindelijk toe<br />

leidt. Ik zie het als mijn taak erover te waken<br />

dat de besluiten van de partijraad ook uitgevoerd<br />

worden."<br />

Walvisstraat 53, 2018 Antwerpen<br />

tel. 03/271.08.56, koen.kennis@n-va.be<br />

Jan Caudron<br />

"Op rust gaan is goed voor<br />

moegestreden en uitgebluste<br />

propagandisten. Ik<br />

doe verder omdat ik geloof<br />

in het Vlaams-nationaal en<br />

sociaal programma van de N-<strong>VA</strong> en haar<br />

mandatarissen. Het zal vele Vlamingen die de<br />

VU hadden verlaten omwille van machtsgeile<br />

compromissen voor de N-<strong>VA</strong> doen stemmen,<br />

samen met talloze nieuwkomers. Ik<br />

bereid de volgende verkiezingen reeds voor<br />

via dagelijkse huisbezoeken en het werven<br />

van nieuwe leden."<br />

Priester Daensstraat 14, 9420 Erpe-Mere<br />

tel. 053/80.40.64, jan.caudron@n-va.be<br />

Marijke Samyn<br />

"Toen ik de partijraadsleden<br />

vroeg om niet voor mij te<br />

stemmen omdat ik een<br />

vrouw ben, drukte ik mijn<br />

huiver uit t.o.v. de zogenaamde<br />

positieve discriminatie. De betekenis<br />

van het begrip discriminatie, n.l. ‘onderscheid<br />

maken op basis van niet terzake doende<br />

kenmerken’, maakt het mij moeilijk om te geloven<br />

dat discriminatie ooit positief zou kunnen<br />

zijn. De bedoelingen zullen wel goed zijn, de<br />

resultaten zijn dat heel wat minder.<br />

Ik ben de eerste om dit te betreuren en ik kan<br />

wel enkele redenen bedenken waarom vrouwen<br />

zich niet direct geroepen voelen, maar<br />

ik vrees dat positieve discriminatie niet echt<br />

hét antwoord is."<br />

Hulstbaan 234, 9112 Sinaai,<br />

tel. 03/772.59.27 marijke.samyn@n-va.be<br />

Karel Van Hoorebeke<br />

"De eerste en voornaamste<br />

opdracht voor N-<strong>VA</strong>-kaderleden<br />

is:<br />

- geloven in ons gedachtegoed<br />

en in ons maatschappelijk<br />

waardevol project;<br />

- samenwerken om dit project tot volle<br />

ontplooiing te brengen;<br />

- de komende weken en maanden hard<br />

werken om deze opdracht waar te maken;<br />

- trots zijn dat wij deze unieke opdracht te<br />

vervullen krijgen en ons hiervoor ook ten<br />

volle verantwoordelijk voelen.<br />

Mislukken we, dan is dat niet alleen politiek<br />

slecht, maar ook maatschappelijk een<br />

gemiste kans om de verstarde situatie van<br />

vandaag te doorbreken en een andere richting<br />

te geven."<br />

Sparrenstraat 9, 9840 De Pinte,<br />

tel.09/265.95.95,<br />

karel.vanhoorebeke@n-va.be<br />

Chris Vandenbroeke<br />

"Als oud-secretaris wens<br />

ik Kris Van Dijck alle<br />

succes toe met zijn taak<br />

van algemeen secretaris.<br />

Hij zal reeds ervaren<br />

hebben dat het om een sleutelfunctie in<br />

de partijwerking gaat. Naast grote werkkracht<br />

vereist zo'n opdracht de nodige<br />

feeling bij het leggen van contacten en<br />

het ondervangen van mogelijke fricties.<br />

Een partijsecretaris is niet alleen<br />

aanspreekpunt maar ook ombudsman.<br />

Grote inhoudelijke discours worden<br />

van een secretaris niet verwacht; des te<br />

intenser moet hij zich als een manager<br />

en pr-man ontplooien. Kris is de geknipte<br />

man voor zo'n opdracht."<br />

Ruitersdreef 13, 8790 Waregem<br />

tel.056/61.24.66,<br />

christiaan.vandenbroeke@vlaamsparlement.be<br />

Jan Loones<br />

"Het is zonder meer waar<br />

dat een parlementslid niet<br />

alleen goed werk moet<br />

leveren, maar dat bovendien<br />

ook nog moet<br />

‘verkopen’. Dit zelf doen is onbegonnen<br />

werk. Een voor de hand liggende oplossing<br />

is de inschakeling van het eigen<br />

werk in het partijgegeven. Daarnaast is<br />

een stukje ‘eigen organisatie’ niet alleen<br />

nuttig en nodig, maar ook prettig. Voor<br />

een parlementslid, zoals voor iedere<br />

ploegspeler, is het heerlijk te kunnen<br />

terugvallen op een handvol gelijkgestemde<br />

vrienden en kameraden, waarvan<br />

de neuzen in dezelfde richting<br />

wijzen."<br />

Engelandstraat 2, 8670 Oostduinkerke,<br />

tel. 058/51.37.38, jan.loones@n-va.be<br />

Danny Pieters<br />

"Ons afwijzen van<br />

Lambermont was niet<br />

ingegeven door tactische<br />

overwegingen, maar door<br />

het inzicht dat deze<br />

akkoorden nefast waren voor Vlaanderen<br />

en voor de Vlamingen in Brussel. In de<br />

tijd die sinds de goedkeuring van de<br />

akkoorden verlopen is, gaven de feiten<br />

ons gelijk: een unieke kans tot Vlaamse<br />

staatsvorming werd verkeken. Met de<br />

oprichting van de N-<strong>VA</strong> wilden we terug<br />

een partij die zegt waarvoor ze staat en<br />

doet wat ze zegt. Dit kon niet meer<br />

binnen de oude VU en zeker niet binnen<br />

haar verziekte bestuursstructuur. Nu<br />

waait een geheel nieuwe en frisse wind<br />

door het Barrikadenplein."<br />

Brouwersstraat 33, 3000 Leuven<br />

tel. 016/32.54.22,<br />

danny.pieters@n-va.be<br />

Ambtshalve zetelen verder ook directeur<br />

Nico Moyaert en woordvoerder Ben<br />

Weyts in het partijbestuur. Zij zijn dagelijks<br />

te bereiken op het algemeen N-<strong>VA</strong>secretariaat.<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

