Federaal verkiezingsprogramma (juni 2007).pdf - N-VA

Voor een sterker
Vlaanderen
Programma federale verkiezingen 2007

2
Inhoud
Voorwoord 3
Méér Vlaanderen – Beter Vlaanderen 5
Van transfers naar solidariteit 10
Werk(en) voor Welvaart en Welzijn 13
Justitie en Veiligheid 20
Migratie – Asiel
Gezinshereniging
Economische migratie 25
Financiën en Fiscaliteit 31
Milieu – Klimaat
Natuur – Dierenwelzijn 36
Mobiliteit en
Verkeersveiligheid 40
Sociaal en Zeker 45
Gezondheids(be)zorgd 49
Buitenlands Beleid
Defensie 52
Ontwikkelingssamenwerking 56
Beter Bestuur 59
De N-VA denkt over mens en maatschappij
op een genderneutrale wijze. Overal waar hij staat,
moet ook zij worden gelezen en elke haar staat
evenzeer voor hem.

VOORWOORD
Beste kiezer,
Acht jaar lang hebben we als Vlamingen telkens opnieuw hetzelfde moeten horen: “Non!”
Telkens opnieuw: “Non! Non! Non!”
Acht jaar lang werd elke Vlaamse eis van de paarse regeringstafel geveegd door de man met het
strikje, Elio Di Rupo, en z’n Parti Socialiste. Het resultaat? Rammelende rekeningen,
miljardentransfers, ontsnappingen uit de gevangenis, een hoge belastingdruk, …
Vlaanderen raakt verst(r)ikt.
Op 10 juni beslist u of het tijd is voor verandering. Wij zijn er van
overtuigd dat dit nodig is. De paarse periode die achter ons ligt, is
immers een periode van gemiste kansen. De internationale
economische opleving werd onvoldoende benut om een buffer aan
te leggen om de vergrijzing op te vangen. En wat de verdere
hervorming van de staat betreft, heeft paars niet eens geprobeerd
er iets van te maken. Ook de aangekondigde modernisering van
de overheidsdiensten werd een maat voor niets: de belastingen
geraken nog steeds niet tijdig en correct geïnd, gevangenissen
werden niet gemoderniseerd en justitie moet het nog steeds stellen
zonder informatisering.
Het is vijf voor twaalf. De aanrollende vergrijzingsgolf komt razendsnel op ons af.
Nog meer tijdverlies kunnen we ons niet veroorloven. Daarom hebben de N-VA en
CD&V ook voor de federale verkiezingen van 10 juni de krachten gebundeld. Om een
positief alternatief te formuleren op paars.
Om de vele Belgische blokkades op te ruimen, is een nieuwe staatshervorming nodig.
Met meer bevoegdheden en middelen kunnen we zelf onze verantwoordelijkheid
opnemen. Het belang van zes miljoen Vlamingen, dat is het belang dat wij willen
verdedigen. We kiezen daarbij voor een overheid die zo dicht mogelijk bij de Vlamingen
staat en die de Vlamingen de mogelijkheid biedt eigen oplossingen voor eigen
problemen te vinden.
Die oplossingen stellen we u voor in dit programma. Ons programma kwam niet
tot stand op de tafels van een duurbetaald reclamebureau. Ons programma is het
resultaat van eigen parlementair werk, van congressen, studiedagen en colloquia.
Met dit programma creëren we nieuwe kansen voor welvaart en welzijn.
Voor een sterker Vlaanderen.
Bart De Wever
Voorzitter N-VA
3

4
www.n-va.be

MÉÉR VLAANDEREN - BETER VLAANDEREN
ANALYSE
België blokkeert
paars faalt
PS regeert
MÉÉR VLAANDEREN - BETER VLAANDEREN
De regering Verhofstadt II betekende een communautaire stilstand.
En stilstaan is achteruitgaan. Onder druk van de PS en uit lijfsbehoud
sloop de ‘belgicaine’ binnen bij de Open Vld. Voortaan noemen Vlaamse
liberalen zich geen Vlamingen meer, maar ‘flamingante Belgen’.
Vlaanderen verdient beter.
België blokkeert. Dat is onder paars tot in het ongerijmde aangetoond. Op federaal niveau
lopen de paarse excellenties mekaar voortdurend in de weg en spreken ze mekaar
voortdurend tegen. Als de Vlamingen wit zeggen, zeggen de Franstaligen zwart, de
opendebatcultuur heet dat. Guy Verhofstadt kan maar premier blijven door constant te plooien
voor de dictaten van de PS. PS-voorzitter en Waals minister-president Elio Di Rupo gaat er prat
op dat hij de federale regering met een vingerknip kan laten vallen. De verstrikking heet dat.
Om de Franstaligen ter wille te zijn, slikken Open Vld en SP.a-Spirit de
engagementen in die ze bij de vorming van de Vlaamse regering aangingen. De
onverwijlde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is er een van.
Vlamingen en Franstaligen houden mekaar federaal in de tang. Het gevolg is
een beleid dat de grootste gemene deler is van de wensen van Vlamingen en
Franstaligen, een beleid dat niemand tevreden stelt.
5

6
Het federale niveau presteert ondermaats en kan de uitdagingen van de globalisering niet
aan. Onze concurrentiekracht taant, onze bedrijven verliezen marktaandeel in het buitenland.
Maar het jongste interprofessioneel akkoord slaat geen spijkers met koppen en zal het tij dus
niet keren. Om de vergrijzing op te vangen, kwam er het Generatiepact. Maar de experten
zijn unaniem in hun oordeel: totaal onvoldoende. En ook de structurele
begrotingsoverschotten, die nodig zijn als financiële buffer voor de vergrijzing, laten op zich
wachten. Paars raakte de voorbije jaren niet verder dan een begroting die met eenmalige
maatregelen in kunstmatig evenwicht werd gebracht.
De reden voor al die ondermaatsheid is niet ver te zoeken: iedere keer dat de Vlamingen
federaal het gaspedaal willen induwen, gaan de Walen op de rem staan. Omdat Wallonië
andere noden heeft, omdat de Waalse politici anders tegen de dingen aankijken, omdat
Wallonië kost wat kost de transfers in stand wil houden… en het koningshuis.
Want zolang het koningshuis bestaat, bestaat ook het koninkrijk, is de redenering van de
Franstaligen. Maar intussen ondergraven de kinderen van Albert zelf hun toekomst door flater
na flater op te stapelen. Vader Albert moet financieel opdraven voor louche uitgaven aan de
villa van zoon Laurent, zoon Filip bedreigt de pers en dochter Astrid maakt zich onmogelijk
in het Rode Kruis.
En dan is er nog het stadsgewest Brussel. Klein, maar à part entière, kan het ongestraft
Vlaanderen gijzelen, zoals het dossier van de nachtvluchten aantoont. Ook de taalwetgeving
wordt in de -op papier nochtans- tweetalige hoofdstad schaamteloos en op grote schaal met
de voeten getreden. Intussen lopen de vele beleidsniveaus in Brussel over en door mekaar. Het
bestuur is een chaotisch kluwen. Terwijl de Brusselse werkloosheid piekt, bakkeleien de
excellenties over de bouw van een openluchtzwembad.
Nieuwe staatshervorming noodzakelijk
Om de vele Belgische blokkades op te ruimen, is een nieuwe staatshervorming nodig. Met
meer eigen bevoegdheden en middelen kunnen de deelstaten hun eigen verantwoordelijkheid
opnemen, met een eigen aangepast beleid aan hun eigen toekomst bouwen. Dat sluit
solidariteit van de rijkere met de armere deelstaat niet uit. Maar het moet wel om transparante
solidariteit gaan, volgens objectieve criteria en omkeerbaar.
Het uiteindelijke doel van de N-VA is Vlaanderen als onafhankelijke staat in een
democratisch Europa. Enkel een onafhankelijk Vlaanderen zal erin slagen de Belgische
ondermaatsheid van zich af te schudden. Enkel een onafhankelijk Vlaanderen kan de ambitie
waarmaken om een topregio te zijn en te blijven.
Het argument dat Vlaanderen te klein is om zijn eigen weg te gaan, snijdt geen hout. Van de
huidige 27 lidstaten van de EU zijn er elf die minder inwoners tellen dan Vlaanderen. Kleinere
landen zijn over het algemeen trouwens zeer welvarend. Van de tien landen met het hoogste
BBP per inwoner zijn er amper drie met meer dan zes miljoen inwoners.

Krachten bundelen voor Vlaanderen
Het belang van zes miljoen Vlamingen, dat is het belang van de N-VA. Daarom kiezen we
voor een overheid die zo dicht mogelijk bij de Vlamingen staat en die de Vlamingen de
mogelijkheid biedt om hun toekomst zelf in handen te nemen.
VISIE
verantwoordelijkheid
transparante
solidariteit
onafhankelijkheid
lidstaat van Europa
Vlamingen moeten eigen oplossingen voor hun eigen problemen kunnen vinden. Zo kunnen
we eindelijk werk maken van een verlaging van de belastingen op arbeid, van de bestrijding
van de werkloosheid, zorgen voor een werkbare relatie arbeid-gezin-vrije tijd, een betere
gezondheidszorg enz. En daar wordt uiteindelijk iedereen beter van.
Want wat we zelf doen, doen we anders, en daarom vaak beter.
Wij maken dit engagement ook hard. En dus treden we niet toe tot een
federale regering zonder een bindend akkoord over de overdracht van
essentiële bevoegdheden naar Vlaanderen. Eenvoudigweg omdat het nu
eenmaal absoluut noodzakelijk is dat de Vlamingen op tal van
beleidsdomeinen hun toekomst in eigen handen kunnen nemen.
Maar ook omdat wij gesloten akkoorden en gedane beloftes willen nakomen. In het Vlaams
regeerakkoord hebben wij ons – samen met de andere partijen in de Vlaamse regering -
geëngageerd om de Vlaamse resoluties inzake staatshervorming, in geactualiseerde vorm, en
de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde te realiseren.
Belofte maakt schuld. 2007 is een ideale gelegenheid – en eigenlijke de enige gelegenheid – om
deze belofte uit te voeren.
Wat zegt het Vlaams regeerakkoord?
In het Vlaams regeerakkoord engageerden CD&V en N-VA, maar evenzeer Open Vld, SP.a en
Spirit, er zich uitdrukkelijk toe om alles in het werk te stellen om de bekende resoluties van
het Vlaams parlement van 3 maart 1999, in geactualiseerde vorm, op korte termijn te realiseren.
Dit komt onder meer neer op een volledige Vlaamse bevoegdheid inzake gezondheidszorg
en gezinsbijslagen, werkgelegenheid, mobiliteit (inclusief de NMBS) en wetenschapsbeleid
en verregaande autonomie inzake personen- en vennootschapsbelasting en inzake politie en
justitie.
Daarbovenop komt de vanzelfsprekende, en prioritaire, eis tot splitsing van het kies- en
gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde.
Essentieel bij dit alles, is dat Vlaanderen een eigen sociaal-economisch, fiscaal en financieel
beleid kan voeren, op maat van de Vlamingen.
7

TOEKOMST
confederale
staatsinrichting
eigen statuut
voor Brussel
Vlaamse rand
transparante
solidariteit
8
Inzet staatshervorming 2007
De N-VA is en blijft een Vlaams-nationale partij. Wij blijven gaan voor die
onafhankelijke Vlaamse staat in Europa.
Onze strategie is gericht op vooruitgang. Stap voor stap richting Vlaamse
staatsvorming. CD&V neemt het engagement op om samen met ons de
staat serieus te hervormen. Dit brengt ons een ongelooflijke stap vooruit in
de richting van onafhankelijkheid. Het communautair akkoord dat CD&V
en N-VA sloten is de onderhandelingsbasis voor de communautaire ronde
van 2007.
COMMUNAUTAIR AKKOORD CD&V EN N-VA
VOOR DE FEDERALE VERKIEZINGEN
• CD&V en N-VA willen een duidelijke, doorzichtige confederale staatsinrichting waarbij het
zwaartepunt, zowel qua bevoegdheden als qua middelen, bij de deelstaten komt te
liggen. Een moderne democratische staat is van onder naar boven opgebouwd.
• Vanuit deze optiek leggen we duidelijk vast welke bevoegdheden we nog toekennen aan
de federale overheid, terwijl alle andere bevoegdheden aan de deelstaten toebehoren.
• De band tussen Brussel en de rest van Vlaanderen willen CD&V en N-VA uitbouwen en
versterken. Brussel krijgt een aangepast statuut, maar behoudt de autonomie voor lokale
materies. Zo kan het zijn opdracht als tweetalig gebied en hoofdstad van Vlaanderen,
België en Europa blijven vervullen. In dit Brussel nemen de Vlamingen volwaardig deel
aan het bestuur, op alle niveaus. Dit Brussel leeft de taalwetgeving correct en onverkort na,
altijd en overal. Het is elementair dat Vlamingen van binnen en buiten Brussel altijd in
hun eigen taal terecht kunnen bij politie, administratie, ziekenhuizen, gerecht enz.
• De Vlaamse rand ligt 100% in Vlaanderen. Daarom willen wij een splitsing van het
gerechtelijke en kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde en een consequent Vlaams
beleid voor onze Vlaamse Rand. Van een uitbreiding van Brussel kan geen sprake zijn.
• Vlaanderen heeft geen enkel belang bij een verarming van Wallonië, integendeel.
Solidariteit blijft dus belangrijk. Dat gaat perfect samen met meer bevoegdheden en
meer mogelijkheden –en dus ook meer verantwoordelijkheid- voor de deelstaten om zelf
een sociaal-economisch beleid te voeren. Zo kunnen zowel Vlaanderen als Wallonië de
beste keuzes maken voor het welzijn en de welvaart van hun inwoners.
• Daarom pleiten CD&V en N-VA voor een objectieve en doorzichtige solidariteit tussen
Vlaanderen en Wallonië. Er moet een einde worden gemaakt aan de voor Vlaanderen
nefaste verdeelsleutels bij overheids-investeringen en aan de niet objectiveerbare transfers
in de sociale zekerheid. Een maximale bestedingsautonomie gekoppeld aan fiscale
verantwoordelijkheid voor Vlaanderen en Wallonië moeten zorgen voor een doorzichtig

en rechtvaardig solidariteitsmechanisme waarbij beide deelstaten maximale
ontplooiingskansen krijgen en met eigen middelen een beleid kunnen voeren naar eigen
inzichten.
9

VAN TRANSFERS VAN TRANSFERS NAAR SOLIDARITEIT
ANALYSE
versnipperde
bevoegdheid
Europa biedt
kansen
integratie
noodzakelijk
10
De ingewikkelde structuur van België zorgt jaarlijks voor een grote
financiële stroom van noord naar zuid. De zogenaamde ‘interregionale
transfers’ zorgden al voor heel wat discussie. Van één ding is
ondertussen iedereen overtuigd: ze bestaan en ze zijn aanzienlijk.
Van bij haar oprichting is de N-VA vragende partij voor een grondige analyse van de
financiële geldstroom van noord naar zuid. Onder meer op aandringen van de N-VA
engageerde de Vlaamse overheid zich dan ook tot het onderzoeken van de transfers. De
opdracht werd toevertrouwd aan Abafim, de financiële cel van de Vlaamse administratie.
De studie duurde langer dan voorzien en het was pas in het najaar van 2004 dat de
resultaten werden vrijgegeven. Abafim berekende de transfers op 6,6 miljard euro
voor 2003. De studie van Abafim hield echter geen rekening met de transfers via de
afbetaling van de staatsschuld, de Europese structuurfondsen, de overheidsbedrijven,
… Indien men wel rekening houdt met deze factoren, kunnen we
de transfers ramen op meer dan 12 miljard euro per jaar.
De cijfers van Abafim werden sindsdien onderzocht door een team Franstalige en
Vlaamse specialisten. Hun rapport spreekt zich niet uit over de precieze grootte
van de transfers, maar beperkt zich tot een aantal methodologische vragen en tips.
Het is duidelijk dat een ‘Belgisch’ team het nooit eens zal raken over de precieze omvang van
de transfers, maar dat is niet de kern van de zaak. Belangrijker is dat het bestaan van de
transfers ondertussen door niemand meer op ernstige wijze wordt betwist. Ook aan
Franstalige kant zijn er steeds meer academici én politici die wijzen op de transfers als een van
de redenen van de (te) trage economische evolutie in Wallonië.

