Rapport landgoederenzone.indb

2.4 Beleid
Hieronder volgen een aantal beleidstukken op
rijks-, provinciaal, regionaal- en gemeentelijk
niveau die elk van invloed zijn op de
buitenplaatsen en landgoederen binnen de
gemeente Brummen. Per niveau zijn een
aantal beleidsstukken beknopt weergegeven
zodat er een indruk ontstaat wat betreft het
beleid.
Rijksbeleid
Ruimtelijke ordening draait om de verdeling
en invulling van de schaarse ruimte. Deze
‘strijd om ruimte’ is al decennialang gaande.
In de loop der tijd zijn er steeds hardere
claims op de ruimte gelegd. Claims die uit
oogpunt van een goede ruimtelijke ordening
worden neergelegd, maar tevens andere
gebruiksmogelijkheden beperken. Denk maar
aan het aanwijzen van natuurgebieden of
zoneringen rondom bedrijventerreinen.
De Nota Ruimte kiest een nieuwe koers.
Hierin wordt aangegeven dat ruimtelijke
kwaliteit en dynamiek niet lijnrecht tegenover
elkaar staan, maar elkaar juist van nut
kunnen zijn. In de Nota Ruimte is gekozen
voor een dynamisch, op ontwikkeling gericht
ruimtelijk beleid. ‘Toelatingsplanologie’
maakt plaats voor ‘ontwikkelingsplanologie’,
doordat men niet langer alleen beperkingen
wil stellen, maar juist ontwikkelingen
wil stimuleren. De Stedendriehoek is
aangewezen als stedelijk netwerk. Hieruit
kan afgeleid worden dat het rijk de ambitie
heeft de regio sterker te ontwikkelen.
De aanwijzing tot stedelijk netwerk biedt
kansen voor de ontwikkeling van de regio.
De aanwijzing is echter niet vrijblijvend. De
gemeenten in de Stedendriehoek hebben de
verantwoordelijkheid om in ruimtelijk opzicht
samen te werken, ontwikkeling te initiëren en
afspraken te maken.
Ontwikkelingsplanologie werkt vanuit een
gebied gerichte aanpak, met als doel
de ruimtelijke kwaliteit van het gebied
vanuit verschillende deelbelangen te
verbeteren. Er liggen op een gebied vaak
meerdere ruimteclaims, die ieder hun eigen
doelstellingen hebben. Alleen door synergie
op gang te brengen tussen de verschillende
sectoren, kan er gebiedsgericht maatwerk
geleverd worden en kunnen meervoudige
doelen worden bereikt.
De verantwoordelijkheid voor het op gang
brengen van die synergie legt het ministerie
van VROM (per 1-1-2012 Inspectie
Leefomgeving en Transport, ILT) bij de
betrokken partijen. De lokale overheden
moeten zich opstellen als partner van
ondernemende mensen en bedrijven en
op die manier de dynamiek versterken. De
Nota Ruimte biedt hiermee veel ruimte voor
decentrale afwegingen. Anderzijds betekent
dit ook dat de lokale overheid, meer dan in
het verleden, zelf waakzaam moet zijn dat
de unieke kwaliteiten en waarden behouden
blijven. (Gemeente Brummen, 2006, Ligt op groen p.5)
Monumentenwet
De wet- en regelgeving op rijksniveau
rondom cultureel erfgoed is vastgelegd
in de Monumentenwet 1988. Het is het
belangrijkste sectorale instrument voor
de bescherming van cultureel erfgoed. In
de Monumentenwet 1988 is geregeld hoe
monumenten aangewezen kunnen worden
als beschermd monument. De wet heeft
betrekking op gebouwen en objecten, stads-
en dorpsgezichten, archeologische waarden
en op het uitvoeren van archeologisch
onderzoek.
Gemeenten hebben vanuit de
Monumentenwet 1988 de Verordening
op de archeologische monumentenzorg
(Monumentenverordening) en de
Monumentencommissie als belangrijke
instrumenten voor de bescherming
van erfgoed. In de praktijk houdt de
monumentencommissie zich voornamelijk
bezig met gebouwde monumenten en minder
met archeologie en landschap.
“De gemeenteraad stelt een verordening
vast waarin ten minste de inschakeling wordt
geregeld van een commissie op het gebied
van de monumentenzorg die burgemeester
en wethouders adviseert over aanvragen om
vergunning als bedoeld in artikel 11, het gaat
dan om:
• Het afbreken, verstoren, verplaatsen of
wijzigen van een beschermd monument;
• Het herstellen, gebruiken of laten
gebruiken op een wijze waardoor het
wordt ontsierd of in gevaar gebracht.”
(Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, 2012, www.
cultureelergoed.nl)
25