15


OP STAP IN VLAANDEREN<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

16<br />

BRUGGE 2002<br />

EVEN VENETIE <strong>VA</strong>N EUROPA<br />

Op een dag doken ze op, zwermden uit<br />

Over de stad en nestelden zich.<br />

We gaven ze te eten van onszelf.<br />

Op een nacht waren ze verdwenen.<br />

Maar ze bleven. ‘s Nachts worden we bezocht.<br />

In onze eigen, vreemdkleurige dromen.<br />

Anderhalf jaar lang werden wij met bovenstaande<br />

intrigerende verzen van Peter Verhelst<br />

klaargestoomd voor het wonderjaar, Brugge<br />

2002. Intendanten met managersvaardigheden<br />

schopten ons traditionele cultuurbeleid de eenentwintigste<br />

eeuw in. Aan het Zand rees imponerend<br />

en overweldigend het concertgebouw van Paul<br />

Robberechts en Hilde Daem op. Op de terrasjes<br />

hoorde je dag in dag uit zure commentaar: die architectuur<br />

zou niet passen in de oude stad met zijn<br />

huisjes in ‘Brugse stijl’, waarvan er overigens op de<br />

terrasjes van het Zand geen voorbeelden te zien<br />

zijn. De stadsgidsen wezen bij het Capucienenreitje<br />

toeristen glimlachend de enkele weken voor de<br />

gemeenteraadsverkiezingen onthulde eerste steen,<br />

waarop een kalligraaf met pre-electorale vooruitziendheid<br />

alvast de namen van de stadsmagistraat<br />

en de minister van Cultuur voor vergetelheid had<br />

behoed.<br />

Veel kritiek op het moderne bouwwerk is verstomd<br />

sinds de toehoorders van de eerste concerten daarboven<br />

de akoestiek van de concertzaal naar<br />

waarde hebben weten te schatten en zij zich voor de<br />

ramen van de foyer toch in het hart van de verlichte<br />

oude stad hebben gewaand. Maar bij momenten<br />

slaat de verzuring op de terrasjes weer toe, bijvoorbeeld<br />

als uit een krantenbericht blijkt dat er op een<br />

winderige nacht een paar dakpannen van het<br />

gebouw naar beneden zijn gekomen.<br />

:<br />

Op de Burg lopen wij door het paviljoen van Toyo Ito.<br />

Transparantie en licht. Glas en water. Als je over het<br />

bruggetje stapt word je geacht je te realiseren dat je<br />

je oude conservatieve houvast opgeeft zonder dat je de blik<br />

op de historische gevels hoeft kwijt te spelen. Lokale spuiters<br />

hebben voor het ding de ontnuchterende naam<br />

‘carwash van de gouverneur’ bedacht (foto links boven).<br />

En ondertussen loopt de tentoonstelling Van Eyck, de<br />

Vlaamse Primitieven en het Zuiden. Duizenden bewonderende<br />

en genietende bezoekers, verveelde en<br />

enthousiaste schoolklassen, damesverenigingen, werknemers,<br />

nocturnes voor belegen beleggers, Fransen,<br />

Italianen, Amerikanen, Japanners. Luisterend naar een<br />

gids, met een loep een schilderijtje aftastend, of moeizaam<br />

zoekend in het aan informatie te karige brochuurtje<br />

dat ze aan de ingang toegestopt krijgen. En daarna<br />

in de stad zeulend met de prachtige catalogus: een<br />

beslist niet overdreven duur lees- en kijkboek om tijden<br />

lang telkens weer nagenietend ter hand te nemen.<br />

Op 24 mei gingen de deuren open voor nog een<br />

tentoonstelling: HANZE@MEDICI.COM. Het<br />

Brugge van de veertiende en vijftiende eeuw als<br />

wisselmarkt van culturen. De jongens van het VTI<br />

hebben alvast een mooie stunt gepresenteerd. Op het<br />

Van Eyck-plein staat hun reconstructie van de oude<br />

stadskraan (foto rechts boven), die je onder meer kan<br />

zien op een schilderij van Memling. (In het gerestaureerde<br />

Sint-Janshospitaal.)<br />

Ondertussen stapte de vernieuwde H.-Bloedprocessie<br />

door de binnenstad, in augustus de Praalstoet van de<br />

Gouden Boom. In Brugge staat zelfs de Apotheose van<br />

de Vlaamse Feestdag op het programma. Eén dag na<br />

11 juli. Wij zijn politiek correct.<br />

Joris Dedeurwaerder


HOE ZOU HET ZIJN MET…<br />

.................................<br />

RAF DECLERCQ<br />

Op weg naar Raf Declercq in<br />

Knokke meldt de radio dat de<br />

cipiers opnieuw gaan staken.<br />

Een goede introductie om een<br />

gesprek met de gewezen VUmandataris<br />

te openen.<br />

Het was Frans Van der Elst die Raf<br />

Declercq (°1924, Middelkerke) in<br />

1958 overtuigde in de VU te militeren.<br />

Dertig jaar lang was Raf lid van<br />

de gemeenteraad waarvan vier jaar<br />

als schepen, tien jaar provincieraadslid<br />

en van 1980 tot 1985 volksvertegenwoordiger.<br />

Declercq is en blijft een kind van de<br />

kust. Vroeger was er meer natuur, nu<br />

overwegen toerisme en horeca, die<br />