VISIE
verschil in
welvaart
solidariteit
noodzakelijk
Van transfers…
Laat ons duidelijk zijn: gezien het huidige verschil in welvaart tussen Vlaanderen en Wallonië,
is een solidariteitstransfer tussen beide deelstaten verantwoord en nodig. De N-VA koestert
geen historische rancunes en is geen partij die aanstuurt op georganiseerd Vlaams
groepsegoïsme. Het Vlaams regeerakkoord, dat de N-VA mee onderhandelde, pleit trouwens
expliciet voor Vlaamse solidariteit met Wallonië. Echte solidariteit veronderstelt evenwel
transparantie, objectiviteit en doelmatigheid. De huidige geldstromen vanuit Vlaanderen
voldoen aan geen enkel van die drie criteria.
Transparantie
Het is uiterst moeilijk om zicht te krijgen op de geldstromen, zoals ook blijkt uit de Abafimstudie.
Er is van Franstalige kant duidelijk geen politieke bereidheid om hierover echte
openheid te creëren. Wie de transfers durft aan te kaarten op het federale niveau, wordt door
hen doorgaans met beschuldigingen overladen. Vlaanderen mag dus wel betalen, maar zeker
niet vragen hoeveel en waarvoor.
Objectiviteit
Zoals al gezegd, aanvaardt de N-VA de noodzaak van solidariteit. Maar er zijn tal van
voorbeelden waaruit blijkt dat het Vlaamse geld zeker niet altijd ten goede komt van wie het
nodig heeft in Wallonië. Vlaanderen financiert al te vaak onnodige projecten,
overheidstewerkstelling of sociaal profitariaat.
Doelmatigheid
Er wordt veel gesproken over een Waals economisch herstel dat in aantocht zou
zijn. De waarheid is dat de enorme Vlaamse financiële injecties structureel niets
ten goede hebben bijgedragen. Uit de publicatie van de Regionale Rekeningen
door het Instituut voor de Nationale Rekeningen in februari 2004, blijkt het
opnieuw: Wallonië beent Vlaanderen op geen enkel vlak bij. In de periode 1995-
2001 bleven de economische groei, de investeringen, de productiviteit en de
werkzaam-heidsgraad in Wallonië negatief evolueren in vergelijking met Vlaanderen.
Meer nog, het unitaire systeem –inclusief de transfers- is een belangrijke belemmering voor
een mogelijk Waals herstel. Zolang de loonvorming bijvoorbeeld unitair gebeurt, zal het
investeringsklimaat in Wallonië problematisch blijven. Studies van het IMF en de OESO wijzen
uit dat het unitaire systeem zelf structurele werkloosheid veroorzaakt. En die veroorzaakt
vervolgens geldtransfers in de sociale zekerheid. De onvoorwaardelijkheid van die geldstroom
moedigt bovendien niet echt aan tot verantwoordelijkheidszin.
… naar echte solidariteit
• De N-VA vraagt de Waalse partijen de economische realiteit onder ogen te zien en zich niet
langer te laten misleiden door het vertekend beeld dat ontstaat door de bijzonder grote
financiële transfers. Wallonië moet zelf de volle verantwoordelijkheid nemen voor haar
toekomst.
11

TOEKOMST
stop transfers
echte solidariteit
12
• Van de Vlaamse partijen vraagt de N-VA het uitvoeren van het Vlaams
regeerakkoord dat stelt dat de huidige transfers moeten vervangen worden
door objectieve en transparante solidariteit.

WERK(EN) WERK(EN) VOOR VOOR WELVAART EN EN WELZIJN
ANALYSE
eigen
economische
realiteit
antwoord
bleef uit
twee voor twaalf
VISIE
regel-matig
creatief
slimme
regelgeving
ondernemingsvriendelijk
Het economisch plan van de N-VA blijft niet steken in de klassieke
communautaire retoriek. Ons alternatief toont duidelijk aan wat we
willen doen met de bevoegdheden die we eisen. De uitdaging is groot. En
onder paars werd het twee voor twaalf. Tijd dus voor duidelijke keuzes.
Vlaanderen en Wallonië hebben twee zeer verschillende economieën en arbeidsmarkten.
Momenteel zitten de bevoegdheden die relevant zijn voor het economisch beleid en het
werkgelegenheidsbeleid echter nog hoofdzakelijk op het Belgische niveau.
Hierdoor kan Vlaanderen (nog) niet de keuzes maken die een antwoord bieden
op de eigen sociaal-economische realiteit. De N-VA kiest er resoluut voor om
de deelstaten zelf alle economische hefbomen in eigen handen te geven. Zo
moeten Vlaanderen (en Wallonië) zelf volledig bevoegd worden voor het
tewerkstellingsbeleid.
Er bestaan verschillende wereldranglijsten waarin landen gerangschikt worden
op basis van hun concurrentiekracht. Ze hebben echter allemaal één zaak
gemeen: België zakt steeds verder weg. Deze groeiende concurrentiehandicap
is voor een groot stuk te wijten aan de zeer hoge loonkosten. Door het open
karakter van onze economie heeft dit probleem grote gevolgen voor de
werkgelegenheid. Nergens anders in Europa wordt werken zwaarder belast.
Nergens anders is de loonwig zo groot.
Ook inzake werkgelegenheid en werkloosheid zijn er bijzonder grote verschillen
tussen de gewesten. Waar de werkloosheidsgraad in Vlaanderen recent zelfs
onder de 7% daalde, blijft die van Wallonië en Brussel rond de 20% schommelen.
13

Het is duidelijk dat de verschillende regio’s een verschillende aanpak van hun arbeidsmarkt
nodig hebben.
TOEKOMST
minder
administratieve
lasten
gezaghebbend advies
ondernemersloket
wijziging Ikea-wet
geen extra
koopzondagen
eenheidsstatuut
14
Ambitie tonen voor ondernemingen, jobs en gezinnen
‘Regel matig’ is ons motto. De N-VA is er voorstander van niet meer te regelen dan wat strikt
noodzakelijk is. De regelgeving moet bovendien getoetst worden op haar concurrentiebeperkend
karakter. Het maatschappelijk belang van elke concurrentiebeperkende maatregel
moet duidelijk worden aangegeven. Het uitgangspunt moet zijn de toegang tot
ondernemerschap zo maximaal mogelijk te maken door regels die marktwerking beperken,
weg te nemen, zonder aan de kwaliteit te tornen. Een slimme regelgeving moet het mogelijk
maken om het handhaven ervan te bevorderen. Daarbij moet men ook telkens oog hebben
voor eventuele andere beleidsinstrumenten dan regelgeving. Ook de toewijzing van
verantwoordelijkheden tussen verschillende actoren moet expliciet en beredeneerd gemaakt
worden.
Een goed investeringsklimaat is zonder twijfel de beste waarborg voor het aantrekken van
extern kapitaal. Ondernemers moeten kunnen opereren in een bedrijfsvriendelijke omgeving.
Dit stimuleert kapitaalverstrekkers, starters en doorgroeiers om projecten op stapel te zetten
en nieuwe ideeën te lanceren.
De N-VA wil de zelfstandige ondernemer stimuleren want een zelfstandige ondernemer staat
voor diversiteit van het aanbod en bevordert een leefbare binnenstad en het buurtnetwerk.
De opgelopen concurrentiehandicap kan weggewerkt worden met lastenverlagingen en
loonmatiging. We moeten immers beter doen dan de buurlanden om de concurrentiehandicap
weg te werken.
Méér mensen aan het werk en langer aan het werk: er is geen andere mogelijkheid om jobs te
creëren. De verhoging van de participatiegraad bereiken we niet door één maatregel.
Hiervoor is gedifferentieerd maatwerk nodig. De regelgeving moet zo’n gedifferentieerde
aanpak mogelijk maken.
Ondernemingsvriendelijke overheid
• Het daadwerkelijk verminderen van de administratieve lasten is van zeer
groot belang voor een ondernemingsvriendelijk klimaat. Dit veronderstelt
een permanente zorg bij het opstellen van regels en het uitwerken van
procedures. De N-VA wil een vermindering van de administratieve lasten
met 25%.
• De overheid moet voorzien in een ‘gezaghebbend advies’. Dit houdt in
dat een onderneming of een burger voor hij start met de uitvoering van zijn

TOEKOMST
ondersteuningselementen
lagere vennootschapsbelasting
verlaging
belastingdruk
eigen fiscaliteit
plannen, weet hoe de overheid zal reageren. Zo kan elke burger of onderneming van alle
overheidsdiensten vernemen hoe de overheid zal reageren ten overstaan van welomschreven
situaties (op fiscaal gebied, inzake ruimtelijke ordening, inzake leefmilieu, …).
Wanneer het gezaghebbend advies gevolgd wordt, kan aan de burger of ondernemer geen
sanctie opgelegd worden omdat hij of zij de wet niet zou hebben nageleefd. Integendeel:
wie zich conformeert, wordt gehonoreerd.
• Een gecentraliseerde dienstverlening moet er voor zorgen dat een bedrijf op één plaats
terecht kan voor alle bedrijfsgebonden dienstverlening en overheidsinformatie.
• De N-VA wil de ‘Ikea-wet’ wijzigen. Er moet een gedetailleerde registratie en analyse van
de bestaande detailhandel komen. Buurgemeenten moeten een recht op beroep krijgen
voor wat betreft ontwerpen van handelsvestigingen met een netto oppervlakte van
minstens 1000 m². In het Nationaal Distributiecomité moeten, in afwachting van de
volledige defederalisering van het handelsvestigingsbeleid, twee aparte subcomités
worden opgericht, die enkel nog samen oordelen over aanvragen uit het Brussels
Hoofdstedelijk Gewest.
• De N-VA is gekant tegen het uitbreiden van het aantal koopzondagen. Deze uitbreiding
is een nieuwe stap in het ongebreideld en onbeperkt consumeren. Voor de N-VA kan dit
niet. Meer koopzondagen betekent dat werknemers het nog moeilijker krijgen om de
relatie arbeid-gezin-vrije tijd goed te regelen. Maar ook de concurrentiedruk op
buurtwinkels en andere kleine zelfstandigen zal toenemen. Ze zullen zich nog moeilijker
kunnen handhaven tegenover de grote warenhuizen en winkelketens.
De N-VA gelooft ook niet in een sterk positief effect op onze economie. Mensen
zullen namelijk niet méér kopen, maar eerder meer gespreid in de tijd. Extra
koopzondagen zijn alleen goed voor toeristische centra. De afbakening hiervan
komt echter toe aan de Vlaamse overheid.
• Het onderscheid tussen arbeiders en bedienden is in de 21ste eeuw totaal
voorbijgestreefd. De N-VA wil dan ook dat er eindelijk echt werk gemaakt wordt
van een eenheidsstatuut voor alle werknemers. De uitwerking hiervan dient te
gebeuren door het parlement, na consultatie van de sociale partners.
Een competitieve economie
• De N-VA wil een homogeen pakket aan ondersteuningselementen. Directe steun moet
worden aangevuld met fiscale stimuli.
• De N-VA wil een feitelijke verlaging van de vennootschapsbelasting. Dit moet onder
meer gebeuren door een verlaging van het nominale tarief met 7% tot het Europese
gemiddelde.
• De N-VA wil ook een verlaging van de reële belastingdruk (dus inclusief alle
15

TOEKOMST
gezinsvriendelijk
betaalbare arbeid
menselijk lang
werken
écht activeren
recht op arbeid
16
aftrekmogelijkheden en subsidies). De N-VA pleit daarom voor een versmalling van de
belastbare grondslag. De ‘notionele aftrek’ is een stap in de goede richting waarop de
N-VA al lang had aangedrongen.
• De N-VA vraagt ook de overheveling van de fiscaliteit naar Vlaanderen. Het economisch
beleid is te weinig aangepast aan de specifieke problemen en de eigen beleidsvisies in de
verschillende gewesten. De N-VA aanvaardt niet dat gewesten geen fiscale
maatregelen naar bedrijven kunnen nemen in aangelegenheden waarvoor ze
nochtans zelf bevoegd zijn, terwijl de Belgische overheid in die
gewestdomeinen maatregelen neemt ook al is ze materieel niet bevoegd. De
N-VA stelt daarom voor om de vennootschapsbelasting te regionaliseren.
Minstens moeten de gewesten de mogelijkheid krijgen om kortingen op de
federale vennootschapsbelasting toe te kennen. Op die manier wordt ook de
discriminatie tussen eenpersoonsondernemingen en vennootschappen
geneutraliseerd.
Tewerkstelling
GEZINSVRIENDELIJK VEEL WERKEN
• Het moet mogelijk zijn de loopbaan te onderbreken om taken met maatschappelijk nut
(kinderen opvoeden, ouderen verzorgen, zieken bijstaan…) op zich te nemen. De overheid
moet deze gezinskredieten financieel ondersteunen. Ook opleidingskredieten kunnen een
belangrijke functie vervullen, zowel voor de werknemer als voor de werkgever. Het stelsel
van tijdskrediet wordt beperkt tot deze categorieën.
• N-VA pleit voor het Zweedse model van ouderschapsverloven. Deze worden gedekt door
een ouderschapsverzekering (verstrekt door de overheid), die het behoud van werk en
inkomen garandeert evenals het behoud van sociale bescherming voor perioden waarin
werknemers voor hun kind moeten zorgen. Het ouderschapsverlof moet worden
uitgebreid tot 7 maanden.
• Aan de moeder wordt het recht gegeven het zwangerschaps- en bevallingsverlof uit
te breiden tot 4 maanden in totaal, waarvan maximum 3 na de geboorte. Voor de
vader wordt in een zorgverlof voorzien van 1 maand, op te nemen tijdens de eerste
6 maanden na de bevalling. Twee bijkomende maanden zorgverlof kunnen naar keuze
door vader of moeder worden opgenomen.
• Voor de laatste 6 maanden van de zwangerschap en op het gewaarborgd inkomen bij
ziekte van een zwangere vrouw zijn geen socialezekerheidsbijdragen verschuldigd.
• De N-VA wil ook meer flexibiliteit op bedrijfsniveau door een veralgemeende
annualisering van de arbeidsduur. Op sommige piekmomenten zal de werknemer dan
meer uren per dag werken dan in sommige dalmomenten. Deze regeling werkt
kostenbeheersend en verhoogt de flexibiliteit van de inzet van het personeel. Op die

manier kan ook beter tegemoet gekomen worden aan de behoeften van het gezin door
bijvoorbeeld het werkschema aan te passen aan de schoolvakanties en de opvoeding van
de kinderen.
• Een leefbaar tempo is meer dan af en toe eens stoppen met werken. Alternatieven via
prestatiemanagement, gekoppeld aan het loon, zijn beter betaalbaar en misschien even
attractief: enerzijds hoger tempo, resultaten en loon voor wie (nog) wil en anderzijds lager
tempo, resultaten en loon voor wie het wat rustiger wil. Dit is zeer eenvoudig toe te passen
bij jobs met een meetbare ‘output’.
BETAALBARE ARBEID
• De kosten voor de kinderbijslag en de gezondheidszorg moeten uit de brutoloonkost.
Daardoor verkleinen we de loonwig met 20% en halen we meteen de achterstand op onze
buurlanden in. De financiering van de kinderbijslag en de gezondheidszorg zal dan vanuit
de algemene middelen gebeuren. Dit zal geen enorme verhoging van de productbelasting
betekenen omwille van het terugverdieneffect dat de loonlastenverlaging met zich
meebrengt.
• De N-VA wil de premies voor onregelmatige prestaties en nacht- of ploegenarbeid
vrijstellen van sociale zekerheidsbijdragen. Zo ontvangt de werknemer meer voor die
ongewone werkuren en kan de werkgever makkelijker kandidaten vinden voor
ploegenarbeid. We vragen dat iedere werknemer ieder jaar een krediet van 150 (over)uren
krijgt waarop hij niet extra wordt belast.
• Een werknemer wordt duurder naarmate hij ouder wordt, maar in de meeste gevallen
neemt de productiviteit niet in dezelfde mate toe. Zo’n systeem is pervers omdat het
oudere werknemers uit de markt prijst. België is één van de landen waar loonopslag het
sterkst verbonden is met anciënniteit. De N-VA pleit ervoor om hiervan af te stappen en
de verloning van werknemers beter te laten aansluiten bij hun toegevoegde waarde.
Dit is niet evident bij bestaande arbeidscontracten maar zou zeker het uitgangspunt
moeten zijn bij nieuwe contracten.
MENSELIJK LANG WERKEN
• De effectieve uittredingsleeftijd moet opgetrokken worden, zodat de wettelijke
pensioenleeftijd van 65 jaar in de praktijk dichter benaderd wordt. Het brugpensioen en
andere stelsels van vroegtijdige uittreding dienen dan ook afgebouwd te worden, om
uiteindelijk te verdwijnen. Wanneer werknemers op latere leeftijd toch nog op straat
komen te staan, moet voorzien worden in vormen van persoonlijke begeleiding en/of
bijscholing, zodat ze elders aan de slag kunnen. Vervroegde pensionering vanaf 60 jaar
blijft wel mogelijk, maar de loopbaanvereiste dient opgetrokken te worden tot 40 jaar.
• De overheid moet werknemers fiscaal stimuleren om langer aan de slag te blijven.
Vanaf de leeftijd van 60 jaar, moet het dan elk jaar aantrekkelijker worden om te blijven
17

18
werken. Bovendien moet het voor de werkgevers fiscaal aantrekkelijker gemaakt worden
om 55-plussers in dienst te nemen/houden.
• Voor oudere werknemers die het wat rustiger aan willen doen, moet voorzien worden in
een systeem van uitgroeibanen. Men kan minder uren presteren voor een evenredig
verlaagd loon, of kiezen voor een lichtere taak die ook minder vergoed wordt. Dit systeem
moet een recht zijn voor werknemers vanaf 55 jaar. De opbouw van pensioenrechten van
mensen met een uitgroeibaan mag echter niet in gevaar komen. Het pensioen moet dan
ook, voor iedereen, berekend worden op basis van de 35 meest voordelige jaren.
• Er moeten meer mogelijkheden zijn om verder te werken na de pensioengerechtigde
leeftijd. Deze mensen betalen dan immers nog steeds mee aan de sociale zekerheid. Niet
iedereen voelt zich te oud om te stoppen met werken op 65. Wanneer men het recht op een
uitkering uitstelt, kan men door arbeid als werknemer of zelfstandige hogere
pensioenrechten opbouwen.
• Het productiviteitspeil van oudere werknemers wordt niet noodzakelijk negatief
beïnvloed door hun leeftijd, maar kan wel worden beïnvloed door het feit dat hun
kwalificaties verouderd zijn. Er moet dan ook meer geïnvesteerd worden in opleidingen
voor werknemers, zowel binnen als buiten het bedrijf. Bijscholing en ‘levenslang leren’ zijn
de sleutelwoorden om te vermijden dat ouderen professioneel achterop geraken.
ACTIVERING
• Uiteraard moeten mensen die zelf geen inkomen (meer) verwerven, opgevangen worden.
Belangrijk is echter om uitkeringsgerechtigden ook aan te moedigen opnieuw aan de slag
te gaan. Het krijgen van werkloosheidssteun mag geen onvoorwaardelijk recht zijn,
maar moet in de tijd beperkt zijn en gekoppeld worden aan verplichte bijscholing, het
zoeken naar werk en het verplicht aanvaarden van een gepaste betrekking.
• Alle werklozen moeten beschikbaar blijven op de arbeidsmarkt. Tegenover het recht op
een uitkering, staan immers ook verplichtingen. Controle op de werkwilligheid van
werklozen is dan ook noodzakelijk. De deelstaten moeten hiervoor zelf de
verantwoordelijkheid krijgen. Ze moeten ook de (financiële) gevolgen van hun
beslissingen dragen in positieve of negatieve zin.
• Op dit moment brengt werken voor sommige mensen niet (veel) meer op dan niet werken.
Dat is onaanvaardbaar. Deze werkloosheidsval moet bestreden worden door onder
andere een bijkomende verlaging van de lasten op de lage arbeidsinkomens door te
voeren.
• In de Vlaamse Rand rond Brussel wonen momenteel te veel langdurig werklozen die geen
kennis hebben van het Nederlands. Deze groep moet op zeer korte termijn Nederlands
leren en actief op zoek gaan naar werk om het recht op een uitkering niet te verliezen.

