Antwerpsesteenweg 104 9080 Lochristi OPEN - DEUR - DAGEN Pinksteren: zaterdag 11 zondag 12 maandag 13 juni 2011 Met optredens van: The Sunsets Alle tuimeubelen - 30 % Op alle grasmaaiers - 10 % Op alle barbeque's - 10 % Op alle velux dakvensters - 20 % Tuinhout - 15% Trampolines aan stuntprijzen
door Inge Suys De tijd dat je er niet mocht op bijten omdat den duivel er zich dan mee zou moeien was al lang vervlogen, maar we moesten het ding toch nog steeds met nodige omzichtigheid behandelen. ’t Was eerder een soort etiquette nu en juf Lieve toonde ons voor hoe het moest: “Als het blijft kleven, nooit met je vingertjes, maar voorzichtig met je tong proberen losmaken”, waarop ze op hoogst elegante wijze demonstreerde hoe we ons van een plakhostie konden bevrijden. Kwestie van onze eerste keer in goede banen te leiden. Die hostie sprak enorm tot mijn verbeelding, en ik had al geoefend met nepexemplaren, in afwachting van the real stuff. Ge had er verschillende soorten: bruine dikke, die konden doorgaan als vieruurtje, maar ook dunne witte. Van de iets goedkopere soort volgens mij, die dan ook heftig bleven kleven. Als je je niet haastte, waren hostie en gehemelte binnen de kortste keren één; en kreeg dàt nog maar eens goed. In de misvieringen die ik met broertje naspeelde waren grote witte papieren cirkels de norm. Ik had er ergens wel ontzag voor: het lichaam van m’n nieuwe vriend Jezus, in plakjes versneden. Hij zou tenslotte in mijn hartje komen wonen – zo stond het althans op mijn communieprentje - dus moest hij er op één of andere manier toch ingeraken. Het leek me niet meer dan logisch dat ik dus een stukje van hem opat. De Juf maakte er haar werk van en had een korenaar op bord getekend, met één korrel voor elke dag die nog komen moest vóór Jezus z’n intrek zou nemen. De tekst van het Onze Vader cursiefje had ik ook al veel geoefend, en had geen geheimen meer, alhoewel ik soms wel twijfelde aan de realiseerbaarheid ervan: “Onze Vader die in de hemelen zijt, geheiligd zij Uw naam, Uw rij kome; Uw wilgen schieten op aarde als in de hemel…” Hoewel ik niet goed begreep waarom die naam van alles zei en vooral hoe dat kòn, was ik wel onder de indruk van de kiemende wilgen hoog in de heldere lucht. De mis zelf verliep vlekkeloos, we aanvaardden ons eerste sneetje dagelijks brood met beider handjes, netjes over mekaar gevouwen - rechts boven links of was het omgekeerd? - en beeldden, bloemenkroon en lakschoenen all-in, het evangelie op onze eigen kinderlijke wijze uit. Ikzelf had de hoofdrol, en mocht, op het moment suprême, uit m’’n slaap ontwaken en als een goede maar kwaaie herder mijn apostelen tot de orde roepen. Fantastisch gespeeld, zei papa achteraf. Broer was weerom niet onder de indruk want hij had het nooit verder geschopt dan boekjes uitdelen. En dan nog, ‘t was allemaal niet evident voor hem. Mama had ook haar best gedaan, vooral qua coiffure en outfit, en da’s maar goed ook: samen met mijn schare supporters zat ze immers op de eerste rij en stond bijgevolg op èlke foto die daar die dag is genomen. Al mijn vriendjes namen de hostie waardig in de mond, met mama en co streng toekijkend op de achtergrond. Delvaux-sacoche netjes op de knie. Ze zit nu in tientallen vergeelde foto-albums. Na het officiële gedeelte was het eindelijk onze beurt. Ik wist wel dat ik dat niet mocht zeggen, maar het familiefeest was toch nummer 9080 Liefhebbers van de Romeinse en Gallo-Romeinse beschaving moet ik hier teleurstellen. De Smalle Heerweg is geen Romeinse heirbaan zoals hier en daar te lezen valt. De Romeinse bezetting is voor zover bekend totaal voorbijgegaan aan het grondgebied van Groot-Lochristi. Nergens is hier ook maar enig spoor gevonden uit de Gallo-Romeinse tijd. De Smalle Heerweg is een middeleeuwse weg en verbindt het oude ontginningscentrum aan de Dorpstraat, het Oudhof, met de weg die twee zeer oude nederzettingen te Oostakker verbindt: Sloten (nabij Oostakker-Lourdes) en Achtene. Het grootste deel van die oude weg te Oostakker heet nu de Groenstraat. Ver- straatnamen door Bert Vervaet wel waarvoor ik het allemaal deed. Tegen de pastoor had ik gezegd dat ik blij was weldra tot Jezus’ gemeenschap te behoren, maar toen de Hemels Eerwaarde Heer me verheugd vroeg of ik het niet zag zitten om samen met mijn overbuurjongen misdienaar te worden, zei ik verschrikt dat de cadeautjes ook leuk waren. ’t Was op de valreep, maar wellicht klonk mijn gevatte antwoord iets te werelds, waardoor hij zijn plan liet varen. Mijn overbuurjongen, later het bekende Liefje, had hij wel te stekken. Maar bon, het Feest dus, ’t was echt in orde: een bende koks en obers palmden de ouderlijke villa in; cadeautjes werden hoog gestapeld; papa verzamelde naarstig alle envelopkes die hij wel op de bank zou zetten. Geef het maar direct aan mijn papa, zei ik op den duur, ’t leek me veel eenvoudiger. Verder kreeg ik nog de opdracht het communie-ijslam theatraal aan te snijden, maar ik zag dat niet zitten, want broer had me bang gemaakt: ”zijn kransslagader zal hevig beginnen bloeden”. Ook al was het frambozencoulis, ik kreeg het niet over m’n hart. Maar vooral, bedacht ik me ineens, was dit niet het Lam Gods dat al onze zonden ter wereld zou wegnemen? Beter beetje laten leven, dacht ik, en schoof het diertje door naar rechts. Alwaar mijn broer er breed lachend zijn mes inzette. moedelijk is de Smalle Heerweg aangelegd in de 12 de eeuw, nadat de Gentse Sint-Baafsabdij, eigenaar van Sloten en Achtene, ook eigenaar was geworden van het Oudhof te Lochristi. De weg lag op de grens van twee heerlijkheden: ten noorden lag een territorium van de burggraven van Gent en ten zuiden lag het territorium van de Sint-Baafsabdij. Bijvoorbeeld het domein van het huidige crematorium ligt op het domein van de burggraven van Gent, later de familie Vilain genoemd. Heerweg betekent: “weg van de heer”. Omdat in de 13 de eeuw een nieuwe ontginningsas werd aangelegd, noemde men die nieuwe grotere weg de Brede Heerweg in tegenstelling tot de oudere, de Smalle Heerweg. Dit is te vergelijken met de naam “Brede Odeveldstraat” (de Oudeveldstraat) en de “Smalle Odeveldstraat” (Smalhaveld). De naam Brede Heerweg is spoedig verdwenen omdat die weg de verbinding werd tussen Gent en Antwerpen en daardoor de naam kreeg van Antwerpse steenweg. juni’11 45
Change language