zorgen voor grote tewerkstelling.<br />

Maar de keuze tussen natuur en<br />

arbeid blijft moeilijk. Er is maar 65 km<br />

Vlaamse kust, laat ons die evenwichtig<br />

aanwenden om mensen in<br />

hun eigen regio werk te geven. Bovendien is het aangenaam<br />

en lonend werken in de toeristische sector. En Raf kan het<br />

weten, hij groeide op in Sancta Rosa, het hotel van zijn<br />

ouders. Die waren net voor 1914 naar Noord-Amerika uitgeweken,<br />

maar moeder kon er niet aarden. De familie repatrieerde<br />

en ging in de horeca. In Oostende volgde Raf college<br />

waar schitterende leraren doorslaggevende invloed<br />

hadden op zijn latere kunstaspiraties. Vrij jong ging hij ook<br />

schrijven, in 1954 publiceerde De Clauwaert zijn roman Het<br />

spel der ongebondenheid. Ook op het vlak van Vlaamsgezindheid<br />

speelde het college een rol. Alhoewel de klas één<br />

geheel vormde, bestond er onder de leerlingen een duchtige<br />

strijd tussen Vlaamsgezinden en aanhangers van het<br />

Verzet. Zucht Declercq: "In onze generatie zat het conflict<br />

ingebakken." In 1940 werd de16-jarige lid van het AVNJ, hij<br />

bleef het één jaar. Even overwoog hij naar het Oostfront te<br />

gaan maar vader schrikte hem af met het argument dat tegen<br />

de USA geen militaire macht opgewassen is. Met enige<br />

emotie vertelt Raf over zijn leeftijdsgenoten die wél gingen.<br />

Hij behoudt eerbied voor hun idealisme en schaamt zich niet<br />

dat ook luidop te zeggen.<br />

Na de humaniora wenkte de kolonie maar dat ging niet door,<br />

Raf werd slotenmaker met bankkluizen als specialisatie, een<br />

delicate maar lucratieve discipline. Slotenmakerij is meer dan<br />

techniek. Wie voor een gesloten deur staat moet eerst diep<br />

nadenken, pas dan handelen. Zijn ganse beroepsleven lang<br />

onderzocht Declercq hoe sloten in elkaar zitten, geen enkel<br />

Raf Declercq: "Ik kan niet leven zonder de zee, ik<br />

keer steeds graag terug naar die oneindigheid."<br />

bleef voor hem gesloten. Vanuit die<br />

interesse legde hij een verzameling<br />

antieke sloten en sleutels aan. De<br />

unieke collectie is te bekijken in het<br />

Museum voor sleutel en slot in Nieuwpoort.<br />

Zijn beroepservaringen, de<br />

pikante anekdoten inbegrepen,<br />

schreef Raf neer in zijn (nooit gepubliceerde)<br />

Memoires van een slotenmaker.<br />

Wél uitgegeven werd het kijkboek<br />

Open of dicht, geschiedenis van<br />

sleutel en slot.<br />

In de provincieraad ging zijn aandacht<br />

naar middenstand, zeevisserij,<br />

toerisme en kunsten. Mede op zijn<br />

aandringen kwam te Oostende het<br />

Provinciaal Museum voor Schone<br />

Kunsten tot stand. Op zijn palmares<br />

prijkt de organisatie van een spraakmakende<br />

cultuurdag in Brugge, waar<br />

zowat alle coryfeeën van het Vlaamse<br />

cultuurleven uit de jaren tachtig<br />

aanwezig waren. Maar Kamerlid Declercq raakte vooral<br />

bewogen door de kwalijke toestanden in de Belgische gevangenissen,<br />

hij bezocht ze allemaal en schreef er de brochure<br />

Een nummer worden… over. Declercq geeft toe dat huisvesting<br />

en communicatie verbeterd zijn, dat het conjugaal<br />

bezoek werd ingevoerd, maar het probleem van overbevolking<br />

en het tekort aan cipiers werd niet opgelost.<br />

Vanuit diezelfde bewogenheid zocht Raf het antwoord op<br />

de vraag waarom de jonge flamingante Lucrèce Billemont<br />

in 1946 werd terechtgesteld. Samen met Jos Rondas<br />

reconstrueerde hij haar leven en dood tot een aangrijpend<br />

document. Het lot van Maria Huyghe, terechtgesteld in de<br />

gevangenis van Leuven, is het volgende verhaal dat de<br />

twee auteurs willen brengen. Declercq kan niet<br />

aanvaarden dat alles wat tijdens de bezetting Vlaamsvoelend<br />

was als nazisme wordt afgedaan. Zegt hij: "Als je<br />

die processen leest, sta je versteld van de lichtzinnigheid<br />

waarmee auditeurs over leven en dood beslisten."<br />

Declercq levert deze verhalen niet uit wraak, want "ook wij<br />

moeten vergeven, zonder te vergeten."<br />

Als voorzitter van Beelden in de stad, vereniging die sculpturen<br />

in de straten van Knokke-Heist toont, helpt Declercq<br />

het publiek kunst ervaren. En al houdt Declercq van verre<br />

reizen toch keert hij steeds graag terug want zonder de<br />

oneindigheid van de zee kan hij niet. Daarom wijst hij de<br />

windmolens, -schuimspanen, noemt hij ze- die men voor de<br />

kust wil bouwen krachtig af.<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