Uiteraard dient de Vlaamse overheid alles in het werk te stellen om een voldoende aanbod
aan Nederlandse lessen te garanderen.
RECHT OP ARBEID VOOR IEDEREEN
• De N-VA wil gelijke kansen op volwaardige participatie op de arbeidsmarkt. Er dient
dan ook speciale aandacht te gaan naar bevolkingsgroepen die het traditioneel moeilijker
hebben op de arbeidsmarkt: ouderen, jongeren, vrouwen, allochtonen, personen met een
handicap, laaggeschoolde langdurig werklozen,… Een evenwichtig doelgroepenbeleid
met specifieke maatregelen voor deze groepen, moet het optrekken van de
werkgelegenheidsgraad bij de héle bevolking mogelijk maken.
• We kiezen er in de eerste plaats voor dat de gesubsidieerde banen en
de beschermde tewerkstelling geïntegreerd worden in het normale economische circuit.
Dit is echter niet altijd mogelijk. Voor een beperkt deel van de bevolking zal dus ook in de
toekomst een vorm van beschermde arbeid nodig blijven, omdat ze zo’n grote achterstand
hebben dat ze niet in aanmerking komen voor een reguliere baan. Voor deze werknemers
moet een parallel circuit van ‘beschermde’ tewerkstelling blijven bestaan.
• De N-VA ijvert voor een persoonsgebonden ‘rugzaksubsidie’, die de werkgevers kunnen
aanwenden om de meerkost van de tewerkstelling van personen met een arbeidshandicap
te compenseren. Niet de instelling maar de persoon staat centraal.
• Ondernemingen in de sociale economie, die mensen aanwerven die niet kunnen
ingeschakeld worden in de reguliere economie, zijn ondernemingen die marktconform
werken. Ze ontvangen immers enkel subsidies voor de achterstandspositie van hun
personeel. Daarom moeten deze ondernemingen ook op alle manieren beschouwd worden
als reguliere ondernemingen met dezelfde rechten (fiscale stimulansen, expansiesteun,
…) en plichten (gelijkaardige CAO’s, …).
19

JUSTITIE JUSTITIE EN VEILIGHEID
EN VEILIGHEID
ANALYSE
totale
verwaarlozing
vertrouwen kwijt
andere visie
20
Het palmares van paars oogt nergens fraai, maar justitie vormt zonder
twijfel het trieste dieptepunt. Het geblunder van minister Onkelinx
duurde voort, jaar na jaar.
Niemand zal ontkennen dat justitie en veiligheid belangrijk zijn. Het zijn barometers
voor het al dan niet goed functioneren van een land. De schromelijke verwaarlozing
van justitie onder de paarse regering wordt dagelijks aangetoond. Justitie blijft een bedrijf in
moeilijkheden.
De Belgische justitie wordt nog steeds gekenmerkt door verouderde
werkmethodes, de gerechtelijke achterstand, het formalisme in het procesrecht,
de overvolle gevangenissen, de stakingen bij penitentiair personeel, …
Bovendien kwam justitie geregeld onder vuur omwille van massale en
spectaculaire ontsnappingen, de mislukking van de informatisering, opvallende
vrijspraken en verbrekingen door het Hof van Cassatie,… waardoor het
vertrouwen in justitie telkenmale werd ondermijnd.
Ondertussen is de Belgische Staat meermaals veroordeeld, zowel door het Europees Hof voor
de Rechten van de Mens te Straatsburg als door een Brusselse rechtbank omwille van de
miskenning van de redelijke termijn. Ook in de strafrechtelijke sfeer blijft de perceptie
bestaan dat politie en justitie tekort schieten.
Justitie lijkt het onderspit te moeten delven tegen de georganiseerde criminaliteit. Het
vertrouwen van de burgers in justitie daalt: misdrijven worden minder vaak aangegeven.
“Het helpt toch niet”. De ophelderingsgraad van misdrijven blijft bedroevend laag.

VISIE
topprioriteit
wetgevingskwaliteit
veiligheidsbeleid
rechten
én plichten
TOEKOMST
eigen organisatie
rechtvaardig
gerecht
modern gerecht
toegankelijk
gerecht
snellere
procedures
Het kernprobleem blijft dat in justitie nog steeds te weinig wordt geïnvesteerd
en dat Vlamingen en Franstaligen op fundamentele punten een andere visie
hebben. Dat blijkt uit elk belangrijk dossier: verkeersveiligheid,
jeugdsanctierecht, interneringsproblematiek, de middelen om de criminaliteit
te bestrijden (anonieme getuigen, spijtoptanten, …).
Andere richting voor justitie
Voor de N-VA blijft justitie prioritair. Justitie moet alle noodzakelijke budgettaire en
inhoudelijke aandacht krijgen, opdat de dienstverlening sneller, efficiënter en daadkrachtiger
wordt. De N-VA wil een rechtssysteem met een goede wetgevingskwaliteit, een
goede handhaving en een goede rechtspleging. Dat zijn de drie essentiële taken
van justitie.
Veiligheid is meer dan een goedwerkende politie en justitie. Onveiligheid moet
integraal en radicaal aangepakt worden. Het vereist in eerste instantie het
‘hermodelleren’ van de samenleving. Vandaar ons pleidooi voor een
preventiebeleid op het vlak van onderwijs, werkgelegenheid, armoedebestrijding,
huisvesting en inburgering. Vandaar ook ons pleidooi voor
een ‘nieuw-Vlaamse burger’ die als drager van rechten én plichten zijn
verantwoordelijkheid opneemt voor de gemeenschap waarin hij leeft.
Een justitie voor de 21ste eeuw
• In afwachting van de Vlaamse onafhankelijkheid moet, zoals in andere federale staten
(Canada, Zwitserland, Duitsland, VS) het veiligheids- en justitiebeleid georganiseerd
worden door de deelstaten.
• De doelstellingen op justitieel vlak moet worden afgebakend: welke justitie willen we en
tegen welke voorwaarden. Dit moet vertaald worden in meerjarenplannen.
• Veiligheid is een sociaal grondrecht, dat als dusdanig moet worden opgenomen in de
Grondwet.
• De N-VA wil ook een staatssecretaris voor Veiligheid, toegevoegd aan de minister van
Binnenlandse Zaken, die verantwoordelijk is voor het opstellen en uitvoeren van een
nationaal veiligheidsplan en die de nadruk kan leggen op een echt veiligheidsbeleid.
• De N-VA wil een norm van politieaanwezigheid voor de echte politietaken op het gebied
van veiligheid en ordehandhaving. De N-VA eist ook concrete en afdwingbare
21

22
doelstellingen inzake criminaliteitscijfers en ophelderingsgraad. De politie moet zich
concentreren op haar kerntaken: de efficiënte bestrijding van de criminaliteit. Dit houdt in
dat ze ontlast wordt van administratieve formaliteiten.
• In het kader van de strijd tegen het internationale terrorisme moet er geïnvesteerd worden
in voldoende deskundigheid binnen de Staatsveiligheid.
EEN RECHTVAARDIG GERECHT
• Effectieve en efficiënte bestraffing: de burger moet er zeker van zijn dat de samenleving op
een billijke en correcte manier reageert op misdrijven. Bij de sanctie zijn zowel het
bestraffende element als de re-integratie in de samenleving zeer belangrijk. Daarom moet
een ruim scala aan bestraffingmogelijkheden bestaan: naast de klassieke vrijheidsberoving
en geldboete moeten de alternatieve straffen een ruime toepassing vinden. Er moeten
voldoende middelen worden vrijgemaakt om werkstraffen mogelijk te maken
• De N-VA blijft voorstander van een volwaardig jeugdsanctierecht waarbij jongeren die
een misdrijf hebben begaan daadwerkelijk gestraft worden met een opvang op maat én een
recht van verdediging. Bestraffen staat dus naast beschermen. De N-VA blijft eveneens
voorstander van een jeugdgevangenis in Vlaanderen.
• Minder strafrecht, meer administratieve sancties: vooral in het verkeer moeten de nietbetwiste
verkeersinbreuken, die geen schade of letsel hebben veroorzaakt, louter
administratief afgehandeld worden, met een mogelijkheid tot beroep bij de rechtbanken
voor wie de inbreuken betwist.
• De N-VA pleit voor een performant snelrecht waarbij justitie in staat moet zijn om snel te
reageren op criminaliteit.
• Aanpak van vormfouten: overdreven formalisme in de rechtspraak moet verhinderd
worden. Straffeloosheid wegens vormfouten of nietigheden kan alleen wanneer de
fundamentele principes van de rechten van verdediging of de rechtstaat geschonden
worden.
• Een aangepast gevangenisbeleid: de N-VA pleit voor een uitbreiding van het aantal
gevangeniscellen. Een veroordeling tot een gevangenisstraf moet effectief kunnen
uitgevoerd worden. Daarnaast is de N-VA voorstander van het afsluiten van
samenwerkingsakkoorden met verschillende landen zodat gevangenen van buitenlandse
afkomst hun straf kunnen uitzitten in hun land van herkomst.
• Geïnterneerden kunnen niet langer in gewone gevangenissen worden opgesloten. Ze
moeten een behandeling krijgen in functie van hun medische en psychologische situatie en
dit in aangepaste, gesloten instellingen.

EEN MODERN GERECHT
• Werklast- en kwaliteitsmeting: sommige magistraten zijn overbelast, terwijl anderen te
weinig om handen hebben. Een werklastmeting is nodig, waarbij kan gewerkt worden
met meer ambulante rechters om tijdelijke overbelasting in rechtbanken weg te werken.
• Beter omkaderde magistraten: de N-VA is voorstander van een betere administratieve
omkadering van de magistraten. Een verbetering van het statuut, zowel inhoudelijk als
financieel, kan meebrengen dat de beste juristen zouden kiezen voor de magistratuur.
• Management, ook in de rechtbanken en parketten: managementtechnieken moeten hun
weg vinden naar de parketten en rechtbanken, waarbij een korpschef een ‘manager’ moet
worden.
EEN TOEGANKELIJK GERECHT
• Agenten uit de Vlaamse Rand mogen niet langer geconfronteerd worden met substituten
van wacht die enkel aandacht hebben voor grootstedelijke criminaliteit en bovendien
amper kunnen communiceren met agenten door een gebrekkige kennis van het
Nederlands. De splitsing van het gerechtelijk arrondissement B-H-V is noodzakelijk,
zowel voor parket als voor rechtbank waarbij naast een Franstalige rechtbank voor
Franstalig Brussel een Nederlandstalige rechtbank voor Nederlandstalig Brussel en Halle-
Vilvoorde wordt opgericht.
• De N-VA is voorstander van de “éénheid van rechtsmacht” via de oprichting van één
rechtbank per gerechtelijk arrondissement waarin -op de vredegerechten na- alle
bestaande rechtbanken (politierechtbank, rechtbank van eerste aanleg, rechtbank van
koophandel, arbeidsrechtbank) worden geïntegreerd.
• Het beperken van de bevoegdheid van de Raad van State tot normatieve of algemene
besluiten zal de werklast gevoelig doen afnemen, waardoor de huidige achterstand er
versneld kan weggewerkt worden.
SNELLERE EN MODERNE PROCEDURES
• Een proces moet verlopen met een ‘actieve en leidende’ rechter. Zo moeten
conclusietermijnen en de pleitdatum verplicht vastgelegd worden op de inleidende zitting.
De schriftelijke procedure moet veralgemeend worden maar het aantal conclusierondes
moet wettelijk beperkt worden.
• Een bemiddelende rechter: na kennisname van de argumenten van de partijen, is de
rechter verplicht na te gaan of een minnelijke regeling kan tot stand komen via actieve
bemiddeling tussen de partijen.
• In echtscheidingen wordt in de procedure een echtscheidingsbemiddelaar aangesteld.
23

24
• In strafrechtelijke zaken, waarbij een slachtoffer schade heeft geleden, wordt een
justitieassistent aangesteld die nagaat in welke mate de dader inspanningen levert om de
schade te vergoeden.
• Elektronische justitie: de N-VA is voorstander van de versnelde invoering van e-justice. De
paarse regering heeft hier geklungeld. De rechtbanken moeten via moderne
communicatiemiddelen en instanties vlot bereikbaar zijn. De balie, gerechtsdeurwaarders,
rechtzoekenden en de griffie moeten elektronisch berichten kunnen uitwisselen. Ook
andere informatie moet vlot beschikbaar zijn langs elektronische weg.

MIGRATIE MIGRATIE - ASIEL - ASIEL GEZINSHERENIGING
ECONOMISCHE MIGRATIE
ANALYSE
gebrekkig beleid
negatief beeld
positief gegeven
snel-Belgwet
nefast
Lange tijd waren migratie en inburgering politiek incorrecte
onderwerpen waar men beter niet over kon praten. Nochtans stapelden
de problemen zich op bij gebrek aan een echt beleid. De N-VA wil wél
een antwoord bieden op de vragen en problemen. Een positief antwoord.
Migratie is een van de grootste uitdagingen van de 21ste eeuw. Bij veel mensen roept het
woord negatieve connotaties op. Jarenlang werd in ons land immers een zeer gebrekkig
migratie- en inburgeringsbeleid gevoerd. Daardoor ontstonden allerlei samenlevingsproblemen,
en werd het inwijken van nieuwe burgers vaak als negatief ervaren. Migratie kan
echter een zeer positief gegeven zijn, een echte verrijking voor de samenleving, wanneer er een
goed beleid rond gevoerd wordt. Ondanks het gevoelig onderwerp, heeft de
N-VA een duidelijke visie op migratie en asiel ontwikkeld. We moeten humaan omgaan met
mensen in nood, maar misbruiken van de procedures streng aanpakken.
Het handhaven van de snel-Belgwet door paars is kenmerkend voor de aanpak van deze
regering: inefficiënt, contraproductief en alles behalve oplossingsgericht. Hetzelfde wat betreft
gezinshereniging: niemand betwist het recht om het kerngezin te herenigen of
te vormen, maar gezinshereniging kan en mag geen structureel migratiekanaal
worden dat aan iedere controle ontsnapt. De Europese richtlijn biedt de lidstaten
een heel pakket aan maatregelen die kunnen worden genomen. Paars koos
echter voor een minimalistische omzetting van die richtlijn.
Het valt moeilijk te schatten hoeveel illegale immigranten in ons land
aanwezig zijn. Zowel afgewezen asielzoekers als vreemdelingen die nooit asiel
25

26
hebben aangevraagd, verblijven hier illegaal. Uiteraard ondermijnen ze de asielprocedure en
liggen ze mee aan de basis van het negatieve beeld dat sommige mensen hebben over
nieuwkomers. De illegalen zelf lopen grote risico’s op uitbuiting en misbruik: ze kunnen
immers geen aanspraak maken op sociale of arbeidsrechtelijk steun en bescherming.
Vandaag komen sommige vreemdelingen in aanmerking voor regularisatie op basis van
artikel 9 van de Vreemdelingenwet. Deze procedure is een gunst – geen recht– bij
buitengewone omstandigheden zoals een lang aanslepende asielprocedure. Sinds de
invoering van het ‘Last In, First Out’-principe blijven de oudste dossiers immers vaak liggen.
De minister heeft in het al dan niet toekennen van de regularisatie een discretionaire
bevoegdheid. Nergens blijkt welke criteria de Dienst Vreemdelingenzaken, die de dossiers
geval per geval bestudeert, hier hanteert. Ook sinds de hervorming van de asielprocedure
behoudt de minister deze bevoegdheid. Verschillende organisaties vragen al jaren om
duidelijke criteria voor regularisatie in de wet in te schrijven.
Een niet te onderschatten aspect van illegale immigratie is de mensensmokkel.
Vreemdelingen betalen vaak een klein fortuin aan criminelen, om vervolgens in Europa een
clandestien bestaan te leiden. Aangezien de vreemdeling hier zelf ook in de fout gaat –hij
probeert immers illegaal Europa binnen te raken– kan zijn verblijf hier in principe niet
getolereerd worden. De zaken liggen echter anders bij slachtoffers van mensenhandel. Deze
mensen hebben vaak niet gekozen om naar hier te migreren en worden niet zelden uitgebuit.
De strijd tegen de mensenhandel moet zich dan ook richten op het aanpakken van
misdadigers en het beschermen van de slachtoffers. Slachtoffers van mensenhandel kunnen
in de toekomst een tijdelijke verblijfsvergunning krijgen wanneer ze blijk gegeven hebben
van bereidheid om deel te nemen aan het onderzoek én de banden met de mensensmokkelaars
verbroken hebben.
Duidelijke regels – snelle en rechtvaardige beslissing
ASIEL EN MIGRATIE
De asielprocedure moet vluchtelingen onderscheiden van andere kandidaat-migranten die
geen recht hebben op asiel. Los van de motieven van de asielzoeker, hebben ze recht op een
heldere, efficiënte en snelle procedure die leidt tot een verblijfsstatuut of tot de uitwijzing
naar het land van herkomst. Deze procedure moet binnen de zes maanden leiden tot een
definitieve beslissing omtrent de gegrondheid van de aanvraag.
Ook mensen die oorlogsgebieden ontvluchten hebben recht op bescherming (de
zogenaamde subsidiaire bescherming). Dit principe moet ook correct gendergevoelig
worden toegepast, vanuit het perspectief van de bescherming van mensenrechten van
vrouwen en gendergelijkheid. Essentieel is echter dat, wanneer de politieke situatie in het
thuisland gedurende de eerste jaren van hun verblijf verbetert, deze mensen ook effectief
terugkeren.
Het probleem van illegale immigratie sleept al veel te lang aan, met alle gevolgen van dien

