Horizon, februari 2012 - GGZ Oost Brabant

Voor vele honderden jaren vonden enige be-
woners van Ommel, op een vroege morgen in
de Goede Week, een ivoren Mariabeeldje op
het draaihek van een akker.
Geen van hen wist hoe
het daar gekomen was,
maar vol eerbied
namen ze het op,
brachten het naar hun
parochiekerk te Asten,
en plaatsten ’t daar op
het Maria-altaar.
De volgende morgen
was het beeldje uit de
kerk verdwenen en
stond weer op het hek.
Dat geschiedde zo vele malen totdat de
pastoor ’t op Paasmiddag zelf naar de kerk
brengt, de deuren sluit, de zware sleutel
meeneemt en ’s nachts onder zijn hoofd-
kussen legt.
En zie- op de morgen van de tweede Paasdag
is er geen beeldje meer in de kerk. Alles
stroomt naar Ommel, en ja het beeldje staat
weer op zijn oude plek.
Bij het zien van dit wonder begreep de
pastoor dat Maria op die plaats wilde blijven
en hij liet het beeld daar in een houten kastje
plaatsen.
Voortaan kwamen er dagelijks velen Maria
aanroepen en menige genezing vond er
plaats.
BRABANTSE SAGEN
Ongeveer halfweg tussen Asten en Ommel
langs den grintweg, is een kleine heuvel,
waarop eertijds linden stonden.
Onder die linden zou Onze Lieve Vrouw gerust
door Ger van Lankvelt
12
hebben, als ze ’s nachts naar Ommel terug
ging. Later zijn de drie linden geveld. Nu is
er, tot aandenken, één linde geplaatst, de
„Keskensboom” genoemd.
Omtrent het jaar 1400 geraakte het schip van
een rijke koopman, Jan van der Haven, in de
Leverzee vast(Een zee, niet van water, maar
van een dikke substantie, waarin de schepen
vast bleven zitten. In de Middeleeuwen is er
vaak sprake van). Weldra begonnen de levens-
middelen zienderogen te verminderen. In die
nood riep de koopman Maria aan, en in slaap
gevallen, hoorde hij een stem, die sprak:
„Jan van der Haven, zo ge aan land komt, ga
dan naar Ommel. Daar is een Mariabeeldje,
dat door u verheven moet worden. Beloof dit
en ge zult gered worden.” Toen de koopman
ontwaakte herinnerde hij zich alles, en, of-
schoon hij nooit van Ommel gehoord had,
deed hij die gelofte. Dadelijk verhief zich een
hevige wind, het schip zette alle zeilen bij en
geraakte uit de vreselijke Leverzee.
Daar vond hij het beeldje, zoals hem gezegd
was.
Hij nam het mede om het rijk te laten vergul-
den, maar zijn moeite was vergeefs; het
beeldje duldde geen kleuren of verguldsel.
Daarop liet hij te Ommel een kapel bouwen
voor het Mariabeeld, en hing er een schilderij
in, waarop zijn schip in nood stond afgebeeld.
Zo’n schilderij is nog in de kerk te zien.
Deze kapel werd druk bezocht.
„Van die mirakelen die daer geschien, ghe-
ven ghethuuch al die dynghen, die daer
hanghen van yzer cleeren, van was soe me-
nygherley.”