17


V O L L E<br />

MANEN<br />

18<br />

KIESHERVORMING<br />

GEEN HERVORMING, WEL<br />

................................<br />

Hij deed alvast erg euforisch over<br />

zijn nieuwste, haastig in mekaar<br />

ge-arrangeerde hervorming, de<br />

zogenoemde kieswetaanpassing. Een<br />

ingreep die de burger dichter bij de politiek<br />

moet brengen! Guy Verhofstadt<br />

weet intussen dat hij met zijn zoveelste<br />

vondst vooral het Brusselse PS-kopstuk<br />

Laurette Onkelinkx en haar hoofdstedelijke<br />

Franssprekende vrienden gelukkig<br />

maakt: zij krijgen immers uit handen<br />

van Vlaming Verhofstadt de wettelijk<br />

verankerde waarborg om de komende<br />

decennia hun electorale roofbouw op<br />

Halle-Vilvoorde ongestoord verder te<br />

zetten. Gratis voor niets, alleen maar<br />

omdat Verhofstadt ‘een’ plan wilde!<br />

De eis van de splitsing van het kiesarrondissement<br />

Brussel-Halle-Vilvoorde<br />

staat al een halve eeuw boven aan het<br />

Vlaams verlanglijstje, hij zal er dus nog<br />

heel lang blijven staan. Dàt danken we<br />

aan de ‘Vlaamse’ politicus Guy Verhofstadt.<br />

NOG VOOR 15 JUNI 2003<br />

Intussen verliest Verhofstadt zijn<br />

eigen electoraal profijt en dat van zijn<br />

collega’s-Grote Politieke Goden niet<br />

uit het oog. De invoering van provinciale<br />

kieskringen maakt het inderdaad<br />

De vernieuwing werkt…vooral voor zichzelf.<br />

veel gemakkelijker voor hem, voor zijn<br />

ministerieel hulpje Rik Daems, voor<br />

Johan Vande Lanotte, maar ook voor<br />

Tony Van Parys (CD&V) en zelfs voor<br />

zijn Gentse stadsgenote Freya Van den<br />

Bossche (SP.A) en anderen veel<br />

gemakkelijker om straks hogere scores<br />

te halen en dus zichzelf nog meer in het<br />

zonlicht van de camera’s te kunnen<br />

opdringen. Het politieke toneel wordt<br />

almaar meer verengd tot een steeds<br />

kleiner wordend clubje van voorbijtrekkende<br />

BP’s of bekende politici. In zo’n<br />

provinciale kieskring moet elke partij<br />

voortaan eerst voorbij de sluis van de<br />

5 % kiesdrempel geraken om te kunnen<br />

aanzitten en zo mogelijk ook te delen in<br />

de provinciale electorale taart.<br />

Vijf procent halen in een provincie is dus<br />

één zaak, ook nog gekozenen naar<br />

Brussel kunnen sturen blijft een andere<br />

zaak. Kleinere partijen en nieuwkomers<br />

krijgen het zo extra moeilijk om op<br />

de politieke scène te klimmen. Nog<br />

minder kansen dus voor die wat nukkige<br />

burger om misschien toch iets dichter<br />

bij de politiek te komen.<br />

Tot daar de ingrepen waar we wellicht<br />

niet meer aan ontsnappen. Die aanpassingen<br />

van de kieswet kunnen inderdaad<br />

nog voor de verkiezingen van 15<br />

juni 2003 wettelijk worden.<br />

VOOR LATER<br />

Maar dat is niet alles: premier Verhofstadt<br />

heeft ook een broertje dood<br />

aan de Senaat en dus moet die weg.<br />

Alle macht aan de volksvertegenwoordigers,<br />

lijkt het wel!<br />

Alleen is ‘afschaffen’ geen Belgische traditie<br />

en dus krijgen we straks – als het ooit allemaal<br />

loopt zoals Verhofstadt het vandaag wil<br />

– een paritair samengestelde Senaat. Vijfendertig<br />

Franstaligen en evenveel Nederlandssprekenden<br />

die samen het wel en wee<br />

van de deelstaten moeten koesteren. Een<br />

geschenk dat de Franstaligen zomaar<br />

aangeboden krijgen. Een paritaire Senaat is<br />

natuurlijk niets anders dan de absoluut definitieve<br />

en onomkeerbare grendel op wat nog<br />

overblijft van de Vlaamse meerderheid in dit<br />

land. Gezegd wordt bijvoorbeeld dat die<br />

Senaat het Minderhedenverdrag zou mogen<br />

goedkeuren. In plaats van, zoals nu, de<br />

verschillende parlementen! Het zijn de deelstaatparlementen<br />

en niet de kiezers die hun<br />

kandidaat-senatoren afvaardigen. De nieuwe<br />

Senaat zou zich wel nog kunnen ontfermen<br />

over aanpassingen van de grondwet,<br />

over wetten die een bijzondere meerderheid<br />

vragen en sommige samenwerkingsakkoorden.<br />

In de nieuwe Senaat is er geen<br />

plaats meer voor de prinselijke fractie.<br />

Eindelijk!<br />

Of Verhofstadts kieshervorming de burger dichter<br />

bij de politiek zal brengen, valt sterk te betwijfelen.