VISIE
procedure
op zes maanden
achterstand
wegwerken
strikte
gezinshereniging
economische
migratie
voor zowel de illegalen zelf als de hele samenleving. Een spoedige oplossing dringt zich dan
ook op. De paarse regeringen zijn er kennelijk niet in geslaagd het probleem aan te pakken.
Het is de hoogste tijd dat dit wanbeleid stopt. De over de jaren opgelopen achterstand moet
dringend weggewerkt worden.
GEZINSHERENIGING
Bij gezinshereniging of gezinsvorming kunnen familieleden of toekomstige familieleden
van Belgen of vreemdelingen met verblijfsrecht in België in bepaalde gevallen het recht
verwerven om hier te verblijven. De praktijk wijst uit dat vele allochtonen nog steeds een
partner gaan zoeken in het land van herkomst en naar hier overbrengen. Gezinshereniging
en vooral gezinsvorming kunnen zo de grootste migratiestromen van de 21ste eeuw
worden. Zonder afbreuk te doen aan het recht op eerbiediging van het gezinsleven,
moeten er toch maatregelen genomen worden om deze instroom te beperken. Bovendien
is dit fenomeen nauw verweven met de problematiek van de schijnhuwelijken, die enkel
en alleen gesloten worden met het oog op het verkrijgen van een verblijfsvergunning.
ECONOMISCHE MIGRATIE
Binnen de Europese Unie geldt het principe van vrij verkeer van werknemers.
De paarse regering heeft dit echter nog enkele jaren beperkt voor mensen uit
de nieuwe lidstaten. Deze overgangsmaatregel zorgt er voor dat werknemers
uit deze landen nog steeds over een arbeidsvergunning en een arbeidskaart
moeten beschikken vooraleer ze hier aan de slag kunnen. De N-VA kant zich
tegen deze overgangsmaatregel en kiest resoluut voor het vrij verkeer van
werknemers voor alle lidstaten van de EU.
Voor burgers uit landen die niet behoren tot de EU, geldt in België sinds 1974
een migratiestop. Dit betekent dat vreemdelingen van buiten de Europese Unie enkel via de
procedures van asiel en gezinsvorming en -hereniging naar ons land kunnen migreren. In
de praktijk blijkt deze migratiestop echter fictie te zijn. Denken we maar aan de
tienduizenden illegalen die in sectoren als de bouw en de horeca tewerkgesteld worden.
Het toelaten van bepaalde vormen van economische migratie kan tegemoetkomen aan
het steeds groter wordende probleem van de knelpuntvacatures. Bovendien kunnen de
anders in het zwart werkende illegalen zo ook arbeidsrechtelijk beschermd worden en mee
onze sociale zekerheid financieren.
Naar een Vlaams beleid voor asiel en migratie
DE ASIELPROCEDURE
• Vlaanderen moet volledig bevoegd worden voor de opvang en begeleiding van
asielzoekers.
27

TOEKOMST
Vlaanderen
volledig bevoegd
open
opvangcentrum
contact met
samenleving
gemeenschapsdienst
snelle procedure
28
• Deze worden bij de start van de procedure aan een open opvangcentrum van de Vlaamse
gemeenschap toegewezen, waar ze onderdak en materiële steun ontvangen en de nodige
medische hulp krijgen. Het is de bedoeling dat ze daar gedurende de hele procedure
effectief verblijven. Dit lost het probleem op van de mensonwaardige dumping van
asielzoekers in de steden en verhindert dat ze het slachtoffer worden van huisjesmelkers
en dergelijke.
• Afgewezen asielzoekers worden in afwachting van hun repatriëring
ondergebracht in gesloten centra. Het verblijf in deze centra dient met het oog
op het algemeen welzijn van de asielzoeker zo kort mogelijk te zijn.
• In de open opvangcentra komen de asielzoekers meteen in contact met onze
samenleving. Naast de bestaande, verplichte lessen in maatschappelijke
oriëntatie, wordt voorzien in aangepast onderwijs, opleidingen en Nederlandse
taallessen. Het gebruik maken van dit aanbod gebeurt op vrijwillige basis. Het
al dan niet ingaan op dit aanbod heeft geen invloed op de afloop van de
asielaanvraag.
• Asielzoekers kunnen, als ze dit wensen, ook een aantal taken van
gemeenschapsdienst vervullen. Dit geeft hen de kans zich tijdens het verloop van hun
procedure positief in te zetten voor de maatschappij. Bovendien worden op die wijze
vaardigheden aangeleerd die later -ongeacht het resultaat van de procedure- nog kunnen
aangewend worden. Asielzoekers kunnen zo hun verblijf in het open opvangcentrum
benutten door bepaalde zaken aan te leren en/of te werken.
• Bij het verblijf in (open of gesloten) opvangcentra moet men oog hebben voor een
menswaardige behandeling van de asielzoekers. Het langdurig opsluiten van kinderen
is niet opportuun. Een snelle procedure en een effectief uitwijzingsbeleid kunnen dit
verhelpen.
• Voor de N-VA moeten erkende asielzoekers in bepaalde gevallen toch nog hun
verblijfsvergunning kunnen verliezen. Dit is het geval wanneer ze voor ernstige feiten
veroordeeld worden. Ook wanneer achteraf blijkt dat ze valse informatie verstrekt hebben,
zonder dewelke ze nooit erkend zouden geworden zijn, moet de vergunning opnieuw
ingetrokken worden. Dat kan tenslotte ook wanneer de omstandigheden in het thuisland,
die aan de basis liggen van de erkenning als vluchteling, voldoende gewijzigd zijn. Deze
laatste mogelijkheid vervalt echter wanneer de vluchteling vijf jaar permanent op ons
grondgebied verblijft en voldoende ingeburgerd is. Deze regeling moet ook gelden voor
de oorlogsontheemden.
• Zodra de asielzoeker erkend wordt als vluchteling en een verblijfsvergunning krijgt, mag
hij ook werken. Bij het uittekenen van het werkgelegenheidsbeleid verdienen
vluchtelingen bijzondere aandacht.
• Ook tijdens de asielprocedure is werken, eventueel na het volgen van een opleiding,

toegestaan. Het initiatief moet dan wel uitgaan van een werkgever die bereid is een
asielzoeker (eventueel tijdelijk) in dienst te nemen. Ook gemeentediensten kunnen die
arbeidskrachten tewerkstellen.
ILLEGALE IMMIGRATIE
• Het slechte paarse beleid en de gebrekkige procedures uit het verleden hebben een
historisch probleem inzake illegale immigratie gecreëerd. De N-VA wil dit probleem
oplossen. Bepaalde illegalen komen in aanmerking voor regularisatie. Dit kan enkel geval
per geval gebeuren op basis van duidelijke, in de wet omschreven criteria. Mensen die
bijvoorbeeld al zeer lang in ons land verblijven, de taal kennen, ingeburgerd zijn, eventueel
werk hebben en waarvan de kinderen hier school lopen, kunnen niet meer uitgewezen
worden. Daarnaast worden ook criteria opgesteld voor wie zeker niet in aanmerking kan
komen voor regularisatie, zoals mensen die voor zware feiten veroordeeld werden. Ook
asielzoekers van wie de procedure al langer dan drie jaar loopt, kunnen een aanvraag tot
regularisatie indienen. Van een algemene regularisatie kan geen sprake zijn.
• In de toekomst wordt illegale immigratie niet meer getolereerd. Illegalen en andere
mensen die niet voor een verblijfsstatuut in aanmerking komen, moeten actief opgespoord
en effectief gerepatrieerd worden. Dit houdt in dat ze niet enkel een papieren ‘bevel om
het grondgebied te verlaten’ krijgen, maar ook voor een zeer korte periode worden
opgevangen in een gesloten centrum met het oog op de repatriëring naar het land van
herkomst. Er moet ook diplomatieke druk uitgeoefend worden op landen die weigeren om
onderdanen opnieuw op te nemen. Die druk mag er echter niet toe leiden dat landen
financieel worden beloond voor het terugnemen van mensen.
• Er moet een professioneel uitgewerkt terugkeerbeleid komen. Immigranten moeten beter
geïnformeerd worden over de mogelijkheden van vrijwillige en zelfstandige terugkeer.
Één centrale dienst moet daarbij werken als aanspreekpunt. Bovendien moeten migranten
begeleid worden bij hun terugkeer en perspectieven hebben in het land van herkomst.
Zo wordt hun situatie een tijd lang opgevolgd en kan waar nodig meegewerkt worden
aan de maatschappelijke re-integratie.
• De overheid moet de strijd tegen de mensenhandel opvoeren.
GEZINSHERENIGING EN -VORMING
• Als basis voor onze standpunten omtrent huwelijksmigratie, geldt de Europese richtlijn
2003/86/EG, die we maximaal willen omzetten in eigen recht. Dit houdt bijvoorbeeld in
dat een gezinshereniger moet bewijzen over stabiele en regelmatige inkomsten te
beschikken, die volstaan om hem en zijn gezinsleden te onderhouden, zonder een beroep
te doen op het stelsel van de sociale bijstand.
• De N-VA pleit ook voor een echt cascadeverbod, dat er voor zorgt dat iemand slechts
29

30
eenmaal gebruik kan maken van het recht op gezinshereniging. Concreet betekent dit dat
iemand slechts eenmaal een huwelijkspartner uit het buitenland naar België kan laten
overkomen. Bovendien kunnen personen die zelf in het kader van gezinshereniging naar
België zijn gekomen, niet opnieuw andere personen naar België laten overkomen.
• Er moet een doorgedreven sensibiliserings- en ontmoedigingsbeleid gevoerd worden
ten aanzien van transnationale huwelijken van de tweede en derde generatiemigranten.
Er moet ook strenger gecontroleerd worden op schijnhuwelijken en andere misbruiken.
Een schijnhuwelijk moet steeds zeer streng bestraft worden, met straffen die vele malen
hoger liggen dan de kostprijs van schijnhuwelijken op de ‘markt’. Er mag geen
‘vervaldatum’ bestaan voor deze misdrijven.
• Het is essentieel dat álle vrouwen en mannen die hier komen in het kader van
gezinshereniging zo snel mogelijk na hun aankomst inburgeren. Ze moeten Nederlands
leren en kennis nemen van alle mogelijkheden, rechten én plichten die zij hier hebben.
Bij het bepalen van de integratie-voorwaarden moet bijzondere aandacht besteed worden
aan diegenen die het hoogste risico lopen om niet of onvoldoende in contact te komen met
onze samenleving. De definitieve verblijfsvergunning kan maar afgeleverd worden indien
de vreemdeling aan de integratievoorwaarden voldoet. De federale overheid dient met
de verschillende gemeenschappen van ons land een overeenkomst te sluiten om deze
integratievoorwaarden uit te werken.
ECONOMISCHE MIGRATIE
• Voor het invullen van knelpuntvacatures moet eerst gezorgd worden voor een sterk
Vlaams activeringsbeleid. Wanneer echter noch in Vlaanderen, noch in Wallonië en
evenmin de rest van de EU een geschikte kandidaat kan gevonden worden voor een
concrete betrekking, moet het mogelijk zijn om op eenvoudige wijze een werknemer van
buiten de EU aan te trekken. Conform het ‘beginsel van communautaire preferentie’ dient
men eerst in de lidstaten van de EU te zoeken.
• Economische migratie heeft in principe een tijdelijk karakter. De migrant wordt
tewerkgesteld met verlengbare contracten van één jaar. Ook de verblijfsvergunning wordt
jaarlijks verlengd. Pas wanneer een migrant na een ononderbroken periode van vijf jaar
nog steeds verzekerd is van tewerkstelling en ingeburgerd is, krijgt hij een permanente
verblijfsvergunning.
• Ook zelfstandige ondernemers, die bereid zijn te investeren in onze economie en de lokale
werkgelegenheid bevorderen, moeten eenvoudig ons land binnenraken. Als voorwaarde
voor een verblijfsvergunning, moeten de kandidaten zich er onder andere toe verbinden
een realistisch bedrijfsplan voor te leggen, een bepaald startkapitaal te investeren in hun
onderneming en een aantal lokale werknemers in dienst te nemen.

FINANCIËN FINANCIËN EN FISCALITEIT
EN FISCALITEIT
ANALYSE
veel gemiste
kansen
veel snoepjes
uitgedeeld
geen structureel
overschot
Nooit eerder miste men zoveel kansen om gebruik te maken van de
positieve internationale economische context.
Alle objectieve analisten zijn het erover eens: de ministers Reynders en Van den Bossche
maakten er een potje van. Ondanks de aanzienlijke economische groei van de laatste
jaren, waardoor ook de fiscale ontvangsten toenamen, en de lage interestvoeten, wat de
rentelast op de overheidsschuld drukte, slaagde de paarse regering er maar niet in om een
echt begrotingsevenwicht te bereiken of de overheidsschuld fundamenteel af te bouwen. Laat
staan dat gespaard werd voor toekomstige uitdagingen zoals de vergrijzing van onze
bevolking.
Integendeel, paars koos ervoor om weinig structurele maatregelen te nemen, maar
wel veel snoepjes uit te delen. Het gevolg was dat ondanks de goede economische
situatie, herhaaldelijk beroep moest gedaan worden op éénmalige budgettaire
maatregelen om de begroting te doen kloppen. Daarbij koos de regering meermaals
voor het snelle geld en het doorschuiven van de lasten
naar de volgende regeringen. Voorbeelden zijn de overname van de
pensioenfondsen van diverse overheidsbedrijven en de verkoop van
overheidsgebouwen om ze daarna terug te huren. In beide gevallen stelde het
Rekenhof meerdere malen dat de operaties niet transparant waren, een duidelijke
kosten/batenanalyse ontbrak en het onmiddellijke gewin totaal niet in verhouding stond tot de
kosten op lange termijn : het jarenlang betalen van de betrokken pensioenen en van hoge
huurgelden. Daarnaast verkocht de regering ook potentiële opbrengsten van nog niet ingevorderde
achterstallige belastingschulden aan de banken en werd niet geaarzeld om het inkohieren en
terugbetalen van belastingen te versnellen of te vertragen in functie van de eigen begrotingsnood.
31

VISIE
structurele
maatregelen
sterke externe
controle
vereenvoudiging
aanpak fraude
32
Dat de paarse begrotingen rammelden, werd meermaals aangeklaagd door tal van
internationale organisaties (IMF, OESO, Eurostat). Het bleef echter opvallend stil bij de
Hoge Raad voor Financiën, nochtans belast met het adviseren en controleren van het
budgettaire beleid op lange termijn. Eerst talmde paars met het hersamenstellen van de Raad.
Nadien liet Luc Coene, nieuwe voorzitter van de afdeling Financieringsbehoeften en gewezen
kabinetschef van Verhofstadt, weten dat men pas na de federale verkiezingen met een
evaluatie van het paarse budgettaire beleid zou komen. Een aanpak die op zijn minst
bedenkelijk is.
Bij zijn aantreden beloofde minister van Financiën Reynders zijn departement tot een
modeladministratie om te vormen. Hij maakte er echter een zootje van. Onder het paarse
bewind werd bij de belastingen de ene fout na de andere gemaakt. Het werd zelfs zo erg dat,
na 7 jaar bewind van minister Reynders, zijn collega Freya Van den Bossche de aanstelling van
een crisismanager voor Financiën een noodzaak vond. Begin dit jaar kwamen de
belastingambtenaren zelfs massaal op straat tegen het uitblijven van de modernisering van
hun departement. Het grootste slachtoffer is echter de belastingbetaler.
Zo is het van 2002 geleden dat de uiterste datum voor de belastingaangifte niet werd
uitgesteld. De ene keer werden de formulieren te laat gedrukt en verstuurd, de andere keer
waren er problemen met tax-on-web, de elektronische belastingaangifte. In 2005 waren er
problemen met het programma om de belastingaanslagen te berekenen, zodat de
afrekeningen niet tijdig verstuurd konden worden. De fiscus kwam uiteindelijk dan ook zelf
in tijdnood, waarna een aantal controlefilters die fouten in de berekeningen opsporen werden
uitgeschakeld. Dat leidde eind 2006 tot een overschatting van de belastinginkomsten met
maar liefst 883 miljoen euro.
Ondanks de paarse aankondigingen over administratieve vereenvoudiging, werd de fiscale
wetgeving alleen maar complexer. Sinds 2000 kwamen er niet minder dan 230 codes bij, wat
een totaal van 537 codes oplevert. Zelfs specialisten vinden nog amper hun weg in deze
wirwar van regels. Een belangrijke oorzaak hiervan is het gebruik van de fiscale
wetgeving door de regering om kleine ‘snoepjes’ uit te delen met beperkte
beleidsimpact, maar met veel bijkomende administratieve last voor de
belastingplichtige en de controlerende administratie.
De SP.a wou van fraudebestrijding een topprioriteit te maken, maar in
Franstalig België ligt men daar niet wakker van. Nochtans is de overgrote
meerderheid van particulieren en ondernemingen die geen belastingaangifte
indienen gevestigd in Wallonië en vooral Brussel. Ook inzake controle, zowel
van directe belastingen als BTW, zijn er grote verschillen tussen de gewesten. Bovendien
werd -tot twee maal toe- een Eenmalige Bevrijdende Aangifte (EBA) georganiseerd, waardoor
het blijvend mogelijk werd zwart geld te regulariseren tegen een erg beperkt boetetarief.

