19.09.2013 Views

Sonja's verhaal - Sonja Kimpen

Sonja's verhaal - Sonja Kimpen

Sonja's verhaal - Sonja Kimpen

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

20<br />

Hoe suikerverslaving tot dieetgedrag leidt<br />

Wat ik toen niet wist, is dat juist een suikerverslaving je<br />

aanzet tot diëten. Je weet dat je dik wordt van suiker en<br />

daarom ga je ‘besparen’ op eten. Je vindt het niet erg om<br />

maaltijden over te slaan, als je maar om het uur van een<br />

suikerkick kunt genieten. Dat gold voor mij en dat geldt<br />

voor een heleboel mensen van wie ik het <strong>verhaal</strong> maar al<br />

te goed herken.<br />

Ik besefte nog altijd niet dat ik verslaafd was aan suiker.<br />

Het zat me wel ongeloofl ijk dwars dat ik te veel woog, dat<br />

ik een tekort had aan energie, dat ik belachelijk emotioneel<br />

was en dat ik heel lange tenen had. Ik maakte mezelf<br />

wijs dat alles opgelost zou zijn als ik slanker was. Dan zou<br />

ik wel van de suiker kunnen blijven. Want ik zou zo gelukkig<br />

zijn met mijn nieuwe lichaam dat ik geen suiker meer<br />

nodig had.<br />

Mijn besluit stond vast: het moest ophouden en dus<br />

ging ik op dieet en besloot ik minder te eten. Meestal gaf<br />

ik het al na een week op en begon ik als tegenreactie te<br />

schranzen om dan weer met volle moed opnieuw te diëten.<br />

Door mijn enorme drang naar massa’s zoet in alle<br />

vormen was ik genoodzaakt over te gaan naar ‘hogere<br />

niveaus’ van diëten. Het ging van kwaad tot erger …<br />

EEN SUIKERVERSLAVING<br />

ZET JE AAN TOT DIËTEN.<br />

h o e w o r d j e s u i k e r v e r s l a a f d ?<br />

Mijn dieetparcours<br />

Niveau 1 Het begint onschuldig<br />

Ik startte met schijnbaar ‘onschuldige’ zaken die je in de<br />

gewone winkel vindt: ‘vochtafdrijvende’ groenten en<br />

fruit, thee van senapeulen die me met diarree en vreselijke<br />

krampen opzadelde en bonenkruidcapsules om mijn<br />

maagvolume te laten toenemen. Het bizarste keukenmiddeltje<br />

vond ik het drinken van een glas azijn voor de maaltijd.<br />

Ik las ergens dat je dan minder snel honger krijgt …<br />

Om minder te eten sloeg ik het ontbijt over. Dat was niet<br />

moeilijk na mijn avondlijke suikeraanvallen. Ik kocht massa’s<br />

lightproducten, die ik zo lekker vond dat ik er dubbel<br />

zoveel van at. Verder at ik blikken zuurkool en kilo’s wortelen<br />

plus andere rauwe groenten, aangevuld met hamburger<br />

en worst, omdat die zo lekker pasten bij die saaie rauwe<br />

kost. Ook crackers met choco vond ik slim. Door calorierijk<br />

en caloriearm te combineren dacht ik het dikmakende<br />

effect op te heffen. Verder sportte ik met een knalblauwe<br />

zweetbroek opgefl eurd met beenwarmers. Ik hoopte via<br />

die plastic broek enkele centiliters ‘vet’ te verliezen. Dit<br />

was eind jaren zeventig normaal, zeker als je aan jazzdance<br />

deed. Kortom, allemaal trendy schapengedrag.<br />

Waar ik geen geld aan uitgaf, waren fi tnessapparaten<br />

en onzinnige toestellen die je de hemel beloofden of toch<br />

minstens een sixpack en een babe-uitstraling. Van training<br />

wist ik genoeg om te beseffen dat die wonderapparaten<br />

het werk echt niet voor je kunnen doen. Trouwens bizar<br />

dat al die televisiespots van de shoplijn het als een fantastisch<br />

pluspunt aanprijzen dat je de toestellen kwijt kunt<br />

onder je bed of op de bovenste plank van de kleerkast.<br />

Slimme marketing, want dan bezorgen ze je wat minder<br />

schuldgevoel als je ze niet gebruikt.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!