POLITIEKE MISKRAAM<br />

................................<br />

STEMMENJACHT<br />

Voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers<br />

krijgen we twee<br />

kiesbrieven om tweehonderd<br />

volksvertegenwoordigers te kiezen.<br />

Met de eerste kiesbrief in de hand<br />

mogen we een keuze maken uit de<br />

provinciale lijst, zo kiezen we de<br />

‘plaatselijke’ volksvertegenwoordi-<br />

................................<br />

Nieuwe grendel op Vlaamse meerderheid<br />

De hervorming van de Senaat lijkt wel de kers op de taart van<br />

Verhofstadts kieshervorming. De Hoge Vergadering wordt een<br />

paritair samengestelde assemblee met 35 Vlamingen en 35<br />

Franstaligen. Dat de Vlamingen 60% van de<br />

Belgische bevolking uitmaken en toch maar<br />

50% van de zetels krijgen, lijkt voor paarsgroen<br />

van geen tel. Nochtans is de Senaat in<br />

geen enkele federale staat paritair samengesteld,<br />

evenmin is het regel dat de zetels<br />

gelijk verdeeld worden over de samenstellende<br />

delen. In Duitsland bestaat de Senaat<br />

uit ministers afkomstig uit de diverse Länder.<br />

Hun aantal is afhankelijk van het bevolkingscijfer<br />

van elke deelstaat. Er wordt bovendien<br />

gestemd namens de deelstaatregering, terwijl<br />

Verhofstadt de federale regeringsmeerderheid<br />

wil laten beslissen.<br />

De nieuwe Senaat wordt bevoegd voor de<br />

herziening van de Grondwet en de bijzondere<br />

wetten. Dat hier de Vlaamse meerderheid<br />

uit handen wordt gegeven, is niet zonder<br />

belang. Het numerieke overwicht van de<br />

meerderheidspartijen in de Senaat is immers niet steeds hetzelfde<br />

als in de Kamer. Zo werden onderdelen van het communautaire<br />

Lambermontakkoord zonder één stem op overschot door de<br />

Senaat geloodst. Door de invoering van de pariteit wordt het heel<br />

wat moeilijker om anti-Vlaamse hervormingen te blokkeren.<br />

Ook de wijze waarop de Senaat zal worden samengesteld baart<br />

opzien. Minstens 30 van de 35 afgevaardigden worden door de<br />

ging. Die krijgt in de nieuwe Kamer<br />

van Volksvertegenwoordigers 150<br />

zitjes. Op de tweede kiesbrief vinden<br />

we de lijst van de PBV’s of politieke<br />

bekende Vlamingen. Die mogen op<br />

stemmenjacht van Oostende tot in<br />

Voeren, zoals hun Waalse collega’s<br />

kandidaat mogen zijn van Luik tot<br />

Namen en van Aarlen tot in Waals-<br />

Brabant. Voor die politieke bekende<br />

Belgen zijn er samen vijftig volksvertegenwoordigende<br />

tickets gereserveerd.<br />

De nieuwe Kamer wordt straks<br />

de echte politieke arena, maar ook de<br />

enige.<br />

Tenminste als de politieke meerderheid<br />

die na 15 juni 2003 aantreedt dat<br />

allemaal nog wel wil. Alvast op die<br />

verkiezingszondag loopt alles nog<br />

volgens het nu gebruikte regieboekje.<br />

parlementen aan respectievelijk Vlaamse en Franstalige zijde aangeduid<br />

uit de eigen schoot óf uit de regering. Aldus krijgen leden van<br />

de uitvoerende macht wetgevende bevoegdheden op het federale<br />

niveau. Belangrijker nog is de leemte die het<br />

akkoord laat m.b.t. de aanduiding van de senatoren<br />

door de deelstaatparlementen. Nergens<br />

valt te lezen dat de Senaat proportioneel zal<br />

worden samengesteld. Zo bestaat de kans dat<br />

het steeds de meerderheid is die beslist over de<br />

aanduiding, waardoor louter leden van de<br />

meerderheidspartijen zouden worden afgevaardigd.<br />

Maar er is meer. Alle Vlaamse partijen<br />

hebben steeds een federalisme met twee<br />

bepleit. Onder Franstalige druk werd het<br />

Brussels gewest meer en meer een<br />

volwaardige derde partij. Gezien de<br />

Franstalige dominantie van Brussel, komt<br />

Vlaanderen bij elke onderhandeling steeds<br />

verder in de verdrukking tegenover twee<br />

gelijkgezinde partijen. VLD, SP.A en Agalev<br />

maken van het Brussels Hoofdstedelijk<br />

Gewest een volwaardige deelstaat met grondwettelijke autonomie<br />

en een echt parlement. Wat de Franstaligen met<br />

Lambermont niet konden binnenrijven, wordt hen nu via een<br />

kieshervorming in de schoot geworpen.<br />

Karel Van Hoorebeke<br />

N-<strong>VA</strong>-volksvertegenwoordiger<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