Geen rammelende rekeningen meer
De N-VA wil komaf maken met het budgettaire lapwerk van de federale regering en eist een
verantwoord begrotingsbeleid. Er moeten structurele maatregelen genomen worden, o.a. via
de verdere staatshervorming, om de overheidsschuld versneld af te bouwen. Dat is de beste
manier om ons voor te bereiden op toekomstige uitdagingen zoals de vergrijzing. Maatregelen
met een éénmalige budgettaire impact kunnen enkel als zij transparant zijn, een objectieve
budgettaire efficiëntietoetsing doorstaan en geen betrekking hebben op essentiële
overheidstaken of -goederen.
Goed financieel besturen eist duidelijkheid omtrent inkomsten en uitgaven op korte en lange
termijn. Het kan niet meer dat dergelijke basisinformatie niet beschikbaar of onbetrouwbaar
is. De externe budgettaire controle moet voor de N-VA versterkt worden. Die controle houdt
de overheid namelijk alert en op de juiste koers. Bovendien vindt de N-VA het democratisch
belangrijk dat het publiek objectief geïnformeerd wordt over de budgettaire prestaties van de
overheid.
Voor de doorsnee burger is het fiscale stelsel onleesbaar en onbegrijpelijk. Bijstand van fiscale
specialisten is bijna een noodzaak geworden, en zelfs die vinden amper nog hun weg in de
wirwar van regels. Zelfs de administratie vindt de huidige regelgeving te complex om ze te
kunnen toepassen, laat staan om ze te controleren of toe te lichten. Voor de N-VA kan dit niet.
Er moet dan ook dringend werk gemaakt worden van een vereenvoudiging. De overheid
moet anders omgaan met fiscaliteit en met fiscale gunstmaatregelen. Nu zijn dit al te vaak
leuke ‘snoepjes’ die aardig meegenomen zijn, maar die omwille van het kleine bedrag absoluut
geen invloed hebben op de beslissingen van de belastingplichtige, zoals bijvoorbeeld de paarse
fiscale milieumaatregelen. Voor de N-VA moet het beoogde en verwachte effect van dergelijke
maatregelen afgewogen worden tegenover de noodzaak van een eenvoudige en eenduidige
fiscaliteit en de bijkomende administratieve (werk)last voor zowel de belastingplichtige als de
administratie. Uiteindelijk moet men komen tot minder, maar beleidsmatig meer efficiënte
want echt gedragswijzigende maatregelen.
De N-VA gaat voor een kordate aanpak van de belastingfraude. Dit omdat fraude onwettig en
onethisch is, maar evenzeer omdat belastingfraude het fundamentele en grondwettelijke recht
van alle belastingbetalers op een gelijke behandeling schendt. Fraude bestrijdt men niet in de
eerste plaats met (nog meer) nieuwe regels en sancties, maar wel met een administratie met
voldoende deskundig personeel, middelen en ondersteuning. Hetzelfde geldt voor de
afhandeling van de juridische procedures. Het is onaanvaardbaar dat vastgestelde fiscale fraude
onbestraft blijft omdat parket en gerecht er niet in slagen dossiers tijdig af te handelen. Ook hier
moet geïnvesteerd worden in mensen en middelen. Bovendien moeten ook de verschillen in
controle en fraudebestrijding tussen de gewesten onmiddellijk weggewerkt worden.
Voor de N-VA is het sneller berekenen en betalen van de belastingteruggaven een prioriteit.
De belastingbetaler die te veel belastingen heeft betaald, heeft recht op zijn eigen geld en het
is onaanvaardbaar dat de overheid dit geld om zuivere begrotingsredenen doelbewust en
renteloos zo lang mogelijk vasthoudt.
33

Tenslotte moet de administratie de steun krijgen die ze nodig heeft en verdient. Gedaan met
dure hervormingsprocessen waar vooral consultants baat bij hebben. Gedaan ook met
politieke benoemingen aan de top. De N-VA eist depolitisering, benoemingen op basis van
objectief getoetste en vastgestelde deskundigheid, voldoende personeel en een correcte
verloning. Er moet een optimale interne communicatie opgebouwd worden tussen de
diensten enerzijds en tussen de belastingsadministratie en andere overheidsdiensten
anderzijds zodat dossierafhandeling kan gebeuren met een minimum aan papierwerk voor de
belastingplichtige en de diensten.
Gezonde financiën – degelijke fiscaliteit
FINANCIËN
TOEKOMST
dubbele
boekhouding
verlaten van
ankerprincipe
controle
vastgoedoperaties
geen effectisering
versnelde afbouw
schuld
lastenverschuiving
vereenvoudigd
stelsel
gezaghebbend
advies
34
• Net zoals het bedrijfsleven, moet de overheid de dubbele boekhouding hanteren.
Eenmalige inkomsten die de toekomstige begrotingen bezwaren, kunnen niet meer
gebruikt worden als budgettaire lapmiddelen.
• Het ‘ankerprincipe’, waarbij men er bij de begrotingsopmaak onmiddellijk van uit gaat dat
er een onderbenutting van de kredieten moet zijn, mag niet meer toegepast worden. Dit
is budgettair en beleidsmatig nonsens. Ofwel is het voorziene krediet volledig nodig, ofwel
is het dat niet.
FISCALITEIT
• De Hoge Raad voor Financiën moet zijn werk doen. Er mag geen sprake zijn
van politieke beïnvloeding.
• Er moet een verscherpte controle komen op de vastgoedoperaties van de
overheid en op de werking van de Regie der Gebouwen. Elke verkoop van
overheidsgebouwen moet voorafgegaan worden door een degelijke kostenbatenanalyse.
• De effectisering van nog niet geïnde belastingen moet worden stopgezet.
• De overheid moet een correcte en stipte betaler zijn, zowel van facturen als
van belastingstegoeden. Daarnaast moet er een duidelijk en gedetailleerd zicht
komen op de betalingsachterstand van de overheid en de daardoor te betalen
verwijlinteresten. Die verwijlinteresten moeten snel afgebouwd worden.
• De versnelde afbouw van de overheidsschuld moet een prioriteit zijn in het
toekomstige begrotingsbeleid.
• Er moet een verschuiving plaatsvinden van lasten op arbeid naar consumptie- en
milieubelastingen. De totale belastingdruk mag in geen geval nog hoger worden.

• De N-VA pleit ook voor een transparant en vereenvoudigd belastingsstelsel waar minder
kans op fraude bestaat. Dat moet op termijn een hogere opbrengst opleveren, zodat er
ruimte ontstaat voor belastingsverlagingen.
• De staatssecretaris voor de Modernisering van Financiën moet afgeschaft worden.
Fiscaliteit en de fiscale administratie verdienen een eigen volwaardige minister.
• Het versturen van belastingbrieven en afrekeningen en het uitvoeren van
terugbetalingen moeten tijdig gebeuren.
• De samenwerking tussen de fiscale diensten onderling en van de fiscus met het parket en
andere overheidsdiensten moet versterkt worden met het oog op de strijd tegen
georganiseerde fiscale fraude (ontduiking, facturen-zwendel, BTW-carrousels).
• De N-VA eist de stopzetting van de blijvende mogelijkheid om ontdoken geld te
regulariseren tegen een beperkt boetetarief (10 %). Dit systeem is zeer fraudegevoelig en
ethisch totaal niet te verantwoorden.
• Het gezaghebbend advies moet behouden blijven als instrument om vooraf duidelijkheid
te scheppen, maar moet onder objectief toezicht komen. Dit moet onder meer instaan voor
gelijke behandeling, zodat het gezaghebbend advies niet leidt tot een bevoorrechte
behandeling.
MILIEU - KLIMAAT -
NATUUR - DIERENWELZIJN
35

MILIEU - KLIMAAT -
NATUUR - DIERENWELZIJN
ANALYSE
complexe
problematiek
keuzes durven
maken
ecologisch
schaamlapje
36
De verdediging van het belang van zes miljoen Vlamingen betekent ook
zorg dragen voor een gezonde leefomgeving, vandaag en morgen.
Vlaanderen moet als welvarend land ook een voorloper zijn op het
gebied van milieuzorg.
Vlaanderen is een kleine, dichtbevolkte en welvarende regio. Waar veel mensen met een
hoog consumptiepatroon op een kleine oppervlakte samenleven, ontstaan vaak erg
complexe milieuproblemen.
Door een probleem op te lossen, kan een ander ontstaan. Door meer dieselwagens te gaan
gebruiken, stoten we minder CO2 uit maar duiken er meer problemen op met fijn stof en
NOx. Kerncentrales produceren afval dat duizenden jaren radioactief blijft en kunnen bij een
ongeval een enorme ramp veroorzaken. Maar wat betreft luchtkwaliteit steekt kernenergie
met kop en schouders uit boven de energie die uit fossiele brandstoffen wordt opgewekt. Een
windturbinepark voor de kust zorgt voor hernieuwbare energie, maar veroorzaakt dan weer
horizonvervuiling (visuele hinder)…
Milieuproblemen bedreigen onze levenskwaliteit op verschillende vlakken.
De kwaliteit van lucht, water, bodem zorgen rechtstreeks of onrechtstreeks voor
problemen met onze gezondheid. Allergieën, astma, onvruchtbaarheid … zijn
aan een schijnbaar onstuitbare opmars bezig. Ons stijgend energieverbruik zorgt
ervoor dat we nog steeds niet zonder grote hoeveelheden fossiele brandstoffen
kunnen. Groeiende transportstromen en autogebruik leiden, ondanks
technologische vooruitgang, tot meer en meer verbruikte energie en emissies.

VISIE
samen
verantwoordelijk
duurzaamheid
kostenefficiënt
langetermijnvisie
TOEKOMST
één minister
transportsector
fiscale
maatregelen
vervuiling belasten
kernenergie
hernieuwbare
energie
geluidshinder
Zaventem
minder
broeikasgassen
langetermijn
klimaatplan
De federale milieumaatregelen die paars de voorbije jaren trof, waren niet
meer dan een ecologisch schaamlapje. Voor het dichten van gaten in de
begroting werd duchtig uit het groene vaatje getapt. Ecotaksen, CO2-taksen,
verpakkingstaksen… waren niet uit de lucht. Maar of al die taksen effectief veel
tot het milieu hebben bijgedragen, is zeer twijfelachtig.
Nu investeren in milieu – waarborg voor de toekomst
Milieuproblemen hebben effect op alle sectoren en bevolkingsgroepen. Om die reden dient
iedereen zijn verantwoordelijkheid te nemen om de kwaliteit van ons leefmilieu te
verbeteren. Gezinnen, bedrijven en iedereen die op dit ogenblik al probeert milieuvriendelijk
te werken, moet daarvoor worden beloond. Spelers die voor te veel milieubelasting zorgen,
moeten daarvoor gestraft worden. Voor de N-VA is duurzaam omspringen met onze
grondstoffen dan ook de kern van het verhaal. We dragen immers ook een
verantwoordelijkheid voor toekomstige generaties. Zuinig omspringen met wat we hebben is
niet enkel voordelig voor ons huidig leefmilieu, maar ook en vooral voor dat van de toekomst.
Ook de effecten van nieuwe technologie dienen goed in het oog gehouden te worden. Nieuwe
producten en stoffen kunnen immers helpen tot het reduceren van het milieugevaar van
bestaande producten maar houden ook nieuwe risico’s in. Alle evoluties dienen
dan ook op de voet te worden gevolgd met de nodige aandacht voor mens en
milieu.
Kostenefficiëntie is voor de N-VA een belangrijke factor. Het komt er op aan
om met een zo beperkt mogelijk budget een zo groot mogelijke verbetering van
de milieukwaliteit te bereiken.
Binnen de federale bevoegdheden zijn er nog heel wat mogelijkheden om de
milieu- en leefkwaliteit te bevorderen. Het grootste deel van het milieubeleid
wordt echter door Europa en de gewesten uitgetekend. In afwachting van een
definitieve en volledige overdracht van het milieubeleid naar de deelstaten, moet
de federale overheid er voor zorgen dat de gewesten hun rol ten volle kunnen
spelen. Het federale milieubeleid moet een ondersteuning en aanvulling vormen
op het Vlaamse milieubeleid.
De overheid moet meer middelen vrijmaken om een volwaardig
dierenwelzijnsbeleid uit te werken en te doen naleven.
Voor het milieu van morgen
MILIEU, KLIMAAT EN ENERGIE
• Om de bevoegdheden milieu en energie zo efficiënt mogelijk te kunnen uitoefenen,
37

38
dienen ze bij één minister terecht te komen. De band tussen milieu en energie is immers
nooit eerder zo nauw geweest. Bovendien is de N-VA geen voorstander van een aparte
staatssecretaris voor duurzame ontwikkeling. De versnippering van bevoegdheden komt
het milieu niet ten goede.
• Ook in de transportsector zijn er maatregelen nodig. De ontwikkeling en het gebruik van
zuinige wagens moet een absolute prioriteit worden. België moet binnen de Europese unie
ijveren voor bindende uitstootmaxima. Tegen 2012 mogen nieuwe wagens nog slechts 120
gram CO2/km uitstoten. Enkel op die manier kan de uitstoot van het Europese wagenpark
op relatief korte termijn naar beneden worden gehaald en voldoende bijdragen tot de
algemene reductiedoelstellingen.
• Een verdere verlaging van het energiegebruik dient te worden gerealiseerd door fiscale
en wettelijke maatregelen. Zo kunnen CO2-taksen op producten met een te lage energieefficiëntie
het prijsverschil tussen zuinige toestellen en minder zuinige toestellen
overbruggen. Hierdoor kan zowel de consument als het milieu sneller voordeel halen uit
het aanschaffen van een zuinig toestel. Op die manier wil de N-VA het gebruik van
elektrische toestellen en lampen van energieklasses A, B en C extra stimuleren. Wie
specifiek investeert in heel energiezuinige toestellen, moet daarvoor dan weer een subsidie
kunnen krijgen.
• De N-VA is voorstander van het belasten van milieuvervuiling, maar enkel op een manier
die ten goede komt aan het milieu. Daarom kunnen dergelijke taksen enkel worden
ingevoerd als de consument kan kiezen voor een milieuvriendelijker alternatief.
• De N-VA onderschrijft het principe van de uitstap uit kernenergie. Een sluiting van de
bestaande kerncentrales vanaf 2015 lijkt ons evenwel niet realistisch. Momenteel zijn
onvoldoende duurzame, milieuvriendelijke alternatieven voorhanden. Het stimuleren van
onderzoek naar alternatieven dient een prioriteit te zijn.
• Het aandeel hernieuwbare energie in de totale energieconsumptie moet fors omhoog.
Tegen 2020 moet dit 20% zijn.
• De N-VA pleit ervoor om eindelijk een degelijke oplossing uit te werken voor de
geluidshinder van de luchthaven van Zaventem. Het afbouwen van de nachtvluchten
dient in Europees verband te worden gerealiseerd. In afwachting daarvan is voor de N-VA
enkel een oplossing aanvaardbaar die uitgaat van een evenwichtige en billijke spreiding
van de hinder over Vlaanderen en Brussel.
• Een verdere vermindering van de uitstoot van broeikasgassen is essentieel. Een vermindering
van 30% van de broeikasgassen tegen 2020 moet de inzet zijn. Dit moet de weg vrij maken
voor een vermindering van 80% tegen 2050. Om dit te realiseren, moet de problematiek op
wereldschaal worden aangepakt. De overheid moet hier mee aan te kar te trekken Daarbij
is het belangrijk dat we de reducties vooral realiseren op plaatsen waar de energie-efficiëntie
klein is. Hier kan met een minimale inspanning een maximaal effect worden bereikt.

