Nummer 31

52
????????
juni’11
De
Nummer9080 3
Nummereenendertigjunitweeduizendenelf
Lootsche baton
4
2
We geven onze Lootsche estafettestok door aan een ‘groepsmens’.
De gekozen loper bepaalt wie overneemt. Enige beperking: er wordt het liefst tot buiten de
deelgemeente gelopen. En ’t moet met liefde zijn, dat de baton doorgegeven wordt. (sh)
Beatrice De Prycker, doet haar turnpakje aan en huppelt met de baton tot bij haar nichtje Sabine.
1
Tante Bea, als kind kwam ik vaak bij jullie
eten en spelen, bedankt daarvoor!
Ik ben Sabine De Clercq, 49 jaar, geboren
en getogen in Beervelde. Samen
met mijn 2 zussen Ann en Marianne, en
mijn 2 broers Jo en Tim wonen we er
nog altijd allemaal. (Kleine uitzondering:
ons Ann woont in de Drongenstraat in
Lokeren, niet zo veraf dus)
Ik ben al 28 jaar gehuwd met Alex De
Wilde, we hebben 3 kinderen, Lieselot, Joachim & Jonathan. Mijn gezin
is altijd het belangrijkste geweest. Lieselot woont sinds kort in Gent, dat
was toch even wennen. Maar ze staat goed in het leven en doctoreert
aan de universiteit Gent, faculteit psychologische en pedagogische wetenschappen.
Maar die twee andere De Wildes zijn nog aan het studeren
dus die blijven nog even thuis.
Ik sta al heel lang in het eerste leerjaar in Basisschool ‘De Vogelzang’
in Oostakker. De Kinderen en de leerinhoud van het eerste leerjaar zijn
echt mijn dada. Elk jaar opnieuw kinderen leren lezen, schrijven en
rekenen is enorm boeiend. Ik hoop dat mijn zoon Joachim ook zoveel
plezier heeft in zijn beroepsleven, hij volgt namelijk de lerarenopleiding.
De Vogelzang is nooit saai, toffe collega’s, veel uitdagingen, er gebeurt
altijd wel iets.
Bij dit alles hoort natuurlijk een echtgenoot, Alex, we kennen elkaar al
sinds ons 16 jaar. We doen veel samen thuis en genieten van ons huis
dat eindelijk af is met bijhorende tuin en terras. We zijn levensgenieters
en houden vooral van eenvoudige dingen.
Echte hobby’s heb ik niet maar we zijn wel betrokken bij de chiro van
Beervelde. Onze kinderen waren allemaal lid van hun zes jaar, en daarna
leiding. Onze jongste zoon, Jonathan is nu hoofdleider, nog eens een
dikke proficiat aan de volledige leiding voor de voorbije chirofeesten!
Daarnaast speelt voetbal een grote rol in ons gezin. Joachim speelt nu
bij SK Lochristi en Jonathan speelde van zijn 5 tot 18 jaar, hij denkt
eraan om opnieuw te beginnen.
Dit was het zo ongeveer, mijn leven in een notendop, ik geef de beker
door aan Bert Clemminck, één van de goede vrienden van Joachim.
2
1
Ik heb zelf geen inspraak gehad in
het al dan niet aanvaarden van de
baton. Er werd me niet gevraagd
maar gewoon meegedeeld dat ik
de babbelstok in m’n bus kon verwachten.
Maar van Sabine, zowat
m’n Beerveldse pleegmoeder, neem
ik hem uiteraard heel graag aan!
Ikzelf, Bert Clemminck ben eigenlijk
uit Lochristi waar ik ook m’n
hele kindertijd doorbracht. Ik sleet m’n dagen op de schoolbanken van
de Sint-Jozef basisschool, voetbalde bij Begonia Lochristi, dronk m’n
eerste pint in de Lodejo,… Het was pas rond m’n zestiende dat ik, als
monitor op het Speelplein, mensen uit Beervelde leerde kennen. Van het
één kwam het ander en voor ik het wist zat ik in Chiro Beervelde. Eerst
als lid, later als leider en tenslotte als groepsleider. Dat ik ondertussen
al een beetje verknocht ben aan Beervelde hoef ik dus niet te zeggen,
temeer omdat ik er in de loop van die jaren ook m’n fantastische vriendin
Nele leerde kennen.
De toekomst brengt echter andere oorden: Ik heb een huis gekocht in
Gent, dat ik momenteel aan het opknappen ben. Een werk van lange
adem, maar dat ik met heel veel plezier en overgave doe.
In het professionele leven werk ik als IT verantwoordelijke (herstel en
onderhoud) voor het Vlaams Loodswezen. Een zeer gevarieerde job, in
de zeer boeiende en intrigerende maritieme wereld.
Ook tussen het werken én verbouwen door doe ik op mezelf onderhoud
en herstelling van computers van al wie ik daarmee kan plezieren. Een
trage computer is immers de nachtmerrie van iedere gebruiker…
Het volgende batonslachtoffer is Pieter van Peteghem. Hij studeerde
samen met mij voor leerkracht secundair onderwijs, maar koos -net als
ik- voor totaal iets anders in het beroepsleven.