19


VOLLE<br />

MANEN<br />

20<br />

advertentie Knack


advertentie Knack<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

21


VERRE KIJKER<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

22<br />

OOST-TIMOR ONAFHANKELIJK<br />

Na een kwarteeuw bloedige vrijheidstrijd<br />

tegen de Indonesische<br />

bezetting, een referendum in<br />

1999 waarin de bevolking zich<br />

massaal uitsprak voor onafhankelijkheid<br />

en na de verkiezing van rebellenleider<br />

Xanana Gusmao tot president<br />

verwierf Oost-Timor op 20 mei jl. zijn<br />

grondwettelijke onafhankelijkheid.<br />

De verbrokkeling van het Portugese<br />

regime tijdens de Anjerrevolutie van<br />

1975 had zware gevolgen voor zijn<br />

kolonies. Portugal gaf de macht over<br />

zijn overzeese gebieden noodgedwongen<br />

uit handen. Sinds 1509<br />

hadden de Portugezen het oostelijk<br />

deel van het eiland Timor gekoloniseerd,<br />

terwijl de Nederlanders in 1651<br />

westelijk Timor veroverden, een gebied<br />

dat na de dekolonisatie onder Indonesisch<br />

bestuur kwam. Na het wegvallen<br />

van het Portugese koloniaal bestuur in<br />

Oost-Timor werd ook dat gebied<br />

meteen bezet door het Indonesische<br />

leger. Een jaar later, in 1976, werd het<br />

geannexeerd zodat Jakarta over het<br />

hele eiland heerste. Tegenstanders<br />

van het Indonesische bewind werden<br />

vervolgd en tienduizenden ontvluchtten<br />

het eiland. In de resoluties 384 en 389<br />

erkende de Algemene Vergadering van<br />

de Verenigde Naties het zelfbeschikkingsrecht<br />

van de Oost-Timorese<br />

bevolking maar deze resoluties bleven<br />

een kwarteeuw dode letter.<br />

De eeuwenlange Portugese kolonisatie<br />

en het recentere Indonesisch<br />

imperialisme hadden hun<br />

weerslag op het culturele leven. Nog<br />

hooguit 17 % procent van de bevolking<br />

spreekt Portugees. Het gaat dan voornamelijk<br />

om oudere generaties. Portugees<br />

wordt immers al een kwarteeuw<br />

niet meer op school geleerd. Door de<br />

gezonde bevolkingspiramide van het<br />

land spreken en schrijven meer jonge<br />

Oost-Timorezen alleen Bahasa Indonesisch.<br />

Maar Bahasa is ook de taal<br />

van het land waarvan de Oost-Timorese<br />

regering zich juist losmaakt. In de<br />

meer afgelegen bergstreken – het<br />

echte Oost-Timor waar zo’n 80% van<br />

de 843.000 eilandbewoners leven -<br />

Xanana Gusmao, ooit rebellenleider nu<br />

president van Oost-Timor.<br />

spreekt een heleboel mensen alleen<br />

Tetum Timorees. Maar Tetum is grammaticaal<br />

een nogal anarchistisch<br />

gesproken taal die soms met Portugees<br />

dan weer met Bahasa wordt<br />

gemengd. Kortom: in de hoofdstad Dili<br />

zullen de Portugees sprekende senior<br />

en de Bahasa sprekende junior met<br />

elkaar kunnen praten in het Tetum,<br />

maar als ze beiden een officieel<br />

contract moeten opstellen wordt het<br />

een stuk moeilijker. Daarom hebben de<br />

al wat oudere aanstaande machthebbers<br />

van de nieuwe natie de politieke<br />

keuze voor de taal van Oost-Timor toch<br />

laten vallen op het Portugees. Velen<br />

van hen vochten als guerrilla's tegen<br />

het Indonesische leger en communiceerden<br />

in die voor het Indonesische<br />

leger onbegrijpelijke taal. Het autochtone<br />

Tetum staat in de grondwet wel als<br />

tweede officiële taal ingeschreven.<br />

Naast het talenvraagstuk wordt de<br />

jongste staat ter wereld met<br />

andere problemen geconfronteerd.<br />

Portugal heeft zichzelf verplicht<br />

de economische opbouw van zijn<br />

arme ex-kolonie te ondersteunen.<br />

Maar kan Lissabon die beloften wel<br />

waarmaken? En dan is er de erfenis<br />

van het Indonesisch schrikbewind. De<br />

nieuwe president van Oost-Timor,<br />

Xanana Gusmao, heeft al verklaard dat<br />

zijn regering bereid is in het kader van<br />

nationale verzoening amnestie te verlenen<br />

aan mensen die verdacht worden<br />

van schendingen van de mensenrechten<br />

of die daarvoor veroordeeld zijn. De<br />

Verenigde Naties houden het Indonesische<br />

leger verantwoordelijk voor dit<br />

bloedvergieten, waarbij honderden<br />

mensen werden gedood en een groot<br />

deel van de huizen en de infrastructuur<br />

op Oost-Timor vernield. Die misdaden<br />

zijn begaan voor, tijdens en na het referendum<br />

in augustus 1999 waarin de<br />

Oost-Timorezen zich uitspraken voor<br />

onafhankelijkheid. Er kwam pas<br />

vermindering van het geweld nadat er<br />

een VN-vredesmacht was gelegerd.<br />

VN-secretaris-generaal Kofi Annan wil<br />

dat de vredesmacht geleidelijk wordt<br />

afgebouwd op voorwaarde dat het<br />

geweld van de milities ook ophoudt.<br />

Ondertussen weigert Indonesië<br />

pro-Indonesische (para-)militairen<br />

uit te leveren die door aanklagers<br />

van de VN worden vervolgd<br />

wegens misdaden tegen de menselijkheid.<br />

Het geeft aan hoe pijnlijk de<br />

Oost-Timorese onafhankelijkheidsverklaring<br />

is voor de vierde grootste natie<br />

ter wereld. De regering in Jakarta<br />

maakt zich immers zorgen over het<br />

politieke effect ervan op andere naar<br />

onafhankelijkheid strevende eilandvolkeren.


