Sonja's verhaal - Sonja Kimpen

16
aan de kant en dan ging het hele gezin rond middernacht
nog gezellig aan tafel zitten om witte boterhammen met
cornedbeef te eten, of hagelslag op een lekkere laag boter.
Het was het moment waarop onze ouders eindelijk een
beetje rust hadden en die ontlading werd gevierd door
samen gezellig de koelkast in te duiken!
Zaterdagavond was ook een wekelijks heel gezellig
familiesnoepfestijn. Mijn ouders werkten zich te pletter
in de winkel. Veel momenten van samenzijn waren er niet,
behalve op zaterdagavond en dan was het feest. We gingen
met zijn allen gemakkelijk in pyjama voor de tv zitten
en glunderden bij het zien van de oase van lekkernijen die
onze salontafel sierde: cola, chips, snoep, chocola, koekjes
en ook taart. Samen knus knabbelen voor de tv was voor
mij het summum van familiegevoel. Terwijl ik genoot van
High Chaparral en natuurlijk verliefd was op Manolito,
genoot ik tegelijk van al het lekkere zoet. Als de toenmalige
succesvolle misdaadserie Mannix te spannend voor
me werd, stak ik mijn favoriete snoep in de zakken van
mijn pyjama en ging ik tekenen in de keuken. Het woord
‘suikerverslaving’ was nog onbekend.
Ook mijn kleine broertje Geert werd niet gespaard.
Wellicht was ik voor hem een heel slecht voorbeeld! Excuses,
broer! Ook hij had als favoriete drank cola. Op een dag
had hij heel hevige buikpijn. Mijn ouders gingen naar de
dokter en die stelde vast dat mijn broertje een ‘gasbel’ in
zijn maag had door te veel koolzuurhoudende cola. De
dokter zei toen reeds: ‘Die cola maakt de maag kapot.’ En
met een kwinkslag zei hij ook: ‘Je kunt dat manneke beter
een pint bier geven in plaats van cola.’
In die tijd kwamen er nog regelmatig mensen op tv
met een ongezond gebit. Elke keer greep mijn moeder
de kans om te zeggen: ‘Zie je waarom je je tanden moet
poetsen? Anders krijg je lelijke en slechte tanden.’ Het is
een gouden raad geweest die ik verrassend consequent
toepaste. Hoeveel suikershots ik ook nam, die slechte tan-
h o e w o r d j e s u i k e r v e r s l a a f d ?
den schrikten me wel af. De algemene gedachte in die tijd
was: snoepen is tandenpoetsen. Niemand dacht eraan dat
veel snoep oorzaak was van suikerverslaving.
Mijn suikermisère kreeg haar hoogtepunt rond mijn
puberteit. Mijn lichaam werd dikker en dikker, maar ik
had ook een oplossing gevonden om de ‘kilogevolgen’ te
beperken. Vanaf mijn twaalfde startte ik met een dieetparcours.
Beter gezegd, ik wisselde schranspartijen met
heel veel snoep af met gedisciplineerd weinig of niets
eten. Ik slikte ook, eerst zonder en daarna met toestemming,
de vermageringspillen die mijn ouders namen. Ik
was duidelijk niet de enige in het gezin die last had van
de omvang van zijn lichaam. Tijdens mijn jeugd was er
nog maar weinig voorlichting over gezonde leef- en eetgewoonten.
Mijn favoriete sport was turnen. Het grote nadeel van
deze sporttak is dat je je in spannende pakjes moet hijsen.
Door mijn vette billen was ik dikwijls meer bezig met de
stof tussen mijn billen uit te trekken dan mijn conditie te
verbeteren. En het echt absurde is natuurlijk dat er in mijn