De Lootse gangmaker 34 nr5: Kaat Baertsoen de Lootse netwerker Onze vijfde gangmaker alweer. Kaat Baertsoen van ZaP International Trade in Hijfte. Als germaniste bevoer ze al gauw de zee van het ondernemerschap en nu staat ze zelfs mee aan het roer van allen die varen onder de vlag van UNIZO, je weet wel: de organisatie die maar liefst 85 000 ondernemers, zelfstandigen, KMO’s en vrije beroepen in Vlaanderen en Brussel herbergt. Kaat is er lid van de nationale Raad van bestuur, voorzitter van Unizo KMO Contact Gent-Meetjesland en secretaris van de Lootse afdeling, dus zowat de verpersoonlijking van de UNIZO-gedachte. Maar dat is lang niet alles: ze verleent ook nog advies als lekenrechter in handelsrechtzaken, vond de tijd voor een politiek ommetje, en ontpopt zich in haar mooie tuin warempel tot een halve herderin, met vele schapen en dito lammeren (maar liefst 11 dit jaar!). Tot de papfles toe. Kaat vangen in één woord, vragen jullie? juni’11
<strong>Nummer</strong>9080 <strong>Nummer</strong>eenendertigjunitweeduizendenelf …(twijfelt even)… dan toch vooral: ‘netwerker’, zou ik zeggen. Dat vind ik ongemeen boeiend, mensen leren kennen, na enige tijd weer tegen het lijf lopen, verhalen horen, samen dingen realiseren. Heerlijk vind ik dat. Ondernemers moeten breed durven te kijken … (draait met haar handen de spreekwoordelijke oogkleppen open)… Daar word je als mens alleen maar rijker van, en op termijn, je zaak ook beter. Kijk, soms vragen Lootse ondernemers me: wat brengt me dat op, © foto: Danny Sey - Lochristi.com zo’n lidmaatschap van UNIZO? Zoveel, zeg ik dan. Een mooie en brede horizon voor je leven, eindeloos veel contacten, een uitwisseling van ervaringen, het aanreiken van oplossingen voor problemen die we als ondernemers allemaal tegenkomen… Problemen hebben we allemaal toch wel eens. Geloof me, ook in mijn functie als adviserende lekenrechter in handelszaken, zie ik heel vaak hoe gemakkelijk zaken mis kunnen lopen... Maar bon, dat je het lidmaatschap van UNIZO niet onmiddellijk in concrete valuta kan vertalen, dat doet er toch niet toe? Soms heb ik wel eens het gevoel dat de lokale tuinbouw zich te… allee, hoe zal ik het zeggen… zich te bekrompen of te behoudsgezind opstelt, wat aan koudwatervrees lijdt in de snel evoluerende wereld… te weinig nieuwe horizonten durf te verkennen. Ik hoor zo vaak: de tuinbouw is een vak apart. Het is inderdaad kapitaalsintensief, hard labeur, zit in een lastig parket door de internationale concurrentie… Maar zo zijn er heus nog wel meer bedrijfstakken. En de principes die voor tuinbouwers gelden, gelden ook voor iedereen die handel drijft. Ik misken het unieke van het tuinbouwsegment niet, heus niet – ik zit er zelf in! – maar het mag geen excuus zijn om onbetreden paden niet te bewandelen. Om een beeld te gebruiken: het is niet omdat je de rekening niet maakt, dat ze er niet is! Je moet open durven te handelen. BIO • ° Gent 15-4-1966 • Koning Albertlaan • ZaP International Trade, zelfstandig planten import-export: samen met echtgenoot Luc Moens • mama van studenten Jasper (20) en Maarten (18) • medebezieler van Unizo, lokaal, regionaal en nationaal • ook: germaniste, ‘hobbyherderin’ en lekenrechter Interview Door Luc Van de Vijver Hier spreekt natuurlijk de germaniste met universitaire opleiding. Je hebt een atypisch profiel in deze regio als tuinbouwer, als ‘verzender’? …(haalt twijfelend de schouders op)… Ligt het daaraan? Mogelijk. Ik weet het niet. ’t Is natuurlijk waar, mijn man en ik zijn beiden germanist, en de meeste bedrijven zijn hier wellicht familiebedrijven, van generatie op generatie, maar ook zij moeten anticiperen op wat er in de internationale handel gebeurt. Het is een cliché, maar het geldt toch meer dan ooit: de hele wereld is onze markt tegenwoordig. Daarom dat ik ook nog in een internationaal forum zetel. O.a. voor lobbywerk, zeer zeker. Je moet overal je oor te luisteren leggen, jezelf voortdurend herdenken, uitdagingen durven aan te gaan, beredeneerde risico’s nemen, anticiperen op wat er overal leeft… Een concreet voorbeeld? …(zonder aarzelen)… Luc en ik hebben besloten om de samenwerking met onze grootste klant, een grote keten, stop te zetten, omdat we merkten dat al onze focus, onze aandacht naar hen uitging, ten koste van andere klanten en andere dingen die we wilden realiseren. Door dat besluit verliezen we maar liefst 40 % van onze omzet. Dat is echt geen makkelijke beslissing geweest, hoor, en het kostte ons nachten en dagen van piekeren, cijferen, denken en herdenken. Maar de knoop is nu doorgehakt. We hebben voor onszelf uitgemaakt waar we heen willen met ons bedrijf, en dat is niet in het segment waar die doe-het-zelf-keten in thuishoort. Waar dan wel, als ik zo onbescheiden mag zijn? De filmwereld bv. Al enige tijd zijn we leverancier van het plantenarsenaal in blockbusters zoals Prince of Persia, Narnia en Eragon. Dat is een heel andere wereld dan waar we in begonnen zijn, einde jaren negentig: het aanleveren van planten voor de hallen en patio’s van bedrijven. In decoratie dus. Toen alle inkomhallen er bijna uitzagen als ware jungles. Maar tijden veranderen. Nu staat er ocharme nog een cactus in een grote vaas te pronken aan de entree. Het is alles veel kaler. En dus moesten we rond de eeuwwisseling alweer anticiperen, en verlegden we onze handel naar buitenplanten, die we voor een stuk speciaal kweken voor hanging baskets en bloembakken in Londen. En dat bleek wat later dan weer de opstap voor een nieuw avontuur: de wondere wereld van het witte scherm. Het zijn toch bijzondere ervaringen hoor om op een set als die van Pirates juni’11 35
Change language