OPEN KAART<br />

.................................<br />

HET MANTRA <strong>VA</strong>N<br />

DE POLITIEKE VERNIEUWING<br />

Als lezer van dit blad weet u het als geen ander: symbolen<br />

zijn belangrijk, ook en zeker in de politiek. Bovendien bent<br />

u er zich van bewust dat het vertoog over de werkelijkheid<br />

minstens even belangrijk is als die werkelijkheid zelf, gesteld dat<br />

we die met zijn allen op een identieke wijze kunnen vatten. Dat<br />

is bovenal het geval in de politiek.<br />

Het taalgebruik of de retoriek over de politieke werkelijkheid is<br />

dus minstens even belangrijk, zoniet belangrijker, dan de realiteit<br />

van of achter de politieke vernieuwing. Wat er op dit ogenblik<br />

daaromtrent in België en Vlaanderen aan het gebeuren is, is<br />

terzake zeer illustratief. En problematisch.<br />

Toegegeven, een vernieuwing van politieke instellingen zal nooit<br />

zonder veel kabaal passeren en roept altijd weerstanden en<br />

excuses op om het niet te doen. De belangen zijn immers zeer<br />

verdeeld, er zijn winnaars en verliezers. Toegegeven, een grondige<br />

reflectie over en evaluatie van het functioneren van deze<br />

instellingen is een essentiële opdracht van elke, zichzelf respecterende<br />

democratie. En daarmee is het grote woord gevallen.<br />

Het behoort wellicht tot een van de wezenskenmerken van een<br />

democratie dat er binnen dit bestuurs- en beslissingsmodel geen<br />

overeenstemming bestaat over de precieze inhoud en strekking<br />

ervan. Enkel een dictatoriaal systeem geeft een eenduidige interpretatie<br />

aan zijn democratie.<br />

Uhebt wellicht al gemerkt dat de hervormers hun grondig<br />

ingrijpen in de politieke spelregels en instellingen beargumenteren<br />

met de stelling dat ze daarmee de democratie<br />

versterken, de inspraak van de burger vergroten. Tenminste dat<br />

is hun discours, dat ze sleutelen aan de instellingen staat<br />

symbool voor hun democratische ingesteldheid. Er zijn goede<br />

redenen om aan te nemen dat in dit hele verhaal heel wat pragmatisme,<br />

belangenafweging of machtsoverwegingen een rol<br />

spelen. Anderzijds is er ook een specifieke politieke visie in te<br />

vinden. Geef de burger-king meer inspraak door hem/haar<br />

zoveel mogelijk ‘zelf te laten beslissen’. Niet enkel selecteren<br />

we via SMS het mooiste meisje, kiezen we via een 0900-lijn de<br />

spannendste film of mailen we de domste kandidaat naar huis,<br />

we kiezen nu ook rechtstreeks de politieke leiders die we zelf<br />

willen, en dat is toch wel een duidelijke versterking van de democratie?<br />

De politiek staat niet alleen, in de hele maatschappij kiezen<br />

individuele kijkers, lezers, luisteraars<br />

steeds meer zelf. Hebben ze daarom<br />

meer inspraak in het programma-aanbod?<br />

Is er een rijkdom, lees<br />

verscheidenheid aan keuze?<br />

Voorts verwacht en veronderstelt<br />

men nogal wat van die autonome<br />

burgers. Bijvoorbeeld dat ze (goed)<br />

geïnformeerd zijn, hun opinie<br />

kunnen vormen en uiten en daarvoor<br />

nog voldoende tijd en middelen hebben. Men gaat hier aan heel<br />

wat voorbij, o.a. aan de ongelijkheid tussen mensen.<br />

In het bijzonder voor wat betreft de rechtstreekse verkiezing<br />

van de burgemeester in Vlaanderen - en op grond van dezelfde<br />

logica ooit de regering? - zijn er zoveel bedenkingen te<br />

formuleren dat een mens zich afvraagt of ze in Vlaanderen niets<br />

anders om handen hebben. Moet dat nu echt op het beleidsniveau<br />

waar de gevreesde kloof het kleinst is? Moet de feitelijke of<br />

formele machtspositie van een burgemeester nu echt zo disproportioneel<br />

opgevat worden? Moet de onbestuurbaarheid mogelijk<br />

gemaakt worden door een eventuele cohabitation? Moet de<br />