TOEKOMST
invoerverbod
illegaal hout
voortrekkersrol
in Congo
dierenwelzijnswet
redelijke
alternatieven
rituele slachtingen
• Er moet een langetermijn klimaatplan worden uitgewerkt. De uitvoering en opvolging
moet in handen komen van de minister bevoegd voor milieu en energie.
NATUUR EN DIERENWELZIJN
• De overheid moet binnen de Europese Unie ijveren voor een importverbod van illegaal
en niet-verantwoord gekapt hout en indien Europese wetgevende maatregelen uitblijven
een eigen initiatief opzetten.
• De Europese doelstelling om de achteruitgang van de biodiversiteit te
stoppen, vraagt om de uitvoering van een actieplan biodiversiteit. Het federaal
beleid dient hier ondersteuning te geven aan het beleid van de deelstaten.
• In het kader van de ontwikkelingssamenwerking met Congo, moet de
overheid een voortrekkersrol spelen in de versterking van goed bestuur in de
bosbouwsector en in financiering en uitbreiding van de beschermde gebieden
in het land.
• Iedereen is verantwoordelijk voor dierenwelzijn. Inbreuken op de dierenwelzijnswet
dienen dan ook consequent door het parket vervolgd te worden.
• Als er redelijke alternatieven bestaan voor het gebruik van dierproeven waarbij de dieren
omkomen, pijn lijden of verminkt worden, dient de wetgever die vormen van
dierengebruik aan banden te leggen.
• Alle slachtingen, dus ook rituele slachtingen, dienen te gebeuren conform de wettelijke
bepalingen. Dit wil onder meer zeggen dat het slachten steeds onder verdoving dient te
gebeuren. Dit bespaart de dieren onnodig leed.
39

MOBILITEIT MOBILITEIT EN VERKEERSVEILIGHEID
EN VERKEERSVEILIGHEID
ANALYSE
files en onveilig
verkeer
Europa grote
invloed
geïntegreerd
beleid
40
Meer dan 1000 verkeersdoden in 2005. Meer dan 9 miljoen uren in
de file in 2004. Mobiliteit en verkeersveiligheid gaan hand in hand.
Een geïntegreerde aanpak waarbij Vlaanderen bevoegd is voor alle
aspecten, dringt zich op.
Het is duidelijk dat mobiliteit een probleemdossier is in het dichtbevolkte en
dichtbebouwde Vlaanderen. Wegen slibben dicht en steevast ergeren mensen zich aan
dezelfde fenomenen: verkeersonveilige situaties, tijdverlies door files en aantasting van de
kwaliteit van wonen en leven in de wijk of dorpskern. Files tasten de economische slagkracht
aan en zorgen voor overbodig brandstofgebruik en milieuschade.
Het vervoerbeleid van de Europese Unie zal een steeds grotere invloed
uitoefenen op de uitkomst van de mobiliteitsdiscussie. Zo opent de
liberalisering van het goederenvervoer per spoor nieuwe deuren voor
Vlaanderen. Het spreekt voor zich dat we het aandeel van het goederenvervoer
via het spoor maar ook via de binnenvaart drastisch moeten optrekken willen
we het vrachtvervoer op onze Vlaamse wegen stelselmatig laten afnemen om de
mobiliteit te verhogen en de files te beperken.
Vlaanderen is momenteel niet in staat een geïntegreerd mobiliteitsbeleid te
voeren. Het spoorverkeer is immers nog steeds een federale bevoegdheid. Hierdoor gaan
belangrijke kansen verloren.
De N-VA steunt het Mobiliteitsplan Vlaanderen van de Vlaamse administratie. Dit plan
beroept zich veelvuldig op federale beleidsmateries en instrumenten om tot een duurzame

VISIE
bevoegdheden in
één hand
bereikbaarheid
verhogen
modal shift
realiseren
mobiliteit is
basisbehoefte
TOEKOMST
volledig bevoegd
NMBS naar
Vlaanderen
regionalisering
Zaventem
vracht meer per
spoor
IJzer- en
Rijnspoortraject
rekeningrijden
gewestelijk
expresnet
afbouw
nachtvluchten
mobiliteit te komen. De N-VA wil deze beleidsinstrumenten dan ook in eigen
handen krijgen om een doortastend beleid te kunnen voeren. De Vlaamse
overheid kan immers geen gecoördineerd mobiliteitsbeleid voeren omdat een
aantal cruciale bevoegdheden nog bij de federale overheid liggen. Bovendien is
er op federaal niveau geen sprake van een mobiliteitsbeleid wegens de sterk
verschillende ruimtelijke context van beide deelstaten. Daarnaast moeten we
vaststellen dat de mobiliteitsgroei zich sterker laat voelen in Vlaanderen dan in
Wallonië.
Een Vlaanderen dat beweegt in plaats van stilstaat
De N-VA pleit voor het volledig overhevelen van het mobiliteits- en verkeersveiligheidsbeleid
naar het Vlaams Gewest. Dit betekent de volledige regionalisering van het
spoorverkeer (NMBS) en het luchtverkeer (Zaventem), de verkeersfiscaliteit, de
verkeersreglementering, het verkeerstoezicht, de rijopleiding, de communicatie en de
sensibilisatie.
Volgens de N-VA betekent duurzame mobiliteit het verhogen van bereikbaarheid en
verkeersveiligheid, waarbij de zorg voor of het herstel van de leefbaarheid van de
woonomgeving en het verminderen van de milieuvervuiling essentiële doelstellingen zijn.
Goede bereikbaarheid, zowel overdag als ‘s nachts, is belangrijk voor de economische
ontwikkeling en draagt bij tot het sociaal-cultureel leven. Het geeft mensen de
mogelijkheid om op verschillende plekken te wonen, te werken en te
ontspannen.
De ‘modal shift’ moet worden gerealiseerd, waarbij personen- en
goederenvervoer worden gespreid over de verschillende vervoersmodi, en
waarbij de kostprijs van alle vormen van vervoer voor de gebruiker de
respectieve externe kosten benadert (maatschappelijke baten/kosten).
Openbaar vervoer moet dan ook niet gratis zijn. Het beleid inzake openbaar
vervoer moet als objectief hebben het verminderen van het goederen- en
personenvervoer over de weg. Met als achterliggende gedachte het verhogen
van de verkeersveiligheid, het tegengaan van de verkeerscongestie en het
verminderen van de uitstoot van CO2.
Mobiliteit is voor de N-VA een basisbehoefte. De overheid moet ter zake een
universele dienstverlening waarborgen en die afdwingbaar maken bij haar
personeel. Het stakingsrecht is niet onbeperkt maar begrensd door het recht
op arbeid en het recht op mobiliteit van anderen.
41

42
Vlaanderen aan het stuur zet ons op het juiste spoor
MOBILITEIT
• Vlaanderen moet over het volledige bevoegdheidspakket inzake mobiliteit kunnen
beschikken om een spoorbeleid te kunnen voeren dat tegemoet komt aan de eigen noden.
Bij de overheveling van de spoorinfrastructuur en de exploitatie ervan moet een volledige
integratie met De Lijn het streefdoel zijn. Op die manier worden de voordelen
gemaximaliseerd: gezamenlijk aanbod, marketing, prijzenbeleid, …
• Het Vlaamse Gewest moet, zoals het Vlaams regeerakkoord stipuleert, volwaardig
aanwezig zijn in de Raad van Bestuur van de NMBS. Op termijn moet het
investeringsbeleid van de NMBS worden geregionaliseerd, en moet de exploitatie van het
personenvervoer over spoor voor de interregionale en de interstedelijke verbindingen in
handen komen van de Vlaamse Vervoersmaatschappij.
• Om een geïntegreerd beleid te kunnen voeren, ook op basis van ruimtelijke ordening,
milieu en mobiliteit, is de regionalisering van het beheer van de luchthaven van
Zaventem een dringende noodzaak.
• De N-VA is voorstander van het fiscaal en infrastructureel stimuleren van het
goederenvervoer via het spoor, onder andere door de aanleg en het hergebruik van
spoorverbindingen tot aan bepaalde belangrijke bedrijven(groepen).
• De uitbouw van de IJzer en Rijn-spoorverbinding is de beste oplossing voor de zware
goederenas die vanuit Engeland loopt via de Kanaaltunnel over Calais, Gent, Antwerpen
tot in het Ruhrgebied. Hierdoor kan tot 25% van het vrachtverkeer op de Vlaamse wegen
op die as verdwijnen, met alle bijkomende positieve effecten voor verkeersveiligheid en het
fileprobleem.
• De N-VA pleit voor een degelijke ontsluiting van de haven van Zeebrugge, zowel via het
spoor als via de weg en de binnenvaart.
• Een snelle realisatie van een tweede spoorontsluiting van de linkerscheldeoever van de
Antwerpse haven ten noorden van Antwerpen, is dringend nodig. Dit is immers cruciaal
voor de ontsluiting van de vele bedrijven en het stroomlijnen van het vrachtverkeer, zeker
wanneer het Deurganckdok in volle exploitatie zal zijn.
• Om files te vermijden en het verkeer beter te regelen pleit de N-VA voor een systeem van
rekeningrijden. Daarbij is de prijs die men betaalt afhankelijk van de plaats waar en het
tijdstip waarop men rijdt. Het systeem mag niet bovenop de bestaande verkeersbelasting
en de belasting op de in verkeersstelling komen, maar moet deze vervangen.
• Voor de N-VA is de uitvoering van het Gewestelijk Expresnet, waaronder het Brabant-
Brussel-Net van De Lijn, dé sleutel om de verkeersopstoppingen van en naar de hoofdstad

TOEKOMST
Vlaams minister
bevoegd
handhaving
prioritair
rijbewijs met
punten
verkeersveiligheidsfonds
optreden tegen
agressie
administratieve
afhandeling
betaalbare
opleiding
keuringsbewijs
zichtbaar
inhaalverbod
in spits
tegen te gaan door de openbaar vervoerverbindingen met het Brussels Hoofdstedelijk
Gewest te verbeteren, evenals om de Vlaamse poorten naar Europa en de wereld
(luchthaven & HST-terminals) beter bereikbaar te maken. De N-VA is sterk voorstander
van een volledige tariefintegratie waardoor één vervoersbewijs volstaat voor alle openbare
vervoersmodi (De Lijn, MIVB, TEC, NMBS).
• Inzake de luchthaven van Zaventem steunt de N-VA het ‘Ontwikkelingsperspectief
Zaventem 2025’ van de Vlaamse Regering. Er moet een compromis worden gezocht tussen
economische ontwikkelingen van en rond de luchthaven, en leefbaarheid van de
omgeving. Dit wil zeggen dat er een coherent beleid nodig is inzake ruimtelijke ordening
en leefmilieu (geluidsoverlast van nachtvluchten). In concreto dienen daarom door de
toezichthoudende overheid zo spoedig mogelijk verboden woonzones te worden opgelegd
aan de betrokken gemeenten en voor de omwonenden moet de overheid -met de financiële
inbreng van de luchtvaartsector zelf- substantiële isolatiepremies uitbetalen. Ook dient er
geijverd te worden voor een billijke spreiding van de nachtvluchten en een maximum
quota count (q.c.), zodat men in de richting gaat van een Vlaams milieubeleid ter zake.
• Vlaanderen moet ijveren voor een geleidelijke afbouw van de nachtvluchten. De N-VA
pleit voor een constante, becijferde afweging van de baten (werkgelegenheid) ten opzichte
van de kosten (milieuvervuiling, levenskwaliteit, gezondheidszorg,…).
• De N-VA verzet zich uitdrukkelijk tegen een herfederalisering van de geluidsnormen.
Wel wil de partij mee streven naar een Europese harmonisatie van deze normen.
VERKEERSVEILIGHEID
• De N-VA wil dat de Vlaamse minister van Mobiliteit de politieke
eindverantwoordelijkheid draagt voor de uitvoering van het verkeersveiligheidsbeleid.
Op deze manier wordt een einde gemaakt aan het
onderling doorschuiven van verantwoordelijkheden tussen het federale en
Vlaamse niveau (verkeersreglementering, het verkeerstoezicht, de
rijopleiding, de communicatie en de sensibilisatie).
• De N-VA meent dat de handhaving van bestaande verkeersregels
belangrijker is dan het maken van nieuwe en strengere regels. Het
uitvoeren van bestaande wetgeving betekent voor de N-VA ook de
consequente uitvoering van de wetgeving op het rijbewijs met punten. De
N-VA pleit ook voor een uniforme Europese kaderregelgeving inzake
verkeerstekens en wegsignalisatie.
• De N-VA wil dat het verkeersveiligheidsfonds gedefederaliseerd wordt en dat
de inspanningen van lokale politiekorpsen zo terugvloeien naar het Vlaams
Gewest en de gemeenten. Daarnaast wil de N-VA dat er streng wordt opgetreden
tegen het opkomend fenomeen van de verkeersagressie en de agressie op het
openbaar vervoer, zowel tegen andere passagiers als tegen het personeel.
43

44
• De geloofwaardigheid van het verkeersveiligheidsbeleid wordt verder versterkt door
een uniforme, snelle en eenvoudige afhandeling van veelvuldig voorkomende
overtredingen. Dit kan door de administratieve afhandeling ervan mogelijk te maken.
Levensgevaarlijke verkeersovertredingen moeten bestraft worden met maatregelen die
onmiddellijk effect hebben voor de betrokken weggebruiker: intrekking rijbewijs,
blokkeren van voertuigen, afladen van te zware vrachtwagens en inhouding van de
technische controle.
• De N-VA vindt dat iedereen de kans moet krijgen om een rijbewijs te behalen. We pleiten
dan ook voor een verlaging van de kostprijs van de rijexamens en een gratis eerste
herkansing. Daarnaast willen we de rijopleiding goedkoper maken voor maatschappelijk
zwakkere jongeren door een beurssysteem uit te dokteren, analoog met het systeem voor
studiebeurzen.
• De N-VA wil het keuringsbewijs én het verzekeringsbewijs voor alle voertuigen
zichtbaar in de wagen aanbrengen. Het opsporen en bestraffen van diegenen die hiermee
niet wettelijk in orde zijn, is een prioriteit.
• Onder meer om het hoge aantal weekendongevallen terug te dringen, pleit de N-VA voor
een beter, langer en uitgebreider openbaar vervoersaanbod zowel ‘s avonds en ‘s nachts
als tijdens de weekends.
• Voor de N-VA moet er op autowegen tijdens de spitsuren (tussen 7 u en 10 u en tussen
16 u en 19 u) een inhaalverbod voor vrachtwagens komen.
• De N-VA pleit voor voldoende én kwalitatief hoogstaande parkeer- en rustplaatsen voor
vrachtwagens en hun chauffeurs. Het voorstel om een soort van ‘michelin-gids’ te maken
van de parkeer- en rustplaatsen langs de autosnelwegen ondersteunt de N-VA ten volle.

SOCIAAL EN ZEKER
ANALYSE
sterk systeem
betaalbaarheid
bedreigd
gelijke kansen en
armoede
SOCIAAL EN ZEKER
Solidariteit blijft het uitgangspunt van een toekomstgerichte sociale zekerheid. De
structuur en de financiering van het huidig stelsel moeten echter worden aangepast
aan de uitdagingen van vandaag en morgen.
We mogen terecht trots zijn op onze sociale zekerheid. Het systeem zorgt er in grote mate
voor dat mensen die geconfronteerd worden met ziekte of werkloosheid, kunnen
terugvallen op de voorziene financiële middelen.
De betaalbaarheid van ons sociaal systeem wordt echter bedreigd door de wijzigende
verhouding tussen het aantal bijdragebetalers en het aantal uitkeringsgerechtigden. De
vergrijzing en de te lage werkgelegenheidsgraad (op het federale niveau) spelen hierin een
belangrijke rol. Het is dan ook van cruciaal belang om deze verhouding opnieuw in de juiste
richting te sturen.
Een echt sociaal beleid heeft extra aandacht voor wie noodgedwongen aan de kant blijft staan.
Armoedebestrijding moet een prioriteit worden.
Logisch en rechtvaardig
Het streven van de sociale zekerheid moet tweevoudig blijven. Enerzijds moet
het systeem mensen beschermen tegen sociale uitsluiting en armoede en
anderzijds moet het zoveel als mogelijk een gelijke levensstandaard waarborgen
bij ouderdom, ziekte of werkloosheid.
Het geheel aan maatregelen en regels moet congruent zijn en opgebouwd
volgens de basisgedachten van transparantie, legitimiteit en arbeidsgerichtheid.
45

VISIE
beschermen
waarborgen
transparant
legitiem
arbeidsgericht
fraude aanpakken
armoede
bestrijden
gelijkheid V/M
TOEKOMST
Vlaamse Sociale
Zekerheid
gezondheidszorg
kinderbijslag
volksverzekering
voor iedereen
gelijk
46
Het systeem moet helder zijn, gebaseerd op een basislogica die voor iedereen
duidelijk is. Zonder dit kan men nooit komen tot een stelsel dat door de bevolking
wordt gedragen.
De basis van het stelsel kan niets anders zijn dan het streven van iedereen om
zelf in zijn eigen inkomsten te voorzien. Iedereen die gezond is en niet te jong
of te oud, heeft het recht -en de plicht- voor zijn onderhoud te werken. Zonder
deze bereidheid kan een systeem dat gebaseerd is op solidariteit niet blijven
functioneren.
Om deze bereidheid maximaal te stimuleren moet het systeem als rechtvaardig
worden beschouwd. Dit wil zeggen dat het systeem niet alleen verstaanbaar
moet zijn voor iedereen, maar ook dat het duidelijk moet zijn dat eerlijkheid
loont en fraude wordt bestraft.
Sociale rechtvaardigheid heeft ook te maken met gelijke kansen, gelijkwaardigheid en het
bestrijden van armoede. Een modern, welvarend Vlaanderen kan enkel een sociaal en warm
Vlaanderen zijn. Armoedebestrijding moet een permanente doelstelling zijn. Centraal in
het aanpakken van armoedebestrijding staat het creëren van jobs. Werk hebben is immers de
beste garantie om niet in armoede verzeild te geraken én om er weer uit te geraken. Een
werkgericht armoedebeleid moet uiteraard geflankeerd worden door andere
ondersteunende maatregelen. Want armoede heeft ook te maken met onderwijs,
gezondheidszorg, woonbeleid, …
Ook wat betreft de gelijkheid van vrouwen en mannen, is het doel nog niet bereikt. Vrouwen
worden nog te vaak geconfronteerd met plafonds die (te) moeilijk doorbroken kunnen
worden.
Toekomstgericht
VLAAMSE SOCIALE ZEKERHEID
• In afwachting van een eigen Vlaamse sociale zekerheid, moeten alvast de
gezondheidszorg en de kinderbijslag een bevoegdheid van de gemeenschappen
worden. Zowel de inwoners van het Vlaams Gewest als de Brusselse Vlamingen kunnen
dan beroep doen op deze eigen Vlaamse sociale zekerheid. Idealiter wordt
Vlaanderen ook bevoegd voor de werkloosheidsuitkeringen. Deze kunnen dan
aangewend worden als middel om de arbeidsmarkt te sturen. Bovendien
zouden de arbeidsbemiddeling (VDAB, Vlaams) en werkloosheidsuitkering
(RVA, federaal) dan opnieuw in één hand verenigd zijn.
• Voor de N-VA moet een volksverzekering de basis zijn van de sociale
zekerheid. Een solidaire verzekering op de diverse niveaus van professionele
activiteit en een mogelijkheid tot individuele of niet-solidaire groepsverzekering
vormen dan het tweede en het derde niveau. Een sterke overeenkomst tussen de

