Federaal verkiezingsprogramma (juni 2007).pdf - N-VA

VISIE
structurele
maatregelen
sterke externe
controle
vereenvoudiging
aanpak fraude
32
Dat de paarse begrotingen rammelden, werd meermaals aangeklaagd door tal van
internationale organisaties (IMF, OESO, Eurostat). Het bleef echter opvallend stil bij de
Hoge Raad voor Financiën, nochtans belast met het adviseren en controleren van het
budgettaire beleid op lange termijn. Eerst talmde paars met het hersamenstellen van de Raad.
Nadien liet Luc Coene, nieuwe voorzitter van de afdeling Financieringsbehoeften en gewezen
kabinetschef van Verhofstadt, weten dat men pas na de federale verkiezingen met een
evaluatie van het paarse budgettaire beleid zou komen. Een aanpak die op zijn minst
bedenkelijk is.
Bij zijn aantreden beloofde minister van Financiën Reynders zijn departement tot een
modeladministratie om te vormen. Hij maakte er echter een zootje van. Onder het paarse
bewind werd bij de belastingen de ene fout na de andere gemaakt. Het werd zelfs zo erg dat,
na 7 jaar bewind van minister Reynders, zijn collega Freya Van den Bossche de aanstelling van
een crisismanager voor Financiën een noodzaak vond. Begin dit jaar kwamen de
belastingambtenaren zelfs massaal op straat tegen het uitblijven van de modernisering van
hun departement. Het grootste slachtoffer is echter de belastingbetaler.
Zo is het van 2002 geleden dat de uiterste datum voor de belastingaangifte niet werd
uitgesteld. De ene keer werden de formulieren te laat gedrukt en verstuurd, de andere keer
waren er problemen met tax-on-web, de elektronische belastingaangifte. In 2005 waren er
problemen met het programma om de belastingaanslagen te berekenen, zodat de
afrekeningen niet tijdig verstuurd konden worden. De fiscus kwam uiteindelijk dan ook zelf
in tijdnood, waarna een aantal controlefilters die fouten in de berekeningen opsporen werden
uitgeschakeld. Dat leidde eind 2006 tot een overschatting van de belastinginkomsten met
maar liefst 883 miljoen euro.
Ondanks de paarse aankondigingen over administratieve vereenvoudiging, werd de fiscale
wetgeving alleen maar complexer. Sinds 2000 kwamen er niet minder dan 230 codes bij, wat
een totaal van 537 codes oplevert. Zelfs specialisten vinden nog amper hun weg in deze
wirwar van regels. Een belangrijke oorzaak hiervan is het gebruik van de fiscale
wetgeving door de regering om kleine ‘snoepjes’ uit te delen met beperkte
beleidsimpact, maar met veel bijkomende administratieve last voor de
belastingplichtige en de controlerende administratie.
De SP.a wou van fraudebestrijding een topprioriteit te maken, maar in
Franstalig België ligt men daar niet wakker van. Nochtans is de overgrote
meerderheid van particulieren en ondernemingen die geen belastingaangifte
indienen gevestigd in Wallonië en vooral Brussel. Ook inzake controle, zowel
van directe belastingen als BTW, zijn er grote verschillen tussen de gewesten. Bovendien
werd -tot twee maal toe- een Eenmalige Bevrijdende Aangifte (EBA) georganiseerd, waardoor
het blijvend mogelijk werd zwart geld te regulariseren tegen een erg beperkt boetetarief.