‘veramerikanisering’ van de lokale politiek nog versterkt worden<br />

door het populisme te belonen en ideeën en programma’s nog<br />

meer naar achteren te schuiven?<br />

Er zijn andere prioriteiren in Vlaanderen, me dunkt, zoals een<br />

grondig debat over lokale democratie en de versterking van<br />

de gemeenteraad. Andere prioriteiten zullen er altijd zijn, stellen<br />

politieke hervormers, en dat is altijd een excuus om niet<br />

aan de politieke instellingen te sleutelen. Wel, de rechtstreekse<br />

verkiezing van de burgemeester moet er ook helemaal<br />

niet komen.<br />

Dr. Carl Devos<br />

Vakgroep Politieke Wetenschappen RUG<br />

Voor meer info zie o.a.: Devos, C., Reynaert, H., Bedenkingen bij<br />

politieke vernieuwing en de rechtstreekse verkiezing van de burgemeester.<br />

In: Demokritos. Gent, Vakgroep Politieke Wetenschappen,<br />

RUG, 2001, 3, 55p.<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

23


UIT GENODIGD<br />

V O L L E<br />

MANEN<br />

24<br />

N-<strong>VA</strong> HOUDT FINANCIËLE MOBILISATIE<br />

OP WEG NAAR 75 000 EURO<br />

Na het opstellen van de N-<strong>VA</strong>-begroting 2002 werd een tekort van ruim 75 000 euro (zo’n 3 miljoen oude franken)<br />

vastgesteld. Omdat dit tekort geen domper mag zijn op de ambitie om de N-<strong>VA</strong> verder én sterker uit te bouwen<br />

werd, naast een besparingsronde, een grootscheepse financiële mobilisatie opgestart.<br />

De actie bestaat uit verschillende stappen, we zetten ze op een rijtje.<br />

- In februari jl. stuurden wij een brief naar 6 300 Vlamingen die toen al lid waren van de N-<strong>VA</strong>, daarop kwam 25 000<br />

euro binnen.<br />

- Op het ledencongres te Leuven werd bijna 5 500 euro binnengehaald.<br />

- Eind mei startte een nieuwe mobilisatieronde, dit keer ontvangen de 3 000 nieuwe N-<strong>VA</strong>-leden een uitnodiging om<br />

een gift te schenken.<br />

We zijn dus goed op weg om het streefcijfer te halen en met uw hulp het tekort op onze begroting dicht te rijden.<br />

Toch nog even vermelden: er is géén fiscale aftrekbaarheid voor de giften en<br />

giften van bedrijven kunnen vanzelfsprekend niet. Bij giften tot e 123 (5 000<br />

fr.) wordt de naam van de schenker niet geregistreerd. Bij giften boven de<br />

e 123 (5 000 fr.) is dit wel het geval. U mag per jaar ten hoogste e 495<br />

(20 000 fr.) schenken aan een van de vzw’s van de N-<strong>VA</strong>-groep.<br />

U schrijft uw gift aan de N-<strong>VA</strong> best over op rekeningnummer<br />

435-0271521-01 (N-<strong>VA</strong> vzw) met vermelding "gift 2002".<br />

Meer info: tel. 02/ 219 49 30, e-post: nico.moyaert@n-va.be<br />

Een “Gouden” aanbod<br />

De N-<strong>VA</strong>-afdeling<br />

van Alveringem<br />

biedt liefhebbers<br />

gouden<br />

N-<strong>VA</strong>-speldjes aan.<br />

Zij worden geleverd<br />

met goudmerk en veiligheidsslot.<br />

TE VERKRIJGEN IN TWEE VERSIES<br />

N-<strong>VA</strong> jasspeldje (heren)<br />

• 18 karaat goud<br />

• ruitje in wit goud<br />

• prijs : € 50<br />

N-<strong>VA</strong> juweel (dames)<br />

• 18 karaat goud<br />

• ruitje in wit goud, ingelegd<br />

met briljant (0,04 carat)<br />

• prijs : € 150<br />

Ook op een herenjas te dragen.<br />

HOE BESTELLEN<br />

Uitsluitend via storting of overschrijving op<br />

bankrekeningnummer 738-0058201-23 t.n.v.<br />

N-<strong>VA</strong>-ALVERINGEM<br />

(uw telefoonnummer vermelden in de mededeling graag)<br />

Na ontvangst van betaling wordt uw speldje aangemaakt en<br />

zo snel mogelijk bezorgd. (max. leveringstermijn: 2 weken)<br />

Meer info: 0477- 919.716 - Danielle Godderis-T’Jonck<br />

(voorzitter N-<strong>VA</strong>-Alveringem)<br />

advertentie<br />

advertentie

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!