TOEKOMST
pensioen voor
beide
statuut
zelfstandigen
gelijke kansen
versterken
gender
mainstreamingbeleid
armoedebestrijding
vergroten sociale
cohesie
leefloon verhogen
sluiten
werkloosheidsval
bijdragen en de uitkeringen die eraan beantwoorden moet vooropstaan bij de
verdere evolutie van de sociale zekerheid, zonder dat afbreuk wordt gedaan aan
het herverdelend element ervan.
• Zorg, gezondheidszorgverzekering en gezinsbijslagen moeten voor alle
Vlamingen gelijk zijn. De gezondheidszorg en de kinderbijslag moeten uit
de loonkosten gehaald worden en uit algemene middelen betaald worden.
Ook het volkspensioen en de zorgverzekering moeten gefinancierd worden
uit bijdragen die geheven worden op het gehele inkomen (niet slechts
het arbeidsinkomen), evenals op andere, niet arbeidsgerelateerde
belastingsobjecten.
PENSIOENRECHTEN VOOR BEIDE PARTNERS
• De N-VA vindt dat personen die samenwonen als gezinspartners tijdens die
periode van samenwoning gelijke pensioenrechten dienen op te bouwen.
• Een ander probleem vloeit voort uit de pensioenrechten opgebouwd tijdens
een huwelijk (of samenwoning) dat later stukgaat. Ook hiervoor is het
zinvoller de pensioenrechten die opgebouwd worden door bijdragen van gezinsleden
samen te tellen en in twee gelijke delen te verdelen. De partner zonder inkomen blijft
dus tijdens de duur van de samenwoning gelijke pensioenrechten opbouwen als deze
met inkomen.
EEN VOLWAARDIG SOCIAAL STATUUT VOOR ZELFSTANDIGEN
• De N-VA wil een forse verbetering van het sociaal statuut van de zelfstandigen. Dit
sociaal statuut moet rekening houden met de eigenheid van het zelfstandig ondernemen
én met de toenemende congruentie in de sociale behoeften van iedereen in onze
samenleving, met name inzake kinderbijslag en gezondheidszorg.
GELIJKE KANSEN VERSTERKEN
• Gelijkheid van mannen en vrouwen moet een permanente doelstelling zijn die doorheen
de verschillende beleidsdomeinen loopt.
• Het bereiken van voorgaande doelstelling wordt gerealiseerd door het hanteren van een
gender mainstreamingbeleid. Hiermee worden bestaande ongelijkheden weggewerkt en
nieuwe ongelijkheden voorkomen.
• Bijzondere aandacht moet gaan naar een aantal groepen in maatschappelijk moeilijke
situaties: allochtone vrouwen, eenoudergezinnen, slachtoffers van mensenhandel en
geweld, personen met een handicap.
47

48
ARMOEDE AANPAKKEN
• Het federaal beleid moet ondersteunend en aanvullend zijn bij het beleid dat de Vlaamse
overheid reeds voert. Dit wil zeggen dat ook op het federale niveau elk beleidsdomein
aandacht heeft voor armoedebestrijding en risicoverlaging.
• Betrokkenheid van mensen die in armoede leven en hun organisaties verhogen de sociale
cohesie en dienen te worden geïntensifieerd.
• Het toekennen van rechten dient zoveel mogelijk automatisch te gebeuren. Hiertoe dienen
de federale en de Vlaamse administraties, de lokale besturen en de OCMW’s afspraken
met mekaar te maken.
• Op dit moment brengt werken voor sommige mensen niet (veel) meer op dan niet werken.
Dat is onaanvaardbaar. Deze werkloosheidsval moet bestreden worden door onder andere
een bijkomende verlaging van de lasten op de lage arbeidsinkomens door te voeren.
• De stijging van het leefloon hield onder de paarse regeringen geen gelijke tred met de
gestegen welvaart. De opgelopen achterstand moet worden ingehaald.
• Extra preventie en sensibilisatie inzake overkreditering is noodzakelijk.
• Het aanbod sociale huurwoningen dient voldoende gediversifieerd te zijn wat betreft type
woning en lokalisatie.

GEZONDHEIDS(BE)ZORGD
ANALYSE
10% BNP voor
zorg
nu al 25% uit
eigen zak
bevoegdheid
verdeeld
Een doeltreffende en betaalbare gezondheidszorg is noodzakelijk.
Een Belgische langetermijnvisie is onmogelijk. De taalgrens is immers
ook een zorggrens.
Er wordt jaarlijks ongeveer 20 miljard euro besteed aan gezondheidszorg in België. En dit
bedrag gaat nog steeds in stijgende lijn. België besteedt ongeveer 10% van het BNP aan
de gezondheidszorg. Andere landen doen het met minder. Zo besteedt Baskenland 6% van
het BNP. Toch beschikken ze over een efficiënte, kwaliteitsvolle gezondheidszorg die sterk
gewaardeerd wordt door de 2 miljoen Basken én de internationale gemeenschap.
Ondanks het hoge bedrag dat we jaarlijks spenderen, staat de gezondheidszorg onder druk.
Nu al betaalt de patiënt ongeveer 25% van de uitgaven uit eigen zak. Vooral de chronisch
zieken zijn daar het slachtoffer van.
De huidige bevoegdheidsversnippering is nadelig voor iedereen: patiënt, zorgverstrekker,
overheid, verzekering. Continuïteit tussen preventie, zorg en verzorging ontbreekt. Sommige
initiatieven lopen dubbel (tabakspreventie, preventie zelfdoding, …) en elders
vallen ongewild gaten. Vlaanderen beperkt netjes het aantal artsen, Franstalig
België niet. Vlaanderen organiseert een ingangsexamen, Franstalig België niet.
Het aantal artsen dat mag afstuderen wordt volgens de noden van de Franstalig
België aangepast terwijl Vlaamse afgestudeerde kinesisten niet aan de slag
kunnen.
Eenheid van beleid wordt ook door anderen als noodzakelijk naar voor
geschoven. Zowel de Vlaamse Gezondheidsraad als de koepel van Caritas en
49

VISIE
deelstaten
bevoegd
geïntegreerde
zorg
huisarts centraal
50
Openbare ziekenhuizen gaan resoluut voor een Vlaamse gezondheidszorg. En
ook de voormalige directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie,
de heer Lee-jong Wook, pleitte reeds jaren geleden voor het centraliseren van de
gezondheidszorg op één niveau.
Een Vlaamse gezondheidszorg
De N-VA pleit resoluut voor een gezondheidszorg op het niveau van de deelstaten. Dat geeft
Vlaanderen de kans te kiezen voor een eigen gezondheidszorg, volgens eigen inzichten en
als antwoord op de eigen noden en behoeften.
Deze keuze maken we om een geïntegreerd zorgbeleid te kunnen realiseren waarbij de
preventieve en curatieve aspecten van de gezondheidszorg verenigd worden. Deze keuze is
meer dan een ideologische keuze, het is een keuze gebaseerd op cijfers en feiten.
Vlaanderen kiest al jarenlang voor de huisarts als centrale figuur in de gezondheidszorg en
zet maximaal in op thuiszorg, preventie, palliatieve zorg, thuisverpleging, … Franstalig België
daarentegen kiest een ander model. Een model waarbij het ziekenhuis en de
specialistengeneeskunde een centrale rol spelen. Er is in België duidelijk sprake van een
zorggrens. Een zorggrens die samenvalt met een culturele grens: de taalgrens.
De huisarts als centrale figuur, is ook ons antwoord op de intensievere zorgvraag die het
gevolg is van de vergrijzing en verwitting van onze maatschappij. Door zijn bemiddelende
en coördinerende rol tussen de thuiszorger, thuisverpleger, kinesitherapeut, logopedist,
mantelzorgen, … helpt hij mee het principe te realiseren dat ouderen bij voorkeur zo lang
mogelijk in hun vertrouwde thuisomgeving blijven.
Er wordt te gemakkelijk beweerd dat wat de arts aan honoraria ontvangt, ook effectief op zijn
rekening verschijnt. Dit is echter geenszins het geval. De structurele onderfinanciering van
de ziekenhuizen, noopt de directies ertoe een groot stuk van de verdiensten van de arts af te
romen. Onze gezondheidszorg heeft nood aan meer financiële transparantie. Dit kan enkel
maar leiden tot een beter bestuur en een betere gezondheidszorg.
Juiste therapie voor de gezondheidszorg
• De gezondheidszorg heeft nood aan een langetermijnvisie. Hierin moet verduidelijkt
worden welke soort zorg men wil organiseren, wie die zal aanbieden, wie die zal
financieren en hoe de controle zal gebeuren.
• In de (Vlaamse) gezondheidszorg moet er overleg zijn en moeten alle spelers participeren.
In ruil vraagt de N-VA verantwoordelijkheidszin van alle spelers. Dus niet alleen van
artsen, maar ook van alle paramedici én de patiënten.

TOEKOMST
langetermijnvisie
verantwoordelijkheid
huisarts toont
zorgpad
intellectuele act
minder
administratie
(nog) meer
preventie
samenspel
vrije markt
• De huisarts is de spil van het systeem. Hij is de gids van de patiënt en wijst
hem het juiste (zorg)pad.
• In de geneeskunde speelt de intellectuele act een grote rol: nadenken over de
bevindingen die het vraaggesprek en het klinisch onderzoek opleveren, zijn
de basis van de geneeskunde. De intellectuele act verdient een
herwaardering.
• Het aandeel van het budget dat aan preventie wordt besteed, moet drastisch
omhoog. De 1,5% van vandaag moet snel verdubbelen.
• Verlaging van de administratieve last is een noodzaak. De uren die de
huisarts en de specialist besteden aan het invullen van formulieren, zouden
zij aan patiënten moeten kunnen besteden.
• Gezondheidszorg is meer dan geneeskunde alleen: het gaat over geestelijk,
sociaal en lichamelijk welzijn in een gezond leefmilieu.
• Gezondheidszorg moet georganiseerd worden volgens de principes van de subsidiariteit.
Daarom moet bekeken worden hoe de expertise uit bijvoorbeeld het Lokaal
Gezondheidsoverleg (LOGO) meer kan worden gewaardeerd en benut.
• Solidariteit blijft de basis van de gezondheidszorg. Dit sluit echter een symbiose met
vrije initiatieven niet uit. De overheid kan vrij initiatief en solidariteit samenbrengen met
het oog op betaalbare zorg voor iedereen.
• De farmaceutische industrie is een belangrijke actor in de gezondheidszorg en moet naar
waarde worden geschat. De overheid moet meer onderhandelen met de farmaceutische
industrie en partners kiezen die onderzoek doen dat de solidariteit onderschrijft en
ondersteunt.
• Taal is essentieel in de gezondheidszorg. Het is de onmisbare schakel tussen de patiënt
en de gezondheidswerker. Elke Vlaming moet daarom kunnen rekenen op verzorging en
zorg in zijn moedertaal, ook in Brussel.
51

BUITENLANDS BELEID - - DEFENSIE
ANALYSE
puin ruimen
Europa biedt
kansen
flaters Flahaut
52
Alle volkeren hebben recht op zelfbeschikking.
Dat moet als rode draad door het buitenlands beleid lopen.
Het Belgisch buitenlands beleid heeft zich onder Karel de Gucht in een eerste fase vooral
moeten bezig houden met het lijmen van de brokken die zijn voorganger Louis Michel
had nagelaten. De relaties met de VS werden weer aangehaald en het regime in Congo werd
kritischer benaderd. Toch laat het federaal buitenlands beleid steken vallen. Als Belgisch
minister van Buitenlandse Zaken is Karel De Gucht ook Belgisch gaan denken. Zo wil hij
bijvoorbeeld buitenlandse handel opnieuw bij het federale niveau onderbrengen.
De terughoudende positie tegenover het regime in Congo werd overigens al gauw bijgestuurd
onder druk van het Paleis, de Franstaligen en zelfs van zijn eigen Open Vld, met de belangen
van Pierre Chevalier in de Forrest Groep. Premier Verhofstadt maakte zich
internationaal belachelijk door een afspraak met president Poetin te annuleren
om naar zijn gemeenteraad in Gent te gaan. Rusland is één van de cruciale
landen als het gaat om energievoorziening. De premier slaagt er ook niet in om
het losgeslagen projectiel genaamd André Flahaut onder controle te houden.
De minister van Defensie berokkende het federale buitenlandse beleid
onnoemelijk veel schade.
De gewesten en gemeenschappen in België bekleden internationaal een unieke positie. Sinds
1993 hebben de deelstaten het recht om internationale verdragen te sluiten in die materies
waarvoor ze op binnenlands vlak bevoegd zijn. Van meet af aan bouwde Vlaanderen
internationale relaties uit met zowel statelijke als deelstatelijke partners. Vlaanderen wil ook

VISIE
aansturen vanuit
deelstaten
eigen stem in
Europa
recht op
zelfbeschikking
langetermijnvisie
TOEKOMST
eigen stem in
Europa
afschaffen ICBB
Vlaanderen/
Europa
zijn bescheiden steentje bijdragen in het tot stand brengen van vrede en
verzoening, door het ondersteunen van vredesbevorderende projecten.
De invloed van de EU op Vlaanderen valt moeilijk te overschatten: niet minder
dan 70 procent van onze wetgeving is rechtstreeks of onrechtstreeks een gevolg
van Europese regelgeving. We willen de positie die België in de Europese
Ministerraden inneemt vanuit Vlaanderen meer beïnvloeden en onze
aandachtspunten nadrukkelijker naar voor brengen op het Europese forum. We
maken ook werk van een volwaardige bilaterale strategie voor elk van onze
buurlanden. De betrokkenheid van Vlaanderen bij de Benelux-samenwerking
moet aanzienlijk worden verhoogd en we drukken onze Vlaamse stempel op
belangrijke multilaterale dossiers.
Eigen rol te vervullen
In een globaliserende wereld lijkt het autonoom optreden van een middelgrote speler als
Vlaanderen een paradox te zijn. Niets is echter minder waar. Hoe sterker de mondialisering,
hoe meer de mensen nood hebben aan een plek waar men zich thuis voelt, en van waaruit men
de wereld tegemoet treedt. Die plek is voor ons Vlaanderen. In afwachting van de
onafhankelijkheid van Vlaanderen, moet het buitenlands beleid van België aangestuurd
worden door de deelstaten en moet België optimaal ten dienste staan van die deelstaten. Daar
waar internationale organisaties geen stem geven aan deelstatelijke spelers, moet België het
vehikel zijn waarmee Vlaanderen zijn doelstellingen kan bereiken. België als handschoen voor
Vlaanderen, met andere woorden.
In de Europese Unie moet de stem van Vlaanderen luider kunnen klinken in die materies
waarvoor het zelf bevoegd is. Ook de rechtstreekse toegang tot internationale rechtscolleges
– het Hof van Justitie in het bijzonder – is niet meer dan logisch. Wie bevoegd is, moet zich ook
kunnen verdedigen of een zaak aanhangig kunnen maken voor de hoogste internationale
rechter. Dit is een fundamenteel recht.
Overal ter wereld leven volkeren en regio’s in verdrukking. Zij hebben recht op steun en
erkenning. Het recht op zelfbeschikking is opgenomen in het handvest van de Verenigde
Naties en verdient prioritaire aandacht. Zelfbeschikking betekent voor de N-VA dat elk volk
het recht heeft zelf te bepalen hoe ruim het zijn autonomie wenst in te vullen. Vlaanderen
moet zijn internationaal netwerk en zijn ervaring inzetten om dit basisrecht te vrijwaren.
Vlaanderen moet zijn traditie van vredelievendheid, vertaald in de woorden
‘nooit meer oorlog’, verder zetten. Dat betekent niet dat we ons moeten
afschermen in een kleurloze neutraliteit. Integendeel, onze expertise in
geweldloze strijd voor de rechten van mens en volk, moet de hoeksteen worden
van een actieve conflictpreventie- en bemiddeling.
53

TOEKOMST
FOD ten dienste
van deelstaten
geen private
belangen
recht op
zelfbeschikking
Vlaamse
Delcrederedienst
54
Vlaanderen in Europa en de wereld
VLAANDEREN - EUROPA
• De N-VA wil dat Vlaanderen uiteindelijk volwaardig als lidstaat aan de Europese tafel
kan zitten. In afwachting hiervan wil zij rechtstreeks de constitutionele deelstaten een
volwaardige rol laten spelen met betrekking tot hun bevoegdheidsdomeinen binnen de
Europese structuren. Dit betekent onder meer dat ze geraadpleegd worden door de
Commissie bij voorstellen die behoren tot hun bevoegdheden en dat deelstaten duidelijk
inspraak hebben bij de evaluatie van de subsidiariteit. Maar bovenal dat wordt voorzien
in de mogelijkheid voor lidstaten om hun stemgewicht binnen de Europese Raad op te
splitsen in hoofde van hun respectieve constitutionele regio’s. Het zijn immers de regio’s
die uiteindelijk zullen afgerekend worden op hun beleid.
• De N-VA wil de Vlaamse deelname aan het Europese besluitvormingsproces verstevigen.
Het samenwerkingsakkoord met betrekking tot. de vertegenwoordiging van België in
de Europese Ministerraad moet dringend aangepast worden aan de actuele
bevoegdheidsverdeling. De deelstaten moeten als woordvoerder deelnemen aan de
ministerraden, telkens wanneer zij bevoegd zijn. Het Belgische standpunt moet
onomwonden de fundamentele aandachtspunten van Vlaanderen weerspiegelen.
Hiervoor kan de afstemming met de deelstaten worden versterkt, maar moet bovenal de
verstikkende noodzaak aan een consensus worden opgeheven.
• De N-VA wil als Vlaams-Europese partij dat de bepalingen in het Europees Grondwettelijk
Verdrag zoveel als mogelijk worden meegenomen in het nieuwe Verdrag. Ook de
regionale verworvenheden rond de subsidiariteitstoets, het respect voor regionaal
zelfbestuur en de rol van de nationale en deelstatelijke parlementen maken daar deel van
uit. Het nieuwe verdrag moet de Europese Unie in staat stellen om als dynamische
kenniseconomie het hoofd te bieden aan de nieuwe uitdagingen van een globaliserende
wereldeconomie. In het bijzonder geldt dit voor energie, klimaat, economie, migratie,
veiligheid en de sociale dimensie.
• Vlaanderen moet als deelstaat een rechtstreekse toegang krijgen tot het Europese Hof van
Justitie.
VLAANDEREN – DE WERELD
• De coördinatie van het buitenlands beleid moet beter. De Federale
Overheidsdienst Buitenlandse Zaken moet de bevoegdheden van de
deelstaten ten volle respecteren en ten dienste van hen staan.
• Het federale buitenlands beleid mag zich niet laten leiden door de private
belangen van een kleine groep vermogenden of van politici met een ongezonde
profileringsdrang. Respect voor de mensenrechten, de democratie en de
rechten van volkeren moet voorop staan.

