Download nr. 2 - Handelen

Luc Ponsaerts, die recent een stapje opzij
zette als voorzitter van de vzw Oude
Markt: “Eerlijk gezegd: ik zou mij ongelukkig
hebben gevoeld moesten de voorbije
dertig jaar ‘stoemelings’ worden afgesloten,
zonder enige kleine reflectie of een
licht schouderklopje. Ik ben de nieuwe bestuursleden
van de vzw Oude Markt dan
ook bijzonder dankbaar. Maar ook de burgemeester
en het schepencollege die dadelijk
ingingen op de vraag van de vzw”.
“Heb ik dan iets bijzonder gedaan? Och, in
feite niet. Kom op voor je wijk, meer niet.
Maar de Oude Markt is wel een bijzondere
wijk, het eerste stadhuis stond er en mo-
54
handelen 2 | 2010
Luc Ponsaerts gehuldigd
voor dertigjarige inzet
Het stadsbestuur, vrienden, collega’s en partijgenoten waren op donderdag 4 maart talrijk komen opdagen
voor de huldiging van voormalig caféuitbater en wijkvoorzitter Luc Ponsaerts, die in de wandelzaal
van het stadhuis in de bloemetjes werd gezet voor zijn jarenlange inzet binnen het hele handelsgebeuren
in de Leuvense binnenstad en de Oude Markt in het bijzonder. Zelfs zanger-muzikant Paul Michiels kwam
in het stadhuis een paar nummers spelen ter ere van de gelauwerde. Het initiatief voor de huldiging werd
genomen door de vzw Oude Markt.
menteel is de ‘langste toog ter wereld’
een echt begrip geworden. In binnen- en
buitenlandse toeristengidsen vind je deze
benaming terug en het plein is een wezenlijk
onderdeel geworden van het imago
van de stad. Zelfs de KU Leuven gebruikt
de ‘langste toog’ in haar promotiefilmpjes
om Leuven aan te prijzen als een gezellige
studentenstad”.
“En we moeten toegeven, in de zomer als
alle terrassen vol zitten is het een uniek
zicht, waar menig buitenlander van opkijkt.
Je vindt het nergens, een historische
kuip die volledig door jongeren en terrasjes
wordt beheerst. Dit opkomen voor je
wijk, zonder te stranden in kortzichtigheid
en favoritisme, dat resulteert in het samenbrengen
van mensen is wel belangrijk.
Er zijn veel te weinig handelswijken
die hier nog in slagen” vervolgt Ponsaerts.
Geen terrassen
De gelauwerde blikte tijdens zijn toespraak
even terug in het verleden. Vóór
1983, bij de eerste heraanleg, was het
plein één grote parkeerplaats. In het midden
stonden er wagens in visgraatmotief
en langs de bijzonder smalle stoepen waren
er nog eens wagens geparkeerd, van
terrassen was er absoluut geen sprake.
Er waren veel minder cafés, meer dan de
helft waren gewone handelszaken: kruidenierswinkels,
groenten- en fruitwinkels,
stoffenwinkels, speelgoedwinkels, paardenbeenhouwerijen,
een grote gewone
slagerij (Debontridder), een bakker, een
viswinkel, een lederwinkel, behang- en
verfwinkels, een lingeriewinkel (één kopen,
één gratis!), diverse restaurants en
natuurlijk... de studentencafés met namen
als bij Marijn, de Torre, de Klokke, de
Pallieter, den Ambiorix, den Bandung,
den Mater, den Beiaard... maar ook den
Oechel, de Lavoor, de Hangmat, Walhala,
de Safierkelder, café Champignon, de Lips,
de Borsalino... Fakbars en nachtwinkels
bestonden toen nog niet.
De grote ‘boost’ is er gekomen na de eerste
herinrichting. Dat was een voor die tijd
typisch Leuvens compromis: een derde
van het plein volledig verkeersvrij, op de
rest werden auto’s toegelaten, maar het
plein werd afgewerkt met brede stoepen
en een parkeerstrook. Maar het was goed
genoeg voor de start van de terrascultuur
in Leuven. Het reeds in 1982 opgerichte
Marktrock kreeg navolging via losse evenementen
die werden gebundeld tot de
Beleuvenissen, de Biermarkt groeide uit
tot Hapje-Tapje...