• De organisatie van de diplomatie moet dringend worden hervormd. Zo moeten de
deelstatelijke diplomaten een beter statuut krijgen. De taalverhouding voor de federale
diplomaten moet op 60/40 worden gebracht in plaats van de huidige 50/50.
• Alle volkeren hebben recht op zelfbeschikking. De N-VA bepleit het statuut van
onafhankelijkheid voor Kosovo.
• Het probleem in het Midden Oosten is complex. Het buitenlands beleid in de regio moet
onder meer gericht zijn op de wederzijdse erkenning van Israël en de Palestijnse staat.
• Tijdens contacten met buitenlandse gezagsdragers moet de gehechtheid aan het
zelfbeschikkingsrecht, de vreedzame conflictbeheersing en de mensenrechten worden
aangehaald.
BUITENLANDSE HANDEL
• De N-VA pleit voor de afschaffing van het Agentschap voor Buitenlandse Handel.
De N-VA wil dat handelsmissies enkel georganiseerd kunnen worden door de gewesten.
• De N-VA vraagt de afschaffing van de federale en de oprichting van een Vlaamse
Delcrederedienst. Deze Vlaamse Delcrederedienst werkt transparant en hanteert
duidelijke normen inzake milieu, gezondheid, veiligheid, conflictpreventie en
mensenrechten.
DEFENSIE
• De N-VA wenst de defensie te organiseren in een Europese internationale alliantie, in
eerste instantie gericht op de gezamenlijke verdediging van de leden.
• Dit Europees leger moet compact zijn en efficiënt kunnen optreden.
• De Europese defensiemacht kan worden ingezet voor vredeshandhaving en
vredesafdwinging.
• De personeelsproblematiek bij defensie dient op doortastende wijze te worden aangepakt
waarbij een maximale transparantie is vereist. Daarbij dient men meer dan thans het geval
is, rekening te houden met de specifieke kwalificaties van zowel het burger- als het militair
personeel. Het militair personeel dient prioritair ingezet te worden voor operationele
taken.
• Een afgeslankte bevelstructuur dient bij te dragen tot een beter en flexibeler functioneren.
Deze dient dan ook een afspiegeling te zijn van de reële getalsterkte van de krijgsmacht.
• Benoemingen dienen steeds te gebeuren op basis van competentie en met respect voor de
taalkaders.
55

ONTWIKKELINGSSAMENWERKING
ANALYSE
Lambermontakkoord
2001
bevoegdheid
deelstaten
nog steeds geen
0,7%
56
Vlaanderen moet zijn verantwoordelijkheid kunnen opnemen in de
wereld. Ontwikkelingshulp moet ongebonden zijn.
In het Lambertmontakkoord van 13 juli 2001, werd de splitsing van de ontwikkelingssamenwerking
opgenomen. Artikel 6ter stelde letterlijk: ”Onderdelen van de
ontwikkelingssamenwerking worden van 1 januari 2004 overgeheveld in zoverre ze
betrekking hebben op de gemeenschaps- en gewestbevoegdheden. ” Hiervoor werd een
bijzondere werkgroep opgericht, die de opdracht kreeg een lijst van bevoegdheden op te
stellen.
Voorlopig zonder resultaat. We zijn nu half 2007, en nog steeds is de Bijzondere Wet niet
uitgevoerd. Hierdoor heeft Vlaanderen nog steeds geen beschikking over de middelen die
het toekomen.
Dit heeft belangrijke gevolgen. Vooreerst gaat het leeuwendeel van de federale
ontwikkelingssamenwerking nog steeds naar de oud-kolonies. Dit enerzijds om
de kroon te dienen, maar anderzijds ook om de Waals-economische belangen te
behartigen. In een open en mondiale visie moet er aandacht zijn voor alle
volkeren in de hele wereld.
Maar ook het beleid dat België onrechtmatig voert, is niets om tevreden over te
zijn. Het afgesproken groeipad naar de 0,7% van het BBP, wordt niet gehaald.
De cijfers die minister De Decker geeft, bieden een misleidend beeld. Ze bestaan
immers voor een groot deel uit eenmalige schuldkwijtscheldingen en uit de

VISIE
uitvoeren
Lambermont
geen eigenbelang
TOEKOMST
uitvoeren
Lambermont
0,70% tegen
2010
erkenning
Fair Trade
welvaart en
welzijn
duurbare
landbouw
tweesporenbeleid
hulp die wordt uitgetrokken voor de opvang van vluchtelingen in ons land. Zonder rekening
te houden met deze bedragen, strandt de Belgische ontwikkelingssamenwerking in 2006 op
een schamele 0,37% van het BBP.
De Noord-Zuid koepel, 11.11.11, waarschuwde er in 2005 al voor dat minister De Decker de
budgettaire zwarte piet aan het doorschuiven was naar zijn opvolger. 11.11.11 kreeg overschot
van gelijk. De resultaten voor 2006 zijn in strijd met elke vorm van goed fatsoen. De opvolgers
van paars zullen verplicht zijn onmiddellijk veel en écht geld vrij te maken, willen we de
0,7-procent-norm effectief halen.
Vlaamse kijk op samen-werking
Voor de N-VA dient de uitvoering van het onderdeel ontwikkelingssamenwerking
van de Lambertmontakkoorden prioritair te gebeuren. Gaat
ontwikkelingssamenwerking niet vooral over onderwijs, gezondheidszorg,
landbouw en huisvesting? Laat dat nu net allemaal bevoegdheden zijn die reeds
op Vlaams niveau beheerd worden en waarvoor Vlaanderen dus alle expertise
in huis heeft. Expertise die ten goede moet komen aan een autonoom Vlaams
ontwikkelingssamenwerkingsbeleid.
Vanuit een democratisch Vlaams-nationalisme met een open vizier op de hele wereld, is
ontwikkelingssamenwerking vanzelfsprekend. Niet vanuit eigen economisch oogpunt, maar
vanuit het welzijn en de welvaart van alle volkeren in de wereld.
Structurele solidariteit
• Alle onderdelen (gemeenschaps- en gewestbevoegdheden) van ontwikkelingssamenwerking
waarvoor Vlaanderen bevoegd is, dienen een homogene Vlaamse
bevoegdheid te worden.
• De overheid heeft zich geëngageerd om tegen 2010 0,70% van het BBP te
besteden aan ontwikkelingssamenwerking. De dringende opmaak van een
nieuw, realistisch tijds- en groeipad is noodzakelijk. Bovendien moet de
overheid loskomen van haar louter economisch denken en ook voor
ontwikkelingssamenwerking een stuwende functie opnemen.
• Net zoals dat het geval is bij de andere Europese donoren, moet ontwikkelingssamenwerking
zich voor 100% richten op het bereiken van de
Millenniumdoelstellingen voor Ontwikkeling. Deze doelstellingen werden in
september 2005 afgesproken door alle leden van de Verenigde Naties.
• De door de Vlaming Peter Piot geleide organisatie UNAIDS, schat tegen 2008
minstens 22 miljard dollar per jaar nodig te hebben voor de strijd tegen
57

58
HIV/AIDS. Niet alleen met budget, maar ook met de expertise van Vlaamse universiteiten
en het Instituut voor Tropische Geneeskunde, moet de strijd tegen HIV verder gezet
worden.
• De overheid neemt een voortrekkersrol inzake ‘eerlijke producten’ en werkt een wettelijk
kader uit dat de erkenning van het principe van de ‘fair trade’ regelt.
• De klemtonen van ontwikkelingssamenwerking moeten zijn: welvaart en welzijn
ontwikkelen. En dit op alle vlakken, zoals infrastructuur, onderwijs, democratie,
economie, … Om alle objectiviteit te garanderen moet dit via een algemeen wetgevend
kader verankerd worden.
• Een aanzienlijk deel van de ontwikkelingssamenwerking richt zich op het uitbouwen van
duurzame landbouw.
• Ontwikkelingssamenwerking volgt een tweesporenbeleid. Enerzijds moet de overheid
via directe ontwikkelingssamenwerking samen met de overheid van het partnerland
oordelen welke regio’s en welke sectoren steun krijgen. Anderzijds moet de overheid via
de indirecte samenwerking steun bieden aan niet-gouvernementele organisaties,
universiteiten, wetenschappelijke instellingen, …

BETER BESTUUR
ANALYSE
slecht bestuur
onder paars
juiste middelen
slechte organisatie
paarse
beloftencultuur
gebrek aan
controle
Zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Dat verstaan wij onder beter
bestuur. Heel wat anders dus dan het schouwspel waarop paars ons
jarenlang trakteerde.
De paarse regering blonk de voorbije jaren zeker niet uit in goed bestuur. Integendeel!
Uitverkoop van gebouwen, scandalitis bij de Regie van Gebouwen, interne machtsstrijd
aan de top van Financiën, mislukking van de dure informatisering bij Justitie, opendeurdagen
in de gevangenissen, … De lijst is pijnlijk lang.
Efficiënt bestuur wil zeggen dat de juiste middelen worden ingezet op de juiste wijze en
plaats. Sinds 2002 steeg het personeelseffectief van de federale overheid met 6.000 personen.
Nochtans werden de bevoegdheden van diezelfde federale overheid ten gevolge van de
Lambermontakkoorden kleiner. Bovendien werd er ook nog eens personeel naar de
gemeenschappen en gewesten overgeheveld.
Tegelijk blijkt dat de federale overheid niet in staat is haar diensten degelijk te
organiseren of te informatiseren. Bij Financiën werd dat pijnlijk duidelijk
gemaakt door de ambtenaren van Financiën die op straat kwamen en door de
‘rekenfout’ van 800 miljoen euro waarvoor uiteindelijk niemand ter
verantwoording werd geroepen. Het failliet van het Feniksproject zorgt ervoor
dat de informatisering van Justitie even ver staat als tien jaar geleden.
Ook inzake e-government stellen we vast dat de paarse regering alles behalve
een schitterend palmares kan voorleggen. Het prestigeproject ”Internet voor
Iedereen” en de met e-ID beveiligde ”chatboxen voor minderjarigen” bleken
een slag in het water.
59

VISIE
integer bestuur
normvervaging
aanpakken
integriteitsbeleid
nodig
60
De paarse regering heeft vooral veel beloften gedaan die niet werden uitgevoerd. De
administratieve vereenvoudiging is niet voelbaar op het terrein en hangt aan mekaar met
‘belangrijke’ maatregelen zoals de afschaffing van de wet op het duel.
Het aantal regels blijft toenemen, zoals blijkt uit het steeds stijgend aantal bladzijden van het
Belgisch Staatsblad.
Goed bestuur vergt ook een goede bevoegdheidsverdeling tussen de diverse gezagsniveaus.
Maar paars weigerde systematisch de consequenties van een federale staatsordening onder
ogen te zien en bleef unitaire achterhoedegevechten leveren.
In de federale overheidsdiensten ontbreekt het aan interne controle en auditmogelijkheden.
De federale regering legde weliswaar reeds in oktober 2002 het kader vast
voor de departementale auditdiensten. Maar de auditdiensten die sindsdien werden opgericht
zijn ontoereikend uitgerust om hun taak waar te maken en zijn door het feit dat ze in de
diensten zelf zijn ingebed, onvoldoende onafhankelijk. De centrale dienst inzake interne
controle, die onder de minister van Begroting ressorteert, is onderbemand waardoor haar
werking zich beperkt tot het geven van vormingen zonder meer.
Goed bestuur is integer bestuur
Goed bestuur betekent voor de N-VA eerst en vooral een integer bestuur, dat efficiënt is en
met behulp van moderne middelen en methodes wordt georganiseerd zodanig dat de burger,
ondernemer en klant de beste dienstverlening krijgen.
Integriteit betekent dat een overheid normvervaging bestrijdt, maar ook actief
optreedt om een eerlijk, objectief en onpartijdig bestuur te garanderen. Enkel
op die manier kan de overheid haar legitimiteit ten aanzien van de burgers
opkrikken.
In tegenstelling tot wat op Vlaams niveau bestaat, ontbreekt het in de federale
overheid aan een uitdrukkelijk integriteitsbeleid. Hiervan moet prioritair werk worden
gemaakt.
Structureel beter besturen
• Een centraal integriteitcharter is onontbeerlijk zodat zowel personeel als burgers weten
welke waarden in de openbare diensten gelden en waar ze zich kunnen naar richten.
Gedragingen die niet door de beugel kunnen, moeten effectief bestraft worden.
• Er moeten vertrouwenwekkende aanspreekpunten komen waar burgers en
personeelsleden in geval van problemen terecht kunnen
• Integriteit start aan de top: ook voor politici moet er een deontologische code komen.

TOEKOMST
integriteitscharter
aanspreekpunten
code voor politici
centrale
auditdienst
innovatiekrediet
e-government
zaterdag
bereikbaar
reguleringsimpactanalyse
innovatiekrediet
25% minder
lasten
dienstverleningscharter
confederale
diensten
• De N-VA pleit, naar Vlaams voorbeeld, voor één centrale auditdienst waarnaar de beste
elementen uit de departementen en instellingen gedetacheerd worden. Deze dienst moet
volledig onafhankelijk kunnen optreden en rechtstreeks aan de bevoegde ministers
rapporteren.
• De N-VA wenst geen verdere aangroei van het federale overheidsapparaat en
personeelseffectief.
• De N-VA meent dat de beste inspiratie van onderaan komt: ambtenaren die goede ideeën
hebben moeten daartoe gestimuleerd worden. In elke dienst moeten opnieuw
kwaliteitscirkels ingevoerd worden. Omdat inhoud belangrijker is dan verpakking.
• Kwaliteitsvolle initiatieven moeten de kans krijgen om te groeien. Daartoe moet een apart
innovatiekrediet worden gereserveerd.
• De N-VA wil dat er concrete e-governmentprojecten komen die de samenleving
rechtstreeks baat bijbrengen. Elk project moet afgepunt worden op wat het concreet voor
burgers en ondernemingen opbrengt. De federale overheid kan een voorbeeld nemen
aan Vlaamse projecten zoals de premiezoeker, vaccinnet, formulierensite, studietoelagentoepassing,
de WIS-databank van de VDAB …
• De overheid moet meer zijn dan een computerscherm. Niet iedereen heeft een pc en
internet. De overheid moet ook fysiek bereikbaar zijn (openingsuren, telefoon, …). In
samenwerking met de gemeenschappen en gewesten moet er in elke gemeente
en stad een uniek loket geopend worden waar de burger ook op zaterdag
terecht kan voor alle mogelijke informatie.
• De federale overheid moet een voorbeeld nemen aan de structurele
maatregelen die Vlaanderen heeft genomen om de administratieve
rompslomp te verminderen: de reguleringsimpactanalyse (‘RIA’) en
de compensatieregel. Zowel de vermindering als de toename van
administratieve lasten moeten volgens het StandaardKostenModel worden
gemeten.
• Een vermindering van de administratieve lasten met 25 procent moet de
inzet zijn.
• Elke dienst moet een dienstverleningscharter maken zodat de klant weet
waar, wanneer en hoe hij bij de federale overheid terecht kan en binnen welke
termijn zijn vraag zal beantwoord worden.
• De federale voorlichtingsdienst is nog een schaduw van zichzelf, vooral
nuttig voor wie een poster van het koningshuis zoekt. Naar Vlaams
voorbeeld moet er ook federaal een centraal groen nummer komen.
61

62
• De federale regering moet toelaten dat de gemeenschappen en gewesten voluit de eigen
bevoegdheden inzake werving, syndicaal overleg, pensioenvorming, bepaling van de
eedformule … kunnen uitoefenen. Selor (het selectiecentrum voor de overheid), het
Rekenhof, de Raad van State, de Inspectie van Financiën en de Privacycommissie moeten
omgevormd worden tot waarachtige (con)federale instellingen.

V.U.: Bart De Wever, Liefdadigheidsstraat 39, 1210 Brussel
63

De Barricade
Liefdadigheidsstraat 39
1210 Brussel
T. 02 219 49 30
Fax 02 217 35 10
www.n-va.be